Herbatka Xenna, 40 saszetek

Dorośli, osoby starsze i młodzież powyżej 12 roku życia 1 raz dziennie.

Xenna jest przeciwwskazana do stosowania u dzieci w wieku do 12 lat.

Sposób podawania:

Stosować doraźnie, doustnie. 1 saszetkę zalać szklanką wrzącej wody (ok. 200 ml) i pozostawić do zaparzenia na 10 minut. Pić od pół szklanki naparu do całej szklanki naparu jednorazowo przed snem. Pić zawsze świeży napar.

Nieusuwane zaparcia mogą prowadzić do poważnych schorzeń, ale należy stosować najmniejszą ilość naparu Xenny powodującą uzyskanie miękkiego stolca i nie przekraczać zalecanej dawki (1 saszetka) w ciągu doby.

1 saszetka produktu odpowiada maksymalnej dawce dziennej glikozydów hydroksyantracenowych.

Stosowanie dłużej niż 1-2 tygodnie wymaga nadzoru lekarskiego ze względu na możliwość przyzwyczajenia, co wymaga stosowania wyższych dawek leku, oraz ze względu na możliwość wywołania atonii jelita grubego, a przez to nasilenia zaparć.

Lek można zastosować tylko wówczas, gdy zmiana diety, a następnie środki łagodnie przeczyszczające (np. pęczniejące) nie dały pożądanych efektów.

Pacjenci przyjmujący glikozydy nasercowe, leki antyarytmiczne, leki wydłużające odcinek QT, leki moczopędne, adrenokortykosteroidy lub korzeń lukrecji powinni skonsultować się z lekarzem przed równoczesnym stosowaniem liści senesu.

Jak wszystkie środki przeczyszczające, liście senesu nie powinny być stosowane bez konsultacji z lekarzem w przypadku ciężkich zaparć powodujących powstawanie kamieni kałowych oraz w przypadkach

niezdiagnozowanych ostrych lub przewlekłych schorzeń żołądkowo-jelitowych, np. ból brzucha, nudności, wymioty, ponieważ objawy te mogą oznaczać potencjalną lub istniejącą niedrożność jelit.

Jeśli leki przeczyszczające są potrzebne codziennie, powinna być zdiagnozowana przyczyna zaparć. Należy unikać dłuższego przyjmowania leków przeczyszczających.

Nie stosować przy silnych bólach brzucha, wymiotach lub zawrotach głowy.

Jeśli preparaty z liści senesu są stosowane przez osoby nie trzymające stolca, należy zwrócić szczególną uwagę na zachowanie higieny osobistej.

Pacjenci ze schorzeniami nerek powinni zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwe zaburzenia elektrolitowe.

Absorpcja stosowanych doustnie produktów leczniczych może być obniżona.

Następstwem długotrwałego stosowania leku może być hypokaliemia (obniżenie stężenia potasu w surowicy krwi), potęgująca działanie glikozydów nasercowych oraz innych środków przeciwarytmicznych, wpływających na rytm zatokowy serca (np. chinidyny) oraz produktów leczniczych wydłużających QT. Z uwagi na kumulację działań niepożądanych nie zaleca się stosowania z lekami wywołującymi hypokaliemię (lekami moczopędnymi, adrenokortykosteroidami oraz przetworami z korzenia lukrecji).

Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (świąd, pokrzywka, miejscowa lub uogólniona wysypka).

Liście senesu mogą powodować bóle brzucha, skurcze i wydalanie płynnych stolców u pacjentów z zespołem jelita nadwrażliwego. Objawy te mogą jednak występować również generalnie jako konsekwencja indywidualnego przedawkowania. W takich przypadkach niezbędne jest zmniejszenie dawki. Przewlekłe stosowanie lub nadużywanie może prowadzić do zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej. Biegunka może powodować hypokaliemię, która może być przyczyną zaburzeń pracy serca, astenii mięśni, w szczególności podczas równoczesnego przyjmowania glikozydów nasercowych, leków moczopędnych, adrenokortykosteroidów lub korzenia lukrecji.

Przewlekłe stosowanie może powodować albuminurię i hematurię.

Dodatkowo przewlekłe stosowanie może powodować przebarwienie błony śluzowej okrężnicy, które zwykle ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.

Podczas stosowania może wystąpić nieistotne klinicznie żółte lub czerwono-brązowe (zależne od pH) przebarwienie moczu wywołane obecnością metabolitów leku.