Febrisan, 12 saszetek

Febrisan w saszetkach zawiera trzy substancje czynne: paracetamol, fenylefrynę i kwas askorbowy (witaminę C). Paracetamol działa przeciwgorączkowo i przeciwbólowo. Fenylefryna zmniejsza przekrwienie i obrzęk błon śluzowych nosa, udrożniając przewody nosowe. Kwas askorbowy pokrywa zwiększone zapotrzebowanie na witaminę C występujące podczas przeziębienia i grypy.

Febrisan stosuje się w krótkotrwałym leczeniu objawów przeziębienia i grypy, takich jak: gorączka, dreszcze, bóle głowy, bóle mięśniowe, bóle gardła, katar, bóle zatok.

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat:
1 saszetka co 4 - 6 godzin. Na dobę nie stosować więcej niż 4 saszetki, czyli 3 g paracetamolu, 240 mg kwasu askorbowego i 40mg chlorowodorku fenylefryny.

Sposób podawania
Podanie doustne.
Przed zastosowaniem proszek należy rozpuścić w szklance gorącej wody.

Kiedy nie stosować leku Febrisan
Jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
Jeśli u pacjenta występuje:

• nadciśnienie tętnicze, tętniaki;

• nadczynność tarczycy;

• choroby serca;

• ciężka niewydolność nerek;

• niewydolność wątroby;

• cukrzyca;

• wrodzony niedobór enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej;

• fenyloketonuria;

• jaskra z wąskim kątem przesączania;

• choroba alkoholowa.

W przypadku leczenia: inhibitorami MAO oraz w okresie do 2 tygodni po ich odstawieniu; β-adrenolitykami; trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi.
W okresie ciąży i karmienia piersią.
U dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze schorzeniami nerek i (lub) wątroby.
Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) ciężką niewydolnością nerek.

Lek Febrisan zawiera sacharozę, aspartam (E 951) i sód.
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią i nie stosuje się go u tych chorych.
Lek zawiera 164 mg sodu na dawkę, należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Febrisan należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Ze względu na ryzyko przedawkowania nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol.
Należy zachować ostrożność u osób stosujących leki przeciwzakrzepowe.
Stosowanie leku u osób z niewydolnością wątroby, nadużywających alkohol oraz głodzonych stwarza ryzyko uszkodzenia wątroby.
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek, czynną chorobą wrzodową, przerostem gruczołu krokowego, podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, guzem chromochłonnym, a także u pacjentów uczulonych na kwas acetylosalicylowy oraz leczonych lekami uspokajającymi i innymi lekami sympatykomimetycznymi (tj. zmniejszającymi przekrwienie błon śluzowych, lekami hamującymi apetyt, lekami psychostymulującymi podobnymi do amfetaminy).
W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu.
Należy skonsultować się z lekarzem nawet, jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Oddziaływanie leku Febrisan z innymi lekami wynika z oddziaływania substancji czynnych wchodzących w skład leku.

Paracetamol
Nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny.
Podawanie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. ibuprofen) nasila ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek.
Salicylamid wydłuża czas wydalania paracetamolu.
Stosowanie z lekami przyspieszającymi metabolizm paracetamolu w wątrobie (ryfampicyna, niektóre leki nasenne i przeciwpadaczkowe) zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby.
Podawany z inhibitorami MAO oraz w okresie do 2 tygodni po ich odstawieniu może wywołać stany pobudzenia i wysoką gorączkę.
Równoczesne stosowanie paracetamolu z zydowudyną (AZT) może nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik.
Stosowany z lamotryginą lub chloramfenikolem zmniejsza ich stężenie w surowicy.
Metoklopramid przyspiesza, a propantelina opóźnia wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego.
Cymetydyna, izoniazyd, probenecyd, ranitydyna, propranolol, salicylamid – wydłużają okres półtrwania paracetamolu w surowicy.
Spożywanie alkoholu podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstania toksycznego metabolitu wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może prowadzić do niewydolności wątroby.
Ze względu na ryzyko przedawkowania, leku nie należy stosować równocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol.

Fenylefryna
Inhibitory MAO nasilają działanie fenylefryny.
Indometacyna, beta-adrenolityki (np. propranolol) lub metyldopa stosowane jednocześnie z fenylefryną mogą spowodować przełom nadciśnieniowy (gwałtowne zwiększenie ciśnienia krwi, stanowiące zagrożenie życia).
Fenylefryna może osłabiać działanie hipotensyjne (obniżające ciśnienie krwi) beta-adrenolityków i leków przeciwnadciśnieniowych, metyldopy, rezerpiny.
Jednoczesne stosowanie glikozydów naparstnicy zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą osłabiać działanie fenylefryny.

Kwas askorbowy (witamina C)
Zwiększa szybkość eliminacji pochodnych amfetaminy i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
W większych dawkach może fałszować wyniki niektórych badań laboratoryjnych wykonywanych metodami oksydoredukcyjnymi (m.in. oznaczanie stężenia glukozy lub kreatyniny we krwi i moczu).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Opisane poniżej działania niepożądane wynikają z właściwości poszczególnych substancji czynnych. W pojedynczych przypadkach mogą wystąpić:

• pokrzywka, wysypka, rumień, obrzęk naczynioruchowy;

Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki ciężkich reakcji skórnych (objawiające się ostrą wysypką krostkową na całym ciele lub pęcherzami i nadżerkami na skórze, w jamie ustnej, oczach i narządach płciowych, gorączką i bólami stawowymi albo złuszczaniem dużych płatów naskórka).

• napad astmy oskrzelowej;

• obniżenie ciśnienia tętniczego aż do objawów wstrząsu;

• nudności, wymioty, objawy uszkodzenia wątroby, niewydolność wątroby;

• bóle i zawroty głowy;

• niewielkie podwyższenie ciśnienia tętniczego, przyspieszenie akcji serca;

• neutropenia (zmniejszenie liczby neutrofili), trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi) i agranulocytoza (brak granulocytów we krwi);

• kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek, kamica moczowa, zaburzenia w oddawaniu moczu, zatrzymanie moczu, zwłaszcza u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego.