Bisocard 5 mg, 30 tabletek powlekanych

Nadciśnienie tętnicze (w monoterapii lub z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi). Dławica piersiowa.

1 tabletka zawiera 5 mg fumaranu bisoprololu.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego chorego. Należy ściśle przestrzegać ustalonego przez lekarza dawkowania leku. Wskazana jest regularna kontrola lekarska w trakcie leczenia. Lek stosuje się doustnie - 5 mg raz na dobę. Jeśli obniżenie ciśnienia tętniczego krwi jest niezadowalające dawkę leku można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 20 mg na dobę. U niektórych chorych, zwłaszcza u chorych ze stanami skurczowymi oskrzeli, początkowa dawka leku powinna wynosić 2,5 mg raz na dobę.U chorych z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 40 ml/min.), a także u chorych z niewydolnością wątroby (zapalenie wątroby lub marskość wątroby) początkowa dawka leku powinna wynosić 2,5 mg raz na dobę. Szczególną ostrożność należy zachować w razie zwiększania dawki leku (nie należy stosować dawki większej niż 10 mg na dobę).Lek może być przyjmowany zarówno w czasie posiłków, jak i przed jedzeniem - zawsze o tej samej godzinie. W przypadku pominięcia dawki przyjąć lek jak najszybciej. Jeśli do następnej dawki pozostało 4 godziny lub mniej, nie brać leku. Nie podwajać dawek leku. Nie należy nagle odstawiać leku. Wskazane jest stopniowe zmniejszanie dawek bisoprololu (zwłaszcza u chorych z dławicą piersiową) ściśle według zaleceń i pod kontrolą lekarza.

Nadwrażliwość na bisoprolol lub jakikolwiek inny składnik leku, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, blok serca (blok przedsionkowo-komorowy 2 lub 3 stopnia), zwolnienie czynności serca (tętno poniżej 45 uderzeń/minutę). Nie stosować u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie stosować u dzieci.

Podczas leczenia należy okresowo mierzyć ciśnienie tętnicze krwi oraz tętno. Wskazana jest także okresowa kontrola czynności wątroby i nerek. Lek należy stosować ostrożnie w przypadku alergii w wywiadzie oraz takich chorób, jak: astma oskrzelowa, rozedma płuc, niealergiczne zapalenie oskrzeli, cukrzyca, nadczynność tarczycy, depresja, guz chromochłonny nadnerczy, rzekomoporażenna niedomoga mięśni, łuszczyca, zespół Raynauda i inne zaburzenia krążenia obwodowego, a także u chorych z niewydolnością wątroby oraz nerek. U chorych na cukrzycę leczonych insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, bisoprolol może maskować niektóre objawy obniżonego poziomu cukru we krwi, zwłaszcza przyśpieszoną czynność serca (patrz: Interakcje). U tych chorych bisoprolol należy stosować szczególnie ostrożnie. Zaleca się regularną kontrolę poziomu cukru we krwi. Również u chorych z nadczynnością tarczycy bisoprolol może maskować objawy nadczynności, jak np. przyśpieszoną czynność serca. U tych chorych lek należy odstawiać szczególnie ostrożnie. Przed planowanym zabiegiem operacyjnym należy poinformować lekarza-anestezjologa o przyjmowaniu bisoprololu, ze względu na możliwość interakcji z lekami stosowanymi do znieczulenia ogólnego. Stosowanie leku w ciąży: lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Podczas leczenia należy zachować ostrożność w przypadku prowadzenia pojazdów, obsługi maszyn i urządzeń oraz wykonywania czynności wymagających precyzji i koncentracji wagi.

Bisocard ma postać tabletek powlekanych.

Jasnożółte, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki z wytłoczoną linią podziału po jednej stronie oraz znakiem „5” po drugiej stronie.

Ten lek pakowany jest w blistry z folii PVC/Aluminium.

Wielkość opakowań:

30 tabletek powlekanych.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Bisocard należy omówić to z lekarzem:

• jeśli u pacjenta stwierdzono mniej nasiloną astmę oskrzelową lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc - należy stosować jednocześnie leki rozszerzające oskrzela, może być też konieczne zwiększenie ich dawki;

• jeśli pacjent ma cukrzycę - Bisocard może maskować objawy hipoglikemii (zmniejszonego stężenia glukozy we krwi);

• jeśli pacjent stosuje ścisłą dietę;

• jeśli u pacjenta stwierdzono blok przedsionkowo-komorowy I stopnia (zaburzenia przewodzenia w sercu);

• jeśli u pacjenta stwierdzono dławicę Prinzmetala (ból w klatce piersiowej wywołany skurczem tętnic wieńcowych, zaopatrujących mięsień sercowy w krew);

• jeśli u pacjenta występują mniej nasilone zaburzenia krążenia w kończynach;

• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności tarczycy (bisoprolol może maskować niektóre objawy nadczynności tarczycy, np. przyspieszoną czynność serca);

• jeśli pacjent ma guz chromochłonny (guz rdzenia nadnerczy) - przed zaleceniem leku Bisocard lekarz będzie musiał zastosować odpowiednie leczenie;

• jeśli pacjent ma (lub miał w przeszłości) łuszczycę (nawracająca choroba, charakteryzująca się czerwonobrunatnymi plamami i złuszczaniem skóry);

• jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły reakcje alergiczne - Bisocard może zwiększyć zarówno wrażliwość na substancje wywołujące reakcje alergiczne (alergeny), jak i nasilić reakcje alergiczne;

• jeśli u pacjenta planowane jest leczenie odczulające (leczenie mające na celu zmniejszenie alergii, np. na użądlenia pszczół lub os);

• jeśli u pacjenta planowany jest zabieg operacyjny - lek Bisocard może zmieniać reakcję organizmu na podawane leki.

Leczenie niewydolności serca lekiem Bisocard wymaga systematycznej kontroli lekarskiej. Jest to bezwzględnie konieczne, zwłaszcza na początku leczenia, podczas zwiększania dawki i w przypadku zakończenia leczenia.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli którekolwiek z opisanych ostrzeżeń dotyczy pacjenta lub dotyczy sytuacji występujących w przeszłości.

Dzieci i młodzież

Ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania bisoprololu u dzieci i młodzieży nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Bisocard a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Lekarz nie zaleci stosowania leku Bisocard, jeśli pacjent przyjmuje następujące leki:

• floktafeninę (niesteroidowy lek przeciwzapalny) lub sultopryd (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych).

Nie należy stosować poniższych leków razem z lekiem Bisocard bez specjalnego zalecenia lekarza:

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy I, takie jak chinidyna, dyzopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon);

• niektóre leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej lub zaburzeń rytmu serca (antagoniści wapnia, tacy jak werapamil i diltiazem);

• niektóre leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, takie jak klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna. Nie należy jednak przerywać przyjmowania tych leków bez porozumienia się z lekarzem.

Przed zastosowaniem poniższych leków jednocześnie z lekiem Bisocard należy porozmawiać z lekarzem - lekarz może zalecić częstsze kontrole stanu pacjenta:

• niektóre leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego lub dławicy piersiowej (antagoniści wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny, jak felodypina i amlodypina);

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron);

• miejscowo stosowane beta-adrenolityki (takie jak krople do oczu zawierające tymolol, w leczeniu jaskry);

• niektóre leki stosowane w leczeniu np. choroby Alzheimera lub jaskry (parasympatykomimetyki, takie jak donepezil czy pilokarpina) lub leki stosowane w leczeniu ostrych zaburzeń serca (sympatykomimetyki, takie jak izoprenalina i dobutamina);

• leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina;

• środki znieczulające (na przykład w czasie operacji);

• glikozydy naparstnicy, stosowane w leczeniu niewydolności serca;

• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), stosowane w leczeniu stanów zapalnych oraz w celu łagodzenia bólu (na przykład ibuprofen i diklofenak);

• wszystkie leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze, jako działanie pożądane lub niepożądane, takie jak leki przeciwnadciśnieniowe, niektóre leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina czy amitryptylina), niektóre leki przeciwpadaczkowe lub stosowane podczas znieczulenia ogólnego (barbiturany np. fenobarbital) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne, podawane w przypadku chorób charakteryzujących się utratą kontaktu z rzeczywistością (pochodne fenotiazyny np. lewomepromazyna);

• meflochina, stosowana w zapobieganiu i leczeniu malarii;

• leki stosowane w leczeniu depresji, nazywane inhibitorami monoaminooksydazy, takie jak moklobemid (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B).

• ryfampicyna (antybiotyk);

• pochodne ergotaminy (stosowane w leczeniu migreny).

Bisocard z alkoholem

Alkohol może nasilać zawroty głowy i uczucie oszołomienia, powodowane przez lek Bisocard. W takim przypadku należy unikać picia alkoholu.

Ciąża i karmienie piersią

Istnieje ryzyko, że stosowanie leku Bisocard w czasie ciąży może zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lekarz zadecyduje, czy można przyjmować Bisocard w czasie ciąży.

Nie wiadomo czy bisoprolol przenika do mleka ludzkiego, dlatego nie zaleca się karmienia piersią w czasie stosowania leku Bisocard.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona. Należy to rozważyć szczególnie na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub zmianie leku oraz w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu.

Bisocard zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Bisoprolol nie powinien być stosowany łącznie z innymi lekami beta-adrenolitycznymi. Równoczesne stosowanie bisoprololu z klonidyną, guanetydyną lub rezerpiną może powodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Należy ostrożnie stosować bisoprolol u chorych leczonych lekami z grupy antagonistów wapnia (np. werapamil, diltiazem) oraz lekami przeciwarytmicznymi (np. disopiramid), z uwagi na możliwość zwolnienia czynności serca oraz spadku ciśnienia tętniczego krwi. Bisoprolol stosowany równocześnie z insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi może nasilać ich działanie, co może prowadzić do obniżenia poziomu cukru we krwi. Stosowanie bisoprololu z lekami sympatykomimetycznymi może prowadzić do wzajemnego zniesienia działania terapeutycznego.

Na początku leczenia sporadycznie obserwowano uczucie zmęczenia i osłabienia, zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia snu, depresję. Nasilenie tych objawów jest zazwyczaj niewielkie i zwykle ustępują one po 1 - 2 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Obserwowano także zwolnienie czynności serca, trudności w oddychaniu, skrócenie oddechu, obrzęk w okolicy kostek, zaburzenia krążenia obwodowego (zimne ręce i stopy). Rzadko mogą wystąpić takie objawy, jak: wysypka skórna (także zaostrzenie objawów istniejącej łuszczycy), nieregularne tętno, ból w klatce piersiowej, spadek ciśnienia tętniczego krwi przy zmianie pozycji ciała z leżącej na stojącą, bóle pleców, stawów, zaburzenia potencji.