Klomipramina (w preparatach w postaci chlorowodorku klomipraminy) działa przeciwlękowo i lekko uspokajająco. Klomipraminę stosuje się w terapii stanów lękowych, depresji w przebiegu schizofrenii, zaburzeń osobowości oraz fobii.
Jak działa klomipramina?
Substancja hamuje zwrotny wychwyt serotoniny i noradrenaliny, co powoduje wzrost stężenia tych neuroprzekaźników w układzie nerwowym. Dzięki temu zwiększa się pobudliwość układu nerwowego i poprawia przewodnictwo nerwowe. Powoduje to zwiększenie zdolności psychoruchowych, poprawę nastroju.
Klomipramina – kiedy stosować?
Jest to lek przeciwdepresyjny należący do grupy tzw. leków trójpierścieniowych. Znajduje zastosowanie w leczeniu depresji towarzyszącej schizofrenii (w połączeniu z innymi lekami), zaburzeń osobowości oraz zespołów depresyjnych związanych z wiekiem. Klomipramina jest również używana w terapii przewlekłych stanów bólowych, chorób psychosomatycznych (czyli chorób fizycznych, których powstawanie jest związane z czynnikami emocjonalnymi). Klomipraminą leczy się zespoły natręctw, fobie i napady lęku. U dzieci powyżej 5. roku życia może być stosowana w leczeniu moczenia nocnego, o ile przyczyny organiczne zostały wykluczone.
Klomipramina – najczęstsze działania niepożądane
Do częstych działań niepożądanych należą: senność, uczucie zmęczenia, niepokój, zwiększony apetyt, zawroty głowy, drżenie, ból głowy, zaburzenia akomodacji, zmniejszenie ostrości widzenia, trudności z oddawaniem moczu, nudności, suchość błon śluzowych jamy ustnej, zaparcia, drgawki kloniczne mięśni, zaburzenia libido, zaburzenia potencji, nadmierne wydzielanie potu oraz przyrost masy ciała.
Najczęstsze interakcje klomipraminy
Należy unikać jednoczesnego stosowania klomipraminy z lekami przeciwarytmicznymi, takimi jak chinidyna, propafenon.
Podczas stosowania klomipraminy należy być ostrożnym przy jednoczesnym stosowaniu inhibitorów MAO, ponieważ może to prowadzić do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, takich jak nadciśnienie, wysoka gorączka, drgawki, pobudzenie, majaczenie i śpiączka. Rozpoczęcie podawania klomipraminy jest możliwe po upływie co najmniej 14 dni od odstawienia inhibitora MAO, podobnie jak rozpoczęcie leczenia inhibitorem MAO powinno nastąpić co najmniej 14 dni po zaprzestaniu podawania klomipraminy.
Ponadto należy zachować ostrożność w przypadku równoczesnego stosowania:
- Leków o działaniu cholinolitycznym, ponieważ może to prowadzić do nasilenia objawów ze strony ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego.
- Leków hamujących wychwyt zwrotny serotoniny, metylfenidatu, neuroleptyków lub cymetydyny, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia stężenia klomipraminy we krwi. Lekarz może zalecić stosowanie mniejszych dawek preparatu.
- Barbituranów i fenytoiny, ponieważ przyspieszają eliminację preparatu.
- Sympatykomimetyków, szczególnie tych, które działają zwężająco na naczynia krwionośne (np. adrenalina, noradrenalina, efedryna, fenylefryna), stosowanych w połączeniu z lekami miejscowo znieczulającymi. Klomipramina może znacznie nasilać ich działanie.
- Guanetydyny, betanidyny, klonidyny, rezerpiny, α-metylodopy, ponieważ klomipramina może osłabiać ich działanie hipotensyjne.
- Leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (w takim przypadku należy monitorować parametry krzepnięcia).
- Leków moczopędnych – może to prowadzić do obniżenia stężenia potasu we krwi, co zwiększa ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia torsade de pointes.
- Selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub litu, ponieważ może to prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego.
- Dużych dawek estrogenów (wymaga monitorowania odpowiedzi terapeutycznej).
Klomipramina – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
W czasie ciąży nie należy stosować klomipraminy, chyba że lekarz uzna, że jest to absolutnie konieczne. Ponadto nie zaleca się jej stosowania podczas karmienia piersią.
Klomipramina – w jakich postaciach występuje?
Klomipramina występuje najczęściej w postaci tabletek powlekanych oraz tabletek powlekanych o przedłużonym uwalnianiu.