Megapar Forte 1000 mg, 20 tabletek musujących

Tabletki musujące Megapar Forte zawierają paracetamol, który jest lekiem o łagodnym działaniu przeciwbólowym i obniżającym temperaturę ciała w gorączce. Stosowanie tabletek zaleca się w leczeniu bólu różnego pochodzenia:

• bóle głowy,

• zębów,

• stawów,

• mięśni,

• bóle miesiączkowe,

• nerwobóle i inne

• oraz gorączki.

Ten lek należy zawsze przyjmować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według
zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Megapar Forte są to tabletki musujące do podawania doustnego. Tabletkę należy rozpuścić w szklance wody, tak przygotowany roztwór należy wypić od razu po przygotowaniu.
W przypadku wątpliwości dotyczących właściwej dawki leku Megapar Forte należy skonsultować się z lekarzem.
Produkt leczniczy Megapar Forte jest przeznaczony tylko dla dorosłych oraz młodzieży w wieku 16 lat i powyżej oraz o masie ciała powyżej 50 kg.

Dorośli i młodzież o masie ciała powyżej 50 kg, w wieku 16 lat i powyżej:
w razie konieczności 1 tabletka musująca (1000 mg),dawkę można powtarzać co 6 godzin, a w żadnym wypadku nie częściej niż co 4 godziny, nie przekraczając 3 tabletek musujących, w przypadku nasilonego bólu dawkę dobową można zwiększyć do 4 tabletek musujących.

Zalecana maksymalna dawka dobowa:

• Maksymalna dawka dobowa paracetamolu dla dorosłych nie powinna być większa niż 3 g, w przypadku nasilonego bólu dawkę dobową można zwiększyć do 4 g.

• Maksymalna dawka pojedyncza paracetamolu dla dorosłych to 1 g.

Jeśli ból utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gorączka występuje przez czas dłuższy niż 3 dni, ulega nasileniu lub pojawiają się inne objawy, należy przerwać leczenie i zasięgnąć porady lekarza.
Bez konsultacji z lekarzem leku nie należy stosować regularnie dłużej niż przez 3 dni.
Jeśli objawy utrzymują się lub ulegają nasileniu, należy zgłosić się po poradę medyczną.
Nie należy przekraczać zalecanej dawki. Korek zawiera środek osuszający, nie nadający się do spożycia.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Sposób podawania
Megapar Forte jest przeznaczony do stosowania doustnego. Tabletkę należy rozpuścić w pełnej szklance wody, pozwolić na całkowite rozpuszczenie, po czym wypić przygotowany roztwór.

Nie stosować produktu Megapar Forte o mocy 1000 mg u dzieci i młodzieży poniżej 16 roku życia oraz o masie ciała poniżej 50 kg.

Kiedy nie stosować Megapar Forte

• Nadwrażliwość na paracetamol, chlorowodorek propacetamolu (prekursor paracetamolu) lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

• Nie stosować u osób o masie ciała mniejszej niż 50 kg.

• Ciężka niewydolność wątroby lub czynna niewyrównana choroba wątroby.

• Ciężka niewydolność nerek.

• Choroba alkoholowa.

• Leczenie inhibitorami MAO oraz w okresie do 14 dni po zakończeniu leczenia.

Lek zawiera 451,38 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej tabletce musującej.
Odpowiada to 22,56% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
W razie przyjmowania 1 lub więcej tabletek musujących na dobę przez długi czas, pacjenci, zwłaszcza kontrolujący zawartość sodu w diecie, powinni skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Lek zawiera 30 mg sorbitolu w każdej tabletce musującej. Sorbitol jest źródłem fruktozy. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta (lub jego dziecka) nietolerancję niektórych cukrów lub stwierdzono wcześniej u pacjenta dziedziczną nietolerancję fruktozy, rzadką chorobę genetyczną, w której organizm pacjenta nie rozkłada fruktozy, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku lub podaniem go dziecku.

Megapar Forte, 1000 mg, tabletki musujące mają barwę białą lub prawie białą, są okrągłe, płaskie, o skośnych brzegach, gładkie po obu stronach. Ten produkt leczniczy jest dostępny w dwóch rodzajach opakowań: blistry miękkie Aluminium/LDPE oraz tuby polipropylenowe.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli:

• u pacjenta występują choroby wątroby, w tym schorzenia na skutek nadmiernego spożycia alkoholu

• u pacjenta występuje zespół Gilberta (łagodna żółtaczka)

• pacjent cierpi na chorobę nerek

• pacjent jest odwodniony lub ciężko niedożywiony, z anoreksją

• pacjent z niskim wskaźnikiem masy ciała (BMI)

• pacjent regularnie pijący alkohol

• pacjent ma ciężką infekcję, która może zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej. Do objawów kwasicy metabolicznej należą m.in.: głębokie, szybkie i utrudnione oddychanie, uczucie mdłości, występowanie wymiotów i utrata apetytu, ogólnie złe samopoczucie.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem jeżeli u pacjenta jednocześnie wystąpią opisane powyżej objawy.

• pacjent jest poddany długotrwałemu leczeniu dużymi dawkami paracetamolu

• pacjent choruje na astmę z wrażliwością na aspirynę

• pacjent przyjmuje inne leki zawierające w składzie paracetamol

• u pacjenta występuje gorączka, nawet po zakończeniu leczenia paracetamolem

• u pacjenta występuje niedobór enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej i (lub) reduktazy methemoglobinowej

• u pacjentów z niedokrwistością hemolityczną (nieprawidłowy spadek ilości krwinek czerwonych)

Przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do niewydolności wątroby, co może zakończyć się przeszczepem wątroby lub zgonem.
Nigdy nie należy przyjmować więcej tabletek Megapar Forte niż jest to zalecane.
Zwiększenie dawki nie powoduje zwiększenia działania przeciwbólowego, może powodować natomiast poważne uszkodzenia wątroby. Objawy uszkodzenia wątroby występują po kilku pierwszych dniach. Dlatego też ważne jest, aby skontaktowac się z lekarzem tak szybko jak to możliwe, jeśli pacjent przyjął więcej tabletek Megapar Forte niż jest to zalecane.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Megapar Forte można stosować w czasie ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Należy przyjmować możliwie najmniejszą zalecaną dawkę łagodzącą ból lub obniżającą gorączkę, przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej. Należy skonsultować się z lekarzem, jeżeli ból i (lub) gorączka nie zmniejszają się lub gdy pacjentka potrzebuje częściej przyjmować lek.
Paracetamol przenika do mleka kobiet. Paracetamol w dawkach terapeutycznych można stosować u kobiet karmiących piersią.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, również tych wydawanych
bez recepty.
Przed zastosowaniem leku Megapar Forte należy poinformować lekarza o przyjmowaniu:

• leków zapobiegających krzepnięciu (leki przeciwzakrzepowe np. warfaryna, pozostałe kumaryny)

• leków przeciwwymiotnych (np. metoklopramid, domperidon)

• leków stosowanych w leczeniu pacjentów z wysokim stężeniem cholesterolu we krwi (kolestyramina)

• probenecydu (lek stosowany w leczeniu wysokiego stężenia kwasu moczowego we krwi (dna moczanowa))

• leku o łagodnym działaniu przeciwbólowym lub działaniu przeciwgorączkowym (niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym kwas acetylosalicylowy, salicylamid)

• niektórych leków nasennych lub przeciwpadaczkowych (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina)

• trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, inhibitorami MAO (leki stosowane w leczeniu depresji) oraz w okresie do 14 dni po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO

• leków stosowanych w leczeniu napadów drgawkowych (lamotrygina)

• leków stosowanych w leczeniu gruźlicy (ryfampicyna, izoniazyd)

Wpływ paracetamolu na badania laboratoryjne:
Wyniki badań oceniających stężenie kwasu moczowego i cukru we krwi mogą być zmienione.

Jak każdy lek, lek Megapar Forte może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy przerwać stosowanie leku Megapar Forte oraz zgłosić się natychmiast do lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią takie działania niepożądane jak:

• reakcja nadwrażliwości wymagająca przerwania leczenia (natychmiastowa ciężka reakcja alergiczna),

• wstrząs anafilaktyczny (objawiający się splątaniem, bladością skóry, spadkiem ciśnienia krwi, poceniem się, wytwarzaniem małej ilości moczu, przyspieszonym oddech, osłabieniem i omdleniem),

• nagromadzenie się płynu w krtani z towarzyszącą swędzącą wysypką,

• obrzęk gardła (objawy ciężkiej reakcji alergicznej),obrzęk twarzy, ust, rąk (obrzęk naczynioruchowy),

• zagrażające życiu objawy skórne, takie jak wysypka z krostkami na całym ciele, nadżerki w jamie ustnej, oczach, narządach płciowych i na skórze, czerwone plamki na tułowiu, często z pęcherzami po środku, pękające olbrzymie pęcherze, złuszczanie dużych płatów naskórka, osłabienie, gorączka i bóle stawowe (zespół Stevensa-Johnsona), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa).

Rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów): obrzęk (nieprawidłowe gromadzenie się płynu pod skórą), zaburzenia widzenia, wysypka skórna lub pokrzywka (ciemnoczerwona wysypka na skórze), krwotok (krwawienie), ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty, zawroty głowy, gorączka, złe samopoczucie, uspokojenie polekowe, zaburzenia związane z płytkami krwi (zaburzenia krzepnięcia), zaburzenia związane z komórkami macierzystymi (zaburzenia powstawania komórek krwi w szpiku kostnym), nieprawidłowa czynność wątroby, niewydolność wątroby, martwica wątroby (obumarcie komórek wątroby), żółtaczka, przedawkowanie i zatrucie, drżenie, ból głowy, depresja, splątanie, omamy, pocenie się, świąd (swędzenie), obrzęk naczynioworuchowy.

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów): hepatotoksyczność (uszkodzenie wątroby spowodowane związkami chemicznymi), reakcja nadwrażliwości wymagająca przerwania leczenia (natychmiastowa ciężka reakcja alergiczna), małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi, co zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień i siniaków), leukopenia (zmniejszenie liczby białych komórek krwi), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi), agranulocytoza (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi, co może prowadzić do ciężkich zakażeń), niedokrwistość hemolityczna (nieprawidłowa liczba krwinek czerwonych, co może powodować osłabienie lub bladość skóry), hypoglikemia (niski poziom cukru we krwi), zmętnienie moczu i zaburzenia nerek.

Zgłaszano przypadki ciężkich reakcji skórnych.
Pozostałe działania niepożądane paracetamolu, których częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych: rumień wielopostaciowy (reakcja alergiczna lub zakażenie skóry), nagromadzenie płynu w krtani, wstrząs anafilaktyczny, niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych), zaburzenia czynności wątroby, krwiomocz (krew w moczu), zmiany w obrębie nerek (ciężkie zaburzenia nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, bezmocz (niemożność wydalania moczu), objawy żołądkowo-jelitowe oraz zawroty głowy. Odnotowano przypadki trudności w oddychaniu, świszczący oddech, kaszel i duszność podczas przyjmowania paracetamolu, jednak wystąpienie tych objawów jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z astmą i nadwrażliwością na
kwas acetylosalicylowy lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen.
Bardzo rzadko zgłaszano ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielania się naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa).