Egiramlon 10 mg + 5 mg, 30 kapsułek twardych

Lek Egiramlon zawiera dwie substancje czynne o nazwach ramipryl i amlodypina. Ramipryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami ACE (inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę), natomiast amlodypina należy do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia.

Ramipryl działa przez:

• zmniejszanie wytwarzania w organizmie substancji, które mogą zwiększać ciśnienie tętnicze,

• rozkurczanie i rozszerzanie naczyń krwionośnych,

• ułatwianie sercu pompowania krwi do całego organizmu.

Amlodypina działa przez:

• rozkurczanie i rozszerzanie naczyń krwionośnych, dzięki czemu krew łatwiej przez nie przepływa.

Lek Egiramlon można stosować w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takiej samej dawce jak w tym preparacie złożonym, ale w oddzielnych preparatach.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Sposób podawania

• Lek należy przyjmować doustnie, codziennie o tej samej porze, przed lub po posiłku.

• Kapsułki należy połykać w całości popijając płynem.

• Kapsułek nie należy kruszyć ani żuć.

• Nie wolno przyjmować leku Egiramlon z sokiem grejpfrutowym.

Dawkowanie

• Zalecana dawka to 1 kapsułka o mocy zaleconej przez lekarza.

• W zależności od uzyskanego działania lekarz może dostosować dawkę.

• Maksymalna dawka to 1 kapsułka o mocy 10 mg + 10 mg raz na dobę.

Pacjenci z chorobami wątroby i nerek

• W przypadku choroby wątroby i nerek dawka leku może być dostosowana.

Osoby w podeszłym wieku

• Lekarz zaleci mniejszą dawkę początkową i wolniej będzie zwiększać dawkę.

• U pacjentów w bardzo podeszłym wieku i bardzo osłabionych nie zaleca się stosowania leku Egiramlon.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

• Nie zaleca się stosowania leku Egiramlon u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu braku danych na temat jego bezpieczeństwa i skuteczności.

• W przypadku wrażenia, że działanie leku jest zbyt silne lub za słabe, należy skonsultować się z lekarzem.

• Ważne jest, aby nie przerywać przyjmowania kapsułek. Nie należy odkładać wizyty u lekarza do czasu, aż skończą się kapsułki.

Nie zaleca się stosowania leku Egiramlon u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Kiedy nie stosować leku Egiramlon

• Jeśli pacjent ma uczulenie na ramipryl, amlodypinę (substancje czynne), inne leki z grupy antagonistów wapnia lub inhibitorów ACE albo którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Może to być swędzenie, zaczerwienienie skóry lub trudności w oddychaniu.

• Jeśli pacjent ma znaczne zwężenie zastawki aorty lub jest we wstrząsie kardiogennym (stan, w którym serce nie jest w stanie dostarczyć do organizmu odpowiedniej ilości krwi).

• Jeśli kiedykolwiek wystąpiła ciężka reakcja alergiczna nazywana obrzękiem naczynioruchowym. Do jej objawów należą: swędzenie, pokrzywka, czerwone plamy na rękach, stopach i gardle, obrzęk gardła i języka, opuchnięcie wokół oczu i warg, trudności w oddychaniu i połykaniu.

• Jeśli u pacjenta stosowana jest dializoterapia lub innego typu filtracja krwi. W zależności od stosowanego aparatu leczenie lekiem Egiramlon może nie być odpowiednie.

• Jeśli pacjent ma zaburzenia dotyczące nerek, powodujące zmniejszony dopływ krwi do nerki (zwężenie tętnicy nerkowej).

• W czasie ostatnich 6 miesięcy ciąży (lepiej też unikać stosowania leku Egiramlon we wczesnym okresie ciąży).

• Jeśli pacjent ma nieprawidłowo niskie lub niestabilne ciśnienie tętnicze. Musi to być ocenione przez lekarza.

• Jeśli pacjent ma niewydolność serca po zawale serca.

• Jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym

  ciśnienie krwi zawierającym aliskiren.

• Jeśli pacjent przyjmuje lek złożony, zawierający sakubitryl i walsartan (w leczeniu niewydolności serca). W takim przypadku może się zwiększyć ryzyko obrzęku naczynioruchowego - ciężkiej reakcji alergicznej.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie należy stosować leku Egiramlon. W razie wątpliwości, przed zastosowaniem leku Egiramlon należy porozmawiać z lekarzem.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Egiramlon należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje lub występował którykolwiek z poniższych stanów:

• jeśli pacjent jest w podeszłym wieku i wymaga zwiększenia dawki;

• jeśli pacjent ma zaburzenia serca, wątroby lub nerek;

• jeśli u pacjenta wystąpi znaczne zwiekszenie ciśnienia tętniczego (przełom nadciśnieniowy);

• jeśli wystąpiła znaczna utrata soli lub płynów z organizmu (na skutek wymiotów, biegunki, nasilonego pocenia się, stosowania diety z małą ilością soli, długotrwałego przyjmowania leków moczopędnych (diuretyków) lub dializoterapii);

• jeśli planowane jest leczenie odczulające, mające na celu zmniejszenie alergii na jad pszczół lub os;

• jeśli planowane jest podanie znieczulenia – zarówno do operacji, jak i zabiegu stomatologicznego. Konieczne może być przerwanie przyjmowania leku Egiramlon na dzień przed znieczuleniem; należy poradzić się lekarza;

• jeśli pacjent ma duże stężenie potasu we krwi (stwierdzone w badaniu laboratoryjnym krwi);

• jeśli pacjent przyjmuje leki zmniejszające stężenie sodu we krwi lub ma zaburzenia, które mogą powodować zmniejszenie stężenia sodu we krwi - lekarz może zalecić regularne badania krwi, aby oznaczyć stężenie sodu we krwi, zwłaszcza u pacjenta w podeszłym wieku;

• jeśli pacjent przyjmuje leki nazywane inhibitorami mTOR (np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus), wildagliptynę lub racekadotryl, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego - ciężkiej reakcji alergicznej;

• jeśli pacjent ma kolagenozę, na przykład twardzinę lub toczeń rumieniowaty układowy;

• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi:

  • antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA), nazywanego również sartanem, na przykład walsartan, telmisartan, irbesartan, zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą;

  • aliskiren.

  Lekarz może zalecić regularną ocenę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi.

• jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa lub planuje ciążę. Nie zaleca się stosowania leku Egiramlon w pierwszych trzech miesiącach ciąży i nie wolno go stosować po 3. miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta (lub w razie jakichkolwiek wątpliwości), przed zastosowaniem leku Egiramlon należy porozmawiać z lekarzem.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

• Ciąża

  Należy powiedzieć lekarzowi jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży.

  Nie należy stosować leku Egiramlon w 12 pierwszych tygodniach ciąży i nie wolno go stosować po 13. tygodniu ciąży, gdyż jego stosowanie może zaszkodzić dziecku.

  Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w czasie stosowania leku Egiramlon. W przypadku planowania ciąży lekarz zaleci stosowanie innego, odpowiedniego leku.

• Karmienie piersią

  Wykazano, że małe ilości amlodypiny przenikają do mleka ludzkiego.

  Nie należy przyjmować leku Egiramlon w czasie karmienia piersią.

Egiramlon może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jeśli lek będzie powodował nudności, zawroty głowy, zmęczenie lub ból głowy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn i natychmiast należy skontaktować się z lekarzem.

Przyjęcie zbyt dużej dawki leku może spowodować znaczne, a nawet niebezpieczne obniżenie ciśnienia tętniczego. Mogą wystąpić zawroty głowy, uczucie „pustki” w głowie, omdlenie lub osłabienie. W przypadku bardzo znacznego obniżenia ciśnienia może dojść do wstrząsu. Skóra pacjenta staje się wtedy chłodna i wilgotna, a pacjent może stracić przytomność. W razie przyjęcia zbyt dużej dawki leku Egiramlon należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Nie wolno samemu prowadzić samochodu w drodze do szpitala, należy poprosić kogoś o podwiezienie lub wezwać karetkę. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku. Dzięki temu lekarz będzie wiedział, jaki lek został zażyty.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Jest to konieczne, ponieważ Egiramlon może mieć wpływ na działanie innych leków. Również inne leki mogą mieć wpływ na działanie leku Egiramlon.

Należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu obecnie lub ostatnio, a także o planowaniu przyjmowania któregokolwiek z następujących leków. Leki te mogą osłabiać działanie leku Egiramlon:

• leki stosowane w celu łagodzenia bólu i stanu zapalnego (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen lub indometacyna i kwas acetylosalicylowy);

• leki stosowane w leczeniu niskiego ciśnienia tętniczego, wstrząsu, niewydolności serca, astmy lub alergii, takie jak efedryna, noradrenalina lub adrenalina - lekarz zleci kontrolę ciśnienia tętniczego;

• ryfampicyna (antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy);

• Hypericum perforatum (ziele dziurawca stosowane w leczeniu depresji).

Należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu obecnie lub ostatnio, a także o planowaniu przyjmowania któregokolwiek z następujących leków. Leki te mogą zwiększać prawdopodobieństwo występowania objawów niepożądanych, jeśli będą przyjmowane razem z lekiem Egiramlon. Lekarz może zalecić zmianę dawki, zastosować inne środki ostrożności lub nawet zalecić odstawienie jednego z leków:

• sakubitryl i walsartan - nie wolno przyjmować leku Egiramlon z lekami zawierającymi sakubitryl+walsartan; jeśli pacjent zażył sakubitryl+walsartan należy odczekać 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu+walsartanu, zanim pacjent rozpocznie przyjmowanie leku Egiramlon, a po zakończeniu przyjmowania leku Egiramlon należy odczekać 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki leku Egiramlon, zanim pacjent rozpocznie przyjmowanie sakubitrylu+walsartanu:

• leki stosowane w celu łagodzenia bólu i stanu zapalnego (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen lub indometacyna i kwas acetylosalicylowy);

• leki przeciwnowotworowe (stosowane w chemioterapii);

• leki zapobiegające odrzuceniu przeszczepionego narządu, takie jak cyklosporyna;

• leki moczopędne (diuretyki), takie jak furosemid;

• leki mogące zwiększać stężenie potasu we krwi, takie jak spironolakton, triamteren, amiloryd, sole potasu i heparyna (stosowana w celu rozrzedzenia krwi);

• steroidowe leki przeciwzapalne, takie jak prednizolon;

• allopurynol (stosowany w celu zmniejszenia stężenia kwasu moczowego we krwi);

• prokainamid (stosowany w zaburzeniach rytmu serca);

• temsyrolimus (stosowany w leczeniu nowotworów złośliwych);

• syrolimus, ewerolimus (stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu);

• wildagliptyna (stosowana w leczeniu cukrzycy typu 2);

• leki nazywane inhibitorami neprylizyny (NEP), takie jak racekadotryl (stosowany w leczeniu biegunki);

• ketokonazol, itrakonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych);

• erytromycyna, klarytromycyna (antybiotyki);

• rytonawir, indynawir, nelfinawir (tak zwane inhibitory proteazy stosowane w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem HIV);

• werapamil, diltiazem (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca i wysokiego ciśnienia tętniczego);

• dantrolen (stosowany we wlewie z powodu poważnych zaburzeń temperatury ciała);

• inne leki przeciwnadciśnieniowe;

• antagoniści receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskiren;

• trimetoprim i kotrimoksazol (stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych);

• takrolimus (stosowany w celu kontrolowania reakcji układu odpornościowego, co umożliwi organizmowi przyjęcie przeszczepionego narządu).

Należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków. Egiramlon może mieć wpływ na działanie tych leków:

• leki przeciwcukrzycowe, takie jak doustne leki zmniejszające stężenie glukozy i insulina. Egiramlon może zmniejszać stężenie cukru we krwi. Podczas stosowania leku Egiramlon należy regularnie oznaczać stężenie cukru we krwi;

• lit (stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych). Egiramlon może zwiększać stężenie litu we krwi. Lekarz zaleci regularne oznaczanie stężenia litu we krwi;

• cyklosporyna (leki stosowane w celu modyfikacji działania układu immunologicznego/ leki immunosupresyjne);

• symwastatyna (lek zmniejszający stężenie cholesterolu).

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta (lub w razie jakichkolwiek wątpliwości), przed zastosowaniem leku Egiramlon należy porozmawiać z lekarzem.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W razie zauważenia któregokolwiek z poniższych, ciężkich objawów niepożądanych należy przerwać przyjmowanie leku Egiramlon i natychmiast zgłosić się do lekarza – konieczna może być pilna pomoc medyczna:

• Obrzęk twarzy, warg lub gardła powodujący trudności w połykaniu lub oddychaniu oraz swędzenie skóry i wysypka. Mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej na lek Egiramlon.

• Ciężkie reakcje skórne, w tym nasilona wysypka, pokrzywka, zaczerwienienie skóry całego ciała, silny świąd, powstawanie pęcherzy, łuszczenie się i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka lub rumień wielopostaciowy) lub inne reakcje alergiczne.

Należy natychmiast powiadomić lekarza, jeśli wystąpi:

• Przyspieszona czynność serca, nierówne lub mocne bicie serca (kołatanie), ból w klatce piersiowej, uczucie ucisku w klatce piersiowej lub poważniejsze zaburzenia, w tym zawał serca lub udar mózgu;

• Duszność lub kaszel. Mogą to być objawy choroby płuc;

• Łatwiejsze powstawanie siniaków, przedłużony czas krwawienia, krwawienia różnego rodzaju (np. krwawienia z dziąseł), czerwone plamiste wybroczyny na skórze lub większa niż zwykle skłonność do zakażeń, ból gardła i gorączka, uczucie zmęczenia, omdlenie, zawroty głowy lub bladość skóry. Mogą to być objawy choroby krwi lub szpiku kostnego;

• Silny ból w nadbrzuszu mogący promieniować do pleców. Może to być objaw zapalenia trzustki;

• Gorączka, dreszcze, zmęczenie, utrata apetytu, ból żołądka, nudności, zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka). Mogą to być objawy zaburzeń wątroby, takich jak zapalenie wątroby lub uszkodzenie wątroby.

Inne działania niepożądane:

Jeśli którekolwiek z poniższych działań niepożądanych nasilą się lub będą utrzymywać się dłużej niż kilka dni, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Bardzo często (mogą wystąpić u co najmniej 1 na 10 pacjentów)

• Obrzęk (zatrzymanie płynów)

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów)

• Senność (szczególnie na początku leczenia)

• Kołatanie serca (uczucie mocnego bicia serca), nagłe zaczerwienienie twarzy

• Ból głowy, uczucie zmęczenia lub osłabienia (astenia)

• Zawroty głowy - ich występowanie jest bardziej prawdopodobne na początku przyjmowania leku Egiramlon lub po zwiększeniu dawki

• Zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie)

• Zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka i zaparcie)

• Omdlenie, niedociśnienie (nieprawidłowo niskie ciśnienie tętnicze), szczególnie podczas szybkiego wstawania lub siadania z pozycji leżącej

• Suchy, męczący kaszel, zapalenie zatok lub zapalenie oskrzeli, duszność

• Ból żołądka lub brzucha, biegunka, niestrawność, nudności lub wymioty

• Wysypka skórna z uniesionymi wykwitami lub bez

• Ból w klatce piersiowej

• Kurcze lub ból mięśni

• Opuchnięcie okolicy kostek

• Zwiększenie stężenia potasu we krwi, stwierdzane w badaniach krwi

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów)

• Zmiany nastroju, bezsenność

• Drżenie

• Dzwonienie w uszach

• Kichanie/ katar spowodowane zapaleniem błony wyścielającej nos (zapalenie błony śluzowej nosa)

• Pokrzywka

• Wypadanie włosów

• Wysypka

• Swędzenie skóry, odbarwienie skóry

• Oddawanie moczu w nocy, zaburzenia w oddawaniu moczu, zwiększona częstość oddawania moczu

• Pogorszenie czynności nerek (w tym niewydolność nerek)

• Ból, złe samopoczucie

• Ból pleców

• Zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała

• Dyskomfort i powiększenie piersi u mężczyzn

• Zaburzenia równowagi (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego)

• Swędzenie lub nietypowe wrażenia czuciowe, takie jak drętwienie, mrowienie, kłucie, pieczenie lub cierpnięcie skóry (parestezja), zmniejszenie czucia bólu (niedoczulica)

• Utrata lub zmiana smaku

• Zaburzenia snu

• Obniżenie nastroju, lęk, zwiększona nerwowość lub niepokój ruchowy

• Niedrożność nosa lub zaostrzenie astmy

• Obrzęk jelit nazywany “obrzękiem naczynioruchowym jelit”, objawiający się bólem brzucha, wymiotami i biegunką

• Zgaga, suchość błony śluzowej jamy ustnej

• Wzdęcie brzucha (zapalenie żołądka)

• Oddawanie większej ilości moczu niż zwykle w ciągu dnia

• Nasilone pocenie się

• Utrata lub zmniejszenie apetytu (anoreksja)

• Przyspieszona, zwolniona lub nieregularna czynność serca

• Obrzęk rąk i nóg, mogący być objawem zatrzymywania wody w organizmie

• Niewyraźne widzenie

• Ból stawów

• Gorączka

• Impotencja u mężczyzn, zmniejszenie pożądania u mężczyzn lub kobiet

• Zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (eozynofilia), stwierdzone w badaniu laboratoryjnym krwi

• Zaburzenia czynności wątroby, trzustki lub nerek, stwierdzane w badaniach laboratoryjnych krwi

• Zawał serca

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentów)

• Uczucie niepewności lub splątania

• Zaczerwienienie i obrzęk języka

• Silne łuszczenie się skóry lub oddzielanie się płatów skóry, swędząca wysypka grudkowa (złuszczające zapalenie skóry)

• Zaburzenia paznokci (np. rozluźnienie lub oddzielenie się płytki paznokcia od łożyska)

• Wysypka skórna lub powstawanie siniaków

• Plamy na skórze i ziębnięcie kończyn

• Zaczerwienienie, swędzenie, opuchnięcie lub łzawienie oczu

• Zaburzenia słuchu

• Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, krwinek białych lub płytek krwi albo zmniejszenie stężenia hemoglobiny, stwierdzane w badaniach laboratoryjnych krwi

• Zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja, zapalenie naczyń krwionośnych

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)

• Zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia)

• Zapalenie trzustki

• Zapalenie wątroby, zażółcenie skóry (żółtaczka)

• Nadwrażliwość na światło słoneczne

• Rozrost dziąseł

• Zwiększenie napięcia mięśni

• Zapalenie naczyń krwionośnych

• Inne zgłaszane działania niepożądane (częstość występowania nieznana, nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)

• Jeśli którekolwiek z poniższych działań niepożądanych nasilą się lub będą utrzymywać się dłużej niż kilka dni, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

• Zaburzenia koncentracji

• Obrzęk jamy ustnej

• Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej z niewielkimi owrzodzeniami

• Zmniejszenie liczby krwinek we krwi, stwierdzone w badaniach laboratoryjnych krwi

• Zmniejszenie stężenia sodu we krwi, stwierdzone w badaniach laboratoryjnych krwi

• Zmiana koloru palców rąk i stóp po zmarznięciu, a następnie mrowienie lub ból po ogrzaniu (objaw Raynauda)

• Spowolnienie lub zaburzenia reakcji

• Uczucie pieczenia

• Łuszczyca

• Dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych (stwierdzane w niektórych badaniach krwi)

• Stężony mocz (o ciemnym zabarwieniu), nudności lub wymioty, kurcze mięśni, uczucie splątania i napady drgawkowe, które mogą być wynikiem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ADH, wazopresyna) - jeśli wystąpią takie objawy, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza

• Drżenie, usztywnienie postawy, maskowatość twarzy, spowolnione ruchy i pociąganie nogami w czasie chodzenia, chwiejny chód

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.