Ebozan, 10 mg, 30 tabletek

Substancją czynną leku jest torasemid.
Ebozan, 10 mg, tabletki: Każda tabletka zawiera 10 mg torasemidu.
Pozostałe składniki leku to: laktoza jednowodna, hypromeloza (E 464), karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna i sodu stearylofumaran.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nadciśnienie pierwotne
Zalecana dawka dla osób dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat z wysokim ciśnieniem krwi wynosi 2,5 mg na dobę, najlepiej podczas śniadania. W razie konieczności lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnie 5 mg raz na dobę.
Opuchlizna (obrzęk)
Zwykle stosowana dawka u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat z obrzękiem spowodowanym niewydolnością serca lub wątroby wynosi 5-10 mg na dobę, najlepiej podczas śniadania. W razie konieczności lekarz może zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę lub rzadko do 40 mg na dobę.
Zwykle stosowana dawka u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat z obrzękami spowodowanymi zaburzeniami czynności nerek wynosi 20 mg na dobę, najlepiej podczas śniadania. Lekarz może zwiększyć dawkę do 50 mg na dobę, a następnie, w razie konieczności, stopniowo zwiększać dawkę do 200 mg raz na dobę.
Stosowanie tabletek
Tabletki należy połykać, popijając niewielką ilością płynu i nie należy ich żuć. Tabletki najlepiej przyjmować rano. Można je przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.

Kiedy nie stosować leku Ebozan

• jeśli pacjent ma uczulenie na torasemid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma uczulenie na pochodne sulfonylomocznika (leki stosowane w leczeniu cukrzycy);
• jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby;
• jeśli pacjent ma zmniejszoną objętość krwi;
• jeśli pacjent nie wytwarza moczu;
• jeśli pacjent ma niskie ciśnienie krwi.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ebozan należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą jeśli:

• pacjent ma małe stężenie potasu i sodu we krwi;
• pacjent ma problemy z oddawaniem moczu;
• pacjent jest odwodniony; pacjent ma zaburzoną czynność nerek;
• pacjent ma nieregularne bicie serca;
• pacjent ma cukrzycę;
• pacjent ma marskość wątroby lub płyn w jamie brzusznej.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Lek Ebozan może wpływać na działanie lub jego działanie może ulec zmianie w przypadku jednoczesnego stosowania z następującymi lekami:

• probenecyd (leczenie dny moczanowej);
• kwas acetylosalicylowy (lek przeciwbólowy);
• leki rozrzedzające krew typu kumaryny (takie jak warfaryna);
• niektóre leki stosowane w chorobach serca, takie jak glikozydy naparstnicy i inhibitory ACE;
• leki przeciwcukrzycowe;
• cholestyramina (leki obniżające stężenie cholesterolu i triglicerydów);
• niektóre leki stosowane w zakażeniach, takie jak gentamycyna, tobramycyna i cefalosporyny;
• niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne/przeciwreumatyczne (NLPZ);
• cisplatyna (cytostatyk - w leczeniu raka);
• lit (lek przeciwpsychotyczny);
• środki przeczyszczające;
• glikokortykosteroidy i mineralokortykosteroidy;
• teofilina (np. w leczeniu astmy);
• leki rozluźniające mięśnie (zwiotczające mięśnie).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów należy przerwać przyjmowanie leku Ebozan i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub najbliższym oddziałem ratunkowym:

• Zgłaszano niezwykle ciężkie i poważne skórne działania niepożądane, takie jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna rozpływna martwica naskórka (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) podczas przyjmowania leku Ebozan.

Skórne działania niepożądane mogą obejmować wysypkę z pęcherzami lub bez nich. Może również wystąpić zaczerwienienie skóry, owrzodzenia lub obrzęk jamy ustnej, gardła, oczu, nosa i okolic narządów płciowych, a także gorączka i objawy grypopodobne. Wysypka skórna może przekształcić się w ciężkie rozległe uszkodzenie skóry (odwarstwienie naskórka i powierzchownych błon śluzowych) z konsekwencjami zagrażającymi życiu.
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić:
Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 osób):

• bóle głowy;
• zawroty głowy;
• zmęczenie (znużenie).

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 osób):

• zmniejszenie stężenia potasu we krwi;
• problemy dotyczące wątroby;
• problemy dotyczące pęcherza moczowego;
• zwiększone stężenie glukozy, triglicerydów i cholesterolu we krwi;
• nadprodukcja kwasu moczowego;
• utrata apetytu;
• osłabienie;
• problemy dotyczące żołądka lub mięśni;
• wymioty, biegunka, zaparcia, nudności;
• skurcze mięśni.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób):

• zawał mięśnia sercowego (atak serca), nieregularne bicie serca, dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej);
• zmienione stężenie kreatyniny, mocznika i sodu we krwi;
• zmiany w morfologii krwi;
• nadwrażliwość na światło słoneczne;
• swędzenie, pokrzywka;
• utrata słuchu, szumy uszne (dzwonienie w uszach);
• mrowienie w rękach i nogach;
• suchość w jamie ustnej.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zawał mózgu (udar), zakrzep krwi;
• zapalenie trzustki;
• zaburzenia widzenia;
• omdlenia;
• dezorientacja.