Octenisept oral mono, 1 mg/mL, roztwór do stosowania w jamie ustnej, 250 ml

Octenisept oral mono zawiera substancje czynną oktenidyny dwuchlorowodorek. Octenisept oral mono działa przeciwbakteryjnie.

Lek Octenisept oral mono stosuje się w celu czasowego zmniejszenia liczby bakterii w jamie ustnej, czasowego zahamowania tworzenia się płytki nazębnej oraz w przypadku niedostatecznej higieny jamy ustnej (np. brak możliwości szczotkowania zębów) u osób dorosłych.

Substancją czynną leku jest oktenidyny dwuchlorowodorek. 1 mL roztworu zawiera 1 mg oktenidyny dwuchlorowodorku.

Pozostałe składniki to glicerol 85%, sodu glukonian, kwas cytrynowy, disodu fosforan dwuwodny (do ustalenia pH), makrogologlicerolu hydroksystearynian, sukraloza, woda oczyszczona, aromat miętowy (zawiera glikol propylenowy (49%), mentol (45%), menton (6%)).

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w tej ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek należy stosować dwa razy na dobę (po posiłku lub myciu zębów).
Użyć 10 mL leku w załączonym dozowniku. W przypadku stosowania leku octenisept oral mono tuż po myciu zębów, należy dokładnie wypłukać jamę ustną wodą, a następnie lekiem octenisept oral mono.
Jamę ustną należy płukać przez 30 sekund po czym wypluć roztwór. Nie należy połykać leku.
Nie należy płukać jamy ustnej wodą bezpośrednio po użyciu leku.
Nie stosować leku dłużej niż przez 5 dni.

Octenisept oral mono nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży. Lek nie był badany w tej grupie wiekowej.

Jeśli pacjent ma uczulenie na oktenidyny dwuchlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

250 ml

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Octenisept oral mono jest wskazany tylko do użytku powierzchniowego. Nie wolno podawać tego leku w głąb tkanek za pomocą strzykawki lub kaniuli aby zapobiec podrażnieniom otaczających tkanek mogącęgo powodować rozwój obrzęków lub martwicę tkanek. W szczególności leku nie należy stosować do płukania kieszonek przyzębnych, płukania kanałów korzeniowych lub płukania ran po zabiegach stomatologicznych.

Przed rozpoczęciem stosowania leku octenisept oral mono należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Octenisept oral mono jest wskazany wyłącznie do płukania jamy ustnej. Nie należy go połykać. Dlatego powinien być stosowany przez pacjentów, którzy mogą samodzielnie płukać jamę ustną. Unikać kontaktu leku z oczami. W razie kontaktu leku z oczami należy je natychmiast i dokładnie przemyć wodą.

Może wystąpić czasowe przebarwienie języka, które znika po zaprzestaniu stosowania leku. Może także wystąpić odwracalne przebarwienie zębów.

Octenisept oral mono zawiera makrogologlicerolu hydroksystearynian.
Może to powodować reakcje skórne.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Niektóre składniki past do zębów mogą wpływać na skuteczność leku octenisept oral mono. Dlatego najlepiej stosować octenisept oral mono w innym czasie niż mycie zębów.

W przypadku stosowania leku octenisept oral mono tuż po myciu zębów, należy dokładnie wypłukać jamę ustną wodą, a następnie lekiem octenisept oral mono.
Nie należy stosować leku octenisept oral mono jednocześnie z produktami zawierającymi powidon jodowany, ponieważ może to powodować fioletowe lub brązowe plamy w jamie ustnej.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące działania niepożądane zgłaszano po zastosowaniu leku octenisept oral mono:
Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):

• zaburzenia smaku, takie jak gorzki posmak,
• łagodne, odwracalne przebarwiania zębów.

Często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 osób):

• uczucie drętwienia w jamie ustnej,
• osad w jamie ustnej lub na języku,
• czasowe przebarwienie języka,
• wrażliwość zębów.

Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób):

• ból głowy,
• nudności,
• uczucie mrowienia języka,
• zwiększone wydzielanie śliny.