Neomycinum, 250 mg, 16 tabletek

Lek Neomycyna 250 mg, w postaci tabletekjest antybiotykiem aminoglikozydowym. Antybiotyk wykazuje bakteriobójcze działanie na wiele gatunków bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich.

Neomycinum TZF stosuje się: 

• w celu wyjałowienia przewodu pokarmowego przed zabiegami chirurgicznymi, w obrębie jelit 

• w encefalopatii wątrobowej.

Neomycinum TZF należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Dorośli

Przed zabiegiem chirurgicznym Zwykle 1 g co godzinę przez 4 godziny, następnie 1 g co 4 godziny przez następne 24 godziny lub 1 g 19 godzin, 18 godzin i 9 godzin przed operacją 

W encefalopatii wątrobowej 4 do 12 g na dobę w dawkach podzielonych (1 g do 3 g co 6 godzin), przez 5 do 7 dni

Dzieci 

Przed zabiegiem chirurgicznym

Dzieci powyżej 12 lat: zwykle 1 g co 4 godziny przez 2 lub 3 dni przed operacją Dzieci od 6 do 12 lat: zwykle 250 mg do 500 mg co 4 godziny przez 2 lub 3 dni przed operacją U dzieci poniżej 6 lat nie zaleca się stosowania leku.

Sposób podawania

Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą. Lek można stosować niezależnie od posiłków.

Nie stosować leku Neomycinum TZF:

• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na neomycynę lub inne antybiotyki aminoglikozydowe lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku 

• jeśli u pacjenta stwierdzono stan zapalny, owrzodzenie lub niedrożność jelit 

• jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia słuchu 

• jeśli pacjent choruje na miastenię (choroba powodująca osłabienie mięśni i nadmierne zmęczenie).

 Lek zawiera sacharozę.

Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku należy poinformować lekarza, jeśli: 

• u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności wątroby lub nerek 

• u pacjenta stwierdzono choroby związane z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, w tym parkinsonizm 

• jeśli pacjent jest odwodniony. 

W trakcie stosowania leku Neomycinum TZF należy powiedzieć lekarzowi, jeśli: 

• wystąpią objawy nowego zakażenia bakteriami lub grzybami niewrażliwymi na neomycynę, zwłaszcza podczas długotrwałego stosowania antybiotyku. U pacjentów, którzy muszą przyjmować lek długotrwale lekarz może zalecić kontrolne badania moczu i krwi oraz słuchu.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Neomycinum TZF może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Neomycyna przenika do mleka kobiecego. W przypadku konieczności podawania leku kobiecie karmiącej lekarz zaleci przerwanie karmienia piersią.

Brak danych o niekorzystnym wpływie leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Zażycie większej dawki leku Neomycinum TZF niż zalecana przez lekarza może spowodować nasilone objawy niepożądane np. wymioty, biegunka, zaburzenia słuchu, zaburzenia czynności nerek.

W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Neomycinum TZF należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu. Należy zabrać ze sobą lek w oryginalnym pudełku tak, aby personel mógł dokładnie sprawdzić, jaki lek został zastosowany.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Jest to szczególnie istotne, jeśli pacjent stosuje któryś z niżej wymienionych leków: 

• metotreksat (lek stosowany w chorobach nowotworowych) 

• antybiotyki beta-latamowe (np. penicyliny) 

• witaminy A i B12

• leki moczopędne (np. furosemid, kwas etakrynowy)

• cyklosporyna (lek stosowany po przeszczepach) 

• kapreomycyna (antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy) 

• inne antybiotyki amonoglikozydowe (np. neostygmina, pirydostygmina) 

• wankomycyna, teikoplanina (antybiotyki glikopeptydowe) 

• polimyksyny (antybiotyki peptydowe; np. kolastyna) 

• leki zawierające platynę (np.cisplatyna, karboplatyna stosowane w leczeniu nowotworów) 

• leki zwiotczające mięśni (np. Baclofen) 

• leki hamujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (np. leki stosowane do znieczulania, opioidowe leki przeciwbólowymi) 

• akarboza (stosowana w cukrzycy) 

• bisfosfoniany (stosowane w leczeniu osteoporozy) 

• doustne szczepionki przeciw durowi brzusznemu 

• doustne środki antykoncepcyjne – neomycyna może zmniejszać ich działanie, dlatego podczas ich jednoczesnego przyjmowania należy dodatkowo stosować niehormonalne metody antykoncepcji.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

• zakażenia grzybicze skóry i błon śluzowych, nadkażenia opornymi bakteriami 

• nieprawidłowy skład krwi, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych 

• reakcje uczuleniowe - gorączka polekowa, wstrząs anafilaktyczny (nagłe trudności w oddychaniu, mówieniu i połykaniu, obrzęk warg, twarzy i szyi, bardzo silne zawroty głowy lub zapaść) 

• blokada nerwowo-mięśniowa, dezorientacja, mrowienie, drętwienie, oczopląs 

• zaburzenia słuchu (utrata słuchu, brzęczenie, szum lub uczucie zatkanych uszu), zawroty głowy, nudności, wymioty, zaburzenia równowagi 

• nudności, wymioty, biegunka, zwiększone wydzielanie śliny, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zespół złego wchłaniania charakteryzujący się tłuszczowymi stolcami, zmniejszeniem wchłaniania ksylozy, zmniejszeniem masy ciała, zmniejszeniem stężenia karotenu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów leczonych długotrwale lub dużymi dawkami neomycyny 

• zmiany skórne w postaci wysypki, świąd, podrażnienie lub bolesność w okolicy twarzy 

• znacznie zmniejszona częstotliwość oddawania moczu lub ilość oddawanego moczu, wzmożone pragnienie może wystąpić podczas stosowania dużych dawek leku i w konsekwencji doprowadzić do martwicy kanalików nerkowych 

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy krwi, zaburzenia elektrolitowe (hipomagnezemia, hipokalcemia, hipokaliemia)

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: adr@urpl.gov.pl. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.