Beto 150 ZK, 142,5 mg, 30 tabletek o przedłużonym uwalnianiu (import równoległy Pharmavitae)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Metoprololu bursztynian (wybiórczy beta-adrenolityk), substancja czynna leku Beto ZK, blokuje niektóre receptory beta-adrenergiczne w organizmie, głównie zlokalizowane w sercu.

Beto 150 ZK stosowany jest:

• w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi,
• w leczeniu bólu w klatce piersiowej,
• w leczeniu zaburzeń rytmu serca, w tym przyspieszonej czynności serca,
• w profilaktyce po przebytej ostrej fazie zawału mięśnia sercowego,
• w przypadku nieprzyjemnego odczucia nieregularnego i (lub) mocnego bicia serca,
• w zapobieganiu migrenie,
• w leczeniu niewydolności serca.

Udzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat:

• w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia tętniczego).

Substancją czynną jest metoprololu bursztynian. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 142,5 mg metoprololu bursztynianu, co odpowiada 150 mg metoprololu winianu.

Pozostałe składniki to: sacharoza, ziarenka (sacharoza, skrobia kukurydziana, syrop glukozowy), poliakrylan, talk, magnezu stearynian, celuloza mikrokrystaliczna, krospowidon, krzemionka koloidalna, bezwodna. Otoczka Opadry II [laktoza jednowodna, hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 4000].

Lekarz poinformuje, ile tabletek i kiedy należy przyjmować. Przepisana dawka zależy od rodzaju choroby i jej nasilenia.

Wysokie ciśnienie tętnicze krwi (nadciśnienie tętnicze):

• Pacjenci z łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniem tętniczym powinni przyjmować 47,5 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.
• W razie konieczności lekarz może zwiększyć dawkę do 95-190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę lub zastosować dodatkowo inny lek zmniejszający ciśnienie tętnicze.

Ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa):

• 95-190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.
• W razie konieczności lekarz może zastosować dodatkowo inny lek stosowany w leczeniu choroby niedokrwiennej serca.

Zaburzenia rytmu serca, w tym przyspieszona czynność serca (arytmie serca):

• 95-190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.

Leczenie po zawale mięśnia sercowego:

• 190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.

Nieprzyjemne odczucie nieregularnego i (lub) mocnego bicia serca (kołatanie serca):

• 95 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.
• W razie konieczności lekarz może zwiększyć dawkę do 190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.

Zapobieganie migrenie:

• 95-190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.

Osłabienie mięśnia sercowego (niewydolność serca):

• Przed rozpoczęciem leczenia osłabienia mięśnia sercowego konieczne jest ustabilizowanie stanu pacjenta lekami zazwyczaj stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, a następnie dostosowanie dawki leku Beto ZK indywidualnie dla danego pacjenta.
• Zalecaną dawką początkową w pierwszym tygodniu dla pacjentów z osłabieniem mięśnia sercowego (sklasyfikowanym jako niewydolność serca stopnia III-IV według NYHA) jest 11,88 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę w drugim tygodniu do 23,75 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.
• Zalecaną dawką początkową w pierwszych 2 tygodniach dla pacjentów z osłabieniem mięśnia sercowego (sklasyfikowanym jako niewydolność serca stopnia II według NYHA) jest 23,75 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę.
• Następnie lekarz podwoi dawkę. Dawkę można podwajać co dwa tygodnie aż do uzyskania dawki 190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę lub do największej dawki tolerowanej przez pacjenta.
• Zalecaną dawką w długotrwałym leczeniu podtrzymującym jest 190 mg metoprololu bursztynianu raz na dobę lub największa dawka tolerowana przez pacjenta.

Stosowanie u dzieci i młodzieży:

Wysokie ciśnienie tętnicze krwi:

• U dzieci w wieku 6 lat i starszych dawka zależy od masy ciała. Lekarz określa dawkę odpowiednią dla pacjenta. Zwykle stosowana dawka początkowa metoprololu bursztynianu wynosi 0,48 mg/kg masy ciała raz na dobę, ale nie więcej niż 47,5 mg. Dawkę dostosowuje się do najbliższej mocy tabletki. Lekarz może zwiększyć dawkę do 1,9 mg/kg mc., w zależności od uzyskanej reakcji ciśnienia tętniczego. U dzieci i młodzieży nie badano dawek dobowych większych niż 190 mg.

Czas trwania leczenia ustala lekarz.

• jeśli pacjent ma uczulenie na metoprololu bursztynian lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma uczulenie na inne leki beta-adrenolityczne;
• jeśli pacjent ma ciężką postać astmy oskrzelowej lub ciężkie napady świszczącego oddechu;
• jeśli u pacjenta występuje wstrząs na skutek ciężkich zaburzeń czynności serca;
• jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia) albo zaburzenia rytmu serca (zespół chorej zatoki);
• jeśli pacjent ma poważne zaburzenia krążenia (ciężka chorobą tętnic obwodowych);
• jeśli pacjent przechodzi zawał serca lub istnieje podejrzenie, że ma zawał serca (ostry zawał mięśnia sercowego);
• jeśli pacjent ma nieleczoną i niekontrolowaną niewydolność serca (choroba zazwyczaj powoduje duszność i obrzęk okolic kostek);
• jeśli pacjent ma zwolnioną czynność serca (<50 uderzeń/min.);
• jeśli pacjent ma bardzo niskie ciśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mmHg);
• jeśli pacjent ma wysokie ciśnienie tętnicze spowodowane przez guz umiejscowiony blisko nerki (tzw. guz chromochłonny);
• jeśli u pacjenta stwierdzono bardziej niż zwykle kwaśny odczyn krwi (tzw. kwasicę metaboliczną);
• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

- inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) – leki stosowane w leczeniu depresji;

- werapamil i diltiazem (leki stosowane w celu zmniejszenia ciśnienia krwi);

- leki przeciwarytmiczne, takie jak dyzopiramid (leki stosowane w leczeniu nieprawidłowego rytmu serca).

Opakowanie leku Beto 150 ZK zawiera 30 tabletek oraz ulotkę.

Należy zwrócić się do lekarza, jeśli:

• pacjent ma astmę oskrzelową, zapalenie oskrzeli lub zaburzenia czynności płuc;
• pacjent ma zaburzenia czynności serca (np. wolną czynność serca) lub krążenia (przyjmowanie Beto ZK może nasilić ich przebieg);
• pacjent ma zawał serca;
• u pacjenta stwierdzono cukrzycę;
• pacjent ma zaburzenia czynności tarczycy;
• u pacjenta stwierdzono ciężką chorobę wątroby;
• u pacjenta wystąpiła kiedykolwiek silna reakcja uczuleniowa na dowolny alergen;
• pacjent ma rzadką postać dławicy piersiowej, tzw. dławicę Prinzmetala;
• pacjent musi poddać się operacji, która wymaga znieczulenia ogólnego.

Beto ZK zawiera glukozę, laktozę i sacharozę (cukier). Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku Beto ZK.

Beto ZK można stosować podczas ciąży tylko w przypadku wyraźnych wskazań i po dokładnej ocenie przez lekarza stosunku spodziewanych korzyści do możliwego ryzyka. Leczenie lekiem Beto ZK należy przerwać na 48 do 72 godzin przed spodziewanym terminem porodu. Jeśli nie jest to możliwe, lekarz będzie uważnie obserwował noworodka przez 48 do 72 godzin po urodzeniu.

Beto ZK przenika do mleka kobiecego. Chociaż podczas stosowania zalecanych dawek wystąpienie działań niepożądanych jest mało prawdopodobne, należy uważnie obserwować karmione piersią niemowlę ze względu na możliwość wystąpienia objawów spowodowanych działaniem leku (np. lekarz będzie kontrolował czynność serca).

Podczas leczenia lekiem Beto ZK mogą wystąpić zawroty głowy lub zmęczenie. Objawy te mogą wpływać na szybkość reakcji w stopniu zaburzającym zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn i pracy w potencjalnie niebezpiecznych warunkach. Objawy mogą wystąpić zwłaszcza w przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu, a także po zmianie leku na inny.

Jak każdy lek, Beto 150 ZK może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):

• znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza podczas zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą, bardzo rzadko z utratą przytomności;
• uczucie zmęczenia

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• zawroty głowy, ból głowy;
• wolne tętno (bradykardia), zaburzenia równowagi (bardzo rzadko z utratą przytomności), kołatanie serca;
• ziębnięcie dłoni i stóp;
• trudności w oddychaniu podczas wysiłku;
• nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, zaparcie

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• zwiększenie masy ciała;
• depresja, senność, zaburzenia snu, koszmary senne;
• nieprawidłowe uczucie mrowienia, kłucia lub drętwienia skóry (parestezje);
• osłabienie mięśnia sercowego, zaburzenia I stopnia przewodzenia bodźców z przedsionków do komór serca (blok przedsionkowo-komorowy I stopnia), ból w okolicy serca (ból w klatce piersiowej);
• skurcz dróg oddechowych (skurcz oskrzeli);
• wysypka skórna (pokrzywka łuszczycopodobna i dystroficzne zmiany skórne), nasilone pocenie;
• kurcze mięśni;
• gromadzenie się płynu w tkankach (obrzęk)

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• pogorszenie cukrzycy bez charakterystycznych objawów (cukrzyca utajona);
• nerwowość, napięcie;
• osłabienie uwagi;
• osłabienie widzenia, suchość lub podrażnienie oczu, zapalenie spojówek;
• czynnościowe zaburzenia serca, zaburzenia rytmu serca (arytmia), zaburzenia przewodzenia bodźców;
• nasilenie objawów u pacjentów z chromaniem przestankowym lub ze skurczami naczyń krwionośnych palców nóg i rąk (objaw Raynauda);
• niedrożność nosa;
• suchość w jamie ustnej;
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby;
• wypadanie włosów;
• impotencja i zaburzenia libido, choroba Peyroniego (stwardnienie plastyczne prącia)

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• zmniejszona liczba płytek krwi (małopłytkowość), zmniejszona liczba krwinek białych (leukopenia);
• zapominanie lub zaburzenia pamięci, splątanie, omamy, zmiany osobowości (np. wahania nastroju);
• dzwonienie w uszach (szumy uszne), osłabienie słuchu;
• obumarcie tkanek (martwica) u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami krążenia obwodowego przed leczeniem;
• zaburzenia smaku;
• zwłóknienie zaotrzewnowe (w którym nieprawidłowa tkanka bliznowata powstaje w przestrzeni poza błoną wyściełającą jamę brzuszną; może objawiać się bólem w boku, pachwinie lub podbrzuszu);
• zapalenie wątroby;
• nadwrażliwość na światło, nasilenie objawów łuszczycy, rozwój łuszczycy, łuszczycopodobne zmiany skórne;
• ból stawów, osłabienie mięśni, zapalenie stawów

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• splątanie;
• nieprawidłowe stężenie we krwi określonego rodzaju tłuszczów, takich jak cholesterol lub triglicerydy.

Beto 150 ZK oddziałuje z wieloma innymi lekami. Należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu obecnie lub ostatnio albo planowanym stosowaniu któregokolwiek z wymienionych leków, gdyż może być konieczna zmiana sposobu leczenia.

• Leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (w tym prazosyna, klonidyna, hydralazyna, guanetydyna, betanidyna, rezerpina, alfa-metylodopa i tzw. antagoniści wapnia, np. werapamil lub diltiazem).
• Inne leki beta-adrenolityczne (również te, które zawarte są w kroplach do oczu).
• Leki wpływające na obwodowe krążenie krwi (w palcach rąk i nóg), takie jak alkaloidy sporyszu (które można stosować w leczeniu migreny).
• Leki stosowane w leczeniu depresji.
• Leki stosowane w leczeniu innych zaburzeń psychicznych.
• Leki przeciwretrowirusowe stosowane w leczeniu AIDS i niektórych innych chorób.
• Leki przeciwhistaminowe (również dostępne bez recepty leki stosowane w leczeniu kataru siennego i innych alergii, przeziębienia i innych schorzeń).
• Leki zapobiegające malarii.
• Leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych.
• Leki wpływające na aktywność enzymów wątrobowych, ryfampicyna stosowana w leczeniu gruźlicy.
• Leki stosowane w leczeniu zaburzeń czynności serca (również dławicy piersiowej), takie jak amiodaron, digoksyna, azotany i leki przeciwarytmiczne.
• Inne leki zmniejszające częstość akcji serca: stosowanie fingolimodu (leku stosowanego u dorosłych, dzieci i młodzieży w leczeniu nawracająco-ustępującej postaci stwardnienia rozsianego) z beta-adrenolitykami może nasilić działanie spowalniające czynność serca w pierwszych dniach po rozpoczęciu przyjmowania fingolimodu.
• Inne leki obniżające ciśnienie tętnicze: stosowanie aldesleukiny (leku będącego syntetycznym białkiem, stosowanego w leczeniu raka nerki z przerzutami do innych narządów) z beta-adrenolitykami może powodować nasilone działanie obniżające ciśnienie krwi.
• Insulina i inne leki przeciwcukrzycowe.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (tzw. NLPZ), stosowane w leczeniu bólu i stanu zapalnego.
• Leki miejscowo znieczulające zawierające lidokainę.
• Lek o nazwie dipirydamol, zapobiegający powstawaniu zakrzepów krwi.