Chlorek potasu jest dla organizmu źródłem potasu – ważnego makroelementu i elektrolitu. Potas jest składnikiem cytoplazmy komórkowej, niezbędnym do syntezy białek. Bierze udział w skurczu mięśni i przewodzeniu impulsów nerwowych. Reguluje gospodarkę wodno-elektrolitową, równowagę kwasowo-zasadową organizmu oraz stężenie płynów wewnątrzustrojowych. Niedobory potasu mogą się pojawić w przypadku wymiotów, biegunki, przetok jelitowych, przy podawaniu leków moczopędnych, podczas leczenia kortykosteroidami oraz w przypadku marskości wątroby.
Chlorek potasu – jak działa?
Potas to kluczowy kation w płynie komórkowym, niezbędny dla wielu reakcji enzymatycznych i procesów fizjologicznych, takich jak funkcjonowanie układu nerwowego i mięśni. Ma znaczenie w utrzymaniu równowagi wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej oraz osmolarności płynów. Działa przeciwnie do wapnia na mięsień sercowy.
Chlorek potasu – kiedy stosować?
Wskazania obejmują:
- leczenie hipokaliemii, czyli niedoborów potasu,
- terapię przy zatruciach glikozydami naparstnicy,
- dodatek elektrolitowy do płynów infuzyjnych używanych do nawadniania lub żywienia pozajelitowego u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować preparatów potasu doustnie.
Chlorek potasu – najczęstsze działania niepożądane
Ze względu na formę i sposób podania produktu mogą pojawić się następujące skutki uboczne:
- gorączka,
- infekcje w miejscu podania infuzji,
- zakrzepica żylna lub zapalenie żyły w miejscu wkłucia,
- wynaczynienie,
- nadmierna objętość płynów krążących,
- hiperkaliemia,
- nudności, wymioty, bóle brzucha i biegunka.
Przy zbyt szybkim podaniu dożylnym możliwe jest wystąpienie bólu w miejscu wstrzyknięcia, a rzadziej podrażnienie lub zapalenie żył. Infuzja chlorku potasu przez wkłucie centralne, szczególnie w przypadku zbyt szybkiego podania lub w wysokim stężeniu, może prowadzić do zatrzymania krążenia i śmierci.
Chlorek potasu – najczęstsze interakcje
Niektóre leki mogą w określonych warunkach prowadzić do hiperkaliemii (zbyt wysokiego poziomu potasu), szczególnie gdy są stosowane jednocześnie z potasem. Do tych leków należą:
- inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, NLPZ, heparyna, takrolimus,
- spironolakton, amiloryd, triamteren, trimetoprim, pentamidyna,
- cyklosporyna, digoksyna, propranolol, nadolol, timolol.
Insulina, wodorowęglany i leki β2-adrenergiczne obniżają poziom potasu we krwi. Potas osłabia działanie glikozydów naparstnicy. Sole wapnia podane dożylnie normalizują zaburzenia EKG typowe dla hiperkaliemii.
Chlorek potasu – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu tego leku na ludzki płód ani zdolności reprodukcyjne kobiet. Stosowanie produktu w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu zgodnie z oceną lekarza. Zarówno niedobór, jak i nadmiar potasu mogą być szkodliwe dla matki i płodu. Ponadto potas może przenikać do mleka matki, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u kobiet karmiących piersią.
Chlorek potasu – w jakich postaciach występuje?
Chlorek potasu występuje najczęściej w postaci koncentratu do sporządzania roztworu.
nierefundowany