Butylobromek hioscyny, inaczej nazywany skopolaminą, zmniejsza napięcie mięśni gładkich, osłabia motorykę układu pokarmowego i wydzielanie soku żołądkowego. Dzięki temu jest stosowany w ostrych skurczach układu pokarmowego. Lek działa także na serce, zwalniając jego czynność.
Butylobromek hioscyny – jak działa?
N-butylobromek hioscyny, będący pochodną skopolaminy, relaksuje mięśnie gładkie, zmniejszając ich napięcie oraz hamując ruchy przewodu pokarmowego i wydzielanie soku żołądkowego. Dodatkowo łagodzi skurcze dróg żółciowych i moczowych. Jego działanie jest podobne do atropiny, ale bez jej efektów ubocznych. N-butylobromek hioscyny działa szybciej, ale krócej niż atropina. Nie przechodzi przez barierę krew-mózg, co eliminuje wpływ na centralny układ nerwowy.
Hioscyna wywołuje senność i zaburzenia pamięci, dlatego stosuje się butylobromek tej substancji, który nie wywołuje tych niepożądanych reakcji.
Butylobromek hioscyny – kiedy stosować?
N-butylobromek hioscyny jest zalecany w przypadku ostrych skurczów przewodu pokarmowego, takich jak skurcze przełyku, zaparcia spastyczne czy dyskineza żółciowa. Stosuje się go również przy zapaleniu żołądka i dwunastnicy, wrzodach, kolkach żółciowych, a także w ostrej kamicy nerkowej i innych skurczach dróg moczowych. Znajduje zastosowanie pomocnicze w radiologii przewodu pokarmowego i dróg moczowych, a także po operacjach. Pomaga też w przypadku skurczów kanału porodowego, bolesnych miesiączek i wstępnych etapach aborcji.
Butylobromek hioscyny – najczęstsze działania niepożądane
- Podwyższone ciśnienie tętnicze oraz śródgałkowe.
- Tachykardia oraz palpitacje serca.
- Zawroty głowy, bóle głowy oraz ataksja.
- Rozszerzone źrenice, cykloplegia (porażenie akomodacji) oraz zaburzenia wydzielania płynu łzowego.
- Zagęszczenie wydzieliny oskrzelowej.
- Suchość w jamie ustnej, nudności, wymioty, zaparcia.
- Zaburzenia oddawania moczu oraz zatrzymanie moczu.
- Świąd, wysypka oraz zwiększone wydzielanie potu.
- Reakcje ogólne, takie jak zaczerwienienie i zmęczenie,
- Niepokój, pobudzenie, bezsenność, nerwowość i omamy, szczególnie u dzieci i pacjentów starszych.
- Reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka i wstrząs anafilaktyczny.
Butylobromek hioscyny – najczęstsze interakcje
Interakcje N-butylobromku hioscyny z innymi lekami mogą znacząco wpłynąć na jego efektywność oraz bezpieczeństwo stosowania.
- Leki cholinomimetyczne, takie jak pilokarpina i przeciwcholinoesterazowe (np. galantamina, fizostygmina, pirydostygmina), mogą osłabiać działanie N-butylobromku hioscyny.
- Amantadyna, chinidyna, trójpierścieniowe antydepresanty, neuroleptyki, leki przeciwhistaminowe i leki przeciw chorobie Parkinsona mogą wzmacniać działanie cholinolityczne butylobromku hioscyny.
- Substancja może opóźniać wchłanianie innych leków przez osłabienie perystaltyki przewodu pokarmowego, co może wpływać na ich działanie.
- W przypadku digoksyny N-butylobromek hioscyny może zwiększać jej stężenie w surowicy, co zwiększa ryzyko przedawkowania.
- Jednoczesne stosowanie N-butylobromku hioscyny i kortykosteroidów może podnieść ryzyko wzrostu ciśnienia śródgałkowego i jaskry.
- Leki alkalizujące mocz, takie jak cytryniany, mogą osłabić wydalanie N-butylobromku hioscyny z organizmu.
Butylobromek hioscyny – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
Podczas ciąży i laktacji stosowanie N-butylobromku hioscyny wymaga szczególnej ostrożności. Chociaż badania na zwierzętach nie potwierdziły jego negatywnego wpływu na rozwijający się płód, ze względu na przenikanie substancji przez łożysko a także jej obecność w mleku matki zaleca się unikanie tego leku w pierwszym trymestrze ciąży i podczas karmienia piersią. Lek może obniżać produkcję mleka matki przez wpływ na działanie gruczołów zewnątrzwydzielniczych. Jego zastosowanie jest dopuszczalne tylko w sytuacjach, gdy oczekiwana korzyść dla matki znacząco przewyższa potencjalne ryzyko dla dziecka. W przypadku konieczności przyjęcia leku karmienie piersią powinno zostać przerwane.
Butylobromek hioscyny – w jakich postaciach występuje?
Butylobromek hioscyny występuje najczęściej w postaci roztworu do iniekcji i tabletek.
nierefundowany
