Phenazolinum, 50 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, 10 ampułek

Lek stosuje się:

• wspomagające w ostrych stanach alergicznych, m.in. we wstrząsie anafilaktycznym w skojarzeniu z adrenaliną,

• w napadowych zaburzeniach rytmu pochodzenia nadkomorowego włącznie z tachyarytmią w migotaniu przedsionków, niereagujących na standardowe leczenie przeciwarytmiczne.

Substancją czynną leku jest antazoliny mezylan. Każdy ml roztworu zawiera 50 mg antazoliny mezylanu. Pozostałe składniki to: disodu edetynian, sodu wapnia edetynian, woda do wstrzykiwań. Jedna ampułka (2 ml roztworu) zawiera 100 mg antazoliny mezylanu.

1 ampułka zawiera 100 mg antazoliny mezylanu.

Odczyny alergiczne.

Dorośli: domięśniowo 200-300 mg (2-3 ampułki)/dobę.

Dzieci w wieku powyżej 12 lat: doraźnie, domięśniowo 50-100 mg (1/2 do 1 ampułki).

Napad migotania przedsionków.

Dorośli: podawać dożylnie pod ścisłą kontrolą ciśnienia tętniczego i czynności serca (EKG), w dawce 100-300 mg (1-3 ampułki) w ciągu 3-10 min. Iniekcje należy przerwać po uzyskaniu powrotu rytmu zatokowego. Większe dawki należy stosować w oddziale intensywnej opieki medycznej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników preparatu. Jaskra. Wiek poniżej 12 lat.

Ze względu na doniesienia o wystąpieniu drgawek podczas leczenia lekami przeciwhistaminowymi, zaleca się unikanie stosowania antazoliny u pacjentów z padaczką w wywiadzie. Zaleca się ostrożne stosowanie antazoliny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, utrwalonymi zaburzeniami rytmu serca, cukrzycą, nadczynnością tarczycy i przerostem gruczołu krokowego.

Należy unikać stosowania antazoliny, jeżeli pacjent leczony jest inhibitorami MAO, lekami działającymi cholinolitycznie (neuroleptyki fenotiazynowe, hydroksyzyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne). Jednoczesne stosowanie antazoliny i leków hamujących OUN, a także spożywanie alkoholu, może spowodować sumowanie się ich działania i wywołać niebezpieczne objawy. Produkt może upośledzać sprawność psychofizyczną - podczas jego stosowania nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Interakcje

Działanie i toksyczność antazoliny nasilają: barbiturany, inhibitory MAO, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, noradrenalina, adrenalina i alkohol. Antazolina osłabia działanie fenytoiny, doustnych leków przeciwzakrzepowych i steroidów.

Ciąża i laktacja

Nie wiadomo, czy lek może powodować zagrożenie dla płodu u zwierząt, ponieważ nie przeprowadzono odpowiednich badań. Nie przeprowadzono też odpowiednio liczebnych, kontrolowanych badań klinicznych oceniających bezpieczeństwo stosowania produktu przez kobiety w ciąży. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie wiadomo, czy antazolina przenika do mleka kobiecego. Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią

Antazolina może powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunkę), zwiększenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca. Działanie na OUN może powodować osłabienie, senność, zmęczenie, zaburzenia koncentracji, niepokój. Rzadko może wystąpić niedokrwistość hemolityczna, hemoglobinuria i ostra niewydolność nerek w wyniku zaburzeń immunologicznych po podaniu antazoliny. Mogą wystąpić: otępienie, zaburzenia koordynacji ruchowej, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia widzenia, trudności w oddawaniu moczu.

Przedawkowanie

Po przedawkowaniu mogą wystąpić: depresja oddechowa, zaburzenia świadomości, śpiączka, spadek temperatury ciała (u dzieci), drżenia i drgawki. Leczenie objawowe.