Loratan 10 mg, 30 kapsułek miękkich

Loratan zawierający loratadynę, jest lekiem przeciwalergicznym, niewywołującym senności. Podczas reakcji alergicznej uwalniane są różne substancje (tzw. mediatory), powodujące rozwój objawów alergii. Jednym z najważniejszych mediatorów jest histamina.

Loratan, jako lek przeciwhistaminowy, hamuje aktywność histaminy, wykazując w ten sposób działanie przeciwalergiczne. Loratan łagodzi objawy, wywołane przez histaminę w trakcie reakcji alergicznej: świąd, zaczerwienienie, obrzęk i wydzielinę z nosa.

Lek wskazany jest w leczeniu objawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (takich jak: kichanie, wodnista wydzielina z nosa, swędzenie nosa, świąd podniebienia, świąd i pieczenie oraz łzawienie oczu) i przewlekłej pokrzywki idiopatycznej (takich jak: świąd i zaczerwienienie skóry z towarzyszącymi typowymi zmianami skórnymi).

Jedna kapsułka miękka zawiera 10 mg loratadyny(Loratadinum).

Substancje pomocnicze: sorbitol ciekły częściowo odwodniony i czerwień koszenilowa (E124).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek należy przyjmować doustnie. Kapsułkę należy połknąć w całości.
Loratan można przyjmować niezależnie od posiłków.

Zazwyczaj stosowana dawka leku to:
Dorośli i dzieci w wieku powyżej 6 lat o masie ciała powyżej 30 kg - 1 kapsułka (10 mg) raz na dobę.

Nie jest wskazane stosowanie leku Loratan w postaci kapsułki (10 mg) u dzieci, których masa ciała jest mniejsza niż 30 kg.
U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy zastosować mniejszą dawkę początkową, ponieważ klirens loratadyny u tych pacjentów może być zmniejszony. W takich przypadkach należy przyjmować 10 mg loratadyny (1 kapsułka) co drugi dzień.
Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z niewydolnością nerek.

Nadwrażliwość na substancję czynną (loratadynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie stosować produktu Loratan w okresie ciąży.

• W przypadku, gdy u pacjenta występuje ciężka niewydolność wątroby należy zastosować mniejszą dawkę początkową. 
• W przypadku, gdy planowane jest wykonanie alergicznych testów skórnych należy przerwać stosowanie leku Loratan na około 48 godzin przed planowanym wykonywaniem testów skórnych, ponieważ może on powodować fałszywie ujemne wyniki tych testów.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, nie należy stosować leku Loratan w okresie ciąży. Loratadyna przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się przyjmowania Loratanu w okresie karmienia piersią.

W badaniach klinicznych oceniających wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych, loratadyna nie powodowała zaburzenia tej zdolności. Należy jednak poinformować pacjentów, że u niektórych osób bardzo rzadko może wystąpić senność, która może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Przedawkowanie loratadyny powoduje nasilenie objawów cholinolitycznych. Głównymi objawami przedawkowania są: senność, tachykardia i ból głowy.

W przypadku przedawkowania należy natychmiast zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące i kontynuować je tak długo, jak to będzie konieczne. Można podawać węgiel aktywowany w postaci wodnej zawiesiny lub wykonać płukanie żołądka. Loratadyny nie można eliminować z organizmu poprzez hemodializę. Nie wiadomo, czy można ją eliminować poprzez dializę otrzewnową. Po udzieleniu pomocy, pacjenta należy nadal monitorować.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Jednoczesne podawanie loratadyny z ketokonazolem (stosowanym w zakażeniach grzybiczych), erytromycyną (stosowaną w zakażeniach bakteryjnych) lub cymetydyną (stosowaną w chorobie wrzodowej) powoduje zwiększenie stężenia loratadyny we krwi, jednak bez istotnych zmian klinicznych (w tym zmian w zapisie elektrokardiograficznym - EKG). Nie są znane istotne interakcje loratadyny z innymi, jednocześnie podawanymi lekami.

każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane występujące często (u 1 do 10 pacjentów na 100):

• ból głowy, nerwowość, senność, zmęczenie.

Działania niepożądane występujące niezbyt często (u 1 do 10 pacjentów na 1000):

• bezsenność,
• zwiększenie apetytu.

Działania niepożądane występujące bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 pacjenta na 10 000):

• zawroty głowy,
• przyspieszona czynność serca (tachykardia) i kołatanie serca,
• nudności,
• suchość w jamie ustnej,
• zapalenie błony śluzowej żołądka,
• zaburzenia czynności wątroby,
• wysypka,
• łysienie,
• objawy ciężkiej reakcji alergicznej (obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, gardła, duszność, świąd, pokrzywka). W przypadku wystąpienia któregokolwiek z powyższych objawów należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Działania niepożądane występujące z częstością nieznaną (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zwiększenie masy ciała.