Ketotifen WZF, 1 mg, 30 tabletek

Ketotifen WZF to lek przeciwalergiczny zawierający ketotyfen, który stosuje się u dorosłych i dzieci po ukończeniu 3 lat i powyżej

Zapobieganie astmie oskrzelowej.

Objawowe leczenie chorób alergicznych: alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i alergicznego zapalenia spojówek.

Uwaga: Produkt nie jest skuteczny w leczeniu ostrej reakcji alergicznej oraz w przerywaniu napadów duszności w przebiegu astmy.

Lek Ketotifen WZF należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Ketotifen WZF stosuje się doustnie.
Lek należy przyjmować podczas posiłku.
Ketotifen WZF należy stosować systematycznie – pełne działanie leku występuje po kilku tygodniach przyjmowania.
Zwykle stosowane dawki leku podano poniżej.

Dzieci w wieku powyżej 3 lat: 1 tabletka (1 mg) dwa razy na dobę, co 12 godzin, rano i wieczorem.
U dzieci zaleca się stosowanie ketotyfenu w postaci syropu.

Dorośli: 1 tabletka (1 mg) dwa razy na dobę, co 12 godzin, rano i wieczorem.

U pacjentów wrażliwych na działanie uspokajające ketotyfenu, lekarz może zalecić powolne zwiększanie dawki przez pierwszy tydzień leczenia, zaczynając od ½ tabletki (0,5 mg ketotyfenu) dwa razy na dobę, a następnie zwiększać dawkę aż do osiągnięcia pełnej dawki leczniczej. W razie konieczności, lekarz może zalecić zwiększenie dawki dobowej do 4 mg, tj. 2 mg ketotyfenu dwa razy na dobę. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania.

Kiedy nie stosować leku Ketotifen WZF:

• Jeśli u pacjenta występuje uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych leku.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ketotifen WZF należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, lub pielęgniarki.
Uwaga: Ketotifen WZF nie jest skuteczny w leczeniu ostrej reakcji alergicznej oraz w przerywaniu napadów duszności w przebiegu astmy.

• Jeśli pacjent choruje na padaczkę lub miał napady drgawek, powinien przed zastosowaniem leku poradzić się lekarza.

• Jeśli są planowane testy alergiczne, należy przerwać przyjmowanie leku na 10-14 dni przed ich wykonaniem.

• Podczas przyjmowania leku Ketotifen WZF, podobnie jak w przypadku innych leków przeciwuczuleniowych, pacjent powinien unikać spożywania alkoholu, ponieważ nasila on wpływ leku na ośrodkowy układ nerwowy.

• W początkowym okresie leczenia ketotyfenem nie należy nagle przerywać podawania dotychczas stosowanych leków przeciwastmatycznych, szczególnie kortykosteroidów, ponieważ może wystąpić niewydolność nadnerczy. Dlatego też zaleca się, aby w czasie stosowania ketotyfenu, kortykosteroidy odstawiać stopniowo, przez dłuższy czas.

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Lekarz zdecyduje, czy można stosować Ketotifen WZF w okresie ciąży.
Jeśli konieczne jest stosowanie leku u kobiety karmiącej piersią, należy zrezygnować z karmienia piersią.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

• Jednoczesne stosowanie niektórych leków z ketotyfenem może wpływać na czynność ośrodkowego układu nerwowego. Szczególnie jeśli pacjent przyjmuje:

• leki uspokajające lub uspokajająco-nasenne;

• inne leki przeciwuczuleniowe.

• Jednoczesne przyjmowanie ketotyfenu i doustnych leków przeciwcukrzycowych może powodować zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenię), dlatego należy unikać przyjmowania jednocześnie tych leków. Jeżeli zachodzi konieczność jednoczesnego stosowania tych leków, lekarz zaleci okresowe badania krwi.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Poniżej podano działania niepożądane z uwzględnieniem częstości ich występowania.
Jeśli u pacjenta wystąpią objawy takie jak pęcherze i nadżerki na błonach śluzowych, zwłaszcza jamy ustnej i narządów płciowych, z gorączką i bólami stawów, należy zaprzestać stosowania leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Mogą to być objawy bardzo rzadko występującego zespołu Stevensa-Johnsona. Lekarz oceni stopień nasilenia objawów i zdecyduje o dalszym postępowaniu.

Często (rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• pobudzenie psychoruchowe;

• drażliwość;

• bezsenność;

• nerwowość.

Objawy te obserwowano zwłaszcza u dzieci.

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• zapalenie pęcherza moczowego;

• zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej (mogą wystąpić na początku leczenia, ale zazwyczaj ustępują samoistnie podczas kontynuacji leczenia).

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):

• zwiększenie masy ciała;

• uspokojenie (może wystąpić na początku leczenia, ale zazwyczaj ustępuje samoistnie podczas kontynuacji leczenia).

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• rumień wielopostaciowy;

• zespół Stevensa-Johnsona – patrz informacje podane na początku punktu 4. ulotki;

• ciężkie reakcje skórne;

• drgawki;

• zapalenie wątroby;

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.