Diphergan 5 mg/5 ml, syrop, 150 ml

Diphergan jest lekiem w postaci syropu zawiera prometazyny chlorowodorek, który działa przeciwalergicznie, uspokajająco i przeciwwymiotnie.

• choroby alergiczne: katar sienny, zapalenia spojówek, zmiany skórne o słabym nasileniu, dermografizm;
• choroba lokomocyjna;
• uspokajająco przed i po zabiegach chirurgicznych;
• jako lek uzupełniający w leczeniu bólu pooperacyjnego.

Substancją czynną leku jest prometazyny chlorowodorek. 5 ml syropu zawiera 5 mg prometazyny chlorowodorku.

Substancje pomocnicze to: karmel spożywczy, sacharoza, sodu benzoesan, sodu pirosiarczyn, kwas askorbowy, kwas solny rozcieńczony, esencja pomarańczowa i woda oczyszczona.

Zalecana dawka:

W chorobach alergicznych:

•  dorośli: 10 mg (10 ml syropu) 2 – 4 razy na dobę, przed posiłkami i pójściem spać;
• dzieci od 2 do 12 lat: 0,125 mg na kg masy ciała co 4 do 6 godzin.

Przeciwwymiotnie:

• 25 mg jednorazowo (25 ml syropu), a następnie 10 mg do 25 mg (10 ml do 25 ml syropu) co 4 do 6 godzin;
• dzieci od 2 do 12 lat: 0,25 mg do 0,50 mg na kg masy ciała co 4 do 6 godzin.

W chorobie lokomocyjnej (nudności, zawroty głowy):

•  25 mg jednorazowo (25 ml syropu) pół godziny do godziny przed podróżą, dawkę można powtórzyć 8 – 12 godzin później;
• dzieci od 2 do 12 lat: 0,25 mg do 0,50 mg na kg masy ciała co 12 godzin.

Uspokajająco:

• 25 mg do 50 mg (25 ml do 50 ml syropu) jednorazowo;
• dzieci od 2 do 12 lat: 0,50 mg do 1 mg na kg masy ciała jednorazowo.

Uwaga: przy dawkowaniu u dzieci nie należy przekraczać połowy dawki dla dorosłych.

Lek Diphergan należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• nadwrażliwość na substancję czynną (prometazynę), inne pochodne fenotiazyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;
• zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego;
• śpiączka;
• leczenie inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) i w okresie 14 dni po zakończeniu ich stosowania;
• prometazyny nie stosować u dzieci w wieku do 2 lat.

Opakowanie leku Diphergan 5 mg/5 ml zawiera 150 ml syropu oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Diphergan należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Stosować ostrożnie w:

• jaskrze;
• padaczce (obniża próg drgawkowy);
• zwężeniu ujścia cewki moczowej;
• przeroście gruczołu krokowego;
• niedoczynności wątroby;
• niedrożności odźwiernika dwunastnicy;
• chorobie wrzodowej żołądka;
• astmie oskrzelowej;
• zapaleniu oskrzeli;
• rozstrzeniu oskrzeli;
• ciężkiej chorobie wieńcowej
• niewydolności nerek.

Lek rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

Jeśli pacjent został kiedykolwiek poinformowany przez lekarza, że ma nietolerancję na jakikolwiek cukier, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym przed zastosowaniem tego leku. Lek rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

• W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza.
• Diphergan syrop może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.
• Lek przenika do mleka kobiecego i może wywołać ospałość u noworodka – stosowanie w okresie karmienia piersią jest dopuszczalne tylko po konsultacji z lekarzem.

Diphergan może powodować upośledzenie sprawności psychofizycznej, zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy stosować ostrożnie.

Diphergan nasila działanie: leków przeciwbólowych, barbituranów oraz działanie depresyjne narkotyków.

Diphergan wykazuje synergizm (wzajemne wzmocnienie działania) z: lekami neuroleptycznymi, alkoholem i parasympatykolitykami.

Niedociśnienia tętniczego wywołanego prometazyną nie wolno leczyć adrenaliną, ponieważ prometazyny chlorowodorek może odwracać wazopresyjne działanie adrenaliny.

Jak każdy lek, lek Diphergan może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): suchość w jamie ustnej oraz zagęszczenie śluzu w drogach oddechowych co może powodować świszczący oddech, chrapliwe sapanie, sapkę.
• Rzadko (u 1 do 10 osób na 10 000): kserostomia (suchość w jamie ustnej), wysychanie dróg oddechowych.

Zaburzenia serca:

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): spadek ciśnienia krwi, tachykardia.
• Rzadko (u 1 do 10 osób na 10 000): zaburzenia rytmu serca, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi.

Zaburzenia oka:

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie rozszerzenie źrenic), nadwrażliwość na światło.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

• Rzadko (u 1 do 10 osób na 10 000): zmiany w nerkach, dyzuria (ból i pieczenie podczas oddawania moczu).

Zaburzenia układu nerwowego:

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): depresja lub pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego (częściej pobudzenie i halucynacje).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

• Rzadko (u 1 do 10 osób na 10 000): zmiany w wątrobie.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): zmiany regulacji temperatury ciała (gorączka).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): rumień na twarzy.

Badania diagnostyczne: może powodować zafałszowanie (dodatnio lub ujemnie) wyników immunologicznych testów ciążowych, może podwyższać stężenie glukozy we krwi, hipokaliemia.