Estazolam działa przede wszystkim nasennie – skraca czas zasypiania, wydłuża sen i zmniejsza liczbę przebudzeń nocnych. Ma też działanie uspokajające. Lek stosuje się krótkotrwale w terapii zaburzeń snu. Stosowanie estazolamu wymaga kontroli lekarskiej, ponieważ nawet podczas leczenia w dawkach terapeutycznych może rozwinąć się uzależnienie psychiczne i fizyczne.
Estazolam – jak działa?
Estazolam będący pochodną benzodiazepin wywiera wpływ na różne struktury układu nerwowego, głównie na układ limbiczny i podwzgórze, odpowiedzialne za regulację funkcji emocjonalnych. Substancja działa na kompleks GABA – kwasu gamma-aminomasłowego – neuroprzekaźnika hamującego impulsy nerwowe w obszarze kory mózgowej, hipokampu, móżdżku, wzgórza i podwzgórza. Objawia się to działaniem nasennym. Dodatkowo estazolam ma niewielkie właściwości przeciwdrgawkowe i łagodnie redukuje napięcie mięśni szkieletowych.
Estazolam – kiedy stosować?
Estazolam jest zalecany do stosowania doraźnie i krótkoterminowo w leczeniu zaburzeń snu, takich jak trudności z zasypianiem, częste przebudzenia nocne oraz wczesne przebudzenia poranne.
Estazolam – najczęstsze działania niepożądane
Skutki uboczne stosowania estazolamu są związane z indywidualną wrażliwością pacjenta oraz dawką leku, zazwyczaj mają łagodny charakter i ustępują po zaprzestaniu stosowania. Mogą wystąpić zaburzenia składu krwi oraz bardzo rzadkie reakcje anafilaktyczne, wysypki, świąd i pokrzywka, brak apetytu, reakcje paradoksalne, jak niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość, agresywność, drżenia mięśniowe i drgawki. Reakcje paradoksalne częściej występują po spożyciu alkoholu, u pacjentów w podeszłym wieku oraz u osób z chorobami psychicznymi. Podczas leczenia estazolamem w dawkach terapeutycznych może rozwinąć się uzależnienie psychiczne i fizyczne.
Estazolam – najczęstsze interakcje
Metabolizm estazolamu może ulegać modyfikacji pod wpływem leków wpływających na aktywność enzymów cytochromu P450, szczególnie CYP3A. Inhibitory cytochromu P450, takie jak cymetydyna, disulfiram, fluwoksamina, fluoksetyna, omeprazol, erytromycyna czy ketokonazol, mogą spowolnić biotransformację estazolamu, potęgując jego działanie. Z kolei induktory cytochromu P450, np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, mogą przyspieszać metabolizm estazolamu, co może osłabić jego efekt terapeutyczny.
Estazolam – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
Stosowanie estazolamu u kobiet w ciąży, szczególnie w I i III trymestrze, powinno być rozważane jedynie w sytuacjach, gdy inne, bezpieczniejsze opcje są niemożliwe lub przeciwwskazane, a korzyści dla matki są bezwzględnie konieczne. Używanie estazolamu w III trymestrze lub okołoporodowym może skutkować u noworodka obniżeniem temperatury ciała, ciśnienia, zaburzeniami rytmu serca, trudnościami w oddychaniu oraz osłabieniem odruchu ssania. Długotrwałe stosowanie benzodiazepin przez kobiety w późnym okresie ciąży może prowadzić do uzależnienia fizycznego u noworodka, a także zwiększać ryzyko wystąpienia objawów zespołu odstawiennego po urodzeniu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny poinformować lekarza o planowaniu ciąży lub podejrzeniu o jej wystąpienie. W trakcie leczenia estazolamem nie zaleca się karmienia piersią. Jeśli konieczne jest podanie leku karmiącej matce, zaleca się zaprzestanie karmienia piersią.
Estazolam – w jakich postaciach występuje?
Estazolam występuje w postaci tabletek.
nierefundowany