Mucopect 50 mg/mL, syrop, 200 ml

Mucopect to lek w postaci syropu zawierający substancję leczniczą o nazwie karbocysteina.

Należy ona do grupy substancji zwanych „mukolitykami”, stosowanych w leczeniu chorób układu oddechowego przebiegających z nadmiernym wydzielaniem śluzu w oskrzelach. Dodatkowo karbocysteina powoduje zmniejszenie lepkości śluzu (flegmy), dzięki czemu łatwiej usuwany jest z dróg oddechowych podczas kaszlu.

Objawowe leczenie chorób dróg oddechowych, przebiegających z nadmiernym wytwarzaniem gęstej i lepkiej wydzieliny.

Substancją czynną leku jest karbocysteina. 1 mL syropu zawiera 50 mg karbocysteiny.

Pozostałe składniki to: metylu parahydroksybenzoesan (E 218), karmel (E 150d), sacharoza, aromat agrestowy „Aroma grosella 63 2334” [glikol propylenowy, mrówczan etylu, octan izopentylu, 4-(4-hydroxyphenyl)butan-2-one, 3-metylobutan-1-ol, gruszlin karbolistny (Barosma betulina) ekstrakt, kwas octowy, 4-(2,6,6-trimethylcyclohex-1-ene-1-yl)-but-3-ene-2-one], sodu wodorotlenek i woda oczyszczona.

Zazwyczaj lek stosuje się następująco:

• Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat: 15 mL syropu trzy razy na dobę. Po złagodzeniu objawów, dawkę należy zmniejszyć do 10 mL syropu trzy razy na dobę.
• Dzieci w wieku od 2 do 5 lat: 1,25 mL do 2,5 mL syropu cztery razy na dobę.
• Dzieci w wieku od 6 do 12 lat: 5 mL syropu trzy razy na dobę.
• Ten lek nie jest wskazany dla dzieci w wieku poniżej 2 lat.
• Po przyjęciu dawki syropu należy dokładnie zamknąć butelkę.
• Za pomocą miarki (łyżka miarowa o objętości 5 mL) należy odmierzyć ilość leku odpowiednią dla pacjenta (dziecka lub dorosłego) zgodnie z zalecanym dawkowaniem. Łyżka miarowa stosowana do odmierzenia dawki doustnej ma objętość 5 mL i podziałkę wskazującą 1,25 mL, 2,5 mL, 3,75 mL i 5,0 mL.

Lek Mucopect należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• uczulenie na karbocysteinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• wrzody żołądka i (lub) dwunastnicy.

Opakowanie leku Mucopect zawiera 200 ml syropu oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Mucopect należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta występowała w przeszłości astma i skurcz oskrzeli;
• pacjent ma ostrą niewydolność oddechową;
• pacjent jest osłabiony. Osłabienie odruchu kaszlowego wiąże się z ryzykiem niedrożności dróg oddechowych wskutek wzrostu ilości wydzieliny.

Leki mukolityczne mogą uszkadzać błonę śluzową żołądka, dlatego pacjenci, u których występowała w przeszłości choroba wrzodowa powinni stosować je z dużą ostrożnością.

Nie należy zażywać leku przed snem.

Mucopect zawiera sacharozę. Lek może wpływać szkodliwie na zęby. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. 1 mL leku Mucopect zawiera 577,5 mg sacharozy. Dawka przeznaczona dla dorosłych, tj. 15 mL syropu zawiera 8,7 g sacharozy. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.

Mucopect zawiera parahydroksybenzoesan metylu (E218) Lek może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Nie zaleca się stosowania leku w ciąży.
• Nie zaleca się stosowania leku podczas karmienia piersią. Nie wiadomo, czy karbocysteina przenika do mleka matki.

Nie należy stosować karbocysteiny jednocześnie z lekami przeciwkaszlowymi i lekami zmniejszającymi wydzielanie śluzu.

Jak każdy lek, lek Mucopect może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych, zespołu Stevensa-Johnsona (pojawienie się na skórze krwawiących ran lub pęcherzy, w tym w okolicach warg, oczu, jamy ustnej, nosa i narządów płciowych oraz wystąpienie objawów grypopodobnych i gorączki) oraz wystąpienia krwi w wymiotach lub stolcu, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast skonsultować się z lekarzem lub udać się na izbę przyjęć do szpitala.

Rzadko (częściej niż u 1 na 10 000 osób, ale rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• nudności, wymioty i biegunka.

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• krwawienia z przewodu pokarmowego, zaburzenia żołądkowe, ból brzucha, reakcje alergiczne (wysypka skórna, świąd, pokrzywka).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• bóle głowy, pojedyncze przypadki pęcherzowego zapalenia skóry takie jak zespół Stevensa-Johnsona, u pacjentów nadwrażliwych może wystąpić zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i nosa.