DexaCaps, 10 kapsułek twardych

Lek DexaCaps zawiera w swoim składzie dekstrometorfanu bromowodorek oraz substancje wykazujące działanie wspomagające: wyciągi suche z kwiatostanu lipy i liścia melisy.

Dekstrometorfanu bromowodorek jest środkiem przeciwkaszlowym. Jego działanie polega na hamowaniu ośrodka kaszlu w ośrodkowym układzie nerwowym, dzięki czemu zmniejsza się częstotliwość ataków suchego kaszlu.

W stanach męczącego, suchego kaszlu różnego pochodzenia, niezwiązanego z zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych.

Substancjami czynnymi leku są dekstrometorfanu bromowodorek, wyciag suchy z kwiatostanu lipy i wyciąg suchy z liścia melisy.

Każda kapsułka zawiera: dekstrometorfanu bromowodorek - 20,0 mg, wyciąg suchy z kwiatostanu lipy (DER 2,5-3:1) - 167,0 mg (nośnik: maltodekstryna do 30%), [rozpuszczalnik ekstrakcyjny: etanol 70% (V/V)] i wyciąg suchy z liści melisy (DER 6-8:1) - 50,0 mg, [rozpuszczalnik ekstrakcyjny: woda oczyszczona].

Pozostałe składniki to: skrobia żelowana kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka kapsułki: żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172), tytanu dwutlenek (E171), żelatyna.

Dekstrometorfan jest środkiem przeciwkaszlowym. Jego działanie polega na hamowaniu ośrodka kaszlu w ośrodkowym układzie nerwowym, dzięki czemu zmniejsza się częstotliwość ataków suchego kaszlu.

Podanie doustne.

Młodzież powyżej 12 lat i dorośli:

• 1 kapsułkę trzy razy na dobę po posiłku.
• Nie należy przekraczać dawki dobowej 120 mg dekstrometorfanu bromowodorku.

Lek należy przyjmować połykając kapsułkę w całości i popijając odpowiednią ilością płynu.

• jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• w przypadku kaszlu z dużą ilością wydzieliny;
• u pacjentów z astmą oskrzelową;
• u pacjentów z ciężką chorobą wątroby;
• u pacjentów z niewydolnością oddechową lub ryzykiem jej wystąpienia;
• jeśli pacjent jednocześnie przyjmuje inhibitory monoaminooksydaz (MAO) i w okresie do 14 dni po ich odstawieniu;
• u pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI);
• u pacjentów przyjmujących leki mukolityczne (rozrzedzające śluz w drogach oddechowych).

10 kapsułek.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania DexaCaps należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

W przypadku przewlekłego lub utrzymującego się kaszlu przed zastosowaniem leku należy skontaktować się z lekarzem. Jeżeli objawy utrzymują się dłużej niż 7 dni, pacjent ma nawracający kaszel lub kaszel z towarzyszącą gorączką, wysypką lub uporczywe bóle głowy, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Mogą to być objawy poważnej choroby.

Nie należy przekraczać zalecanych dawek.

Odnotowano przypadki nadużywania leków zawierających dekstrometorfan. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku stosowania tego leku u młodzieży i młodych osób dorosłych, jak również u pacjentów, u których odnotowano w wywiadzie nadużywanie produktów leczniczych lub substancji psychoaktywnych.

Nie przeprowadzono odrębnych badań dotyczących stosowania dekstrometorfanu bromowodorku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Ze względu na intensywny metabolizm wątrobowy dekstrometorfanu bromowodorku, należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z powolnym metabolizmem CYP2D6 lub stosujących jednocześnie inhibitory CYP2D6 ze względu na możliwość wystąpienia wzmożonych i/lub długoterminowych skutków działania dekstrometorfanu.

DexaCaps z jedzeniem, piciem i alkoholem:

Lek należy przyjmować po posiłku, połykając kapsułkę w całości i popijając odpowiednią ilością płynu.

W trakcie leczenia nie zaleca się spożywania alkoholu.

Nie stosować u kobiet w ciąży i u kobiet karmiących piersią. 

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Inhibitory MAO

Nie zaleca się stosowania leku równocześnie z inhibitorami MAO, ponieważ dekstrometorfanu bromowodorek nasila ich działanie, co objawia się sennością, nudnościami, wysoką gorączką oraz podwyższeniem ciśnienia tętniczego. Po odstawieniu inhibitorów MAO należy zachować odstęp czasowy 14 dni.

Leki przeciwbakteryjne

Linezolid: obserwowano wystąpienie zespołu serotoninowego podczas jednoczesnego stosowania z dekstrometorfanem bromowodorku.

Inhibitory CYP2D6

Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 może zwiększać stężenie dekstrometorfanu w organizmie do poziomu wielokrotnie większego niż prawidłowy. Zwiększa to ryzyko występowania toksycznego wpływu dekstrometorfanu (pobudzenia, dezorientacji, drżenia, bezsenności, biegunki i depresji oddechowej) oraz rozwoju zespołu serotoninowego. Do silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 należą fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna i terbinafina. W przypadku jednoczesnego stosowania z chinidyną stężenie dekstrometorfanu w osoczu może wzrosnąć nawet 20- krotnie, co zwiększa ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego powiązanych ze stosowaniem tego leku. Podobny wpływ na metabolizm dekstrometorfanu wywołują również amiodaron, flekainid i propafenon, sertralina, bupropion, metadon, cynakalcet, haloperydol, perfenazyna i tiorydazyna. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP2D6 i dekstrometorfanu pacjent musi być monitorowany. Konieczne może okazać się również zmniejszenie dawki dekstrometorfanu.

Ze względu na zawartość dekstrometorfanu bromowodorku jednoczesne stosowanie leku z alkoholem lub innymi lekami o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy może nasilać ich działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy i działać toksycznie w relatywnie małych dawkach.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):

• senność.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• reakcje alergiczne ze strony skóry i układu oddechowego;
• pobudzenie, splątanie;
• zawroty głowy, drgawki;
• depresja oddechowa;
• wymioty, nudności, biegunka;
• wysypka.