Verospiron 100 mg, 30 kapsułek

Verospiron jest lekiem moczopędnym oszczędzającym potas, należącym do grupy leków zwanych diuretykami. Zawiera substancję czynną spironolakton w dawce 100 mg w każdej kapsułce.

Lek Verospiron stosuje się w celu pozbycia nadmiernej ilości płynów z organizmu przy zastoinowej niewydolności serca. Objawami choroby są opuchlizna kostek czy pojawiająca się zadyszka, które występują kiedy słabnie czynność tłoczenia krwi przez serce z powodu zbyt dużej ilości płynów w organizmie. Przepompowanie dodatkowej ilości płynów w całym organizmie oznacza bardziej intensywną pracę serca. Dzięki stosowaniu kapsułek Verospiron serce będzie mogło pracować mniej intensywnie.

Dodatkowe ilości płynów usuwane są w moczu, dlatego w trakcie stosowania leku Verospiron może być potrzebne częstsze korzystanie z toalety.

• zastoinowa niewydolność serca;
• leczenie dodatkowe w nadciśnieniu tętniczym, gdy dotychczasowe leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi jest niewystarczające;
• wodobrzusze i obrzęki w marskości wątroby;
• wodobrzusze spowodowane przez nowotwór złośliwy;
• obrzęki w zespole nerczycowym;
• hiperaldosteronizm pierwotny (diagnostyka i leczenie).

Substancją czynną leku jest spironolakton. Każda kapsułka leku Verospiron zawiera 100 mg spironolaktonu.

Pozostałe składniki to: sodu laurylosiarczan, magnezu stearynian, skrobia kukurydziana, laktoza jednowodna, żółcień pomarańczowa (E 110), tytanu dwutlenek (E 171), żółcień chinolinowa (E 104), żelatyna.

Stosowanie u dorosłych:

• Dawka dla dorosłych wynosi od 25 mg do 200 mg spironolaktonu na dobę.
• W razie wątpliwości dotyczących dawki należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku:

• Lekarz prowadzący rozpocznie leczenie od najmniejszej dawki początkowej, a następnie stopniowo będzie zwiększać dawkę o ile jest to konieczne, aż do oczekiwanego działania.

Stosowanie u dzieci i młodzieży:

• Dzieci nie powinny być leczone lekami Verospiron, 50 mg, kapsułki twarde i Verospiron, 100 mg, kapsułki twarde. Zamiast nich może być stosowany lek Verospiron, 25 mg, tabletki w odpowiedniej dawce, zależnej od masy ciała dziecka. Lekarz ustala dawkę indywidualnie.

Ilość przyjmowanych kapsułek zależy od stopnia nasilenia choroby. Zaleca się stosowanie raz na dobę, w trakcie posiłku.

Podczas stosowania leku Verospiron lekarz może zalecić wykonanie badania krwi w celu monitorowania stężenia potasu i kreatyniny.

Verospiron należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• jeśli pacjent ma uczulenie na spironolakton lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma chorobę Addisona (niedobór pewnych hormonów, charakteryzujący się skrajnym osłabieniem, zmniejszeniem masy ciała i niskim ciśnieniem krwi);
• jeśli pacjent ma hiperkaliemię (zwiększone stężenie potasu we krwi);
• jeśli pacjent ma trudności z oddawaniem moczu;
• jeśli pacjent ma ostrą niewydolność nerek – ciężką chorobę nerek;
• jeśli pacjent przyjmuje leki moczopędne zwane lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas lub jakiekolwiek inne leki w celu uzupełnienia niedoboru potasu;
• jeśli pacjent przyjmuje eplerenon (lek stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi);
• jeśli pacjentka karmi piersią.

Opakowanie leku Verospiron 100 mg zawiera 30 kapsułek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Verospiron należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• jeśli u pacjenta występuje choroba nerek lub wątroby;
• jeśli pacjent ma cukrzycę z zaburzeniami czynności nerek lub bez takich zaburzeń;
• jeśli pacjent przyjmuje jakiekolwiek inne leki moczopędne (diuretyki) jednocześnie z lekiem Verospiron, ponieważ może to prowadzić do zmniejszenia stężenia sodu we krwi (hiponatremia);
• jeśli pacjent przyjmuje jakiekolwiek inne leki mające wpływ na stężenie potasu we krwi;
• jeśli pacjent stosuje dietę bogatą w potas lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas;
• jeśli pacjent jest w podeszłym wieku.

Jednoczesne stosowanie leku Verospiron z niektórymi lekami, środkami uzupełniającymi potas lub produktami spożywczymi bogatymi w potas może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii (zwiększonego stężenia potasu we krwi). Objawami ciężkiej hiperkaliemii mogą być skurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca, biegunka, nudności, zawroty głowy lub ból głowy. W takich przypadkach lekarz będzie regularnie zlecał wykonywanie badań laboratoryjnych.

W przypadku zaburzenia czynności lub niewydolności nerek, u pacjenta może wystąpić niebezpieczne zwiększenie stężenia potasu we krwi. Może to wpływać na pracę serca, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do zgonu.

• jeśli u pacjenta występuje porfiria, specyficzne zaburzenie dotyczące wytwarzania związku chemicznego, który zawiera żelazo i nadaje krwi czerwone zabarwienie;
• jeśli pacjentka jest w ciąży.

O ile nie jest to konieczne, nie należy stosować tego leku długotrwale.

Lek Verospiron o mocy 100 mg zawiera barwnik - żółcień pomarańczową (E110). Żółcień pomarańczowa może powodować reakcje alergiczne.

Lek Verospiron zawiera laktozę. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Lek Verospiron może być stosowany w czasie ciąży tylko wówczas, gdy jest to bezwzględnie konieczne.
• Nie należy karmić piersią podczas stosowania leku Verospiron. Pacjentka powinna porozmawiać z lekarzem, który doradzi inny sposób karmienia dziecka w czasie przyjmowania tego leku.

Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Może wystąpić senność i zawroty głowy związane z przyjmowaniem leku Verospiron, co może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Lekarz może zmienić dawkę leku Verospiron, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

• digoksynę (stosowana w niektórych zaburzeniach serca),
• leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka (takie jak karbenoksolon),
• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, w tym inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, leki moczopędne, antagoniści wapnia, leki beta-adrenolityczne,
• azotany (np. nitrogliceryna) mogą powodować dodatkowe obniżenie ciśnienia krwi spowodowanego przez lek Verospiron,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak aspiryna, ibuprofen, kwas acetylosalicylowy, indometacyna i kwas mefenamowy,
• suplementy potasu,
• leki, o których wiadomo, że mogą wywołać hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi),
• heparynę lub heparynę niskocząsteczkową (leki stosowane w celu zapobiegania zakrzepom krwi),
• leki zawierające amonowy chlorek (leki o działaniu wykrztuśnym),
• antypiryny, stosowane w celu obniżenia gorączki,
• leki przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (stosowane w przypadku zaburzeń psychicznych),
• lit stosowany w leczeniu chorób psychicznych (np. mania, choroba dwubiegunowa),
• leki nasenne (np. barbiturany) lub leki znieczulające, leki przeciwbólowe,
• noradrenalinę,
• leki immunosupresyjne (leki stosowane, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu, takie jak cyklosporyna i takrolimus),
• kortykosteroidy i leki przeciwhistaminowe (leki stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (przewlekła choroba stawów), wyprysku, łuszczycy lub reakcji alergicznych), terfenadynę,
• leki stosowane w leczeniu padaczki (takie jak karbamazepina),
• leki, które zapobiegają krzepnięciu krwi, zwane lekami przeciwzakrzepowymi (pochodne kumaryny),
• agoniści niektórych hormonów działających na przysadkę mózgową, np. agoniści hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH),
• leki stosowane w leczeniu dużego stężenia cholesterolu we krwi (np. kolestyramina),
• trimetoprim i trimetoprim w skojarzeniu z sulfametoksazolem.

Jeżeli pacjent ma być poddany zabiegowi chirurgicznemu z podaniem znieczulenia, należypoinformować lekarza prowadzącego o stosowaniu leku Verospiron.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast poinformować lekarza, jeżeli po przyjęciu leku u pacjenta wystąpi którykolwiek z niżej wymienionych objawów. Chociaż objawy te przeważnie występują bardzo rzadko lub z nieznaną częstością, mogą mieć ciężki przebieg.

• Gorączka i pęcherze na wargach, błonach śluzowych i spojówkach (zespół Stevensa- Johnsona) (częstość nieznana).
• Oddzielanie się naskórka od niższych warstw skóry na powierzchni całego ciała (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) (częstość nieznana).
• Żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu) - lek Verospiron może powodować zaburzenia czynności wątroby (częstość nieznana) i zapalenie wątroby (bardzo rzadko).
• Nieregularna czynność serca (bardzo często u pacjentów z niewydolnością nerek i u pacjentów, którzy jednocześnie stosują produkty zawierające potas) - mogą to być objawy zwiększonego stężenia potasu we krwi. Lekarz zaleci regularne wykonywanie badań krwi w celu kontrolowania stężenia potasu i innych elektrolitów. W razie konieczności lekarz może zdecydować o przerwaniu leczenia.

Najczęściej występujące działania niepożądane związane ze stosowaniem leku:

• zwiększenie stężenia potasu we krwi (u pacjentów z niewydolnością nerek i u pacjentów stosujących jednocześnie produkty zawierające potas),
• osłabienie popędu seksualnego (libido) u obu płci,
• zaburzenia miesiączkowania, tkliwość i powiększenie piersi u kobiet,
• zaburzenia erekcji, nadmierny rozrost tkanki gruczołu piersiowego (ginekomastia) i ból piersi u mężczyzn,
• zwiększenie stężenia potasu we krwi (u pacjentów w podeszłym wieku, z cukrzycą i stosujących inhibitory ACE),
• nudności, wymioty,
• bezpłodność (w przypadku stosowania dużych dawek - 450 mg na dobę).

Pełen wykaz możliwych skutków działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku Verospiron znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania.