Ventolin 100 mcg/dawkę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina, 200 dawek

Ventolin to aerozol inhalacyjny w formie zawiesiny, który zawiera substancję czynną - salbutamol. Należy on do grupy szybko działających leków rozszerzających oskrzela.

Lek Ventolin pomaga w utrzymaniu drożności dróg oddechowych, ułatwiając oddychanie oraz w zmniejszeniu ucisku w klatce piersiowej, świszczącego oddechu i kaszlu związanego z astmą.

Aerozol inhalacyjny Ventolin jest stosowany w leczeniu zaburzeń oddychania, w zapobieganiu objawom astmy wywołanym przez wysiłek fizyczny i kontakt z alergenami (czynnikami wywołującymi napad duszności). Należą do nich kurz domowy, pyłki, sierść kota, psa i dym papierosowy.

Preparat przeznaczony jest dla osób dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 4. roku życia.

• leczenie skurczu oskrzeli lub w przypadku odwracalnej obturacji dróg oddechowych.
• leczenie astmy o łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim przebiegu pod warunkiem, że jego zastosowanie nie opóźnia rozpoczęcia podawania wziewnych glikokortykosteroidów.
• lek może być przyjmowany zapobiegawczo przed wysiłkiem przez pacjentów z astmą wysiłkową, a także przed przewidywanym kontaktem z alergenami powodującymi zwykle napad duszności.

Substancją czynną leku jest salbutamol w postaci salbutamolu siarczanu. Każda dawka leku Ventolin zawiera 100 μg (mikrogramów) salbutamolu w postaci salbutamolu siarczanu.

Pozostały składnik to 1,1,1,2-tetrafluoroetan (HFA 134a).

• Dorośli, młodzież w wieku od 12 lat: w celu przerwania nagłego skurczu oskrzeli stosuje się jedną do dwóch inhalacji (100 do 200 mikrogramów salbutamolu).
• Zapobiegawczo przed wysiłkiem lub spodziewanym kontaktem z alergenem zazwyczaj stosuje się dwie inhalacje (2 razy 100 mikrogramów salbutamolu) 10-15 minut przed wysiłkiem lub spodziewanym kontaktem z alergenem.
• Dzieci w wieku poniżej 12 lat: w celu przerwania nagłego skurczu oskrzeli stosuje się jedną inhalację (100 mikrogramów salbutamolu). W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do dwóch inhalacji (2 razy 100 mikrogramów).
• Zapobiegawczo przed wysiłkiem lub spodziewanym kontaktem z alergenem zazwyczaj stosuje się jedną inhalację (100 mikrogramów salbutamolu) 10-15 minut przed wysiłkiem lub spodziewanym kontaktem z alergenem. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 2 inhalacji (2 razy 100 mikrogramów).

Ventolin jest stosowany tylko do inhalacji.

Zwiększenie dawki lub częstości stosowania dopuszczalne jest jedynie pod nadzorem lekarza.

Osoby mające trudności z koordynacją wykonania wdechu i uwolnieniem leku z inhalatora mogą stosować Ventolin aerozol inhalacyjny za pomocą komory inhalacyjnej. Dzieci w wieku poniżej 5 lat mogą stosować Ventolin za pomocą komory inhalacyjnej dla dzieci Babyhaler.

Maksymalna dawka to 8 inhalacji (800 mikrogramów) w ciągu 24 godzin. Nie należy stosować więcej inhalacji leku ani stosować go częściej niż 4 razy na dobę.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli lek nie działa jak dotychczas, gdyż może to być spowodowane pogorszeniem kontroli astmy u pacjenta i może być konieczna zmiana leku.

Aerozol inhalacyjny Ventolin należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.

• jeśli pacjent ma uczulenie na salbutamolu siarczan lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• w przypadku poronienia zagrażającego;
• w zapobieganiu porodowi przedwczesnemu.

Opakowanie leku Ventolin zawiera pojemnik aluminiowy z dozownikiem zawierający 200 dawek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ventolin należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym, jeśli pacjent:

• ma źle kontrolowaną astmę (np. często występują u niego objawy astmy lub zaostrzenia objawów lub ma zmniejszoną sprawność fizyczną). Lekarz może zalecić rozpoczęcie stosowania lub zwiększenie dawki leku np. kortykosteroidu wziewnego, w celu uzyskania kontroli choroby.
• ma wysokie ciśnienie krwi,
• ma nadczynność tarczycy,
• miał w przeszłości problemy z sercem, takie jak nieregularne lub szybkie bicie serca lub ból w klatce piersiowej,
• ma małe stężenie potasu we krwi,
• stosuje pochodne ksantyny (np. teofilina) lub steroidy w leczeniu astmy,
• stosuje leki moczopędne (diuretyki), czasami stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub choroby serca.

Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z wymienionych leków, lekarz zaleci kontrolę stężenia potasu we krwi.

Należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym, czy powyższe okoliczności dotyczą pacjenta.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeżeli czas działania leku jest krótszy niż 3 godziny.

Aerozol inhalacyjny Ventolin zwykle nie jest zalecany do stosowania w czasie ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Lekarz oceni, czy pacjentka może przyjmować lek Ventolin w tym okresie.

Niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Ventolin lub zwiększać możliwość wystąpienia działań niepożądanych. Należą do nich:

• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, takie jak propranolol, stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub innych chorób serca.

Lekarz zdecyduje, czy pacjent może stosować Ventolin, aerozol inhalacyjny z tymi lekami.

Jeśli bezpośrednio po przyjęciu tego leku nastąpi pogorszenie oddychania lub nasili się świszczący oddech, należy natychmiast przerwać stosowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Jak każdy lek, Ventolin, aerozol inhalacyjny, może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Poniżej przedstawione są objawy niepożądane zaobserwowane u pacjentów przyjmujących lek Ventolin, aerozol inhalacyjny.

Reakcje alergiczne: Występują bardzo rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów przyjmujących lek). Objawy obejmują:

• wysypkę skórną (pokrzywkę) lub zaczerwienienie,
• obrzęk, głównie twarzy, warg, języka lub gardła (obrzęk naczynioruchowy),
• nasilenie świstów w drogach oddechowych, kaszel lub trudności w oddychaniu,
• nagłe uczucie osłabienia lub zawroty głowy (mogą doprowadzić do upadku lub utraty przytomności).

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej wymienionych objawów. Przerwać stosowanie leku Ventolin, aerozol inhalacyjny.

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpi:

• uczucie szybszego lub mocniejszego niż zwykle bicia serca (kołatanie serca). Zazwyczaj nie jest to groźne i ustępuje wkrótce po przyjęciu leku,
• uczucie nierównego bicia serca.

Nie należy przerwać stosowania leku Ventolin, aerozol inhalacyjny, jeśli lekarz nie zaleci inaczej.

Działanie niepożądane występujące często (oznacza występowanie rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów, ale częściej niż u 1 na 100 pacjentów przyjmujących lek):

• drżenia,
• ból głowy,
• przyspieszone bicie serca.

Działanie niepożądane występujące niezbyt często (oznacza występowanie rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów, ale częściej niż u 1 na 1000 pacjentów przyjmujących lek):

• kołatanie serca,
• podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła,
• kurcze mięśni.

Działanie niepożądane występujące rzadko (oznacza występowanie rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów, ale częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów przyjmujących lek):

• zmniejszenie stężenia potasu we krwi,
• rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych.

Działanie niepożądane występujące bardzo rzadko (oznacza występowanie rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów przyjmujących lek):

• reakcje alergiczne,
• nadmierna pobudliwość,
• zaburzenia rytmu serca,
• paradoksalny skurcz oskrzeli.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych wziewnie, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli objawiający się świstami bezpośrednio po przyjęciu leku. W takiej sytuacji niezwłocznie należy przerwać podawanie leku Ventolin, aerozol inhalacyjny i zgłosić się do lekarza. Lekarz oceni stan pacjenta i, jeśli to konieczne, zaleci inne leczenie.

Działanie niepożądane występujące z częstością nieznaną: 

• niedokrwienie mięśnia sercowego, którego objawem może być np. ból w klatce piersiowej.

Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.