Tozylan peryndoprylu hamuje produkcję substancji powodującej skurcz naczyń. Efektem działania leku jest rozluźnienie ścian naczyń krwionośnych, zmniejszenie ciśnienia tętniczego oraz odciążenie serce. Lek ten jest wykorzystywany do leczenia nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca oraz choroby niedokrwiennej serca.
Tozylan peryndoprylu – jak działa?
Peryndopryl działa jako inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę I w angiotensynę II, znanego również jako ACE. Zablokowanie działania ACE przez peryndopryl prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II w osoczu, co z kolei zwiększa aktywność reninową osocza i obniża wydzielanie aldosteronu poprzez zakłócenie sprzężenia zwrotnego regulującego reninę. Ponadto zwiększenie aktywności bradykininy i układu kalikreiny-kininy może przyczynić się do efektów terapeutycznych i niepożądanych, takich jak kaszel.
Kiedy stosować tozylan peryndoprylu?
Wskazania do stosowania peryndoprylu obejmują:
- leczenie nadciśnienia tętniczego,
- leczenie objawowej niewydolności serca,
- zmniejszenie ryzyka zdarzeń sercowych u pacjentów z zawałem serca i/lub rewaskularyzacją w wywiadzie.
Perindoprili tosilas – najczęstsze działania niepożądane
Skutki uboczne peryndoprylu mogą obejmować:
- Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu, małopłytkowość, leukopenia i/lub neutropenia. Bardzo rzadko mogą wystąpić przypadki agranulocytozy lub pancytopenii. U pacjentów z wrodzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD) obserwowano bardzo rzadko przypadki niedokrwistości hemolitycznej.
- Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hipoglikemia (częstość nieznana).
- Zaburzenia psychiczne: zaburzenia nastroju lub snu (niezbyt często).
- Zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy, zawroty głowy o podłożu ośrodkowym i obwodowym, parestezje (często). Bardzo rzadko może wystąpić splątanie.
Najczęstsze interakcje tozylanu peryndoprylu
Pacjenci leczeni lekami moczopędnymi, szczególnie z niedoborem płynów i/lub elektrolitów, mogą być narażeni na nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego po rozpoczęciu leczenia inhibitorami ACE. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia niedociśnienia, zaleca się przerwanie leczenia lekami moczopędnymi, zwiększenie objętości płynów lub zwiększenie podaży soli przed rozpoczęciem leczenia, a także rozpoczęcie terapii peryndoprylem od małych, stopniowo zwiększanych dawek.
W przypadku leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu lub zamienników soli kuchennej zawierających potas: zazwyczaj stężenie potasu w surowicy pozostaje prawidłowe, ale u niektórych pacjentów leczonych peryndoprylem może wystąpić hiperkaliemia.
Tozylan peryndoprylu – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze ciąży stosowanie inhibitorów ACE także jest przeciwwskazane. Dane dotyczące ryzyka teratogenności po narażeniu na działanie inhibitora ACE w I trymestrze ciąży nie są jednoznaczne, jednak nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE i rozpocząć inne leczenie. Narażenie na działanie inhibitora ACE w II i III trymestrze ciąży może negatywnie wpływać na rozwój płodu, co objawia się pogorszeniem czynności nerek, małowodziem oraz opóźnieniem kostnienia czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE, powinny być dokładnie obserwowane ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia. Peryndopryl nie jest zalecany u kobiet karmiących piersią ze względu na brak wystarczających danych dotyczących jego stosowania.
W jakich postaciach występuje perindoprili tosilas?
Tozylan peryndoprylu występuje najczęściej w postaci tabletek powlekanych.