Solcoseryl (2,125 mg + 10 mg)/g, pasta do stosowania w jamie ustnej, 5 g (import równoległy Inpharm)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Substancjami czynnymi leku Solcoseryl w postaci pasty do stosowania w jamie ustnej są: wolny od antygenów bezbiałkowy dializat z krwi cieląt i polidokanol.

• Bezbiałkowy dializat z krwi cieląt pobudza w komórkach tlenowe procesy metaboliczne i zwiększa ilość substancji dostarczających komórkom energii. Ponadto przyspiesza transport tlenu i substancji odżywczych do komórek oraz ułatwia ich przyswajanie. Dzięki temu ułatwia procesy regeneracyjne i naprawcze w obrębie komórek i przyspiesza gojenie się uszkodzonych tkanek.
• Polidokanol działa znieczulająco i powoduje ustąpienie bólu po 1 do 3 minut od podania leku. Działanie utrzymuje się 1 do 5 godzin (czas ten zależy od lokalizacji zmiany oraz przepływu śliny). Podłoże pasty pod wpływem działania śliny i wydzielin pochodzących z rany tworzy elastyczną błonę przylegającą do zmienionej chorobowo powierzchni błony śluzowej chroniącą ją przed podrażnieniem w trakcie spożywania pokarmów.

Lek Solcoserylw postaci pasty do stosowania w jamie ustnej stosuje się:

• w bolesnych oraz zapalnych schorzeniach błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł i warg: aftach, ragadach (rozpadlinach), opryszczce wargowej, zapaleniu dziąseł, zapaleniu tkanki przyzębia, zapaleniu jamy ustnej;
• w bólach uciskowych spowodowanych przez protezy dentystyczne;
• w bólach występujących w trakcie wyrzynania się zębów mądrości;
• jako opatrunek po takich zabiegach jak: nałożenie koronki, łyżeczkowanie i usunięcie zęba oraz po założeniu protez bezpośrednich.

Substancjami czynnymi leku są bezbiałkowy dializat z krwi cieląt i polidokanol. 1 g pasty do stosowania w jamie ustnej zawiera 2,125 mg bezbiałkowego dializatu z krwi cieląt i 10 mg polidokanolu.

Pozostałe składniki leku to: metylu parahydroksybenzoesan, propylu parahydroksybenzoesan (patrz także w punkcie 2. „Lek Solcoseryl zawiera metylu parahydroksybenzoesan, propylu parahydroksybenzoesan i olejek mięty pieprzowej”), karmeloza sodowa, mentol, olejek mięty pieprzowej, żelatyna, pektyna, polietylen, parafina ciekła.

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta, lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek jest przeznaczony do stosowania na błonę śluzową jamy ustnej.
Zazwyczaj stosowany jest w następujący sposób:

• Pasek pasty o długości ok. 0,5 cm nakłada się cienką warstwą na zmienione chorobowo miejsce od 3 do 5 razy na dobę.
• Lek należy stosować aż do ustąpienia objawów. Szczególnie korzystne jest stosowanie przed snem.
• Pasty nie należy wcierać ani rozcierać. Aby dobrze przylegała, należy ją nakładać suchym palcem, a miejsce, na które ma być podana należy wcześniej wysuszyć.

Lek tworzy błonę ochronną, która długo przylega do błony śluzowej jamy ustnej, chroniąc ją przed podrażnieniem w trakcie spożywania pokarmów.

Nie stosować leku u dzieci.
Pacjenci w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby i nerek
Nie ma potrzeby zmiany sposobu stosowania.

• Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na bezbiałkowy dializat z krwi cieląt, polidokanol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• u dzieci.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Solcoseryl należy omówić to z lekarzem:

• gdy u pacjenta występuje ostre zakażenie w obrębie zmiany chorobowej (wówczas, przed zastosowaniem leku, należy poradzić się lekarza lub stomatologa, który zaleci odpowiednie leczenie).

Leku nie należy podawać do wnętrza ran, które mają być leczone przy użyciu szwów adaptacyjnych głębokich (np. po ekstrakcji zębów trzonowych i wklinowanych, zębów mądrości czy po resekcji wierzchołkowej korzenia zęba).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość niżej wymienionych możliwych działań niepożądanych określono według następującej konwencji:
bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów)
niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000 pacjentów)
rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów)
bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów)
częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• Bardzo rzadko: nadwrażliwość, duszność, skurcz oskrzeli

• Częstość nieznana: zaburzenia smaku, skurcz krtani u niemowląt i małych dzieci poniżej drugiego roku życia, reakcje w miejscu podania (np. obrzęk, rumień, parestezje (zaburzenia czucia), pieczenie)