Sanosvit Calcium 114 mg jonów wapnia/ 5 ml, syrop, 150 ml

Syrop Sanosvit Calcium to lek o smaku bananowym, który zawiera  jako substancje czynne wapnia glukonolaktobionian i wapnia laktobionian.
Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym niezbędnym do:

• Utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej organizmu i prawidłowego funkcjonowania wielu mechanizmów regulacyjnych.
• Stanowi on istotny składnik tkanki kostnej, warunkuje prawidłowe przewodnictwo nerwowe i kurczliwość mięśni.
• Jest niezbędny w procesie krzepnięcia krwi. Zmniejszając przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych wapń działa przeciwwysiękowo, przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie.

Zawarte w Sanosvit Calcium organiczne związki wapnia są łatwo przyswajalne przez organizm. Podanie leku uzupełnia niedobory wapnia w organizmie oraz prowadzi do zmniejszenia obrzęków i odczynów alergicznych.

Sanosvit Calcium syrop stosowany jest w profilaktyce i uzupełnianiu niedoboru wapnia w organizmie, np. w okresie ciąży lub laktacji, w leczeniu osteoporozy, wspomagająco w leczeniu objawów alergii.

Sanosvit Calcium dla niemowląt: według ulotki informacyjnej, dołączonej do opakowania zaleca się stosowanie Sanosvit Calcium u dzieci powyżej 1 roku życia.

Profilaktyka i uzupełnianie niedoboru wapnia w organizmie, np. w okresie ciąży lub laktacji, w leczeniu osteoporozy, wspomagająco w leczeniu objawów alergii.

Substancjami czynnymi leku są wapnia glukonolaktobionian i wapnia laktobionian. 5 ml syropu zawiera 1442,5 mg wapnia glukonolaktobionianu i 313,6 mg wapnia laktobionianu.

Pozostałe składniki: sacharoza, kwas propionowy, sodu benzoesan, kwas solny, aromat bananowy, woda oczyszczona.

• Dzieci od 1 roku do 6 lat: 5 ml syropu 2 do 3 razy na dobę.

• Dzieci od 6 do 12 lat: 10 ml syropu 2 do 3 razy na dobę.

• Młodzież i dorośli: 15 ml syropu 2 do 3 razy na dobę.

5 ml syropu zawiera 114 mg jonów wapnia.

Syrop należy podawać doustnie w postaci nierozcieńczonej.
Po zastosowaniu należy szczelnie zamknąć opakowanie.
Lek może być stosowany zarówno u dzieci jak i dorosłych, jednakże ze względu na formę syropu i przyjemny smak jest głównie stosowany u dzieci.

• Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Hiperkalcemia (np. u chorych z nadczynnością gruczołów przytarczycznych, hiperwitaminozą D, szpiczakiem mnogim i przerzutami nowotworów do kości).
• Ciężka hiperkalciuria.
• Nie należy podawać produktu chorym na galaktozemię i cukrzycę.

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Należy poradzić się lekarza, jeśli pacjent:

• przyjmuje glikozydy naparstnicy, epinefrynę, tetracykliny lub diuretyki tiazydowe;
• choruje na niewydolność nerek, choroby serca, sarkoidozę, kamicę nerkową szczawianowo-wapniową, dnę moczanową.

Podczas długotrwałego leczenia preparatami wapnia, stosowania wysokich dawek leku, a zwłaszcza podczas jednoczesnego przyjmowania witaminy D i (lub) leków lub pokarmów zawierających wapń (np. mleko) należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz czynność nerek.
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek Sanosvit Calcium może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią.
U kobiet w ciąży należy unikać przedawkowania wapnia.

• Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają wydalanie wapnia w moczu. Z powodu ryzyka wystąpienia hiperkalcemii w przypadku jednoczesnego stosowania tiazydowych leków moczopędnych należy regularnie kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi.
• Lek może zaburzać wchłanianie stosowanych jednocześnie tetracyklin. Dlatego tetracykliny należy przyjmować co najmniej 2 godziny przed lub 4-6 godzin po przyjęciu związków wapnia.
• Duże dawki leku i witaminy D mogą osłabiać działanie werapamilu i innych leków blokujących kanał wapniowy.
• Duże dawki soli wapnia podawane równocześnie z glikozydami nasercowymi (pochodne digoksyny i strofantyny) nasilają ich działanie i mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca.
• Lek nasila działanie sulfonamidów.
• Witamina D, glikokortykosteroidy, parathormon, moczopędne leki tiazydowe i kwas cytrynowy zwiększają wchłanianie soli wapnia, natomiast kalcytonina, nadmiar lipidów oraz fosforany zmniejszają wchłanianie soli wapnia.
• W przypadku jednoczesnego stosowania bisfosfonianów należy je podawać co najmniej 1 godzinę przed przyjęciem związków wapnia, ponieważ wchłanianie bisfosfonianów może ulec zmniejszeniu.
• Lek może zmniejszać skuteczność działania lewotyroksyny poprzez zmniejszenie jej wchłaniania.
• Należy zachować co najmniej 4-godzinną przerwę podczas stosowania związków wapnia i lewotyroksyny.
• Wchłanianie antybiotyków chinolonowych może być zmniejszone przy jednoczesnym ich stosowaniu z wapniem. Antybiotyki chinolonowe należy przyjmować 2 godziny przed lub 6 godzin po przyjęciu związków wapnia.
• Sole wapnia mogą zmniejszać wchłanianie żelaza, cynku i ranelinianu strontu. Dlatego wymagana jest przynajmniej 2-godzinna przerwa między podaniem tych leków i soli wapnia.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• hiperkalcemia (zwiększone stężenie wapnia w surowicy krwi) i hiperkalciuria (zwiększone wydalanie wapnia z moczem).

Rzadko występujące działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• zaparcia, niestrawność, wzdęcia, nudności, ból brzucha i biegunka.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 10 000
pacjentów):

• zespół mleczno-alkaliczny (obserwowany zwykle tylko w przypadku przedawkowania; objawia się częstym parciem na mocz, bólem głowy, utratą apetytu, nudnościami lub wymiotami, nietypowym uczuciem znużenia lub osłabienia, zwiększonymi ilościami wapnia w surowicy krwi i niewydolnością nerek);

• świąd, wysypka i pokrzywka.

Działania niepożądane mogą wystąpić, kiedy spożycie wapnia przekracza 2000-2500 mg/dobę, przy długotrwałym stosowaniu lub u pacjentów z niewydolnością nerek.
U pacjentów z niewydolnością nerek podawanie doustnie dużych dawek wapnia prowadzi do hiperkalcemii, której objawami są: brak łaknienia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, osłabienie mięśni, wielomocz, uszkodzenie nerek.

Zgłaszanie działań niepożądanych:

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,

tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.