Opamid 1,5 mg, 30 tabletek o przedłużonym uwalnianiu

Substancją czynną leku Opamid jest indapamid. Indapamid jest diuretykiem, który jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (w nadciśnieniu tętniczym).

Samoistne nadciśnienie tętnicze.

Substancją czynną leku jest indapamid. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu. 

Pozostałe składniki leku w rdzeniu tabletki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, preżelatynizowana, hypromeloza (E 464), krzemionka koloidalna bezwodna (E 551), magnezu stearynian (E 470 B). 

Pozostałe składniki leku w otoczce tabletki to: hypromeloza (E 464), makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171).

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka leku Opamid, to jedna tabletka na dobę, przyjęta najlepiej rano.

Tabletki można przyjmować bez względu na posiłki. Tabletki należy połknąć w całości popijając wodą. Tabletek nie należy rozkruszać ani żuć.
Leczenie nadciśnienia jest zazwyczaj długotrwałe.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na indapamid, jakikolwiek inny sulfonamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek,
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby,
• jeśli u pacjenta występuje stan zwany encefalopatią wątrobową (zaburzenie czynności centralnego układu nerwowego),
• jeśli pacjent ma niskie stężenie potasu we krwi.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Opamid należy omówić to z lekarzem jeśli:

• u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby,
• pacjent choruje na cukrzycę,
• u pacjenta występuje dna,
• u pacjenta występują zaburzenia rytmu pracy serca,
• u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek,
• u pacjenta planuje się wykonanie badania czynności przytarczyc,
• u pacjenta występują reakcje nadwrażliwości na światło,
• u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka, które mogą wystąpić w przedziale od kilku godzin do kilku tygodni od przyjęcia leku Opamid. Bez rozpoczęcia leczenia, objawy mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy, może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów.

Lekarz może zalecić badanie krwi aby sprawdzić:

• czy stężenie sodu lub potasu we krwi pacjenta nie jest zbyt niskie, lub czy stężenie wapnia nie jest zbyt wysokie.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Lek nie jest zalecany w czasie ciąży. Jeśli pacjentka planuje ciążę lub kiedy ciąża zostanie potwierdzona, należy jak najszybciej rozpocząć inną, bardziej odpowiednią metodę leczenia. Należy poinformować lekarza jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę. Nie zaleca się karmienia piersią w czasie przyjmowania tego leku, ponieważ substancja czynna przenika do mleka matki.

Lek może wywoływać działania niepożądane spowodowane obniżeniem ciśnienia krwi, takie jak zawroty głowy lub zmęczenie (patrz punkt „Możliwe działania niepożądane”). Częściej występują one na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. W przypadku pojawienia się działań niepożądanych nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać innych czynności wymagających koncentracji. Jednakże, przy odpowiedniej kontroli leczenia takie działania niepożądane raczej nie powinny wystąpić.

Nie stwierdzono toksyczności indapamidu w dawkach do 40 mg, czyli ok. 27-krotnie większych niż dawki terapeutyczne. Objawy ostrego zatrucia indapamidem mają postać przede wszystkim zaburzeń wodno-elektrolitowych (hiponatremia, hipokaliemia). Mogą wystąpić nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, kurcze mięsni, zawroty głowy, senność, dezorientacja, poliuria lub oliguria z możliwością przejścia w anurię (w wyniku hipowolemii).

Na początku konieczna jest szybka eliminacja przyjętej substancji poprzez płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego, następnie zapewnienie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej w specjalistycznym ośrodku.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Przy jednoczesnym stosowaniu Opamid może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą wpływać na działanie leku Opamid. Do takich leków należą np.:

• lit (stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych), który nie powinien być stosowany razem z indapamidem, ponieważ może to doprowadzić do zbyt dużego stężenia litu we krwi,
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, ibutylid, dofetylid, naparstnica),
• leki stosowane w zaburzeniach psychicznych, takich jak depresja, niepokój, schizofrenia (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, neuroleptyki),
• beprydyl (stosowany w leczeniu dławicy piersiowej, choroby wywołanej niedokrwieniem mięśnia sercowego),
• cyzapryd, dyfemanil (stosowane w leczeniu zaburzeń żołądka i jelit),
• sparfloksacyna, moksyfloksacyna (antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń),
• halofantryna (lek przeciwpasożytniczy stosowany w leczeniu niektórych typów malarii),
• pentamidyna (stosowana w leczeniu niektórych typów zapalenia płuc),
• mizolastyna (stosowana w leczeniu reakcji alergicznych, takich jak gorączka sienna),
• niesteroidowe leki przeciwzapalne stosowane w leczeniu bólu (np. ibuprofen),
• duże dawki kwasu acetylosalicylowego,
• inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i niewydolności serca),
• doustne kortykosteroidy stosowane w leczeniu różnych stanów w tym w ciężkiej astmie i w reumatoidalnym zapaleniu stawów,
• leki przeczyszczające,
• baklofen (stosowany w leczeniu sztywności mięśni występujących w chorobach, takich jak stwardnienie rozsiane),
• leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren),
• metformina (stosowana w leczeniu cukrzycy),
• środki kontrastowe zawierające jod (stosowane w badaniach radiologicznych),
• wapń w tabletkach lub inne preparaty zawierające wapń,
• cyklosporyna, takrolimus lub inne leki wpływające na system immunologiczny stosowane po transplantacji narządów, w leczeniu chorób autoimmunologicznych, lub w ciężkich chorobach reumatycznych bądź chorobach skóry,
• tetrakozaktyd (stosowany w leczeniu choroby Crohn’a).

Pacjent powinien powiedzieć lekarzowi podczas następnych wizyt, że przyjmuje lek Opamid.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):

• niskie stężenie potasu we krwi, co może powodować osłabienie mięśni.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):

• wymioty,
• reakcje alergiczne, głównie skórne, takie jak wysypki skórne, plamica (czerwone punkty na skórze) u pacjentów ze skłonnością do reakcji alergicznych lub astmatycznych.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób):

• uczucie zmęczenia, zawroty głowy, bóle głowy, mrowienie i kłucie (parestezje),
• zaburzenia żołądka i jelit (takie jak nudności, zaparcia), suchość w ustach,
• zwiększone ryzyko odwodnienia u pacjentów w podeszłym wieku i chorych z niewydolnością serca.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób):

• zaburzenia rytmu serca, niskie ciśnienie krwi,
• choroby nerek,
• zapalenie trzustki (zapalenie trzustki powoduje ból w górnej części brzucha), nieprawidłowa czynność wątroby. W przypadkach niewydolności wątroby, istnieje możliwość rozwinięcia się encefalopatii wątrobowej (zaburzenia czynności centralnego układu nerwowego),
• zmiany liczby krwinek, takie jak trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi, co powoduje łatwość powstawania siniaków i krwawienia z nosa), leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek, co może powodować niewyjaśnioną gorączkę, ból gardła lub inne objawy grypopodobne – jeśli takie objawy wystąpią, należy skontaktować się z lekarzem) oraz anemia (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek),
• obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, ciężkie reakcje skórne. Obrzęk naczynioruchowy charakteryzuje się obrzękiem skóry kończyn lub twarzy, obrzękiem ust lub języka, obrzękiem błony śluzowej gardła lub dróg oddechowych, co może powodować duszność lub trudności w przełykaniu. Jeśli takie objawy wystąpią należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Jeśli pacjent choruje na układowy toczeń rumieniowaty (rodzaj kologenozy), objawy mogą ulec zaostrzeniu.
Opisywano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (zmiany wyglądu skóry), po ekspozycji na promienie słoneczne lub sztuczne promieniowanie UVA.
Nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):

• osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub ostrej jaskry zamkniętego kąta),
• mogą występować zmiany w wynikach badań laboratoryjnych i lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Zmiany te obejmują:
  - zmniejszone stężenie potasu we krwi,
  - zmniejszone stężenie sodu we krwi, które może prowadzić do odwodnienia i niskiego ciśnienia krwi,
  - zwiększone stężenie kwasu moczowego, substancji, która może spowodować lub nasilić dnę moczanową (bolesność stawów, zwłaszcza stóp),
  - zwiększone stężenie glukozy we krwi u pacjentów chorych na cukrzycę,
  - zwiększone stężenie wapnia we krwi,
  - podwyższony poziom enzymów wątrobowych.
• nieprawidłowy zapis EKG,
• zagrażający życiu częstoskurcz komorowy (torsades de pointes),
• zapalenie wątroby,
• omdlenie.