Mannitol 15% Baxter, roztwór do infuzji, 100 ml

Mannitol 15% Baxter jest wodnym roztworem mannitolu.

Mannitol 15% Baxter jest stosowany:

• w celu zwiększenia ilości wytwarzanego moczu (diurezy) u pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek;
• w celu zmniejszenia ciśnienia w czaszce spowodowanego nagromadzeniem się płynu w obrębie mózgu (obrzękiem) lub po urazie głowy;
• w celu zmniejszenia ciśnienia w oku (ciśnienie śródgałkowe);
• w celu leczenia pewnych rodzajów zatrucia lub przedawkowania leków

Substancją czynną jest mannitol. Jedyną substancją pomocniczą jest woda do wstrzykiwań. Każde 1000 ml roztworu zawiera 150 gramów mannitolu.

Lekarz zdecyduje, jaką ilość leku zastosować i kiedy podać lek. Lekarz(e) podejmie(ą) decyzję biorąc pod uwagę wiek, masę ciała, stan medyczny pacjenta oraz inny(e) lek(i) przyjmowany(e) przez pacjenta.

Mannitol 15% Baxter jest zwykle podawany przez linię infuzyjną do żyły.
U pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek lekarz może podać niewielką ilość roztworu jako dawkę testową. Następnie zostanie zmierzona ilość moczu wytwarzanego przez pacjenta. Jeśli nerki nie wytworzą odpowiedniej ilości moczu w odpowiedzi na dawkę testową, pacjent otrzyma inne leczenie.
Mannitol 15% Baxter może być również stosowany u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku (ponad 65 lat). W zależności od potrzeb lekarz dostosuje dawkę leku.

NIE należy stosować leku Mannitol 15% Baxter, jeśli w roztworze znajdują się widoczne cząstki lub jeśli opakowanie jest w jakikolwiek sposób uszkodzone.

• Jeśli u pacjenta występuje uczulenie na mannitol;
• jeśli u pacjenta występuje zwiększone stężenie soli w organizmie;
• jeśli u pacjenta występuje ciężkie odwodnienie;
• jeśli nerki pacjenta nie są zdolne do wytwarzania moczu;
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba serca (niewydolność serca);
• jeśli u pacjenta występuje nadmierne gromadzenie się płynów w płucach (obrzęk płuc) związane z niewydolnością serca;
• jeśli u pacjenta występuje krwotok w obrębie czaszki (czynny krwotok śródczaszkowy) lub niektóre rodzaje przebytych ciężkich urazów głowy;
• jeśli u pacjenta odpowiedź na dawkę testową podaną przez lekarza lub pielęgniarkę jest nieprawidłowa;
• jeśli nerki pacjenta stopniowo tracą swoją funkcję po rozpoczęciu podawania mannitolu.

W przypadku wątpliwości, czy któryś z wyżej wymienionych stanów dotyczy pacjenta, należy skontaktować się z lekarzem.

100 ml

Przed rozpoczęciem przyjmowania Mannitol 15% Baxter należy omówić to z lekarzem

• jeśli u pacjenta występuje choroba nerek lub osłabienie czynności nerek;
• jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą być szkodliwe dla nerek (np. pewne antybiotyki lub leki przeciwnowotworowe);
• jeśli u pacjenta występuje ciężkie odwodnienie (utrata wody z organizmu, np. w wyniku wymiotów, biegunki, obfitego pocenia się lub stosowania niektórych leków). Objawy obejmują suchość w ustach i zawroty głowy;
• jeśli lekarz poinformował pacjenta o zmniejszonym stężeniu sodu (soli) we krwi (hiponatremia);
• jeśli pacjent ma uczulenie na mannitol (ponieważ mannitol występuje w przyrodzie i jest stosowany w innych lekach, pacjenci mogą być uczuleni bez otrzymania leczenia dożylnego mannitolem). Infuzja musi zostać przerwana, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy nadwrażliwości.

Jeśli kontrola jest konieczna, lekarz może przeprowadzić badania w celu potwierdzenia, że dawka jest prawidłowa. Badania te mogą obejmować:

• czynność serca, płuc i nerek;
• ilość przyjmowanych płynów;
• ilość wytwarzanego moczu;
• ciśnienie krwi w żyłach doprowadzających krew do serca (ośrodkowe ciśnienie żylne);
• stężenie we krwi i moczu takich substancji chemicznych, jak sód i potas (elektrolity);
• kwasowość krwi i moczu (równowagę kwasowo-zasadową).

Ten roztwór nie może być podawany przez tę samą igłę co transfuzja krwi. Może to powodować uszkodzenie czerwonych krwinek lub ich zlepianie się.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub pielęgniarki przed zastosowaniem tego leku. Nie wiadomo, czy mannitol ma wpływ na nienarodzone dziecko lub przebieg ciąży. Nie wiadomo również, czy mannitol przenika do mleka kobiecego. Z tego względu u kobiet w ciąży lub matek karmiących lekarz zastosuje Mannitol 15% Baxter wyłącznie, gdy będzie to wyraźnie potrzebne.

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
O wymienionych poniżej lekach wiadomo, że mogą wpływać na działanie leku Mannitol 15% Baxter lub same podlegać jego wpływowi. Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:

• diuretyki (leki moczopędne, zwiększające ilość wytwarzanego moczu);
• cyklosporyna (stosowana w zapobieganiu odrzucenia przeszczepu);
• lit (stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych);
• aminoglikozydy (rodzaj antybiotyku);
• leki depolaryzujące blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (stosowane podczas znieczulenia i wywołujące porażenie mięśni). Podawanie tych leków będzie kontrolowane przez anestezjologa;
• doustne leki przeciwzakrzepowe (leki rozrzedzające krew, np. warfaryna);
• digoksyna (lek nasercowy).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpią którekolwiek z poniżej wymienionych działań niepożądanych, należy natychmiast zawiadomić o tym lekarza lub pielęgniarkę. Mogą to być objawy bardzo ciężkiej lub nawet śmiertelnej reakcji (alergii) zwanej wstrząsem anafilaktycznym:

• trudności w oddychaniu;
• zmniejszone ciśnienie krwi (niedociśnienie);
• opuchnięcie skóry twarzy i gardła;
• pokrzywka;
• wysypka skórna.

Sposób leczenia będzie zależał od objawów.
Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić to:

• uszkodzenie nerek, mogące wpływać na wydalanie wody, albo zmniejszać lub zwiększać ilość wydalanego moczu;
• obecność krwi w moczu;
• niewydolność serca;
• wysokie ciśnienie krwi;
• przyspieszone lub nieregularne bicie serca (kołatanie serca, arytmia);
• nadmiar płynu w płucach powodujący skrócenie oddechu;
• śpiączka, drgawki, uczucie zmęczenia (letarg) w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego;
• obrzęk kostek, palców i twarzy w wyniku zatrzymania płynu w organizmie;
• odwodnienie;
• zwiększenie lub zmniejszenie stężenia potasu i (lub) sodu we krwi;
• suchość w jamie ustnej, pragnienie;
• nudności, wymioty;
• złe samopoczucie;
• zwiększone stężenie kwasu we krwi;
• ból w klatce piersiowej;
• dreszcze, gorączka;
• zwiększenie ciśnienia wewnątrz czaszki (zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego) powodujące bóle głowy, uczucie mdłości (nudności), wymioty, ból pleców, nieostre widzenie i inne zmiany widzenia, takie jak trudności z poruszaniem gałką oczną (porażenie mięśni okoruchowych);
• zawroty głowy, ból głowy;
• zmęczenie i osłabienie (astenia);
• skurcze;
• zaburzenia widzenia;
• katar;
• martwica skóry;
• reakcje wynikajace z techniki podawania, które mogą obejmować zapalenie, ból, swędzenie, wysypkę lub zaczerwienienie w miejscu infuzji lub na całej długości żyły;
• wyciek roztworu do infuzji do przestrzeni okołonaczyniowej (wynaczynienie). Może to powodować pieczenie i ból w miejscu infuzji. W ciężkich przypadkach, przepływ krwi zostanie zmniejszony i przestrzeń okołonaczyniowa zostanie uszkodzona (zespół ciasnoty).