Kaldyum 600 mg, 50 kapsułek twardych o przedłużonym uwalnianiu

Kaldyum to lek wydawany na receptę zawierający substancję czynną: potasu chlorek w dawce 600 mg. Lek Kaldyum stosuje się w profilaktyce i leczeniu stanów niedoboru potasu w organizmie.

Jony potasu odgrywają ważną rolę w wielu zasadniczych procesach fizjologicznych, w tym:

• w utrzymaniu wewnątrzkomórkowego ciśnienia osmotycznego,
• przewodzenia synaptycznego impulsów nerwowych, czynności mięśnia sercowego, mięśni szkieletowych i gładkich oraz czynności nerek.
• utrzymywanie równowagi kwasowo-zasadowej oraz korygowaniu jej zaburzeń.

W normalnych fizjologicznych warunkach dzienne spożycie potasu w żywności jest wystarczające do pokrycia zapotrzebowania. Jednak niedobór może wystąpić w wyniku nadmiernego wydalania przez nerki, pocenia się i (lub) utraty przez przewód pokarmowy w ilościach przewyższających spożycie.

Profilaktyka i leczenie następstw stanów niedoboru potasu w organizmie spowodowanych różnymi stanami chorobowymi, jak wymioty, biegunka, nadczynność nadnerczy, zwiększona utrata potasu przez nerki, leczenie sodopędnymi lekami moczopędnymi i kortykosteroidami.

Substancją czynną leku Kaldyum jest potasu chlorek. Każda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 600 mg chlorku potasu, co odpowiada 8 mmoli jonów potasu (315 mg jonów potasu).

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, poliakrylan, dimetykon, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, indygotyna (E 132).

Skład osłonki kapsułki: wieczko: żelatyna, indygotyna (E 132), erytrozyna (E 127); część dolna: żelatyna.

Lekarz ustala dawkowanie kapsułek Kaldyum według indywidualnych potrzeb pacjenta.

Dorośli:

• Profilaktyka: zalecana dawka to 2 lub 3 kapsułki na dobę;
• Leczenie: zalecana dawka to 5 do 12 kapsułek na dobę, przy regularnej kontroli stężenia potasu w surowicy.
• Jeśli dawka dobowa przekracza 2 kapsułki, powinna być podawana w dwóch lub większej liczbie dawek podzielonych.
• Na ogół kapsułkę należy połykać w całości, popijając szklanką wody, w trakcie lub po posiłku.

Pacjenci karmieni przez zgłębnik żołądkowy lub jelitowy:

• W przypadku gdy pacjent jest karmiony przez sondę żołądkową lub jelitową, kapsułkę można otworzyć i wymieszać peletki z pokarmem lub płynem podawanym przez zgłębnik.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniem lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• jeśli pacjent ma uczulenie na potas lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta występuje hiperkaliemia (nadmiar potasu w surowicy krwi), wywoływana przez niektóre choroby i leki [hiperkaliemia może wystąpić m.in. w przypadku podawania niektórych leków moczopędnych (diuretyki oszczędzające potas) lub przeciwnadciśnieniowych (np. tzw. inhibitory ACE), w niewydolności kory nadnerczy, niewydolności nerek, kwasicy (zakwaszenie krwi np. u pacjenta z cukrzycą), po urazach tkanek (silne oparzenia obejmujące dużą część powierzchni ciała)];
• jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką chorobę nerek;
• jeśli pacjent ma chorobę Addisona (przewlekła niewydolność nadnerczy) i nie jest na nią leczony;
• ostre odwodnienie;
• jeśli pacjent ma niedrożność przewodu pokarmowego lub zwężenie przełyku utrudniające połykanie.

Opakowanie leku Kaldyum 600 mg zawiera 50 kapsułek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania Kaldyum należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Przed przepisaniem leku lekarz może sprawdzić stężenie potasu we krwi i wykonać badanie EKG.

Należy poinformować lekarza o występowaniu owrzodzeń lub innych chorób przewodu pokarmowego.

W przypadku jednoczesnego przyjmowania glikozydów naparstnicy (leki stosowane w chorobach serca) należy poinformować o tym lekarza prowadzącego, gdyż nagłe przerwanie stosowania leku Kaldyum może być szkodliwe.

W niektórych stanach lekarz może zapisać inny lek zawierający potas, w innych przypadkach natomiast może zalecić przyjmowanie razem z Kaldyum dodatkowego leku. Należy przestrzegać diety przepisanej przez lekarza.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Kaldyum można stosować w okresie ciąży i karmienia piersią, zgodnie ze wskazaniami i zalecanym dawkowaniem.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Kaldyum z następującymi lekami:

• inhibitory ACE (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia), leki moczopędne oszczędzające potas, gdyż jednoczesne stosowanie może doprowadzić do bardzo wysokiego stężenia potasu w surowicy krwi;
• bogate w potas produkty spożywcze i roślinne (np. liście i korzenie mniszka lekarskiego, banany, pomidory, sok pomarańczowy) zwiększają ryzyko wystąpienia zwiększonego stężenia potasu w surowicy;
• blokery receptora angiotensyny II i aliskiren (leki stosowane w leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego i niektórych chorób serca) mogą prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy;
• inhibitory pompy protonowej (leki zmniejszające wydzielanie kwasu żołądkowego) mogą prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki antycholinergiczne, ponieważ może dojść do nasilenia działań niepożądanych w przewodzie pokarmowym;
• glikozydy naparstnicy (stosowane w leczeniu niewydolności serca), leki beta-adrenergiczne (stosowane w leczeniu nadciśnienia i (lub) zaburzeń rytmu serca), heparyna (lek hamujący krzepnięcie krwi), cyklosporyna (lek cytostatyczny).

Lekarz może przeprowadzać regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy w razie jednoczesnego stosowania któregoś z tych leków z lekiem Kaldyum.

W razie wątpliwości dotyczących stosowanych leków należy poradzić się lekarza.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i porozumieć się z lekarzem w razie wystąpienia któregokolwiek z następujących objawów:

• smoliste (czarne) stolce (z powodu krwawienia, wrzodu, perforacji i niedrożności przewodu pokarmowego);
• nietypowe odczucia, takie jak pieczenie, kłucie, mrowienie, swędzenie (parestezje), osłabienie mięśni, porażenie, nierówne bicie serca, niskie ciśnienie tętnicze (objawy wysokiego stężenia potasu we krwi).

Inne objawy niepożądane:

• nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha.