Itragen, 100 mg, 28 kapsułek twardych

Lek Itragen 100 mg w postaci kapsułek  należy do grupy leków zwanych „przeciwgrzybiczymi”, stosowanymi w leczeniu zakażeń wywołanych przez grzyby i drożdżaki.

Itragen można stosować w leczeniu następujących zakażeń: 

• zakażenia drożdżakowe (pleśniawki) jamy ustnej, gardła lub pochwy, 

• zakażenia grzybicze paznokci i skóry (np. grzybica stóp, liszaj obrączkowy i zakażenie skóry zwane łupieżem pstrym),

• skórno-limfatyczna sporotrychoza, parakokcydioidomykoza, blastomykoza (u pacjentów z prawidłową odpornością) i histoplazmoza, 

• itrakonazol może być stosowany w leczeniu pacjentów z inwazyjną postacią aspergilozy, którzy wykazują oporność lub nietolerancję na standardowe leczenie amfoterycyną B.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Kapsułkę należy połykać w całości popijając szklanką wody, w trakcie lub bezpośrednio po posiłku. Kapsułki nie należy żuć.

• Zakażenia grzybicze pochwy (drożdżyca sromu i pochwy):

2 kapsułki rano i 2 kapsułki wieczorem przez 1 dzień lub 2 kapsułki raz na dobę przez 3 dni.

• Zakażenia grzybicze skóry (grzybica ciała / grzybica pachwin) oraz grzybica błony śluzowej jamy ustnej (kandydoza jamy ustnej):

1 kapsułka raz na dobę przez 2 tygodnie.

• Grzybice stóp i dłoni:

1 kapsułka raz na dobę przez 4 tygodnie.

• Łupież pstry (wysypka na tułowiu i odcinkach bliższych kończyn):

2 kapsułki raz na dobę przez 1 tydzień.

• Grzybice paznokci: 

• Leczenie cykliczne: Jeden cykl obejmuje podawanie 2 kapsułek dwa razy na dobę przez jeden tydzień, po czym następuje okres trzech tygodni bez leczenia. W przypadkach grzybic paznokci stóp stosuje się 3 cykle. W przypadku grzybic paznokci rąk zalecane są dwa cykle. 

• Leczenie ciągłe: 2 kapsułki jeden raz na dobę przez trzy miesiące. Skutki leczenia będą widoczne również po zakończeniu stosowania leku, w miarę wzrostu paznokcia.

• Skórno-limfatyczna sporotrychoza

1 kapsułka raz na dobę przez 3 miesiące.

• Parakokcydioidomykoza (choroba Lutza)

1 kapsułka raz na dobę przez 6 miesięcy.

• Blastomykoza:

1 kapsułka raz na dobę przez 6 miesięcy Lekarz może zwiększyć dawkę do 2 kapsułek dwa razy na dobę.

• Histoplazmoza

2 kapsułki raz na dobę przez 8 miesięcy. Dawka może być zwiększona przez lekarza do 2 kapsułek dwa razy na dobę.

• Aspergiloza ogólnoustrojowa:

2 kapsułki raz na dobę stosowane do czasu uzyskania ujemnego wyniku posiewu bakteriologicznego lub do momentu gdy zmiany chorobowe znikną.

• Aspergiloza inwazyjna:

Początkowa dawka wynosi 2 kapsułki 3 razy na dobę przez 4 dni, a następnie leczenie kontynuowane jest przy zastosowaniu dawki 2 kapsułek dwa razy na dobę aż do uzyskania stanu, w którym nie można stwierdzić patogenu w koloniach lub do ustąpienia zmian chorobowych (przez okres 2 do 5 miesięcy) lub do uzyskania w badaniu prawidłowej liczby granulocytów obojętnochłonnych (ustąpienia neutropenii).

• Stosowanie u dzieci

Nie zaleca się stosowania itrakonazolu u dzieci poniżej 12 lat.

• Pacjenci z zaburzeniami wątroby lub nerek

Lekarz prowadzący zaleci pacjentowi odpowiednią dawkę (która może być mniejsza niż opisane powyżej).

• Pacjenci ze zmniejszoną odpornością (w tym pacjenci z HIV lub AIDS)

Lekarz prowadzący może zalecić badanie krwi w celu kontrolowania zawartości itrakonazolu w organizmie pacjenta. W niektórych przypadkach lekarz prowadzący może zwiększyć dawkę do 200 mg (2 kapsułki) dwa razy na dobę.

Nie stosować leku Itragen: 

• Jeśli pacjent ma uczulenie na itrakonazol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku 

• Jeśli u pacjenta występuje duszność, obrzęk kostek lub jeśli w przeszłości wystąpiła u niego niewydolność serca; chyba że lekarz zaleci przyjmowanie leku.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub może zajść w ciążę (np. jeśli nie stosuje antykoncepcji); chyba że lekarz zaleci przyjmowanie leku.

• Jeśli pacjent aktualnie przyjmuje którykolwiek z wymienionych poniżej leków: 

• leki przeciwhistaminowe, takie jak terfenadyna, astemizol, mizolastyna

• cyzapryd, stosowany w dolegliwościach żołądkowych 

• beprydyl i nizoldypina, stosowane w leczeniu dławicy piersiowej (ból w klatce piersiowej) 

• lewacetylometadol , stosowany w leczeniu uzależnienia od opioidów 

• midazolam (stosowany doustnie) lub triazolam, stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych lub zaburzeń snu

• dofetylid lub chinidyna, stosowane w nieregularnej pracy serca 

• pimozyd lub sertindol, stosowane w leczeniu chorób psychicznych 

• leki stosowane w obniżaniu stężenia cholesterolu, takie jak symwastatyna, atorwastatyna lub lowastatyna

• dihydroergotamina, ergotamina lub eletryptan, stosowane w leczeniu migrenowych bólów głowy 

• metyloergometryna lub ergometryna stosowane po porodzie.

Itragen zawiera sacharozę.

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, przed przyjęciem leku pacjent powinien skontaktować się z lekarzem.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Itragen należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli u pacjenta występują zaburzenia dotyczące wątroby lub nerek 

• jeśli pacjent przyjmował wcześniej inny lek przeciwgrzybiczy i wystąpiła u niego reakcja alergiczna 

• jeśli u pacjenta występowały w przeszłości problemy z sercem 

• jeśli pacjent miał przeszczep, ma zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) lub jego układ odpornościowy nie działa prawidłowo.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę, nie powinna przyjmować itrokonazolu, chyba że lekarz zaleci inaczej. Należy stosować odpowiednie środki antykoncepcyjne w trakcie oraz po zakończeniu stosowania tego leku (aż do wystąpienia następnej miesiączki). 

Nie zaleca się karmienia piersią w czasie stosowania tego leku, ponieważ małe ilości itrakonazolu mogą przenikać do mleka matki. Lekarz zdecyduje czy należy stosować lek podczas karmienia piersią lub czy należy przerwać leczenie.

Itrakonazol nie wpływa zwykle na zdolność prowadzenia pojazdów, jeżeli jednak pacjent odczuwa działania niepożądane leku, takie jak zawroty głowy, nie może prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem lub najbliższym szpitalem. Należy zabrać ze sobą pozostałe kapsułki i opakowanie leku.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować (patrz także „Kiedy nie stosować leku Itragen”), również tych, które wydawane są bez recepty lub o następujących: 

• antybiotyki stosowane w leczeniu gruźlicy (takie jak ryfampicyna, ryfabutyna, izoniazyd) lub leki przeciwpadaczkowe (takie jak fenytoina, karbamazepina, fenobarbital lub leki ziołoweziele dziurawca (Hypericum perforatum), gdyż mogą hamować działanie itrakonazolu. Jeśli pacjent zaprzestał przyjmowania tych leków w ciągu ostatnich dwóch tygodni, należy powiedzieć o tym lekarzowi 

• „antagoniści kanału wapniowego”, takie jak pochodne dihydropirydyny (na przykład amlodypina, felodypina) oraz werapamil, digoksyna lub dizopyramid stosowane w leczeniu chorób serca 

• leki przeciwzakrzepowe, np. warfaryna, cilostazol stosowane do rozrzedzania krwi 

• klarytromycyna, erytromycyna (antybiotyki) 

• rytonawir, indynawir, sakwinawir (leki przeciwwirusowe, stosowane w leczeniu zakażeń HIV) 

• leki przeciwnowotworowe, takie jak busulfan, docetaksel, trimetreksat, alkaloidy barwinka 

• cyklosporyna, syrolimus, takrolimus (leki osłabiające układ immunologiczny) 

• buspiron, alprazolam lub brotyzolam, stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych 

• midazolam (we wstrzyknięciach), lek uspokajający 

• reboksetyna, stosowana w leczeniu depresji 

• ebastyna, stosowana w leczeniu alergii 

• alfentanyl, fentanyl, leki stosowane w leczeniu bólu 

• metyloprednizolon, deksametazon, budezonid lub flutykazon (leki przeciwzapalne) 

• repaglinid (lek przeciwcukrzycowy) 

• halofantryna (lek przeciwmalaryczny)

Nie przyjmować leków stosowanych w leczeniu zgagi, owrzodzenia żołądka czy niestrawności przed upływem 2 godzin od przyjęcia dawki itrakonazolu. Pacjenci ze zmniejszoną kwaśnością soku żołądkowego (np. przyjmujący leki przeciwwrzodowe, takie jak esomeprazol) powinni przyjmować Itragen z gazowanym napojem bezalkoholowym.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Wystąpienie działań niepożądanych jest bardziej prawdopodobne, jeśli leczenie trwa miesiąc lub dłużej. Jeśli wystąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych, należy przerwać przyjmowanie leku Itragen i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala:

Rzadkie (mogą dotyczyć 1 na 1 000 pacjentów): 

• zaburzenia krwi, które mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia 

• silny ból brzucha, który promieniuje do pleców, który może być objawem zapalenia trzustki

Bardzo rzadkie (mogą dotyczyć 1 na 10 000 pacjentów): 

• rozległa reakcja skórna z zaczerwieniem, łuszczeniem się skóry i gorączką

Częstość nieznana (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych): 

• reakcja uczuleniowa powodująca obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, która może powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu 

• obrzęk, któremu towarzyszą czerwone plamy na skórze 

• objawy niewydolności serca, takie jak duszność i obrzęk w okolicy kostek 

• ciężka reakcja skórna z występowaniem pęcherzy i złuszczaniem naskórka ust, oczu i narządów płciowych 

• zaburzenia czynności wątroby z objawami, takimi jak całkowity brak apetytu, nudności, wymioty, uczucie zmęczenia bez wyraźnej przyczyny, ból brzucha, osłabienie mięśni, zażółcenie skóry lub białek oczu (żółtaczka), ciemne zabarwienie moczu lub jasne stolce 

• drętwienie i mrowienie palców u rąk i nóg 

• trudności w oddychaniu, odkrztuszanie krwi, nadmierne pocenie się.

Inne możliwe działania niepożądane:

Częste (mogą dotyczyć 1 na 10 pacjentów): 

• ból brzucha, nudności 

• wysypka

Niezbyt częste (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów): 

• zaburzenia miesiączkowania, takie jak nasilone krwawienie lub nieregularne krwawienia 

• ból głowy, zawroty głowy, uczucie mrowienia, kłucia lub drętwienia skóry 

• wymioty, biegunka, zaparcie, niestrawność, zaburzenia smaku, wiatry 

• pokrzywka, utrata włosów, świąd skóry 

• zaburzenia czynności wątroby (widoczne w badaniach krwi) 

• obrzęki spowodowane zatrzymaniem płynów

Rzadkie (mogą dotyczyć 1 na 1 000 pacjentów): 

• częste oddawanie moczu 

• dzwonienie w uszach 

• gorączka 

• zmniejszenie czucia dotyku 

• zaburzenia widzenia

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): 

• zmniejszenie stężenia potasu we krwi, które może być widoczne w badaniach krwi 

• zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi 

• ból mięśni, ból stawów 

• zwiększona wrażliwość na światło 

• zaburzenia erekcji 

• przemijająca lub stała utrata słuchu 

• niewyraźne widzenie, podwójne widzenie 

• nietrzymanie moczu 

• zmniejszenie liczby płytek krwi, które może prowadzić do zwiększonego ryzyka krwawienia i siniaków 

• duszność, trudności z oddychaniem

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.