Furosemidum Polfarmex 40 mg, 30 tabletek

- obrzęki, będące objawem chorób układu krążenia (zastoinowa niewydolność serca),
wątroby i nerek (w tym marskość wątroby i zespół nerczycowy),

- nadciśnienie tętnicze, w monoterapii lub skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi
ciśnienie.

Jedna tabletka zawiera 40 mg furosemidu (Furosemidum) oraz substancje pomocnicze, w tym
laktozę jednowodną- 27,5 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Dawkowanie należy ustalić indywidualnie, w zalezności od stanu pacjenta.

Doustnie:
obrzęki- początkowo 40 mg rano, a następnie 20 mg rano lub 40 mg co drugi dzień lub rzadziej' może być jednak konieczna dawka 80 mg lub większa, zwłaszcza w oligurii.

nadciśnienie tętnicze- początkowa dawka wynosi 40 mg dwa razy na dobę, następnie dawkę należy dostosować zależnie od reakcji pacjenta na lek. U pacjentów, u których nie uzyskuje się dostatecznego obiżenia ciśnienia można zastosować dodatkowy lek hipotensyjny. Dawkę drugiego leku należy zmniejszyć co najmniej o 50% w celu zapobieżenia nagłemu spadkowi ciśnienia.

W czasie leczenia należy kontrolować ciśnienie krwi.

Nie należy stosować leku Furosemidum polfarmex jeśli występują:

• nadwrażliwość na furosemid, sulfonamidy lub substancje pomocnicze preparatu,
• bezmocz (anuria),
• niedrożność dróg moczowych,
• stany przedśpiączkowe, śpiączka wątrobowa,
• niedobory eletrolitów,
• okres ciąży i karmienia piersią

W trakcie stosowania leku zalecana jest okresowa kontrola ciśnienia krwi, kontrola stężenia
potasu we krwi (zwłaszcza u pacjentów przyjmujących jednocześnie glikozydy nasercowe,
kortykosteroidy oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby), kontrola poziomu cukru
we krwi (u pacjentów z cukrzycą).

W przypadku wystąpienia zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej (suchość w ustach,
pragnienie, osłabienie, senność, niepokój, bóle i kurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca,
niedociśnienie, skąpomocz, nudności i wymioty) należy zasięgnąć porady lekarza.
Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza
w przypadku współistniejącej niewydolności nerek, stosowania bardzo dużych dawek oraz
w przypadku jednoczesnego stosowania z antybiotykami aminoglikozydowymi lub kwasem
etakrynowym. Furosemid nasila nefrotoksyczne działanie (zaburzenie czynności nerek)
cefalosporyn.

Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego
i zaburzeniami oddawania moczu. Furosemid nasila działanie innych leków obniżających
ciśnienie krwi. Zalecane jest zmniejszenie dawki stosowanych jednocześnie leków
obniżających ciśnienie krwi oraz glikozydów naparstnicy. W przypadku leczenia
skojarzeniowego z glikozydami naparstnicy oraz pacjentów z marskością wątroby może być
konieczne podawanie preparatów potasu i niewielkich dawek leków moczopędnych
oszczędzających potas.

U pacjentów leczonych furosemidem należy rozpoczynać stosowanie inhibitorów konwertazy
angiotensyny (ACE) od małej dawki lub przejściowo odstawić lek moczopędny na 2 do 3 dni
przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE. Stosowanie leków z tej grupy u pacjentów
leczonych furosemidem, należy rozpoczynać szczególnie ostrożnie i zmniejszyć dawkę lub
odstawić furosemid przed zastosowaniem inhibitora ACE.

Furosemid nie jest wskazany u pacjentów z cukrzycą, ponieważ zmniejsza działanie insuliny

i doustnych leków przeciwcukrzycowych, z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Nie

zaleca się stosowania furosemidu z preparatami litu, a w przypadku jednoczesnego

stosowania należy rozważyć konieczność zmniejszenia dawki preparatów litu.

Furosemid podobnie jak inne sulfonamidy, może powodować przemijające zwiększanie
stężenia kreatynin, zwiększenie stężenia kwasu moczowego i w rzadkich przypadkach
nasilenie dny moczowej.

Furosemid zwiększa wrażliwość skóry na światło słoneczne. W przypadku wysypki,
uczulenia na światło, gorączki lub śródmiąższowego zapalenia nerek, zapalenia naczyń lek
należy odstawić.

Preparat zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub
zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży.

Furosemid przenika do mleka matki. Lek przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

W trakcie stosowania leku mogą wystąpić objawy upośledzające sprawność psychofizyczną
(zawroty głowy, omdlenia, zasłabnięcia). Przed rozpoczęciem stosowania tego leku należy
zasięgnąć porady lekarza dotyczącej możliwości kierowania pojazdami mechanicznymi.

Objawy przedawkowania furosemidu obejmują: odwodnienie, niedociśnienie, zaburzenia
równowagi wodno-elektrolitowej, zasadowicę hipochloremiczną.

Leczenie przedawkowania jest objawowe i obejmuje uzupełnienia niedoborów wodno-
elektrolitowych oraz kontrolowanie stanu pacjenta (poziom elektrolitów we krwi, poziom
dwutlenku węgla, pomiar ciśnienia tętniczego). Hemodializa nie usuwa leku z krwi.

Leki obniżające ciśnienie krwi, alkohol, inhibitory monoaminooksydazy (IMAO),
fenotiazyny, leki (beta-adrenolityczne zwiększają efekt hipotensyjny furosemidu.
Furosemid osłabia działanie leków przeciwcukrzycowych (insuliny, pochodnych
sulfonylomocznika), zmniejsza wydalanie litu, nasilając ryzyko toksycznego działania.
Nasila działanie ototoksyczne i nefrotoksyczne antybiotyków aminoglikozydowych
(zwłaszcza kanamycyny, neomycyny, wankomycyny) oraz nefrotoksyczne działanie
cefalosporyn (zwłaszcza cefaleksyny). Zwiększa siłę działania salicylanów,
sukcynylocholiny, osłabia działanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe.
Indometacyna osłabia działanie furosemidu. Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabić
działanie furosemidu i zwiększyć ryzyko uszkodzenia nerek, zwłaszcza w przypadku
współistniejącej niewydolności nerek.

Stosowanie furosemidu z acetazolamidem, amfoterycyną, kortykosteroidami i teofiliną
zwiększają ryzyko wystąpienia hipokaliemii. Hipokaliemia w wyniku stosowania furosemidu
może nasilać działanie i toksyczność digoksyny, disopyramidu, flekainidu, chinidyny oraz
ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca podczas stosowania z pimozydem i terfenadyną.

Zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej (hipowolemia ze
spadkiem ciśnienia tętniczego, hiponatremia, hipokaliemia, zwiększona utrata wapnia
z moczem, zasadowica hipochloremiczna), rzadko - nudności, zaburzenia żołądkowe,
zwiększenie poziomu kwasu moczowego i nasilenie dny, przemijające zwiększenie stężenia
kreatyniny, glukozy i cholesterolu we krwi, bóle głowy, zawroty głowy, niedociśnienie.
Sporadycznie wysypka, nadwrażliwość skóry na światło słoneczne, zapalenie trzustki.
Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne zaburzenia słuchu. Długotrwałe
stosowanie furosemidu może powodować hipomagnezję, bardzo rzadko tężyczkę.