Clexane forte 150 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, 10 ampułkostrzykawek

Lek Clexane Forte działa na dwa sposoby.

1. Zapobiega powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi. Pomaga to organizmowi rozpuszczać istniejące zakrzepy krwi, dzięki czemu nie są już szkodliwe.

2. Zapobiega formowaniu się nowych zakrzepów we krwi pacjenta.

Wskazania do stosowania:
- Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej bądź niepowikłanej zatorowością płucną.
- Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA).
- Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.

Substancją czynną leku jest Enoxaparinum natricum (enoksaparyna sodowa).

Jedna ampułko-strzykawka 1 ml zawiera 150 mg Enoxaparinum natricum (enoksaparyna sodowa) 150 mg/1 ml.
Substancja pomocnicza to: woda do wstrzykiwań.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej bądź niepowikłanej zatorowością płucną
Enoksaparynę można podawać podskórnie, zarówno raz na dobę w dawce 1,5 mg/kg mc., jak i 2 razy na dobę w dawce 1 mg/kg mc. Zalecana dawka u pacjentów z powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi to 1 mg/kg mc. podskórnie 2 razy na dobę.
Zwykle leczenie trwa co najmniej 5 dni. Leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpocząć, gdy jest to właściwe, a leczenie lekiem Clexane forte należy kontynuować do chwili osiągnięcia skuteczności przeciwzakrzepowej.

Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA)
Zalecana dawka enoksaparyny to 1 mg/kg mc. podskórnie co 12 godzin, jednocześnie z doustnie podanym kwasem acetylosalicylowym (ASA) w dawce od 100 do 325 mg raz na dobę. U tych pacjentów lek Clexane forte należy stosować przez co najmniej 2 dni i leczenie należy kontynuować do osiągnięcia jego celu. Zwykle leczenie trwa od 2 do 8 dni.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy
Zalecana dawka enoksaparyny równoważna 1 mg/kg mc. podawana do linii tętniczej krążenia pozaustrojowego na początku dializy wystarcza zwykle na 4 godzinną dializę.
Jeśli zostaną znalezione pierścienie fibrynowe np. po dłuższej niż zwykle dializie, można podać dodatkową dawkę od 0,5 mg do 1 mg/kg mc.

U pacjentów z dużym ryzykiem krwawień, należy zmniejszyć dawkę do 0,5 mg/kg mc. w przypadku stosowania podwójnego dostępu naczyniowego lub do 0,75 mg/kg mc., jeśli dostęp naczyniowy jest pojedynczy.

Pacjenci w podeszłym wieku
Zmniejszenie dawkowania nie jest konieczne u pacjentów w podeszłym wieku, z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Zaleca się dostosowanie dawkowania zgodnie z informacją podaną poniżej.

Ciężkie zaburzenia czynności nerek
Ze względu na znacznie zwiększone stężenie leku Clexane forte w surowicy krwi u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), niezbędna jest modyfikacja dawkowania w tej grupie pacjentów, zgodnie z podanymi poniżej tabelami.

Zaleca się wprowadzenie następujących zmian podczas stosowania leczniczych dawek enoksaparyny:

Zaleca się wprowadzenie następujących zmian podczas stosowania profilaktycznych dawek enoksaparyny:

Zalecane modyfikacje dawkowania nie odnoszą się do pacjentów ze wskazaniem do hemodializy.

Umiarkowane lub łagodne zaburzenia czynności nerek
Chociaż nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi (klirens kreatyniny od 30 do 50 ml/min) i łagodnymi (klirens kreatyniny od 50 do 80 ml/min) zaburzeniami czynności nerek, jednak należy prowadzić wnikliwą obserwację kliniczną tych pacjentów podczas leczenia lekiem Clexane forte.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Z powodu braku badań klinicznych, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Masa ciała
Zmniejszenie dawkowania nie jest konieczne u pacjentów otyłych lub o małej masie ciała.

Znieczulenie podpajęczynówkowe i (lub) znieczulenie zewnątrzoponowe
U pacjentów poddawanych znieczuleniu podpajęczynówkowemu i (lub) zewnątrzoponowemu należy zachować szczególną ostrożność. Może być konieczna zmiana dawkowania (patrz punkt 2 pod „Znieczulenie podpajęczynówkowe i (lub) znieczulenie zewnątrzoponowe”).

Pominięcie zastosowania leku Clexane forte
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Clexane forte
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Wstrzyknięcie podskórne
Enoksaparynę podaje się we wstrzyknięciach podskórnych (w celu zapobiegania żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, w leczeniu zakrzepicy żył głębokich, w leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q i w leczeniu świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST).

Szybkie wstrzyknięcie dożylne
W leczeniu świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST, leczenie należy rozpocząć pojedynczym szybkim wstrzyknięciem dożylnym, po którym natychmiast następuje wstrzyknięcie podskórne.

Wstrzyknięcie do linii tętniczej krążenia pozaustrojowego
W celu zapobiegania tworzeniu się pozaustrojowych skrzepów podczas hemodializy, enoksaparynę podaje się we wstrzyknięciach do linii tętniczej krążenia pozaustrojowego.

Leku Clexane nie wolno podawać domięśniowo.
Ampułko-strzykawka jest gotowa do bezpośredniego użycia.

Kiedy nie stosować leku Clexane forte

• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na enoksaparynę sodową, heparynę lub jej pochodne, w tym heparyny drobnocząsteczkowe lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

• Jeśli u pacjenta występuje ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia.

• Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi.

• Jeśli u pacjenta występują duże krwawienia.

• Jeśli u pacjenta występuje trombocytopenia (mała liczba płytek krwi − małopłytkowość) z dodatnim wynikiem testu agregacji płytek krwi in vitro w obecności enoksaparyny.

• Jeśli u pacjenta występuje czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy.

• Jeśli pacjent przebył niedawno udar (z wyłączeniem udaru powstałego w wyniku zatoru).

• Jeśli u pacjenta występuje zwiększone ryzyko krwotoku.

Technika wstrzyknięcia podskórnego
Wstrzyknięcie najlepiej wykonać wtedy, gdy pacjent znajduje się w pozycji leżącej.
Enoksaparynę podaje się w głębokich wstrzyknięciach podskórnych. Lek należy podawać na przemian w lewą lub prawą przednio-boczną lub tylno-boczną część powłok brzusznych.
Całą długość igły wprowadzić pionowo w fałd skóry powstały po uchwyceniu jej kciukiem i palcem wskazującym. Nie należy uwalniać fałdu skóry przed zakończeniem wstrzykiwania.
Po podaniu leku nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia.
W przypadku stosowania ampułko-strzykawek 20 mg i 40 mg nie należy usuwać pęcherzyka powietrza ze strzykawki przed wstrzyknięciem, gdyż może to spowodować zmniejszenie podanej dawki.
Ampułko-strzykawka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użytku.

Zużyte ampułko-strzykawki należy wyrzucać do specjalnych pojemników w aptekach lub szpitalach a nie do „ogólnych” śmieci.

Technika szybkiego wstrzyknięcia dożylnego – tylko w przypadku leczenia świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST
Do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego należy stosować fiolki zawierające większą liczbę dawek. Enoksaparynę należy podawać przez cewnik wprowadzony do układu żylnego. Leku nie wolno mieszać ani podawać z innymi lekami. W celu uniknięcia ewentualnego mieszania leku enoksaparyny z innymi lekami, dostęp żylny należy przepłukać wystarczającą objętością soli fizjologicznej lub roztworu glukozy przed i po dożylnym szybkim podaniu enoksaparyny, w celu oczyszczenia miejsca wprowadzania leku. Enoksaparynę można bezpiecznie podawać z roztworem fizjologicznym (0,9% roztwór sodu chlorku) lub 5% roztworem wodnym glukozy.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Clexane należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Nie należy stosować heparyn drobnocząsteczkowych zamiennie, ponieważ różnią się one między sobą procesem wytwarzania, masą cząsteczkową, swoistą aktywnością anty-Xa, jednostkami oraz dawkowaniem. To z kolei powoduje różnice w farmakokinetyce i związane jest z aktywnością biologiczną (np. aktywność przeciwtrombinowa oraz interakcje z płytkami krwi). Wymaga to specjalnej uwagi i zgodności ze wskazaniami dla każdego innego leku.

Zwiększone ryzyko krwotoku

Tak jak w przypadku stosowania innych leków przeciwzakrzepowych krwawienie może wystąpić w dowolnym miejscu. W przypadku wystąpienia krwawienia należy określić miejsce krwotoku i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Lek Clexane, tak jak w przypadku innej terapii przeciwzakrzepowej należy stosować z dużą ostrożnością w sytuacjach zwiększonego ryzyka krwawienia, takich jak:

• zaburzenia hemostazy (zaburzenia krzepnięcia lub zaburzenia rozpuszczania zakrzepu),

• choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie,

• niedawno przebyty udar niedokrwienny,

• niewyrównane ciężkie nadciśnienie tętnicze,

• retinopatia cukrzycowa,

• niedawno przebyte zabiegi neurochirurgiczne lub okulistyczne,

• jednoczesne stosowanie leków wpływających na hemostazę.

Trombocytopenia spowodowana stosowaniem heparyny

U pacjentów z trombocytopenią (mała liczba płytek krwi) spowodowaną stosowaniem heparyny, z zakrzepicą lub bez zakrzepicy, lek Clexane należy stosować szczególnie ostrożnie.

Ryzyko występowania trombocytopenii spowodowanej stosowaniem heparyn może utrzymywać się przez kilka lat. W przypadku gdy podejrzewa się występowanie trombocytopenii spowodowanej stosowaniem heparyny testy agregacji płytek krwi wykonywane in vitro mają ograniczoną wartość diagnostyczną. Decyzja o stosowaniu leku Clexane w tych przypadkach może zostać podjęta jedynie po konsultacji z ekspertem w tej dziedzinie.

Monitorowanie liczby płytek krwi

Istnieje ryzyko wystąpienia małopłytkowości wywołanej przez heparynę z udziałem przeciwciał podczas stosowania heparyn drobnocząsteczkowych. Trombocytopenia zazwyczaj występuje między 5. i 21. dniem od rozpoczęcia leczenia enoksaparyną. Dlatego lekarz rozważy regularne kontrolowanie liczby płytek krwi przed i podczas stosowania enoksaparyny. Po zaobserwowaniu istotnego zmniejszenia ilości płytek krwi (od 30% do 50% początkowej wartości), lekarz natychmiast odstawi lek Clexane i zastosuje inne leczenie.

Hiperkaliemia

Heparyna może hamować wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy, co prowadzi do hiperkaliemii (duże stężenie potasu w osoczu krwi), zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, wcześniej obecną kwasicą metaboliczną, ze zwiększonym stężeniem potasu w osoczu krwi lub przyjmujących leki moczopędne oszczędzające potas. Ryzyko hiperkaliemii wydaje się większe podczas dłuższego leczenia, ale hiperkaliemia jest zwykle odwracalna. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem lekarz wykona badania stężenia potasu w osoczu krwi przed rozpoczęciem leczenia heparyną, a następnie będzie je kontrolować regularnie, szczególnie w przypadku, gdy leczenie trwa dłużej niż 7 dni.

Znieczulenie podpajęczynówkowe i (lub) znieczulenie zewnątrzoponowe

Jednoczesne podanie leku Clexane i wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego i (lub) zewnątrzoponowego, może spowodować powstanie krwiaka śródrdzeniowego. Może to prowadzić do długotrwałych lub trwałych porażeń. Takie powikłania występują rzadko podczas stosowania enoksaparyny w dawkach 40 mg na dobę lub mniejszych. Ryzyko krwiaka śródrdzeniowego zwiększa się w przypadku podawania większych dawek leku Clexane, używania po operacji stałych cewników zewnątrzoponowych lub jednoczesnego podawania innych leków wpływających na hemostazę, np. niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Ryzyko krwiaka śródrdzeniowego wydaje się także większe w przypadku pourazowych uszkodzeń lub wielokrotnych nakłuć osi mózgowo-rdzeniowej lub u pacjentów po operacjach rdzenia lub z deformacjami rdzenia w wywiadzie.

W celu ograniczenia ryzyka krwawienia do kanału kręgowego związanego z jednoczesnym stosowaniem leku Clexane i znieczulenia lub leczenia przeciwbólowego z wykorzystaniem podpajęczynówkowej lub zewnątrzoponowej drogi podawania leków, lekarz uwzględni właściwości farmakokinetyczne leku. Zaleca się, aby wprowadzanie lub usuwanie cewnika przeprowadzać w czasie, gdy działanie przeciwzakrzepowe leku Clexane jest słabe. Jednak dokładny czas potrzebny do osiągnięcia wystarczająco słabego działania przeciwzakrzepowego u każdego pacjenta nie jest znany.

Wprowadzenie lub usunięcie cewnika należy wykonać przynajmniej po 12 godzinach od podania małych dawek enoksaparyny (20 mg raz na dobę, 30 mg raz lub dwa razy na dobę lub 40 mg raz na dobę) i przynajmniej po 24 godzinach od podania dużych dawek enoksaparyny (0,75 mg/kg mc. dwa razy na dobę, 1 mg/kg mc. dwa razy na dobę lub 1,5 mg/kg mc. raz na dobę). Aktywność anty-Xa jest nadal wykrywalna w tych punktach czasowych. Opóźnienie we wprowadzeniu lub usunięciu cewnika nie zapewnia, że krwiak śródrdzeniowy nie wystąpi. Pacjenci otrzymujący dawkę 0,75 mg/kg mc. dwa razy na dobę lub dawkę 1 mg/kg mc. dwa razy na dobę nie powinni otrzymywać drugiej dawki enoksaparyny w schemacie dwa razy na dobę. Pozwala to na większe opóźnienie umieszczenia lub usunięcia cewnika.
Chociaż nie można zastosować szczególnych zaleceń dotyczących czasu podania kolejnej dawki enoksaparyny po usunięciu cewnika, można rozważyć opóźnienie podania tej dawki o przynajmniej 4 godziny, biorąc pod uwagę ocenę korzyści w stosunku do ryzyka zarówno zakrzepicy jak i ryzyka krwawienia. Należy uwzględnić zarówno rodzaj wykonywanej procedury jak i czynniki ryzyka, które dotyczą pacjenta. U pacjentów z klirensem kreatyniny <30 ml/min., należy uwzględnić inne czynniki, ponieważ eliminacja enoksaparyny jest wydłużona. U tych pacjentów należy rozważyć podwojenie czasu do usunięcia cewnika, po przynajmniej 24 godzinach w przypadku mniejszej dawki enoksaparyny (30 mg raz na dobę) oraz po przynajmniej 48 godzinach w przypadku większej dawki (1 mg/kg mc. na dobę).

W przypadku, gdy lekarz podejmie decyzję o podawaniu leków przeciwzakrzepowych w czasie stosowania znieczulenia podpajęczynówkowego i (lub) zewnątrzoponowego lub nakłucia lędźwiowego, konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności i regularne monitorowanie pacjenta w celu wykrycia ewentualnych podmiotowych i przedmiotowych objawów zaburzeń neurologicznych, takich jak: ból środkowej części pleców, niedobory czuciowe i ruchowe (drętwienie lub osłabienie kończyn dolnych), zaburzenia czynności jelita grubego i (lub) pęcherza moczowego. Pacjenci powinni zgłaszać lekarzowi wystąpienie któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów. Jeśli na podstawie objawów podejrzewa się występowanie krwiaka śródrdzeniowego, niezbędne jest wykonanie natychmiastowej diagnostyki i podjęcie leczenia, włącznie z dekompresją rdzenia kręgowego.

Zabiegi przezskórnej rewaskularyzacji naczyń wieńcowych

W celu zminimalizowania ryzyka krwawienia po zabiegach chirurgicznych w obrębie naczyń należy ściśle przestrzegać zalecanych odstępów pomiędzy podaniem kolejnych dawek leku Clexane u pacjentów z niestabilną dławicą piersiową, zawałem mięśnia sercowego bez załamka Q oraz świeżym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST leczonych lekiem Clexane. Ważne jest uzyskanie hemostazy w miejscu nakłucia po przezskórnej angioplastyce wieńcowej. W przypadku stosowania urządzenia do zamykania, można natychmiast usunąć koszulkę naczyniową. Jeżeli stosuje się metodę ucisku ręcznego, należy usunąć koszulkę naczyniową w ciągu 6 godzin po wstrzyknięciu drogą dożylną lub podskórną ostatniej dawki leku Clexane. Jeżeli kontynuowanie leczenia lekiem Clexane jest konieczne, następną planowaną dawkę należy podać nie wcześniej niż 6 do 8 godzin po wyjęciu koszulki naczyniowej. Miejsce przeprowadzenia zabiegu należy obserwować w celu wykrycia występowania objawów krwawienia lub tworzenia się krwiaka.

Sztuczne zastawki serca

Nie przeprowadzono odpowiednich badań oceniających przeciwzakrzepowe właściwości leku Clexane u pacjentów ze sztucznymi zastawkami serca. Notowano pojedyncze przypadki zakrzepicy zastawek u pacjentów ze sztucznymi zastawkami serca stosujących enoksaparynę w profilaktyce przeciwzakrzepowej. Różne czynniki, w tym choroba i niewystarczające dane kliniczne, ograniczają ocenę takich przypadków. Niektóre z tych przypadków dotyczyły niepowodzenia w leczeniu kobiet w ciąży, u których zakrzepica doprowadziła do zgonu matki i płodu. Kobiety w ciąży ze sztucznymi zastawkami serca mogą być w grupie zwiększonego ryzyka zdarzeń zakrzepowo-zatorowych.
Nie zaleca się stosowania leku Clexane w celu zapobiegania zmianom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów ze sztucznymi zastawkami serca.

Krwotok u pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku nie obserwuje się zwiększonej tendencji do krwawień w przypadku stosowania leku Clexane w dawkach profilaktycznych. U pacjentów w podeszłym wieku (zwłaszcza w wieku 80 lat i starszych) ryzyko powikłań krwotocznych może być większe w przypadku stosowania leku Clexane w dawkach leczniczych. Zaleca się prowadzenie wnikliwej obserwacji klinicznej tej grupy pacjentów.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zwiększenie narażenia na lek Clexane wiąże się ze zwiększeniem ryzyka krwawień.
Ze względu na znacznie zwiększone stężenie leku Clexane w surowicy krwi u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), niezbędna jest modyfikacja dawkowania w tej grupie pacjentów podczas stosowania leczniczych oraz profilaktycznych dawek leku Clexane. Chociaż nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi (klirens kreatyniny od 30 do 50 ml/min) i łagodnymi (klirens kreatyniny od 50 do 80 ml/min) zaburzeniami czynności nerek, jednak należy prowadzić wnikliwą obserwację kliniczną tych pacjentów podczas leczenia lekiem Clexane.

Pacjenci o małej masie ciała

Obserwowano zwiększenie stężenia leku Clexane po zastosowaniu profilaktycznych dawek leku (niemodyfikowanych względem masy ciała pacjenta) u kobiet o małej masie ciała (<45 kg) i mężczyzn o małej masie ciała (<57 kg). Takie działanie może się wiązać ze zwiększeniem ryzyka krwawienia. Z tego względu, niezbędne jest prowadzenie wnikliwej obserwacji klinicznej tej grupy pacjentów.

Pacjenci otyli

Pacjenci otyli są w grupie pacjentów ze zwiększonym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność dawek profilaktycznych u pacjentów otyłych (wskaźnik masy ciała − BMI>30 kg/m2) nie zostało określone i nie ma zgodności co do dostosowania dawki. Pacjenci ci powinni być wnikliwie obserwowani w celu wykrycia objawów przedmiotowych i podmiotowych choroby zakrzepowo-zatorowej.

Badania laboratoryjne

W dawkach stosowanych w przypadku profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej lek Clexane nie wpływa znacząco na czas krwawienia oraz na ogólne parametry krzepnięcia krwi, a także nie wpływa na agregację płytek krwi lub wiązanie fibrynogenu z płytkami. W trakcie stosowania leku Clexane w większych dawkach może wystąpić wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT) oraz czasu krzepnięcia po aktywacji (ACT). Wydłużenie czasu APTT i ACT nie jest skorelowane liniowo ze zwiększeniem aktywności przeciwzakrzepowej leku Clexane. Dlatego pomiary czasów APTT i ACT nie stanowią odpowiedniego ani wiarygodnego sposobu monitorowania aktywności leku Clexane.
Ocena ryzyka i obserwacja kliniczna są najlepszymi wskaźnikami ryzyka potencjalnego krwawienia. Zwykle nie jest konieczne rutynowe kontrolowanie aktywności anty-Xa.

Jednakże, należy rozważyć monitorowanie aktywności anty-Xa u pacjentów leczonych heparyną drobnocząsteczkową, u których występuje zwiększone ryzyko krwawienia.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Z powodu braku odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, jak również ze względu na brak możliwości odpowiedniego porówanania wpływu leku u zwierząt i ludzi, ten lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie gdy lekarz zdecyduje o takiej konieczności.
Kobiety w ciąży ze sztucznymi zastawkami serca mogą być w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Ze względu na brak informacji na temat dawkowania, skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w takich okolicznościach, nie zaleca się stosowania leku Clexane u kobiet w ciąży ze sztucznymi zastawkami serca.

Nie wiadomo czy niezmieniona enoksaparyna przenika do mleka ludzkiego. Dlatego podczas stosowania leku Clexane należy unikać karmienia piersią.

W razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Przypadkowe przedawkowanie leku Clexane forte po podaniu dożylnym, pozaustrojowym lub podskórnym może prowadzić do powikłań krwotocznych. Lek Clexane forte podany doustnie źle się wchłania i nawet przyjęcie dużych dawek nie powinno prowadzić do poważnych następstw. Można to sprawdzić poprzez badania aktywności anty-Xa i anty-IIa.
Działanie przeciwzakrzepowe może być w większości zneutralizowane przez powolne wstrzyknięcie dożylne siarczanu protaminy lub chlorowodorku protaminy. Dawka protaminy zależy od wstrzykniętej dawki enoksaparyny, 1 mg siarczanu protaminy neutralizuje działanie przeciwzakrzepowe 1 mg enoksaparyny o ile enoksaparynę podawano w okresie ostatnich 8 godzin. Jeżeli enoksaparynę podano ponad 8 godzin przed podaniem protaminy albo, jeżeli stwierdzono, że konieczne jest podanie drugiej dawki protaminy, protaminę można podać w infuzji w dawce 0,5 mg na 1 mg enoksaparyny.
Po 12 godzinach od wstrzyknięcia enoksaparyny podanie protaminy może nie być konieczne. Jednakże nawet duże dawki protaminy, nie neutralizują w pełni anty-Xa aktywności enoksaparyny (maksymalnie około 60%).

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

• Warfaryna – lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi

• Aspiryna (znana także jako kwas acetylosalicylowy lub ASA), klopidogrel lub inne leki stosowane w celu zapobiegania tworzenia się zakrzepów krwi

• Wstrzyknięcia dekstranu – stosowanego jako preparat krwiozastępczy

• Ibuprofen, diklofenak, ketorolak lub inne leki określane jako niesteroidowe leki przeciwzapalne, które stosuje się w leczeniu bólu i obrzęku w zapaleniu stawów oraz w innych

• Prednizolon, deksametazon lub inne leki stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz w innych schorzeniach

• Leki zwiększające stężenie potasu we krwi, takie jak sole potasu, leki moczopędne, niektóre leki stosowane w chorobach serca.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane mogą występować z pewną częstością, która jest definiowana w następujący sposób:

• Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów)

• Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1 000 pacjentów)

• Rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów)

• Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)

• Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym
Bardzo często: krwotok (taki jak: krwiak, wybroczyna poza miejscem wstrzyknięcia, krwiak w ranie, krwiomocz, krwotok z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego), zwiększenie liczby płytek krwi (trombocytoza).
Często: zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia).
Rzadko: krwotok zaotrzewnowy.

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów internistycznych unieruchomionych
Często: krwotok (taki jak: krwiak, wybroczyna poza miejscem wstrzyknięcia, krwiak w ranie, krwiomocz, krwotok z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego).
Niezbyt często: zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia).

Leczenie zakrzepicy żył głębokich, powikłanej lub niepowikłanej zatorowością płucną
Bardzo często: krwotok (taki jak: krwiak, wybroczyna poza miejscem wstrzyknięcia, krwiak w ranie, krwiomocz, krwotok z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego), zwiększenie liczby płytek krwi (trombocytoza).
Często: zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia).
Niezbyt często: krwotok wewnątrzczaszkowy, krwotok zaotrzewnowy.

Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału mięśnia sercowego bez załamka Q
Często: krwotok (taki jak: krwiak, wybroczyna poza miejscem wstrzyknięcia, krwiak w ranie, krwiomocz, krwawienie z nosa i krwawienie z przewodu pokarmowego).
Niezbyt często: zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia).
Rzadko: krwotok zaotrzewnowy.

Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST
Często: krwotok (taki jak: krwiak, wybroczyna poza miejscem wstrzyknięcia, krwiak w ranie, krwiomocz, krwotok z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego), zwiększenie liczby płytek krwi (trombocytoza), zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia).
Niezbyt często: krwotok wewnątrzczaszkowy, krwotok zaotrzewnowy.
Bardzo rzadko: małopłytkowość immunologiczna.

Inne działania niepożądane
Bardzo często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (głównie aminotransferaz).
Często: reakcje alergiczne, pokrzywka, świąd, rumień, krwiak w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia i inne reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak: obrzęk, krwawienie, nadwrażliwość, zapalenie, stwardnienie, ból lub reakcja (bliżej nieokreślona) w miejscu wstrzyknięcia.
Niezbyt często: pęcherzowe zapalenie skóry, miejscowe podrażnienie, martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia.
Rzadko: reakcje anafilaktyczne i (lub) anafilaktoidalne, hiperkaliemia (duże stężenie potasu w osoczu krwi).

Doświadczenie zebrane po wprowadzeniu leku do obrotu
Następujące działania niepożądane zaobserwowano po wprowadzeniu leku Clexane do obrotu. Te działania niepożądane pochodzą ze spontanicznych raportów i dlatego ich częstość występowania oznaczona jest jako „nieznana” (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

• Zaburzenia układu immunologicznego:

  • reakcja anafilaktyczna i (lub) anafilaktoidalna, w tym wstrząs.

• Zaburzenia układu nerwowego:

  • ból głowy.

• Zaburzenia naczyniowe:

  • zgłaszano przypadki krwiaków śródrdzeniowych (lub krwiaków w obrębie kanału kręgowego) podczas jednoczesnego zastosowania leku Clexane i wykonania znieczulenia podpajęczynówkowego i (lub) zewnątrzoponowego lub punkcji rdzeniowej. Działania te powodowały różnego stopnia uszkodzenia neurologiczne, w tym także długotrwałe lub nieprzemijające porażenie.

• Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

  • niedokrwistość krwotoczna;
  • przypadki małopłytkowości immunologicznej z zakrzepicą; w niektórych przypadkach zakrzepica była powikłana zawałem narządu lub niedokrwieniem kończyny;
  • eozynofilia.

• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

  • zapalenie naczyń skóry, martwica skóry zwykle występująca w miejscu wstrzyknięcia (to zjawisko było zwykle poprzedzone wystąpieniem plamicy lub plam rumieniowych, z naciekami i towarzyszącą bolesnością). W takim przypadku należy przerwać leczenie lekiem Clexane;
  • guzki w miejscu wstrzyknięcia (zapalne guzki, niebędące otorbionymi zbiornikami leku Clexane). Objawy te przemijają po kilku dniach i nie wymagają odstawienia leku;
  • łysienie.

• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

  • uszkodzenie komórek wątroby;
  • cholestatyczne uszkodzenie wątroby.

• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

  • osteoporoza występująca po długotrwałym leczeniu (dłuższym niż 3 miesiące).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa; Tel.: + 48 22 49 21 301; Faks: + 48 22 49 21 309; e-mail: ndl@urpl.gov.pl.