Clexane 8000 j.m. (80 mg)/0,8 ml, roztwór do wstrzykiwań, 10 ampułkostrzykawek

Clexane zawiera substancję czynną o nazwie enoksaparyna sodowa, która jest heparyną drobnocząsteczkową (HDCz).

Clexane to lek przeciwzakrzepowy działający na dwa sposoby:

• Zapobiega powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi. Pomaga to organizmowi rozpuszczać istniejące zakrzepy krwi, dzięki czemu nie są już szkodliwe.
• Zapobiega formowaniu się nowych zakrzepów we krwi pacjenta.

Lek Clexane można stosować w: 

• Leczeniu zakrzepów już występujących we krwi pacjenta. 
• Zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących przypadkach: o Przed oraz po zabiegu chirurgicznym o W przebiegu ostrej choroby, gdy pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się 
• W niestabilnej dławicy piersiowej (stan, w którym do serca dostaje się niewystarczająca ilość krwi) 
• Po zawale mięśnia sercowego 
• Zapobieganiu tworzenia się skrzepów w rurkach dializatora (używanego u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek).

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Przyjmowanie leku Clexane

• Zazwyczaj lek Clexane będzie podawany pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę. Wynika to z faktu, iż wymaga on podawania we wstrzyknięciach. 
• Po powrocie do domu może wystąpić konieczność dalszego stosowania leku Clexane przez pacjenta oraz jego samodzielnego podawania.
• Lek Clexane zazwyczaj podaje się we wstrzyknięciach podskórnych. 
• Lek Clexane może być podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu określonych typów zawału serca lub po operacjach. 
• Lek Clexane może być wprowadzany do rurki dializacyjnej odprowadzającej krew z organizmu (do tzw. linii tętniczej) na początku sesji dializy. Leku Clexane nie wolno podawać we wstrzyknięciu domięśniowym.

Samodzielne wykonanie wstrzyknięcia leku Clexane.

Jeśli pacjent jest w stanie samodzielnie wykonać sobie wstrzyknięcie leku Clexane, lekarz lub pielęgniarka zademonstruje jak to zrobić. Nie należy próbować wykonywać sobie wstrzyknięcia jeśli pacjent nie został przeszkolony jak to zrobić.W razie wątpliwości jak to zrobić, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. Wykonanie wstrzyknięcia prawidłowo pod skórę może zmniejszyć ból i zasinienie w miejscu wstrzyknięcia.

Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Clexane

1. Przygotować wszystkie potrzebne elementy: strzykawkę, gazik nasączony alkoholem lub mydło i wodę, i pojemnik na odpady medyczne. 
2. Sprawdzić termin ważności na opakowaniu. Nie używać leku po terminie ważności. 
3. Sprawdzić, czy strzykawka nie została uszkodzona i czy płyn jest przejrzysty. Jeśli nie, należy użyć kolejną strzykawkę. 
4. Upewnić się, jaka dawka ma zostać wstrzyknięta. 
5. Obejrzeć brzuch w celu sprawdzenia czy ostatnie wstrzyknięcie nie spowodowało zaczerwienienia, zmiany koloru skóry, obrzęku, sączenia lub czy nadal jest bolesne. Jeśli tak, należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

Ilość podawanego leku Clexane

Lekarz podejmie decyzję w sprawie tego, jaką ilość leku Clexane powinien przyjmować pacjent. Ilość ta jest uzależniona od przyczyny stosowania leku. 

W przypadku chorób nerek pacjent może otrzymać mniejszą ilość leku Clexane.

• Leczenie zakrzepów występujących we krwi pacjenta 

Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę. 

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Clexane.

• Zapobieganie tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących sytuacjach: 

Zabieg chirurgiczny lub okres ograniczonych możliwości poruszania się z powodu choroby 

Dawka jest uzależniona od ryzyka powstawania zakrzepu u danego pacjenta. Pacjent będzie otrzymywał lek Clexane w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. 

W przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego pierwsze wstrzyknięcie zazwyczaj wykonuje się 2 godziny lub 12 godzin przed zabiegiem. 

Jeżeli pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się z powodu choroby, wówczas zazwyczaj otrzymuje on lek Clexane w dawce 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. 

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Clexane. 

Po zawale mięśnia sercowego Lek Clexane można stosować w dwóch różnych typach zawału serca: zawale serca z uniesieniem odcinka ST (Stemi) oraz zawale serca bez uniesienia odcinka ST (Nstemi). Podawana ilość leku Clexane będzie uzależniona od wieku pacjenta oraz od typu zawału serca, który wystąpił u pacjenta.

• Zawał serca typu Nstemi: 

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin. 

Zazwyczaj lekarz zaleci pacjentowi przyjmowanie również aspiryny (kwasu acetylosalicylowego). 

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Clexane. Zawał serca typu Stemi u osób w wieku poniżej 75 lat:

Początkowa dawka leku Clexane, wynosząca 3000 j.m. (30 mg) zostanie podana we wstrzyknięciu dożylnym. 

Jednocześnie lek Clexane zostanie także podany we wstrzyknięciu podskórnym. Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin. 

Zazwyczaj lekarz zaleci pacjentowi przyjmowanie również aspiryny (kwasu acetylosalicylowego). 

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Clexane.

• Zawał mięśnia sercowego typu Stemi u osób w wieku 75 lat lub starszej: 

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 75 j.m. (0,75 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin. 

Maksymalna ilość leku Clexane w pierwszych dwóch dawkach wynosi 7500 j.m. (75 mg).

• Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora 

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała.

Kiedy nie stosować leku Clexane

• Jeśli pacjent ma uczulenie na enoksaparynę sodową, heparynę lub jej pochodne, w tym heparyny drobnocząsteczkowe lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• Jeśli u pacjenta występuje ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia.
• Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi.
• Jeśli u pacjenta występują duże krwawienia.
• Jeśli u pacjenta występuje trombocytopenia (mała liczba płytek krwi − małopłytkowość) z dodatnim wynikiem testu agregacji płytek krwi in vitro w obecności enoksaparyny.
• Jeśli u pacjenta występuje czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy.
• Jeśli pacjent przebył niedawno udar (z wyłączeniem udaru powstałego w wyniku zatoru).
• Jeśli u pacjenta występuje zwiększone ryzyko krwotoku.

10 ampułkostrzykawek roztworu do wstrzykiwań.

Leku Clexane nie należy stosować zamiennie z innymi lekami należącymi do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Wynika to z faktu, iż nie są one dokładnie takie same, różnią się aktywnością oraz instrukcją stosowania. Przed rozpoczęciem stosowania leku Clexane należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: 

• u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała duży spadek liczby płytek krwi 

• u pacjenta planowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe: należy uwzględnić odpowiedni odstęp czasu między zastosowaniem leku Clexane a tą procedurą 

• pacjentowi wszczepiono zastawkę serca 

• pacjent ma zapalenie wsierdzia (zakażenie błony wyściełającej od wewnątrz serce) 

• pacjent miał lub ma wrzody żołądka 

• pacjent niedawno przebył udar mózgu 

• pacjent ma nadciśnienie tętnicze 

• pacjent ma cukrzycę lub występują u niego problemy dotyczące naczyń krwionośnych w oku spowodowane przez cukrzycę (tak zwana retinopatia cukrzycowa) 

• pacjent niedawno przebył zabieg chirurgiczny oka lub mózgu 

• pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), a zwłaszcza jeśli jest w wieku powyżej 75 lat 

• u pacjenta występują choroby nerek 

• u pacjenta występują choroby wątroby 

• pacjent ma niedowagę lub nadwagę

• u pacjenta występuje podwyższone stężenie potasu we krwi (można to sprawdzić w badaniu laboratoryjnym krwi) 

• pacjent aktualnie stosuje leki, które mogą powodować krwawienia.

• pacjent ma problemy z kręgosłupem lub przeszedł operację kręgosłupa.

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być wykonywane badanie krwi; ma ono na celu sprawdzenie liczby krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (tzw. płytek krwi) oraz potasu we krwi pacjenta.

U kobiet w ciąży i z mechaniczną zastawką serca może występować podwyższone ryzyko powstawania zakrzepów krwi. Lekarz powinien omówić z pacjentką tę kwestię. Kobiety, które karmią piersią lub zamierzają karmić piersią, powinny zasięgnąć porady lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku.

Lek Clexane nie wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zaleca się, aby lekarz dokumentował nazwę handlową i numer serii stosowanego produktu.

Jeżeli pacjent uzna, że zastosował zbyt dużą lub zbyt małą dawkę leku Clexane, należy niezwłocznie powiadomić o tym lekarza, pielęgniarkę lub farmaceutę, nawet jeśli nie występują oznaki jakichkolwiek problemów. W razie przypadkowego wstrzyknięcia lub połknięcia leku Clexane przez dziecko, należy niezwłocznie zgłosić się do szpitalnego oddziału ratunkowego.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować:

• Warfaryna – lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi,

• Aspiryna (znana także jako kwas acetylosalicylowy lub ASA), klopidogrel lub inne leki stosowane w celu zapobiegania tworzenia się zakrzepów krwi,

• Wstrzyknięcia dekstranu – stosowanego jako preparat krwiozastępczy,

• Ibuprofen, diklofenak, ketorolak lub inne leki określane jako niesteroidowe leki przeciwzapalne, które stosuje się w leczeniu bólu i obrzęku w zapaleniu stawów oraz w innych,

• Prednizolon, deksametazon lub inne leki stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz w innych schorzeniach,

• Leki zwiększające stężenie potasu we krwi, takie jak sole potasu, leki moczopędne, niektóre leki stosowane w chorobach serca.

Podobnie jak inne podobne leki (stosowane w celu zmniejszenia krzepliwości krwi), lek Clexane może powodować krwawienia, które potencjalnie mogą stanowić zagrożenie dla życia. W niektórych przypadkach krwawienie może nie być od razu widoczne. W razie wystąpienia jakiegokolwiek krwawienia, które nie ustępuje samoistnie, a także w przypadku pojawienia się oznak nadmiernego krwawienia (nasilone osłabienie, męczliwość, bladość, zawroty głowy, bóle głowy lub niewyjaśnione poty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Lekarz może zadecydować o poddaniu pacjenta dokładniejszej obserwacji bądź o zmianie leku. Należy przerwać stosowanie leku Clexane i niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką w przypadku wystąpienia oznak ciężkiej reakcji alergicznej (takich jak trudności z oddychaniem, obrzęk warg, jamy ustnej, gardła lub oczu). Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem: 

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek oznaki zablokowania naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi, takie jak:

• kurczowy ból, zaczerwienienie, zwiększona ciepłota lub obrzęk w jednej z kończyn dolnych – są to objawy zakrzepicy żył głębokich
• duszność, ból w klatce piersiowej, omdlenie lub odkrztuszanie krwi – są to objawy zatorowości płucnej 

Jeśli u pacjenta wystąpi bolesna wysypka lub ciemnoczerwone plamy pod skórą, które nie ustępują po uciśnięciu.

Lekarz może zlecić badania krwi w celu oznaczenia liczby płytek krwi. Zestawienie możliwych działań niepożądanych:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Krwawienie. 
• Podwyższona aktywność enzymów wątrobowych.

Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów) 

• Większa niż zwykle skłonność do powstawania zasinień. Może to być spowodowane obniżeniem liczby płytek krwi. 
• Różowe plamy na skórze. Zmiany te są bardziej prawdopodobne w miejscach wykonywania wstrzyknięć leku Clexane. 
• Wysypka skórna (pokrzywka). Swędząca, zaczerwieniona skóra. 
• Zasinienie lub ból w miejscu wstrzyknięcia. 
• Obniżona liczba krwinek czerwonych. 
• Podwyższona liczba płytek krwi. 
• Bóle głowy.

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów) 

• Nagły nasilony ból głowy. Może to być oznaka krwawienia do mózgu.
• Uczucie tkliwości i obrzęku w żołądku. Może to być oznaka krwawienia do żołądka. 
• Duże, czerwone zmiany skórne o nieregularnym kształcie, z pęcherzami lub bez pęcherzy. 
• Podrażnienie skóry (miejscowe podrażnienie). 
• Pacjent może zauważyć zażółcenie skóry lub oczu oraz ciemniejsze zabarwienie moczu. Może to wskazywać na choroby wątroby.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów) 

• Ciężka reakcja alergiczna. Objawy takiej reakcji mogą obejmować: wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk ust, twarzy, gardła lub języka. 
• Podwyższony poziom potasu we krwi. Jest to bardziej prawdopodobne u osób z chorobami nerek lub z cukrzycą. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi. 
• Podwyższona liczba eozynofili we krwi. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi. 
• Wypadanie włosów. 
• Osteoporoza (stan, w którym kości są bardziej podatne na złamania) po długotrwałym stosowaniu leku. 
• Mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni (zwłaszcza w dolnej części ciała) po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego. 
• Utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami (stan, w którym pacjent nie jest w stanie kontrolować, kiedy ma udać się do toalety). 
• Stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia.