Verhist 24 mg, 60 tabletek

Betahistyna zalecana jest w leczeniu zespołu Meniere"a. który może objawiać się zawrotami głowy, dzwonieniem w uszach, niedosłuchem i nudnościami.

Jedna tabletka zawiera 24 mg dichlorowodorku bctahislyny. Jedna tabletka zawiera 210 mg jednowodnej laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Dawkowanie

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): 12 - 24 mg dwa razy na dobę razem z posiłkiem.

Dawkowanie można dostosować do potrzeb indywidualnego pacjenta. Poprawę można niekiedy zaobserwować dopiero po kilku tygodniach leczenia.

Dzieci i młodzież:

Nie zaleca się stosowania tabletek betahistyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat życia z powodu braku danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Betahistyna przeciwwskazana jest u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy (phaeochromocytoma). Ponieważ betahistyna jest syntetycznym analogiem histaminy, może prowadzić do uwolnienia amin katecholowych z guza wywołując ciężkie nadciśnienie.

Inne przeciwwskazania obejmują:

? Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie leczenia pacjentów z wrzodem trawiennym aktualnie lub w wywiadzie, ponieważ u pacjentów leczonych betahistyną obserwowano niekiedy dyspcpsję.

Należy zachować ostrożność u chorych na astmę oskrzelową.

Zaleca się ostrożność przy zlecaniu betahistyny pacjentom z pokrzywką, wysypkami skórnymi lub alergicznym nieżytem nosa. ponieważ może dojść do zaostrzenia tych objawów.

Zaleca się zachowanie ostrożności u chorych na ciężkie nadciśnienie tętnicze.

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Nie ma wystarczających danych z badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród i rozwój po porodzie (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla człowieka nie jest znane.

Nie zaleca się stosowania betahistiny u kobiet w ciąży.

Betahistyna przenika do mleka matki w stężeniu podobnym do osoczowego. Nie jest znany toksyczny wpływ betahistyny w takich stężeniach na noworodki.

Z tego powodu należy unikać stosowania betahistyny u kobiet karmiących piersią. Patrz punkt 5.3.

Rzadko opisywano senność związaną ze stosowaniem betahistyny. Pacjentów należy zatem pouczyć, że w razie jej wystąpienia powinni unikać czynności wymagających koncentracji, takich jak prowadzenie samochodu lub obsługa maszyn.

Do objawów przedawkowania betahistyny należą nudności, wymioty, dyspepsja, ataksja i drgawki w czasie stosowania dawek. Brak swoistej odtrutki. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.

Nie udowodniono występowania niebezpiecznych interakcji.

Opisano przypadek interakcji z etanolem i związkiem zawierającym pirymetaminę z dapsonem oraz nasilenie działania betahistyny przez salbutamol.

Ponieważ betahistyna jest analogiem histaminy teoretycznie możliwe są interakcje z lekami przeciwhistaminowymi, choć nigdy ich nie opisano.

Zaburzenia układu odpornościowego:

Bardzo rzadkie (< 1/10 000): wysypki skórne i świąd.

Zaburzenia układu nerwowego: Nieznane: ból głowy, niekiedy senność.

Zaburzenia przewodu pokarmowego:

Rzadkie (> 1/10 000. < 1/1 000): podrażnienie przewodu pokarmowego, nudności i dyspepsja.