Veltassa 8,4 g proszek do sporządzania zawiesiny doustnej, 30 saszetek

Veltassa to lek zawierający substancję czynną patiromer.

Lek ten jest stosowany w leczeniu osób dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat z wysokim stężeniem potasu we krwi.

Zbyt duża ilość potasu we krwi może zaburzać kontrolowanie mięśni przez układ nerwowy. Może to prowadzić do osłabienia, a nawet paraliżu. Wysokie stężenie potasu może też prowadzić do nieprawidłowego rytmu serca, powodując poważne zaburzenia akcji serca.

Lek ten działa przez wiązanie potasu w jelicie. Zapobiega to przenikaniu potasu do krwiobiegu, przez co stężenie potasu we krwi obniża się i powraca do normy.

Substancją czynną leku jest patiromer (w postaci patiromeru wapniowego z sorbitolem). Veltassa 8,4 g proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: każda saszetka zawiera 8,4 g patiromeru. Pozostały składnik to guma ksantanowa.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek ten podaje się raz na dobę. Zalecana dawka początkowa tego leku zmienia się w zależności od wieku. Aby uzyskać pożądaną dawkę, można zastosować wiele saszetek. Lekarz może dostosować dawkę dobową w zależności od stężenia potasu we krwi pacjenta, aż do maksymalnej dawki wynoszącej 25,2 g na dobę.

Dorośli
Dawka początkowa: 8,4 g patiromeru (zawartość jednej saszetki 8,4 g) raz na dobę.

Młodzież w wieku od 12 do 17 lat
Dawka początkowa: 4 g patiromeru (zawartość czterech saszetek 1 g) raz na dobę. Jeśli potrzebne są dawki większe niż 7 g, należy przejść na stosowanie saszetek zawierających 8,4 g patiromeru.

Lekarz zadecyduje o czasie trwania leczenia na podstawie stężenia potasu we krwi.

Lek ten należy stosować co najmniej 3 godziny przed lub po zażyciu innych leków przyjmowanych doustnie, chyba że lekarz lub farmaceuta zaleci inaczej.

Sposób podawania
Przed zażyciem tego leku należy go wymieszać z wodą w sposób opisany poniżej. Objętość wody zależy od dawki: 

• 1 g patiromeru: 10 ml (2 łyżeczki) 
• 2 g patiromeru: 20 ml (4 łyżeczki)
• 3 g patiromeru: 30 ml (6 łyżeczek) 
• 4 g patiromeru: 40 ml (3 łyżki stołowe)
• powyżej 4 g patiromeru: 80 ml (6 łyżek stołowych)

Przygotować mieszaninę postępując zgodnie z poniższą instrukcją: 

• Wlać połowę wody do szklanki, dodać wymaganą liczbę saszetek z lekiem Veltassa i wymieszać. 
• Dodać pozostałą połowę wody i dobrze wymieszać. Proszek się nie rozpuści, ale powstanie zawiesina, która może być ziarnista w dotyku. 
• Do mieszaniny można dodać więcej wody w celu ułatwienia połknięcia leku. Należy pamiętać, że przy większych objętościach proszek może szybciej opaść na dno.
• Wypić mieszaninę w ciągu 1 godziny od przygotowania. Jeśli po wypiciu w szklance pozostanie proszek, należy dodać więcej wody, wymieszać i niezwłocznie wypić. W razie potrzeby powtarzać to aż do przyjęcia całego proszku.

Do przygotowania mieszaniny zamiast wody można, według preferencji, użyć następujących płynów lub potraw o półpłynnej konsystencji, postępując zgodnie z powyższym opisem: sok jabłkowy, sok żurawinowy, sok ananasowy, sok pomarańczowy, sok winogronowy, sok gruszkowy, przecier morelowy, przecier brzoskwiniowy, jogurt, mleko, zagęszczacz (na przykład skrobia kukurydziana), sos jabłkowy, budyń waniliowy lub czekoladowy.

W przypadku użycia takich płynów lub potraw o półpłynnej konsystencji należy przestrzegać zaleceń dietetycznych dotyczących spożycia potasu. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Sok żurawinowy należy spożywać w umiarkowanych ilościach (mniej niż 400 ml na dobę), ze względu na jego potencjalny wpływ na inne leki.

Przygotowaną zawiesinę leku Veltassa należy stosować podczas posiłku lub niezależnie od posiłku, najlepiej codziennie o tej samej godzinie. Nigdy nie należy podgrzewać tego leku ani dodawać go do podgrzanej żywności i płynów. Nie należy przyjmować tego leku w postaci suchego proszku.

W przypadku stosowania zgłębnika nosowo-żołądkowego lub przezskórnej gastrostomii endoskopowej do karmienia pacjenta, należy przygotować zawiesinę do podania doustnego zgodnie z instrukcją powyżej. W przypadku dawek do 8,4 g patiromeru stosować objętość jak opisano powyżej. Na dawkę powyżej 8,4 g i do16,8 g patiromeru użyć całkowitej objętości 160 ml (12 łyżek stołowych), natomiast na dawkę powyżej 16,8 g i do 25,2 g patiromeru użyć łącznej objętości 240 ml (18 łyżek stołowych). Objętości te zapewniają łatwy przepływ zawiesiny przez rurki.

Można stosować rurki wykonane z poliuretanu, silikonu i polichlorku winylu. Zalecana średnica rurek to 2,17 mm (6,5F) lub większa. Po podaniu zawiesiny rurkę należy przepłukać wodą. Postępować zgodnie z instrukcjami producenta rurki.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Veltassa
Przerwać stosowanie tego leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Pominięcie przyjęcia leku Veltassa
W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją jak najszybciej tego samego dnia. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W razie pominięcia więcej niż jednej dawki leku należy skontaktować się z lekarzem.

Przerwanie przyjmowania leku Veltassa
Nie należy przerywać stosowania tego leku bez zgody lekarza, ponieważ stężenie potasu we krwi może się zwiększyć.

Nie należy podawać tego leku dzieciom w wieku poniżej 12 lat, ponieważ nie badano go w tej grupie wiekowej.

• jeśli pacjent ma uczulenie na patiromer lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

30 saszetek

Przed rozpoczęciem stosowania leku Veltassa należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą w przypadku współwystępowania następujących schorzeń: 

• trudności z przełykaniem - lek nie zadziała, jeśli nie będzie można go połknąć
• poważne zaburzenia żołądka lub jelit - u niektórych pacjentów lek ten może powodować zaparcia lub biegunkę. 
• przebyty poważny zabieg chirurgiczny w obrębie żołądka lub jelit - lek ten działa podczas przejścia przez jelita, więc poważny zabieg chirurgiczny w tej okolicy może mieć wpływ na działanie tego leku.

Podczas przyjmowania tego leku może wystąpić niskie stężenie magnezu we krwi. Lekarz będzie sprawdzał stężenie magnezu w trakcie leczenia tym lekiem trwającego co najmniej 1 miesiąc i w razie konieczności może przepisać środek uzupełniający magnez.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek ten można stosować w czasie ciąży i karmienia piersią wyłącznie wtedy, gdy lekarz uzna to za konieczne.

Lek ten nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Ten lek może zmniejszać wchłanianie lub wchodzić w interakcje z określonymi lekami przyjmowanymi doustnie w tym samym czasie, takimi jak:

• cyprofloksacyna: lek stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych; 
• lewotyroksyna: lek stosowany w leczeniu niedoboru hormonu tarczycy; 
• metformina: lek stosowany w leczeniu cukrzycy; 
• mykofenolan mofetylu: lek stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu; 
• chinidyna: lek stosowany w leczeniu nieregularnego rytmu serca; 
• telmisartan, bisoprolol, karwedylol, nebiwolol: leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz w chorobach serca.

Wszystkie leki przyjmowane doustnie należy stosować co najmniej 3 godziny przed lub po zastosowaniu leku Veltassa. Lek Veltassa nie ma wpływu na niektóre leki, dlatego lekarz lub farmaceuta może dać inne zalecenia w zależności od leków przyjmowanych przez pacjenta. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku zauważenia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy przerwać stosowanie leku i pilnie zwrócić się o pomoc lekarską:
Częstość nieznana, nie może być określona na podstawie dostępnych danych: reakcje alergiczne: objawy obejmują wysypkę, pokrzywkę, obrzęk warg, języka lub gardła.

Zgłaszano następujące inne działania niepożądane:
Często — mogą występować maksymalnie u 1 na 10 pacjentów: 

• zaparcie,
• biegunka, 
• ból brzucha, 
• nudności, 
• gazy, 
• niskie stężenie magnezu we krwi obserwowane w badaniach.

Niezbyt często — mogą występować maksymalnie u 1 na 100 pacjentów: 

• wymioty.

U dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat zgłaszano także zaparcia, biegunkę i wzdęcia.