Torecan 6,5 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, 5 ampułek

Torecan należy do grupy leków pochodnych fenotiazyny. Lek wpływa na struktury w rdzeniu przedłużonym, które regulują procesy fizjologiczne związane z wymiotami. W ten sposób hamuje reakcję organizmu na bodźce, które pobudzają nudności i wymioty.

Lek Torecan jest przeznaczony do leczenia nudności i wymiotów w następujących stanach:

• po chemioterapii przeciwnowotworowej,
• po radioterapii,
• po stosowaniu leków o działaniu wymiotnym,
• po zabiegach chirurgicznych

Substancją czynną jest tietyloperazyna. 1 ml roztworu do wstrzykiwań (1 ampułka) zawiera 6,5 mg tietyloperazyny w postaci jabłczanu (Thiethylperazinum). 

Pozostałe składniki to: kwas askorbowy, sorbitol (E420), pirosiarczyn sodu (E223), woda do wstrzykiwań.

Lek ten będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę.

• Dawka dobowa to jedna do trzech ampułek.
• Z reguły wstrzyknięcie wykonuje się domięśniowo. Podczas podawania leku pacjent powinien być w pozycji leżącej. W wyjątkowych przypadkach lekarz może się zdecydować na podanie dożylne.
• W celu zapobiegania wymiotom po zabiegu chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym jedną ampułkę domięśniowo podaje się około 30 minut przed końcem zabiegu.
• Czas leczenia zależy od przebiegu choroby podstawowej. Lekarz określi czas trwania leczenia.

Szczególne populacje:
Zaburzenia czynności nerek

• Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Zaburzenia czynności wątroby

• U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby podczas stosowania leku Torecan w dużych dawkach lub przez dłuższy czas należy kontrolować czynność wątroby.

Pacjenci w podeszłym wieku

• Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku (75 lat i więcej).

Dawkowanie u dzieci nie zostało ustalone, dlatego nie zaleca się stosowania produktu u dzieci w wieku poniżej 15 lat.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na tietyloperazynę, fenotiazyny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• w ciężkich zaburzeniach świadomości lub innych objawach zaburzonego działania ośrodkowego układu nerwowego;
• jeśli pacjent ma bardzo obniżone ciśnienie krwi;
• jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią.

Leku Torecan nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 15 lat oraz u dzieci i młodzieży z objawami podobnymi do nagłej ciężkiej choroby mózgu z równoczesnymi zaburzeniami czynności wątroby (zespół Reye´a).

5 ampułek

Przed rozpoczęciem stosowania leku Torecan należy omówić to z lekarzem, w przypadku:

• dolegliwości związanych z niskim ciśnieniem krwi;
• ciąży, ze szczególną postacią zwiększonego ciśnienia krwi z równoczesnymi obrzękami kończyn (stan przedrzucawkowy);
• zaburzenia czynności wątroby;
• występowania kiedykolwiek w przeszłości chorobowo uwarunkowanych mimowolnych ruchów ciała;
• stosowania leku bromokryptyny.

Podobnie jak inne leki przeciwwymiotne również Torecan może maskować objawy niektórych chorób układu pokarmowego i ośrodkowego układu nerwowego oraz niepożądane działania innych leków.
Torecan jako przedstawiciel grupy fenotiazyn może powodować wystąpienie grupy objawów określanych jako złośliwy zespół neuroleptyczny, który przejawia się wysoką gorączką, sztywnością mięśni, zmianą stanu psychicznego i wahaniem ciśnienia krwi. W takim przypadku należy natychmiast przerwać leczenie i jak najszybciej poinformować lub zgłosić się do lekarza.
U chorych w podeszłym wieku podczas stosowania leku mogą wystąpić mimowolne ruchy, dlatego leczenie nie powinno trwać powyżej 2 miesięcy.
Leku Torecan nigdy nie należy podawać do tętnicy.

Lek Torecan zawiera sorbitol (E420) pirosiarczyn sodu (E223) i sód.
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, tzn. lek uznaje się za „ wolny od sodu ”.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

• Istnieją jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania tietyloperazyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach są niewystarczające, aby wykluczyć teratogenne działanie tietyloperazyny zwłaszcza, że w dwóch badaniach obserwacyjnych stwierdzono możliwy związek. Jako środek ostrożności, nie należy stosować leku Torecan w czasie ciąży.

Karmienie piersią

• Fenotiazyny przenikają do mleka matki, dlatego leku Torecan nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Wpływ na płodność

• Tietyloperazyna nie miała wpływ na płodność samców u szczurów. Wpływ na współczynnik ciąży u samic szczurów obserwowany tylko w przypadku dawek większych niż zalecane, wskazuje na niewielkie znaczenie w praktyce klinicznej.

• Podczas przyjmowania leku Torecan roztwór do wstrzykiwań nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać maszyn.
• Torecan może znacznie obniżyć zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania środków uspokajających, nasennych lub picia alkoholu.
• Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Równoczesne podawanie leku Torecan i niektórych leków może doprowadzić do oddziaływania leków między sobą, dlatego może zmniejszyć się albo zwiększyć efekt każdego z tych leków.

Lekarza należy poinformować szczególnie w przypadku stosowania następujących leków:

• leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (leki nasenne, opioidowe leki przeciwbólowe, leki uspokajające, leki przeciwdepresyjne),
• leku hamującego wydzielanie niektórych hormonów (bromokryptyna),
• leku stosowanego w leczenia chorób nowotworowych (prokarbazyna).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów) 

• bóle głowy, zawroty głowy, senność, niepokój ruchowy.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów)

• powiększenie sutków u mężczyzn (po długotrwałym leczeniu);
• nasilone drgawki i inne objawy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego (kręcz szyi, tężec tylny, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, sztywność mięśni i grymas twarzy). U osób w podeszłym wieku po dłuższym stosowaniu leku może wystąpić opóźniona dyskineza (mimowolne ruchy). Objawy te zwykle ustępują po zaprzestaniu przyjmowania leku lub zmniejszaniu jego dawki;
• zmętnienie soczewki i zamglone widzenie (po długotrwałym leczeniu);
• gromadzenie się płynów ustrojowych z obrzękiem kończyn i twarzy, zmniejszenie ciśnienia krwi;
• suchość w jamie ustnej i brak apetytu.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10000 pacjentów)

• ból twarzy (nerwobóle nerwu trójdzielnego);
• tachykardia (przyspieszenie pracy serca);
• żółtaczka.