Toramide 20 mg, 30 tabletek

Lek Toramide 20 mg, jest pętlowym lekiem moczopędnym. Substancją czynną leku jest torasemid.

Lek Toramide jest wskazany w leczeniu: 

• obrzęków pochodzenia wątrobowego i nerkowego 

• obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością serca i obrzęku płuc.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Stosowanie u dorosłych

Zwykle stosuje się 5 mg raz na dobę. W razie konieczności lekarz może zwiększać dawkę stopniowo do dawki 20 mg raz na dobę. W indywidualnych przypadkach, podawano dawki do 40 mg na dobę.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat)

Pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają szczególnego dostosowania dawek.

Sposób podawania

Podanie doustne. Tabletki należy przyjmować rano, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu.

Nie stosować leku Toramide:

• jeśli pacjent ma uczulenie na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku

• jeśli pacjent ma niewydolność nerek z anurią (bezmoczem);

• jeśli pacjent ma śpiączkę wątrobową lub stan przedśpiączkowy; 

• jeśli pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze; 

• jeśli pacjent ma zaburzenia rytmu serca; 

• jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią;

• jeśli pacjent jednocześnie stosuje antybiotyki aminoglikozydowe czy cefalosporyny lub u pacjenta wystąpiła niewydolność nerek po zastosowaniu innych leków powodujących uszkodzenie nerek.

Lek Toramide zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.

• Toramide 20 mg to tabletki barwy białej lub prawie białej, okrągłe, obustronnie wypukłe, z wytłoczonym oznakowaniem w kształcie krzyżyka po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

• Opakowanie zawiera 30 tabletek.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Toramide należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Toramide: 

• podczas długotrwałego leczenia torasemidem – lekarz zaleci regularne monitorowanie bilansu elektrolitów, stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi;

• u pacjentów z tendencją do hiperurykemii (nadmiar kwasu moczowego we krwi) i dny moczanowej; 

• w utajonej lub objawowej cukrzycy - lekarz zaleci monitorowanie metabolizmu węglowodanów. rzed rozpoczęciem leczenia lekarz zaleci wyrównanie hipokaliemii (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremii (zmniejszenie stężenia sodu we krwi) oraz zaburzeń mikcji (zaburzenia w oddawaniu moczu).

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Torasemid jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią.

Tak jak w przypadku innych leków, które mogą wywoływać zmiany ciśnienia tętniczego krwi, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli występują zawroty głowy lub inne podobne objawy.

W razie przyjęcia większej dawki leku niż zalecana, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, który podejmie odpowiednie leczenie.

Objawem przedawkowania może być nasilone wydalanie moczu, co może prowadzić do senności, splątania, niedociśnienia tętniczego krwi i zapaści krążeniowej. Mogą także wystąpić zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego.

Nie jest znana specyficzna odtrutka.

Objawy przedawkowania wymagają zmniejszenia dawki lub odstawienia torasemidu przy jednoczesnym uzupełnieniu płynów i elektrolitów.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, szczególnie o stosowaniu:

• glikozydów nasercowych (np. digoksyna);

• leków zwiotczających mięśnie zawierających kurarę; 

• teofiliny (stosowanej w leczeniu astmy); 

• leków przeciwnadciśnieniowych, np. inhibitorów angiotensyny (enalapryl, ramipryl);

• niektórych antybiotyków (aminoglikozydowych i cefalosporyn); 

• cisplatyny (stosowanej w leczeniu raka); 

• salicylanów (np. kwas acetylosalicylowy); 

• soli litu (stosowany w leczeniu lęku); 

• leków przeciwcukrzycowych;

• niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. indometacyna, ibuprofen, naproksen); 

• probenecydu (stosowanego w leczeniu dny moczanowej); 

• cholestyraminy (stosowanej w leczeniu wysokiego poziomu cholesterolu); 

• kortykosteroidów (stosowanych jako leki przeciwzapalne i przeciwalergiczne oraz w leczeniu zaburzeń hormonalnych); 

• leków przeczyszczających; 

• leków zwiększających ciśnienie krwi, np. adrenaliny i noradrenaliny.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Lek Toramide może powodować wystąpienie następujących działań niepożądanych: 

• zmniejszenie liczby erytrocytów (czerwonych krwinek) i leukocytów (białych krwinek) oraz płytek we krwi obwodowej;

• parestezje kończyn (zaburzenia czucia); 

• zaburzenia wzroku; 

• szum w uszach i utrata słuchu; 

• powikłania zakrzepowo-zatorowe oraz zaburzenia krążenia związane z zagęszczeniem krwi; 

• suchość w jamie ustnej; 

• zaburzenia żołądkowo-jelitowe; 

• zapalenie trzustki; 

• zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych, np. gamma-glutamylotransferazy (GGT); 

• reakcje alergiczne, takie jak świąd, wysypka i nadwrażliwość na światło;

• retencja moczu (u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu moczu); 

• zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu. Badania diagnostyczne Tak jak w przypadku innych leków moczopędnych, w zależności od dawki i czasu trwania leczenia mogą wystąpić zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, zwłaszcza przy znacznie ograniczonym spożyciu soli. Może wystąpić hipokaliemia (zwłaszcza w przypadku diety ubogiej w potas lub w razie wymiotów, biegunki lub nadużywania leków przeczyszczających, jak również niewydolności wątroby).  Jeśli wydalanie moczu jest nasilone, mogą zwłaszcza na początku leczenia oraz u pacjentów w podeszłym wieku wystąpić objawy niedoboru elektrolitów i płynów, takie jak:  bóle i zawroty głowy;

• niskie ciśnienie tętnicze; 

• uczucie osłabienia, senność; 

• stan splątania, utrata apetytu i skurcze.

W razie zaobserwowania opisanych objawów należy zwrócić się do lekarza, ponieważ może być konieczne odpowiednie dostosowanie dawki leku. Może wystąpić zwiększenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów w osoczu. Może też dojść do nasilenia zasadowicy metabolicznej.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.