Toradiur 10 mg, 30 tabletek

Toradiur jest lekiem moczopędnym. Obniża również ciśnienie krwi. Toradiur należy do grupy leków zwanych diuretykami pętlowymi.

Toradiur stosuje się w celu leczenia oraz zapobiegania nawrotom:

• zatrzymania płynów w tkankach (obrzęków) i (lub);
• zatrzymania płynów w jamach ciała (przesięków), które mogą wystąpić w związku z zaburzeniami czynności serca (osłabienie mięśnia sercowego);
• oraz w leczeniu nadciśnienia pierwotnego.

• Substancją czynną leku jest torasemid w dawce 10 mg.
• Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian

Nadciśnienie pierwotne:
Zalecana dawka początkowa to ½ tabletki (2,5 mg torasemidu) leku Toradiur na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczyna się w pierwszym tygodniu stosowania, pełne działanie lecznicze osiągane jest po upływie do 12 tygodni leczenia.
W przypadku braku normalizacji ciśnienia po upływie 12 tygodni leczenia dawką ½ tabletki (2,5 mg torasemidu) na dobę, dawkę można zwiększyć do 1 tabletki (5 mg torasemidu) na dobę.
Nie należy zwiększać dawki ponad jedną tabletkę (5 mg torasemidu) leku Toradiur na dobę, ponieważ nie spowoduje to dalszego obniżenia ciśnienia krwi.

Obrzęki i przesięki:
Zalecana dawka początkowa to 1 tabletka (5 mg torasemidu) na dobę. Zazwyczaj taka sama dawka jest stosowana także jako dawka podtrzymująca.
W przypadku niezadowalającego działania leku oraz w zależności od stanu pacjenta, lekarz może zwiększyć dawkę do 2 tabletek (10 mg torasemidu) na dobę lub maksymalnie do 4 tabletek (20 mg torasemidu) na dobę.

Kiedy nie przyjmować leku Toradiur:

• jeśli pacjent ma uczulenie na torasemid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma uczulenie na leki o zbliżonej budowie chemicznej do torasemidu (pochodne sulfonylomocznika);
• w niewydolności nerek (z bezmoczem);
• w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby (śpiączka wątrobowa lub stan przedśpiączkowy);
• w przypadku niskiego ciśnienia krwi (niedociśnienie);
• w przypadku zmniejszenia objętości krwi krążącej (hipowolemia);
• w przypadku obniżonego stężenia sodu lub potasu we krwi (hiponatremia, hipokalemia);
• w zaburzeniach opróżniania pęcherza moczowego (np. spowodowanych rozrostem gruczołu krokowego);
• w okresie karmienia piersią.

Z powodu braku odpowiednich wyników badań, leku Toradiur nie należy stosować w następujących przypadkach:

• dna moczanowa;
• poważne zaburzenia rytmu serca, kiedy uderzenia serca są spowolnione;
• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej;
• pacjenci przyjmujący jednocześnie sole litu (leki stosowane w zaburzeniach nastroju i depresji);
• pacjenci przyjmujący niektóre antybiotyki w leczeniu infekcji, takie jak aminoglikozydy, cefalosporyny;
• pacjenci z zaburzeniami morfologii krwi, np. małopłytkowość lub niedokrwistość u pacjentów bez zaburzeń czynności nerek;
• pacjenci z zaburzeniami czynności nerek spowodowanymi substancjami szkodliwymi dla nerek.

Ciąża
Toradiur może być stosowany w okresie ciąży tylko jeśli lekarz uzna to za konieczne. Użyta może być jedynie najniższa dawka.
Brak jest wystarczającej wiedzy dotyczącej wpływu leku Toradiur na nienarodzone dzieci.
Jeżeli pacjentka planuje ciążę lub zajdzie w ciążę w czasie leczenia lekiem Toradiur, powinna niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Jeśli pacjentka nie jest pewna, czy jest w ciąży, należy wykonać test ciążowy.

Karmienie piersią
Leku Toradiur nie należy stosować w czasie karmienia piersią, ponieważ nie wiadomo, czy nie przenika on do mleka kobiecego. Jeżeli zastosowanie tego leku w czasie laktacji jest konieczne, należy zaprzestać karmienia piersią

Toradiur może zmieniać czas reakcji oraz upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub pracy na wysokości.
Dotyczy to zwłaszcza:

• początkowego okresu leczenia;
• czasu po zwiększeniu dawki;
• okresu po zmianie leku;
• okresu po rozpoczęciu dodatkowego leczenia innym lekiem.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane wymienione poniżej, należy powiadomić o tym niezwłocznie lekarza. Lekarz oceni nasilenie objawów i zadecyduje, jakie badania należy wykonać.
W przypadku działania niepożądanego, które wystąpi nagle i ma ciężki przebieg, należy natychmiast porozumieć się z lekarzem. Jest to bardzo ważne, ponieważ niektóre działania niepożądane mogą zagrażać życiu. Lekarz zadecyduje, jakie analizy należy wykonać i czy można kontynuować leczenie.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek reakcje nadwrażliwości (np. ciężka alergiczna reakcja skórna), leku Toradiur nie można zastosować ponownie.

Często (występują u 1 do 10 osób na 100)

• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej (zasadowica metaboliczna);
• kurcze mięśni (zwłaszcza na początku leczenia);
• podwyższenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi (triglicerydy, cholesterol);
• niedobór potasu (hipokaliemia), przy jednoczesnym stosowaniu diety ubogopotasowej, wymiotach, biegunce, nadużyciu środków przeczyszczających, jak również u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby);
• w zależności od stosowanej dawki i długości leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, w szczególności zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia), utrata potasu i sodu: hipokaliemia i (lub) hiponatremia;
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki, zaparcia), szczególnie na początku leczenia;
• zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma-GT) we krwi;
• bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie (zwłaszcza na początku leczenia).

Niezbyt często (występują u 1 do 10 osób na 1 000)

• podwyższone stężenie mocznika, kreatyniny (składnik mięśni) i mocznika we krwi;
• u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu (np. z powodu przerostu gruczołu krokowego), może nastąpić zatrzymanie moczu. W takich przypadkach oddawanie moczu jest utrudnione albo niemożliwe;
• suchość w jamie ustnej;
• drętwienie i uczucie zimna w kończynach (parestezje).

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 osoby na 10 000)

• zmniejszona liczba krwinek (krwinek czerwonych i białych) oraz płytek krwi;
• reakcje alergiczne, na przykład świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, ciężkie alergiczne reakcje skórne;
• w przypadku podawania dożylnego, w pojedynczych przypadkach nie można wykluczyć wystąpienia ostrych, a nawet potencjalnie śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (wstrząs anafilaktyczny);
• powstawanie zakrzepów krwi w naczyniach (komplikacje zakrzepowo-zatorowe);
• stany splątania;
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie);
• zaburzenia w krążeniu wieńcowym lub mózgowym (w tym niedokrwienie mięśnia sercowego i mózgu). Stany te mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca (arytmia), uczucia ucisku w obrębie klatki piersiowej (dławica piersiowa), ostrego zawału mięśnia sercowego lub nagłej utraty przytomności (omdlenia);
• zapalenie trzustki;
• zaburzenia widzenia;
• szumy uszne;
• utrata słuchu.

Zgłaszanie działań niepożądanych:

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,

tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.