Tialorid mite 2,5 mg + 25 mg, 50 tabletek

Tialorid mite jest lekiem zawierającym dwie substancje czynne: amilorydu chlorowodorek, który jest lekiem moczopędnym oszczędzającym potas oraz hydrochlorotiazyd, który jest lekiem o umiarkowanym działaniu moczopędnym.

Tialorid mite jest wskazany w leczeniu:

• nadciśnienia tętniczego krwi lekkiego lub umiarkowanego (jako jedyny lek lub z innymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi);
• niewydolności krążenia;
• marskości wątroby z wodobrzuszem i obrzękami.

Substancjami czynnymi leku są amilorydu chlorowodorek oraz hydrochlorotiazyd. Każda tabletka zawiera odpowiednio 2,5 mg amilorydu chlorowodorku i 25 mg hydrochlorotiazydu.

Pozostałe składniki leku to laktoza jednowodna, powidon K 30 i powidon usieciowany CL, magnezu stearynian.

Lekarz określi dawkę indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od ciężkości choroby i reakcji na lek.

Stosowanie u dorosłych:

W nadciśnieniu tętniczym krwi:

• Początkowo 1 tabletkę na dobę. W razie konieczności, dawkę można zwiększyć do 2 tabletek na dobę, podawanej jednorazowo lub w dwóch dawkach podzielonych.

W niewydolności krążenia:

• Początkowo 1 tabletkę leku Tialorid mite na dobę. W razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać. Nie należy przekraczać dawki 4 tabletek na dobę.

W marskości wątroby:

• Leczenie rozpoczyna się małymi dawkami, które zwiększa się stopniowo aż do uzyskania odpowiedniego działania moczopędnego. Nie należy przekraczać dawki 4 tabletek na dobę.
• Po ustąpieniu obrzęków należy zmniejszyć dawkę leku. Dawka podtrzymująca może być mniejsza od dawki początkowej.

Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Lek Tialorid mite należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• jeśli pacjent ma uczulenie na amilorydu chlorowodorek, hydrochlorotiazyd, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Innymi sulfonamidami mogą być: tiazydowe leki moczopędne, przeciwbakteryjne sulfonamidy (np. sulfametoksazol) i acetazolamid, który jest stosowany w leczeniu obrzęków i jaskry (podwyższone ciśnienie w oku), chorób serca i padaczki;
• jeśli pacjent ma podwyższone stężenie we krwi jednej lub więcej z następujących substancji: potasu, wapnia, mocznika lub kreatyniny;
• jeśli pacjent ma chorobę Addisona;
• jeśli pacjent ma cukrzycę (wysokie stężenie glukozy we krwi);
• jeśli pacjent ma chorobę wątroby lub nerek;
• jeśli pacjent przyjmuje lit (lek stosowany w depresji);
• jeśli pacjent przyjmuje inne leki oszczędzające potas (np. triamteren, spironolakton, eplerenon);
• jeśli pacjent przyjmuje leki uzupełniające potas lub stosuje dietę bogatą w potas (u pacjentów ze znacznym zmniejszeniem stężenia potasu we krwi o stosowaniu leku Tialorid mitte zdecyduje lekarz);
• jeśli pacjentka karmi piersią;
• u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Opakowanie leku Tialorid mite 2,5 mg + 25 mg zawiera 50 tabletek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Tialorid mite należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Tialorid mite:

• jeśli pacjent ma podwyższone stężenie substancji naturalnie występujących w organizmie: kwasu moczowego, cholesterolu i trójglicerydów;
• jeśli pacjent ma toczeń układowy rumieniowaty;
• jeśli pacjent ma dnę moczanową;
• jeśli pacjent miał w ostatnim czasie nasilone wymioty lub biegunkę;
• jeśli pacjent ma podawane dożylnie płyny;
• jeśli u pacjenta planowane jest badanie czynności przytarczyc (przed badaniem należy zaprzestać stosowania leku);
• jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas stosowania leku Tialorid mite należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV;
• jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Tialorid mite. Nieleczone mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów;
• jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Tialorid mite u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.

Lek Tialorid mite zawiera laktozę. Każda tabletka zawiera od 200 mg do 209 mg laktozy jednowodnej. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
• Lek może być stosowany w okresie ciąży w przypadku zdecydowanej konieczności.
• Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Tialorid mite może wywołać objawy niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak: osłabienie, znużenie, zawroty głowy, osłupienie. Należy poinformować pacjenta, że w razie wystąpienia tego typu objawów niepożądanych istnieje niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, w szczególności o stosowaniu:

• leków stosowanych w cukrzycy: chlorpropamidu, innych doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny;
• innych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, takich jak guanetydyna, metylodopa, antagoniści angiotensyny II, inhibitory ACE (enalapryl, kaptopryl);
• amin presyjnych (np. adrenalina) stosowanych w leczeniu ciężkich reakcji alergicznych;
• litu (stosowanego w depresji);
• barbituranów (stosowane w leczeniu bezsenności lub lęku);
• narkotycznych leków przeciwbólowych (np. kodeina, dekstropropoksyfen, morfina, pentazocyna, petydyna);
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych (stosowane w leczeniu bólu i gorączki, np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen);
• kolestyraminy lub kolestypolu (stosowane w leczeniu podwyższonego stężenia cholesterolu we krwi);
• kortykosteroidów (stosowane w leczeniu reumatyzmu, zapalenia stawów, schorzeń alergicznych, niektórych chorób skóry, astmy lub zaburzeń krwi);
• hormonu adrenokortykotropowego ACTH (stosowany w testach oceniających prawidłową czynność nadnerczy);
• takrolimusu (stosowany po transplantacji wątroby lub nerek, aby zapobiec odrzuceniu narządu);
• cyklosporyny (stosowana w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub do zapobiegania odrzuceniu przeszczepu po transplantacji);
• trilostanu (stosowany w leczeniu raka sutka lub nadczynności nadnerczy);
• leków zwiotczających mięśnie z grupy tubokuraryny (leków rozluźniających mięśnie, stosowanych w trakcie zabiegów chirurgicznych).

Jak każdy lek, lek Tialorid mite może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas stosowania leku mogą wystąpić działania niepożądane:

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i splątanie).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, ból żołądka, krwawienia, uczucie pełności w jamie brzusznej, pragnienie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, czkawka, zapalenie trzustki, zaburzenia smaku;
• kaszel;
• zawroty głowy, ból głowy, osłabienie, znużenie, ból w klatce piersiowej i ból pleców, złe samopoczucie;
• parestezja (wrażenia czuciowe np. kłucie, palenie), osłupienie, niepokój ruchowy, bezsenność lub senność, uczucie zmęczenia, nerwowość, zaburzenia pamięci, depresja;
• zmiany w obrazie krwi, niedokrwistość, zaburzenia rytmu serca, tachykardia (szybka czynność serca), nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego, omdlenie, choroba niedokrwienna serca. Zaburzenia te mogą być groźne dla życia u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy;
• impotencja;
• zaburzenia w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, nietrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek;
• świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło;
• zaczerwienienie twarzy, obfite pocenie się;
• ból kończyn, kurcze mięśni, ból stawów;
• duszność;
• zaburzenia widzenia;
• gorączka, niedrożność nosa;
• hiperkaliemia (wysokie stężenie potasu we krwi), zaburzenia elektrolitowe, hiperglikemia (wysokie stężanie glukozy we krwi), odwodnienie, dna moczanowa;
• reakcja anafilaktyczna (nagła reakcja alergiczna z dusznością, wysypką, świszczącym oddechem i obniżeniem ciśnienia tętniczego);
• nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry);
• osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką - lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).