Tegretol 20 mg/ml, zawiesina doustna, 100 ml

Wskazania do stosowania:
• Padaczka:
- napady częściowe złożone lub proste.
- napady uogólnione toniczno-kloniczne. Mieszane postaci napadów.
Tegretol można stosować zarówno w monoterapii jak i w leczeniu skojarzonym.
Tegretol jest zazwyczaj nieskuteczny w napadach nieświadomości (petit mal) oraz w napadach mioklonicznych (patrz punkt 4.4).
• Zespół maniakalny oraz zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (psychozy maniakalno-depresyjnej).
• Alkoholowy zespół abstynencyjny.
• Idiopatyczny nerwoból nerwu trójdzielnego oraz nerwoból nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego (zarówno postaci typowej jak i nietypowej). Idiopatyczny nerwoból nerwu językowo-gardłowego.

1 ml zawiesiny doustnej zawiera 20 mg karbamazepiny (Carbamazepinum).

Zawiesinę doustną można przyjmować w trakcie albo po posiłku lub między posiłkami. Należy wstrząsnąć
przed użyciem.

Określona dawka produktu leczniczego Tegretol podana w postaci zawiesiny doustnej powoduje
wystąpienie większych stężeń maksymalnych w surowicy krwi niż ta sama dawka podana w postaci
tabletki i dlatego, w celu uniknięcia objawów niepożądanych, zaleca się rozpoczynać leczenie od
podawania małych dawek, które następnie należy powoli zwiększać.

Zamiana stosowanej postaci leku z tabletek na zawiesinę doustną: należy podawać tę samą ilość produktu
leczniczego Tegretol (w mg na dobę), lecz w mniejszych dawkach jednorazowych zwiększając częstość
podawania, np. podawać zawiesinę doustną trzy razy na dobę zamiast tabletek dwa razy na dobę.

Z powodu interakcji między lekami oraz innej farmakokinetyki leków przeciwpadaczkowych, należy
szczególnie ostrożnie dobierać dawki produktu leczniczego Tegretol u pacjentów w podeszłym wieku.

Padaczka

Jeśli to możliwe, Tegretol należy stosować w monoterapii.

Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki dobowej, powoli ją zwiększając aż do uzyskania
optymalnego działania.

Oznaczanie stężenia leku w osoczu może być pomocne w ustaleniu optymalnego dawkowania (patrz
punkt 4.4).

Wprowadzanie produktu leczniczego Tegretol do stosowanego już schematu leczenia
przeciwpadaczkowego należy dokonywać stopniowo, zachowując lub, jeśli to konieczne, modyfikując
dawkowanie pozostałych leków przeciwpadaczkowych (patrz punkt 4.5).

Dorośli

Początkowa dawka wynosi 100 mg do 200 mg raz lub dwa razy na dobę; dawka powinna być stopniowo
zwiększana aż do uzyskania optymalnego działania terapeutycznego - zazwyczaj do 400 mg 2 do 3 razy na
dobę. U niektórych pacjentów konieczne może być stosowanie dawki 1600 mg, a nawet 2000 mg na dobę.

Dzieci

U dzieci w wieku 4 lat lub młodszych, zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg do 60 mg na dobę
i może być ona zwiększana o 20 do 60 mg co drugi dzień. U dzieci powyżej 4 lat leczenie karbamazepiną
można rozpocząć od 100 mg na dobę, zwiększając dawkę o 100 mg w odstępach tygodniowych.

Dawka podtrzymująca: 10 mg do 20 mg/kg masy ciała na dobę, w dawkach podzielonych, np.:

do 1 roku życia 100 mg do 200 mg na dobę (1-2 miarki zawiesiny doustnej);

I    do 5 lat              200 mg do 400 mg na dobę (1-2 miarki zawiesiny doustnej 2 razy na dobę);
6 do 10 lat 400 mg do 600 mg na dobę (2 miarki zawiesiny doustnej 2-3 razy na dobę);

II     do 15 lat 600 mg do 1000 mg na dobę (2-3 miarki zawiesiny doustnej 3 razy na dobę),

Zespól maniakalny oraz zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (psychozy
maniakalno-depresyjnej).

Zakres dawek: ok. 400 mg do 1600 mg na dobę, zwykle stosuje się dawkę 400 mg do 600 mg na dobę,
w 2 do 3 dawkach podzielonych. W leczeniu ostrych stanów maniakalnych dawki należy zwiększać dość
szybko, natomiast w profilaktyce zaburzeń dwubiegunowych zaleca się wolniejsze zwiększanie dawki
w celu zapewnienia optymalnej tolerancji produktu leczniczego.

Alkoholowy zespół abstynencyjny

Przeciętne dawkowanie: 200 mg 3 razy na dobę. W ciężkich przypadkach dawka może być zwiększona
w okresie pierwszych kilku dni (np. do 400 mg 3 razy na dobę). W początkowym okresie leczenia, gdy
dochodzi do nasilenia objawów zespołu abstynencyjnego, karbamazepinę należy podawać w skojarzeniu
z lekami uspokajająco-nasennymi (np. klometiazol, chlordiazepoksyd). Po ustąpieniu ostrej fazy, leczenie
należy kontynuować produktem leczniczym Tegretol stosowanym w monoterapii.

Nerwoból nerwu trójdzielnego

Początkową dawkę 200 mg do 400 mg na dobę należy powoli zwiększać aż do ustąpienia bólu (zazwyczaj
200 mg 3 do 4 razy na dobę). Następnie, dawkę należy stopniowo zmniejszać, aż do osiągnięcia możliwie
najmniejszej dawki podtrzymującej. U osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynanie leczenia od
dawki 100 mg 2 razy na dobę.

Stwierdzona nadwrażliwość na karbamazepinę lub leki o podobnej budowie chemicznej (np.
trój pierścieniowe leki przeciwdepresyjne) lub którąkolwiek substancję pomocniczą produktu
leczniczego. Stosowanie u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym. Stosowanie u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku kostnego w wywiadzie. Stosowanie u pacjentów z porfirią wątrobową w wywiadzie (np. porfiria ostra przerywana, porfiria
mieszana, porfiria skórna późna), Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Tegretol równocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) (patrz punkt 4.5).

Produkt leczniczy Tegretol powinien być stosowany wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim,
U pacjentów z chorobą serca, wątroby lub nerek, lub z niepożądanymi reakcjami hematologicznymi na
inne leki w wywiadzie, jak też u osób, u których uprzednio przerwano stosowanie produktu leczniczego
Tegretol, lek należy przepisywać wyłącznie po dokonaniu krytycznej oceny potencjalnych korzyści i
zagrożeń oraz stosować pod ścisłym nadzorem lekarskim.

Działanie na układ krwiotwórczy

W czasie stosowania produktu leczniczego Tegretol występowały przypadki agranulocytozy i
niedokrwistości aplastycznej. Jednakże z powodu bardzo niewielkiej częstości występowania tych działań
niepożądanych, trudno w sposób jednoznaczny oszacować ryzyko związane ze stosowaniem produktu
leczniczego Tegretol.

W przypadku agranulocytozy, całkowite ryzyko jej wystąpienia w populacji nieleczonej karbamazepiną
oszacowano na 4,7 osoby na milion w ciągu roku, a w przypadku niedokrwistości plastycznej - 2 osoby na
milion rocznie.

W wyniku stosowania karbamazepiny występuje przemijające lub stałe zmniejszenie liczby płytek krwi
lub białych krwinek z częstością wahającą się od niewielkiej (sporadycznie) do dużej (często). Jednakże
w większości przypadków działanie to jest przemijające i nie zapowiada rozwoju niedokrwistości
aplastycznej lub agranulocytozy. Niemniej jednak, przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym
Tegretol, należy wykonać badanie morfologii krwi, w tym liczbę płytek krwi, a także retykulocytów oraz
stężenia żelaza w surowicy w celu oznaczenia wartości początkowych. Następnie należy wykonywać
badania okresowe wyżej wymienionych parametrów.

Jeśli w trakcie leczenia zaobserwuje się wyraźnie małą liczbę leukocytów lub płytek krwi lub jej
zmniejszenie, pacjent powinien znaleźć się pod ścisłą obserwacją, a parametry morfologiczne krwi
powinny być dokładnie monitorowane. Należy zaprzestać stosowania produktu leczniczego Tegretol w
przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów znacznego zahamowania czynności szpiku kostnego.

Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach podmiotowych i przedmiotowych
toksyczności, objawach potencjalnych zaburzeń hematologicznych, jak również o możliwości wystąpienia
zmian skórnych i odczynów wątrobowych. Należy zalecić pacjentowi natychmiastowe zasięgnięcie porady
lekarskiej w razie wystąpienia takich objawów, jak: gorączka, ból gardła, wysypka, owrzodzenie jamy
ustnej, łatwe pojawianie się siniaków, wybroczyny lub plamica.

Ciężkie reakcje dermatologiczne

Podczas stosowania produktu leczniczego Tegretol, bardzo rzadko donoszono o przypadkach wystąpienia
ciężkich reakcji skórnych, w tym martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (ang. TEN, znanej także jako
zespół Lyella) i zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS). Pacjenci z ciężkimi reakcjami dermatologicznymi
mogą wymagać hospitalizacji, ponieważ wspomniane reakcje mogą stanowić zagrożenie dla życia i być
przyczyną zgonu. Większość przypadków SJS/TEN występuje w ciągu kilku pierwszych miesięcy leczenia
produktem leczniczym Tegretol. Jeśli występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe ciężkich reakcji
skórnych (np. SJS, zespół Lyella/TEN) Tegretol należy natychmiast przerwać leczenie produktem Tegretol
i rozważyć zastosowanie leczenia alternatywnego.

Badania retrospektywne z udziałem pacjentów pochodzenia chińskiego z grupy etnicznej Han wykazały
silną korelację między reakcjami skórnymi w postaci SJS/TEN związanymi ze stosowaniem
karbamazepiny a obecnością allelu HLA-B*1502. Donoszono o częstszym zgłaszaniu przypadków SJS
(rzadko zamiast bardzo rzadko) w niektórych krajach Azji (takich jak Tajwan, Malezja i Filipiny), w
których występowanie allelu HLA-B* 1502 w populacji jest częstsze. Odsetek nosicieli tego allelu w Azji
wynosi: ponad 15% na Filipinach, w Tajlandii, Hong Kongu i Malezji, około 10% na Tajwanie, około 4%
w północnych Chinach, około 2-4% w Azji Południowej, w tym w Indiach oraz mniej niż 1% w Japonii i
Korei, Allel HLA-B*1502 występuje w bardzo nieznacznym odsetku populacji rasy białej, czarnej,
tubylczej ludności obu Ameryk oraz Latynosów, stanowiących próbę badania.

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Tegretol należy rozważyć przeprowadzenie testów na
obecność allelu HLA-B*1502 u pacjentów wspomnianego pochodzenia w populacjach ryzyka
genetycznego (patrz punkt 6.7 Informacja dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia).
Należy unikać stosowania produktu leczniczego Tegretol u pacjentów z dodatnim wynikiem badań na
obecność allelu HLA-B*1502, chyba, że korzyści z leczenia wyraźnie przewyższają ryzyko. HLA-B*1502
może być czynnikiem ryzyka wystąpienia SJS/TEN u pacjentów pochodzenia chińskiego przyjmujących
inne leki przeciwpadaczkowe, które mogą powodować występowanie SJS/TEN, Z tego względu
u pacjentów z obecnością allelu HLA-B* 1502 należy unikać stosowania innych leków związanych z
występowaniem SJS/TEN, gdy możliwe jest zastosowanie alternatywnego leczenia. Na ogół nie zaleca się
wykonywania badań przesiewowych u pacjentów z populacji, w których występowanie allelu HLA-
B*1502 jest niewielkie. Badań przesiewowych zasadniczo nie zaleca się u pacjentów obecnie stosujących
Tegretol, ponieważ ryzyko wystąpienia SJS/TEN jest w dużej mierze ograniczone do kilku pierwszych
miesięcy leczenia, niezależnie od obecności HLA-B* 1502,

Wyniki przesiewowych badań genetycznych nie mogą nigdy zastępować odpowiedniej czujności
klinicznej i właściwego prowadzenia pacjenta. U wielu pacjentów z obecnością HLA-B* 1502 leczonych
produktem leczniczym Tegretol nie dojdzie do wystąpienia SJS/TEN, podczas, gdy stany te mogą
rozwinąć się u pacjentów z każdej grupy etnicznej bez allelu HLA-B*1502. Nie przeprowadzono badań
nad wpływem innych ewentualnych czynników ryzyka rozwoju SJS/TEN i ich powikłań, takich jak
podawanie innych leków przeciwpadaczkowych, zastosowanie się do zaleceń lekarza, jednoczesne
stosowanie innych leków, choroby współistniejące oraz stopień dokładności kontroli dermatologicznej.

Inne reakcje dermatologiczne

Mogą również wystąpić łagodne reakcje skórne, np, pojedyncze wykwity plamkowe lub grudkowo-
plamkowe, które są w większości przypadków przemijające i nie stanowią zagrożenia. Zazwyczaj ustępują
one w ciągu kilku dni lub tygodni, pomimo kontynuowania leczenia lub po zmniejszeniu dawek leku.
Jednak, z uwagi na trudności w rozróżnieniu wczesnych objawów poważniejszych reakcji skórnych od
łagodnych reakcji przejściowych, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją. Należy także
rozważyć natychmiastowe odstawienie leku, jeśli reakcja skórna nasili się podczas dalszego leczenia.

Nie stwierdzono, by obecność allelu HLA-B* 1502 prognozowała ryzyko wystąpienia także łagodniejszych
działań niepożądanych karbamazepiny na skórę, takich jak zespół nadwrażliwości na leki
przeciwdrgawkowe lub łagodna wysypka (wysypka grudkowo-plamkowa).

Nadwrażliwość

Produkt leczniczy Tegretol może wywoływać reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje nadwrażliwości
wielonarządowej, które mogą dotyczyć skóry, wątroby (włączając wewnątrzwątrobowe przewody
żółciowe), układu krwiotwórczego i układu chłonnego lub innych narządów, pojedynczo lub łącznie
w odniesieniu do reakcji układowej (patrz punkt 4.8).

Pacjentów, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbamazepinę należy poinformować, że około
25 do 30% z nich może doświadczyć reakcji nadwrażliwości na okskarbazepinę.

Może dojść do nadwrażliwości krzyżowej między karbamazepiną a fenytoiną.

W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych sugerujących reakcje nadwrażliwości,
podawanie produktu leczniczego Tegretol należy natychmiast przerwać.

Napady dragwkowe

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Tegretol u pacjentów
z mieszanymi napadami padaczkowymi, do których zalicza się typowe lub nietypowe napady
nieświadomości. W tych wszystkich stanach Tegretol może powodować zaostrzenie napadów. W
przypadku ich nasilenia należy przerwać podawanie produktu leczniczego Tegretol.

Czynność wątroby

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Tegretol, a następnie regularnie podczas leczenia
należy wykonywać badania oceniające czynność wątroby. Dotyczy to zwłaszcza osób z chorobami
wątroby w wywiadzie i pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku nasilenia zaburzenia czynności
wątroby lub wystąpienia czynnej choroby wątroby, należy bezzwłocznie przerwać leczenie produktem
leczniczym Tegretol.

Czynność nerek

Przed rozpoczęciem leczenia karbamazepiną oraz okresowo w trakcie jego stosowania, należy
przeprowadzić pełne badania moczu oraz oznaczyć stężenie mocznika we krwi.

Działanie przeciwcbolinergiczne

Karbamazepina wykazuje słabe działanie przeciwcholinergiczne. Z tego względu pacjenci z
podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą w czasie leczenia
(patrz punkt 4.8).

Działanie psychiczne

Należy brać pod uwagę, że produkt leczniczy Tegretol może uczynniać utajone psychozy oraz, u
pacjentów w podeszłym wieku, powodować splątanie i pobudzenie.

Zachowania samobójcze

U pacjentów, u których stosowano leki przeciwpadaczkowe w różnych wskazaniach, odnotowano
przypadki myśli i zachowań samobójczych. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo
badań leków przeciwpadaczkowych również wskazuje na niewielkie zwiększenie ryzyka wystąpienia
myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm powstawania tego ryzyka nie jest znany.

W związku z tym należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują oznaki myśli i zachowań
samobójczych i w razie konieczności rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Pacjentów (oraz ich
opiekunów) należy poinformować, że w razie wystąpienia oznak myśli lub zachowań samobójczych należy
poradzić się lekarza.

Wpływ na układ wewnątrzwydzielniczy

U kobiet przyjmujących jednocześnie hormonalne środki antykoncepcyjne i produkt leczniczy Tegretol
obserwowano krwawienia międzymiesiączkowe. Tegretol może zmniejszać skuteczność działania
hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Dlatego kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć
stosowanie alternatywnych metod antykoncepcji podczas leczenia produktem leczniczym Tegretol.
Z powodu indukcji enzymów, produkt leczniczy Tegretol może spowodować, że stosowane preparaty
zawierające estrogen i (lub) progesteron będą nieskuteczne (np. niepowodzenie antykoncepcji).

Kontrola stężenia leku w osoczu

Chociaż związek między stężeniem karbamazepiny w osoczu a jej dawkowaniem, skutecznością kliniczną
i tolerancją leku nie jest wyraźny, to monitorowanie stężenia leku w osoczu może być użyteczne w
następujących sytuacjach: znacznego zwiększenia częstości napadów, konieczności sprawdzenia, czy
pacjent przestrzega zaleceń i regularnie przyjmuje lek; w czasie ciąży; podczas leczenia dzieci i młodzieży;
w przypadku podejrzenia zaburzeń wchłaniania; w razie podejrzenia działania toksycznego w terapii
złożonej (patrz punkt 4.5).

Zmniejszanie dawki i przerwanie leczenia

Nagłe przerwanie leczenia produktem leczniczym Tegretol może wywołać napad padaczkowy.
W przypadku konieczności nagłego przerwania podawania produktu leczniczego Tegretol pacjentom
z padaczką, jego zmiana na inny lek przeciwpadaczkowy powinno odbywać się pod osłoną odpowiedniego
leku (np, diazepam, podawany dożylnie lub doodbytniczo, lub fenytoina podawana dożylnie).

Inne

Produkt leczniczy Tegretol w postaci zawiesiny doustnej zawiera metylu parahydroksybenzoesan oraz
propylu parahydroksybenzoesan, które mogą wywoływać reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu

późnego). Produkt leczniczy Tegretol zawiera również sorbitol i dlatego nie należy go podawać pacjentom
z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.

U zwierząt (myszy, szczury, króliki) doustne podawanie karbamazepiny w czasie organogenezy,
w dawkach dobowych działających toksycznie na ciężarną samicę (powyżej 200 mg/kg masy ciała na
dobę, tj. w dawkach 10 do 20 razy większych od dawek zwykle stosowanych u ludzi), powodowało
zwiększenie śmiertelności płodów. U szczurów, którym podawano dawkę 300 mg/kg masy ciała na dobę,
występowały poronienia. U szczurzych płodów, których matki otrzymywały toksyczne dawki
karbamazepiny krótko przed porodem, zaobserwowano opóźnienie wzrostu. U trzech badanych gatunków
zwierząt nie zaobserwowano działania teratogennego karbamazepiny, jednak w jednym badaniu na
myszach karbamazepina (w dawce doustnej 40 do 240 mg/kg masy ciała na dobę) powodowała wady u
płodów (głównie poszerzenie komór mózgowych - u 4,7% płodów grup badanych w porównaniu z 1,3%
w grupie kontrolnej).

Wiadomo, że potomstwo matek chorych na padaczkę wykazuje większą skłonność do zaburzeń
rozwojowych, w tym wad rozwojowych. Istnieją doniesienia, że karbamazepina, podobnie jak inne
podstawowe leki przeciwpadaczkowe, zwiększa ryzyko wystąpienia wad rozwojowych. Brak jednak
ostatecznych danych pochodzących z kontrolowanych badań klinicznych, w których karbamazepinę
stosowano w monoterapii. Odnotowano jednak przypadki zaburzeń rozwojowych i wad rozwojowych
w tym rozszczepu kręgosłupa, a także innych wrodzonychwad rozwojowych np: defektów twarzoczaszki,
wad w obrębie układu sercowo-naczyniowego, spodziectwo i wad dotyczących różnych układów
organizmu związanych ze stosowaniem karbamazepiny.

Należy wziąć pod uwagę następujące dane:

Ciężarne kobiety z padaczką powinny być leczone ze szczególną ostrożnością. Jeśli kobieta już otrzymująca produkt leczniczy Tegretol zachodzi w ciążę lub planuje ciążę, lub też
zaistnieje konieczność rozpoczęcia leczenia karbamazepinąu kobiety w ciąży, należy dokładnie
rozważyć korzyści i możliwe zagrożenia związane z zastosowaniem produktu leczniczego Tegretol,
zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży. U kobiet w wieku rozrodczym produkt leczniczy Tegretol, jeśli jest to tylko możliwe, należy
podawać w monoterapii, ponieważ częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych u dzieci
urodzonych przez matki leczone kilkoma lekami przeciwpadaczkowymi jest większa niż u
potomstwa kobiet stosujących jeden lek. Należy podawać najmniejsze skuteczne dawki. Zaleca się także monitorowanie stężenia leku
w osoczu. Należy poinformować pacjentki o możliwości zwiększonego ryzyka wystąpienia wad rozwojowych
oraz umożliwić im wykonanie prenatalnych badań diagnostycznych. W czasie ciąży nie należy przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, ponieważ
nasilenie choroby jest szkodliwe zarówno dla matki jak i dla płodu.

Kontrola i profilaktyka

W ciąży może wystąpić niedobór kwasu foliowego. Zgodnie z istniejącymi doniesieniami, leki
przeciwpadaczkowe mogą zwiększać niedobór tej substancji. Niedobór kwasu foliowego może
przyczyniać się do częstszego występowania wad rozwojowych u dzieci urodzonych przez matki leczone
z powodu padaczki. W związku z tym zaleca się podawanie kwasu foliowego przed zajściem w ciążę
i w czasie ciąży,

U noworodka

W celu zapobiegania krwawieniom u noworodków, zaleca się podawanie witaminy Ki kobietom
ciężarnym w końcowych tygodniach ciąży oraz potomstwu bezpośrednio po urodzeniu.

Odnotowano kilka przypadków napadów padaczkowych i (lub) depresji oddechowej u noworodków,
związanych z przyjmowaniem przez matkę produktu leczniczego Tegretol w skojarzeniu z innymi lekami
przeciwdrgawkowymi. Donoszono również o kilku przypadkach wymiotów, biegunki i (lub)
zmniejszonego przyjmowania pokarmu u noworodków, związanych z przyjmowaniem produktu
leczniczego Tegretol przez matkę. Reakcje te mogą być związane z zespołem odstawiennym
u noworodków.

Laktacja

Karbamazepina przenika do mleka matki (około 25 do 60% wartości stężenia w osoczu). W związku z tym
należy starannie rozważyć korzyści płynące z karmienia piersią, w stosunku do możliwości wystąpienia
odległych działań niepożądanych u niemowląt. Matki otrzymujące produkt leczniczy Tegretol mogą
karmić piersią pod warunkiem, że dzieci są obserwowane w kierunku objawów niepożądanych (np.
nadmierna senność, odczyny alergiczne skóry).

Płodność

Istnieją bardzo rzadkie doniesienia o zaburzeniach płodności u mężczyzn i (lub) zaburzeniach
spermatogenezy.

Z powodu zawrotów głowy i senności, wywoływanych przez Tegretol, zwłaszcza w początkowym okresie
leczenia lub podczas ustalania dawkowania, zdolność pacjenta do reagowania może być zaburzona.
Pacjenci powinni zatem zachować szczególną ostrożność w czasie prowadzenia pojazdów lub
obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Objawy przedmiotowe i podmiotowe

Przedmiotowe i podmiotowe objawy przedawkowania dotyczą zazwyczaj ośrodkowego układu
nerwowego, układu krążenia i układu oddechowego.

Ośrodkowy układ nerwowy

Zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego, dezorientacja, senność, pobudzenie, omamy, śpiączka;
nieostre widzenie, niewyraźna mowa, upośledzenie wymowy, oczopląs, ataksja, dyskineza, początkowo
wzmożenie odruchów, później ich osłabienie; drgawki, zaburzenia psychomotoryczne, drgawki kloniczne
mięśni, hipotermia, rozszerzenie źrenic.

Układ oddechowy

Depresja oddechowa, obrzęk płuc.

Układ krążenia

Częstoskurcz, niedociśnienie, niekiedy nadciśnienie, zaburzenia przewodnictwa z poszerzeniem zespołu
QRS; omdlenie związane z zatrzymaniem czynności serca.

Układ pokarmowy

Wymioty, opóźnione opróżnianie żołądka, zmniejszenie perystaltyki jelit.
Czynność nerek

Zatrzymanie moczu, skąpomocz lub bezmocz; zatrzymanie płynów, zatrucie wodne wskutek, zbliżonego
do hormonu ADH, działania karbamazepiny.

Badania laboratoryjne

Hiponatremia, możliwa kwasica metaboliczna, możliwa hiperglikemia, zwiększona aktywność fosfokinazy
kreatynowej w mięśniach.

Leczenie

Nie istnieje swoiste antidotum.

Początkowe leczenie zależy od stanu klinicznego pacjenta, którego należy hospitalizować. Należy
oznaczyć stężenie karbamazepiny w osoczu w celu potwierdzenia zatrucia i oceny stopnia
przedawkowania produktu leczniczego.

Usunięcie treści żołądkowej, płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego. Opóźnienie usunięcia treści
żołądkowej może spowodować opóźnione wchłanianie karbamazepiny i doprowadzić do nawrotu zatrucia
podczas okresu powracania do zdrowia. Podtrzymywanie podstawowych czynności życiowych w oddziale
intensywnej terapii ze stałym monitorowaniem czynności serca i starannym wyrównywaniem zaburzeń
elektrolitowych.

Zalecenia szczególne

Niedociśnienie: podać dożylnie dopaminę lub dobutaminę.
Zaburzenia rytmu serca: postępowanie indywidualne.

Drgawki: podać benzodiazepinę (np. diazepam) lub inny lek przeciwpadaczkowy, np. fenobarbital
(z zachowaniem ostrożności z uwagi na już istniejącą depresję oddechową), lub paraldehyd,

Hiponatremia (zatrucie wodne): ograniczyć podaż płynów, podawać powoli, z zachowaniem środków
ostrożności 0,9% roztwór NaCl w infuzji dożylnej. Metody te mogą być użyteczne w zapobieganiu
uszkodzeniu mózgu.

Zalecana jest hemoperfuzja z aktywowanym węglem. Istnieją doniesienia o braku skuteczności
wymuszonej diurezy, hemodializy i dializy otrzewnowej.

Można spodziewać się nawrotu i nasilenia objawów 2. i 3. dnia po przedawkowaniu w związku
z opóźnionym wchłanianiem.

Proces powstawania czynnego metabolitu 10,11-epoksydu karbamazepiny jest katalizowany głównie przez
cytochrom P4503A4 (CYP 3A4). Jednoczesne podawanie leków hamujących CYP 3A4 może
spowodować zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu, co z kolei może być przyczyną wystąpienia
działań niepożądanych. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP 3A4 może przyspieszyć metabolizm
karbamazepiny, co prowadzi do potencjalnego zmniejszenia stężenia karbamazepiny w surowicy oraz do
zmniejszenia efektu leczniczego. Podobnie zaprzestanie podawania związków indukujących CYP 3A4
może spowolnić metabolizm karbamazepiny, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia w osoczu.

Karbamazepina jest związkiem silnie indukującym CYP3A4 oraz inne układy enzymatyczne wątroby I i II
fazy i dlatego też może zmniejszać stężenie w osoczu innych jednocześnie podawanych leków, głównie
metabolizowanych głównie przez CYP3 A4 przez przyspieszenie ich metabolizmu.

Enzymem odpowiedzialnym za powstawanie pochodnej 10,11 -trans-diolowej z 10,11-epoksydu
karbamazepiny jest ludzka mikrosomalna hydrolaza epoksydowa. Jednoczesne podawanie inhibitorów
ludzkiej mikrosomalnej hydrolazy epoksydowej może spowodować zwiększenie stężenia 10,11-epoksydu
karbamazepiny w osoczu.

Środki, które mogą zwiększać stężenie karbamazepiny w osoczu

Zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu może być przyczyną działań niepożądanych (np. zawrotów
głowy, senności, ataksji, podwójnego widzenia) i dlatego należy odpowiednio dostosować dawkę produktu
leczniczego Tegretol i (lub) kontrolować stężenie leku w osoczu, gdy lek podawany jest jednocześnie
z wymienionymi niżej substancjami.

Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: dekstropropoksyfen, ibuprofen.
Leki o działaniu androgennym: danazol.

Antybiotyki: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, troleandomycyna, josamycyna,
klarytromycyna).

Leki przeciwdepresyjne: np. dezypramina, fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, trazodon,
wiloksazyna.

Leki przeciwpadaczkowe: styrypentol, wigabatryna.

Leki przeciw grzybicze: azole (np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol).
Leki przeciwhistaminowe: loratadyna, terfenadyna.
Leki przeciwpsychotyczne: olanzapina.
Leki przeciwgruźlicze: izoniazyd.

Leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy w leczeniu HIV (np. rytonawir).

Inhibitory anhydrazy węglanowej: acetazolamid.

Leki sercowo-naczyniowe: diltiazem, werapamil.

Leki stosowane w chorobie wrzodowej: cymetydyna, omeprazol.

Leki zwiotczające mięśnie: oksybutynina, dantrolen.

Inhibitory agregacji płytek krwi: tyklopidyna.

Inne interakcje; sok grejpfrutowy, nikotynamid (u dorosłych, tylko w dużych ilościach).

Środki, które mogą zwiększyć stężenie czynnego metabolitu, 10,11-epoksydu karbamazepiny
w osoczu

Zwiększenie stężenia 10,11-epoksydu karbamazepiny w osoczu może być przyczyną działań
niepożądanych (np. zawrotów głowy, senności, ataksji, podwójnego widzenia) i dlatego należy
odpowiednio dostosować dawkę produktu leczniczego Tegretol i (lub) kontrolować stężenie leku
w osoczu, gdy lek podawany jest jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami:
loksapina, kwetiapina, prymidon, progabid, kwas walproinowy, walnoktamid i walpromid.

Środki, które mogą zmniejszać stężenie karbamazepiny w osoczu

Może zajść konieczność dostosowania dawki produktu leczniczego Tegretol, gdy lek stosowany jest
jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami.

Leki przeciwpadaczkowe: felbamat, metsuksymid, okskarbazepina, fenobarbital, fensuksymid, fenytoina
i fosfenytoina, prymidon i, choć dane są częściowo sprzeczne, być może również klonazepam.
Leki przeciwnowotworowe: cysplatyna, doksorubicyna.
Leki przeciwgruźlicze: ryfampicyna.

Leki rozszerzające oskrzela i leki przeciwastmatyczne: teofilina, aminofilina.
Leki stosowane w dermatologii: izotretynoina.

Inne interakcje: preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum).

Wpływ produktu leczniczego Tegretol na stężenie w osoczu jednocześnie stosowanych leków

Karbamazepina może zmniejszać stężenie w osoczu, ograniczać, a nawet znosić działanie pewnych leków.
Może zajść konieczność dostosowania dawki następujących leków w zależności od potrzeb klinicznych:
Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: buprenorfina, metadon, paracetamol, fenazon (antypiryna),
tramadol.

Antybiotyki: doksycyklina.

Leki przeciwzakrzepowe: doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, fenprokumon, dikumarol
i acenokumarol).

Leki przeciwdepresyjne: bupropion, cytalopram, mianserin, nefazodon, sertralina, trazodon,
trój pierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. imipramina, amitryptylina, nortryptylina, klomipramina).
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Tegretol w skojarzeniu z inhibitorami
monoaminooksydazy (IMAO); przed podaniem produktu leczniczego Tegretol należy przerwać podawanie
inhibitorów MAO na co najmniej 2 tygodnie lub dłużej, jeśli pozwala na to stan kliniczny (patrz punkt
4.3).

Leki przeciwpadaczkowe: klobazam, klonazepam, etosuksymid, felbamat, lamotrygina, okskarbazepina,
prymidon, tiagabina, topiramat, kwas walproinowy, zonisamid.

Donoszono, że pod wpływem karbamazepiny stężenia fenytoiny w osoczu zarówno zwiększały się, jak
i zmniejszały się, istnieją także rzadkie doniesienia o zwiększeniu stężenia mefenytoiny w osoczu.
Leki przeciwgrzybicze: itrakonazol.
Leki przeciw robakom: prażykwantel.
Leki przeciwnowotworowe: imatynib.

Leki przeciwpsychotyczne: klozapina, haloperydol i bromperydol, olanzapina, kwetiapina, rysperydon,
zyprazydon.

Leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy w leczeniu HIV (np. indynawir, rytonawir, sakwinawir).

Leki anksjolityczne: alprazolam, midazolam.

Leki rozszerzające oskrzela lub przeciwastmatyczne: teofilina.

Środki antykoncepcyjne: hormonalne środki antykoncepcyjne (należy rozważyć stosowanie
alternatywnych metod antykoncepcji).

Leki sercowo-naczyniowe: blokery kanału wapniowego (pochodne dihydropirydyny np. felodypina),
digoksyna.

Korty ko steroidy: kortykosteroidy (np. prednizolon, deksametazon).

Leki immunosupresyjne: cyklosporyna, ewerolimus.

Leki stosowane w chorobach tarczycy: lewotyroksyna.

Inne interakcje: produkty lecznicze zawierające estrogeny i (lub) progesteron.

Leczenie skojarzone wymagające szczególnej uwagi

Donoszono, że j ednoczesne stosowanie karbamazepiny i lewetiracetamu zwiększa toksyczne działanie
karbamazepiny.

Donoszono, że jednoczesne stosowanie karbamazepiny i izoniazydu zwiększa jego toksyczne działanie na
wątrobę.

Równoczesne podawanie karbamazepiny i soli litu lub metoklopramidu oraz karbamazepiny i
neuroleptyków (np. haloperydolu, tiorydazyny), może prowadzić do nasilenia niepożądanych objawów
neurologicznych (w przypadku neuroleptyków nawet w przypadku terapeutycznych stężeń w osoczu).

Równoczesne stosowanie karbamazepiny i niektórych leków moczopędnych (hydrochlorotiazydu,
furosemidu) może powodować objawową hiponatremię.

Karbamazepina może antagonizować działanie niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie (np.
pankuronium). W razie potrzeby należy stosować je w większych dawkach i równocześnie dokładnie
obserwować pacjentów w kierunku szybszej niż zwykle możliwości ustąpienia blokady nerwowo -
mięśniowej.

Podobnie do innych leków psychotropowych, karbamazepina może zmniejszać tolerancję alkoholu. Jest
zatem wskazane, by w czasie leczenia pacjenci wstrzymali się od picia alkoholu.

Niektóre działania niepożądane występują bardzo często lub często, zwłaszcza w początkowym okresie
leczenia produktem leczniczym Tegretol, jeśli dawka początkowa jest zbyt duża lub u pacjentów
w podeszłym wieku. Są to działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego (bóle
i zawroty głowy, niezborność ruchowa, senność, znużenie, podwójne widzenie), jak również zaburzenia
żołądka i jelit (nudności i wymioty) oraz alergiczne odczyny skórne.

Działania niepożądane związane z wielkością dawki, zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni, samoistnie lub
po przejściowym zmniejszeniu dawki. Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego mogą być
następstwem względnego przedawkowania, albo znacznych zmian stężenia leku w osoczu. W takich
przypadkach zaleca się monitorowanie stężenia karbamazepiny w osoczu.

Działania niepożądane (Tabela 1) zostały sklasyfikowane według częstości występowania, od
najczęstszych do najrzadszych, zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (> 1/10); często (> 1/100,
< 1/10); niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100); rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000),
w tym pojedyncze przypadki (patrz też tabela nr 1 w CHPL)