Tarka, 180 mg + 2 mg, 30 tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu

Nadciśnienie tętnicze samoistne u pacjentów, u których uzyskano prawidłowe wartości ciśnienia stosując osobno produkty zawierające chlorowodorek werapamilu i trandolapryl w takich samych dawkach jak w produkcie Tarka.

Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu produktu Tarka zawiera 180 mg chlorowodorku werapamilu (Verapamili hydrochloridum) w postaci o przedłużonym uwalnianiu i 2 mg trandolaprylu (Trandolaprilum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Dorośli

Jedna (1) tabletka produktu Tarka raz na dobę rano, po śniadaniu. Tabletkę należy połykać w całości.

Osoby w podeszłym wieku

U niektórych pacjentów w podeszłym wieku może wystąpić nasilenie działania hipotensyjnego ponieważ dostępność biologiczna produktu Tarka jest u nich większa niż u młodszych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Produkt Tarka jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat (patrz punkt 4.3).

Pacjenci z niewydolnością nerek

Produkt Tarka jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Nie zaleca się stosowania produktu Tarka u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z marskością wątroby z wodobrzuszem (patrz punkty 4.3 i 4.4).

‑ Znana nadwrażliwość na trandolapryl lub inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE) i (lub) werapamil lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

‑ Obrzęk naczynioruchowy po zastosowaniu inhibitorów ACE w wywiadzie.

‑ Dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy.

‑ Wstrząs kardiogenny.

‑ Świeży powikłany zawał mięśnia sercowego.

‑ Blok przedsionkowo-komorowy II° lub III° u pacjentów bez wszczepionego stymulatora serca.

‑ Blok zatokowo-przedsionkowy.

‑ Zespół chorego węzła zatokowego u pacjentów bez wszczepionego stymulatora serca.

‑ Zastoinowa niewydolność serca.

‑ Trzepotanie/migotanie przedsionków w związku z istnieniem dodatkowej, nieprawidłowej drogi przewodzenia (np. zespół WPW).

‑ Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min).

‑ Dializa.

‑ Marskość wątroby z wodobrzuszem.

‑ Zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory.

‑ Pierwotny hiperaldosteronizm.

‑ Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

‑ Stosowanie produktu leczniczego u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.

Objawowe niedociśnienie tętnicze

Produkt Tarka może niekiedy powodować objawowe niedociśnienie tętnicze. Ryzyko jego wystąpienia jest zwiększone u pacjentów z pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron (np. w przypadku hipowolemii lub niedoboru sodu w wyniku stosowania diuretyków, diety niskosodowej, dializ, odwodnienia po biegunkach i wymiotach, u pacjentów z niewydolnością lewokomorową, nadciśnieniem tętniczym naczyniowo-nerkowym).

U tych pacjentów przed zastosowaniem produktu należy wyrównać hipowolemię i niedobór sodu, a leczenie najlepiej rozpoczynać w warunkach szpitalnych. Pacjenci, u których podczas dostosowywania dawki produktu wystąpi niedociśnienie tętnicze powinni leżeć. U tych pacjentów może być konieczne doustne uzupełnienie płynów lub podanie soli fizjologicznej dożylnie. Leczenie produktem Tarka można zazwyczaj kontynuować po wyrównaniu objętości krwi krążącej i ustąpieniu niedociśnienia tętniczego.

W okresie rozpoczynania leczenia i dobierania dawki, konieczne jest dokładne monitorowanie pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami mózgowo-naczyniowymi, u których nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał mięśnia sercowego lub incydent mózgowo-naczyniowy.

Niewydolność nerek (patrz punkt 4.3)

U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek należy regularnie kontrolować czynność nerek.

Produkt Tarka może spowodować hiperkaliemię u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Ostre pogorszenie czynności nerek (ostra niewydolność nerek) może wystąpić szczególnie u pacjentów z istniejącymi przed leczeniem zaburzeniami czynności nerek lub zastoinową niewydolnością serca.

Nie ma wystarczającego doświadczenia w leczeniu produktem Tarka nadciśnienia tętniczego wtórnego, szczególnie naczyniowo-nerkowego. Z tego względu produktu nie należy podawać pacjentom z nadciśnieniem tętniczym wtórnym, ponieważ w przypadku obustronnego zwężenia tętnic nerkowych lub zwężenia tętnicy jedynej czynnej nerki (np. przeszczepionej) istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia ostrej niewydolności nerek.

Białkomocz

Białkomocz może wystąpić u pacjentów z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub leczonych stosunkowo dużymi dawkami inhibitora ACE.

Chorzy na cukrzycę

U chorych na cukrzycę leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, w pierwszym miesiącu leczenia inhibitorem ACE należy dokładnie monitorować poziom glikemii.

Ciężka niewydolność wątroby

Nie należy stosować produktu Tarka u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby ze względu na brak doświadczenia w stosowaniu produktu u tych pacjentów. Produkt Tarka jest przeciwwskazany w przypadku marskości wątroby z wodobrzuszem (patrz punkt 4.3).

Obrzęk naczynioruchowy

W rzadkich przypadkach inhibitory ACE (takie jak trandolapryl) mogą powodować obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, języka, głośni i (lub) krtani. Należy wówczas natychmiast odstawić produkt i poddać pacjenta obserwacji do czasu ustąpienia obrzęku.

Obrzęk naczynioruchowy ograniczony do twarzy zwykle ustępuje samoistnie. Obrzęk naczynioruchowy obejmujący nie tylko twarz, ale i głośnię może zagrażać życiu ze względu na ryzyko niedrożności dróg oddechowych.

U pacjentów rasy czarnej leczonych inhibitorami ACE obrzęk naczynioruchowy występuje częściej niż u innych pacjentów.

W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego obejmującego język, głośnię i (lub) krtań należy natychmiast wstrzyknąć podskórnie 0,3 do 0,5 ml roztworu adrenaliny (epinefryny) (1:1000) stosując jednocześnie inne metody postępowania leczniczego.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z idiopatycznym obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie.

Produkt Tarka jest również przeciwwskazany u pacjentów, u których obrzęk naczynioruchowy wystąpił po innym produkcie hamującym aktywność konwertazy angiotensyny (patrz punkt4.3).

Informowano również o występowaniu obrzęku naczynioruchowego jelit u pacjentów leczonych inhibitorami ACE. Należy to brać pod uwagę u pacjentów leczonych trandolaprylem zgłaszających się z bólem brzucha (z nudnościami lub wymiotami albo bez).

Agranulocytoza i działanie hamujące na szpik kostny

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE rzadko obserwowano agranulocytozę i działanie hamujące na szpik kostny. Występują one częściej u pacjentów z niewydolnością nerek, zwłaszcza ze współistniejącymi kolagenozami. U pacjentów z kolagenozami (np toczniem rumieniowatym i twardziną układową), zwłaszcza z towarzyszącą im niewydolnością nerek oraz w przypadku równoczesnego stosowania kortykosteroidów i antymetabolitów, należy regularnie kontrolować liczbę białych krwinek i stężenie białka w moczu.

Kaszel

Podczas leczenia inhibitorem ACE może wystąpić suchy kaszel bez wykrztuszania wydzieliny, przemijający po odstawieniu produktu.

Hiperkaliemia

Hiperkaliemia może wystąpić podczas leczenia inhibitorem ACE, szczególnie u osób z niewydolnością nerek i (lub) niewydolnością serca. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktów zawierających potas, ani leków moczopędnych oszczędzających potas, ponieważ może to doprowadzić do istotnego zwiększenia stężenia tego pierwiastka w surowicy. Jeśli z uzasadnionych powodów konieczne jest jednoczesne podawanie tych produktów, należy często kontrolować stężenie potasu w surowicy.

Osoby w podeszłym wieku

Produkt Tarka stosowano w nielicznej grupie osób w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym. Z danych farmakokinetycznych wynika, że dostępność biologiczna produktu Tarka jest większa u pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem niż u pacjentów młodych. U niektórych pacjentów w podeszłym wieku może wystąpić bardziej nasilone działanie hipotensyjne niż u innych. Zaleca się ocenę czynności nerek na początku leczenia.

Stosowanie produktu Tarka w okresie okołooperacyjnym

U chorych operowanych w znieczuleniu ogólnym, podanie inhibitora ACE może powodować hipotonię, którą można skorygować stosując środki zwiększające objętość osocza.

Stosowanie produktu Tarka u chorych na cukrzycę

U pacjentów leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, w pierwszym miesiącu stosowania inhibitora ACE, należy kontrolować stężenie glukozy we krwi (patrz punkt 4.5).

Zaburzenia przewodzenia

Należy zachować ostrożność stosując produkt Tarka u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym I° (patrz punkt 4.3).

Bradykardia

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Tarka u pacjentów z bradykardią (patrz punkt 4.3).

Zaburzenia przewodzenia nerwowo-mięśniowego

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Tarka u pacjentów z zaburzeniami przewodzenia nerwowo-mięśniowego (miastenia gravis, zespół Lamberta i Eatona, późne stadia dystrofii mięśniowej Duchenne’a).

Stosowanie u pacjentów hemodializowanych (patrz punkt4.3)

U pacjentów leczonych inhibitorem ACE, u których stosowano hemodializę z użyciem błon dializacyjnych (ang. high-flux) z metylosiarczanu poliakrylonitrylu o większym współczynniku ultrafiltracji (np. ¢AN 69¢) występowały reakcje anafilaktyczne. Z tego względu u pacjentów leczonych inhibitorem ACE nie wolno stosować takich błon dializacyjnych.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Leczenie odczulające

U pacjentów będących w trakcie terapii odczulającej w przypadku uczulenia na jady owadów, w przypadku równoczesnego stosowania inhibitorów ACE mogą wystąpić reakcje anafilaktyczne (w tym również zagrażające życiu).

Afereza LDL

U pacjentów, u których zastosowano aferezę LDL i równocześnie podawano inhibitory ACE obserwowano zagrażające życiu reakcje anafilaktyczne.

Przed rozpoczęciem leczenia i podczas leczenia należy kontrolować czynność nerek.

Przed podaniem kolejnej dawki produktu Tarka należy zmierzyć ciśnienie tętnicze w celu oceny odpowiedzi terapeutycznej na produkt.

Laktoza

Produkt Tarka tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera laktozę. Każda tabletka zawiera 107 mg laktozy jednowodnej. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy nie powinni stosować produktu Tarka.

Sód

Jedna tabletka produktu zawiera 1,12 mmola (25,76 mg) sodu. Powinni to uwzględnić pacjenci stosujący dietę o kontrolowanej zawartości sodu.

Ciąża

Bezpieczeństwo stosowania produktu Tarka u kobiet w ciąży nie zostało dostatecznie udokumentowane. Informowano o pojedynczych przypadkach hipoplazji płuc u noworodków, opóźnieniu wewnątrzmacicznego rozwoju płodu, występowaniu przetrwałego przewodu tętniczego oraz hipoplazji czaszki po stosowaniu inhibitorów ACE u kobiet w ciąży.

Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne. Narażenie na inhibitory ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). (Patrz także punkt 5.3).

Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło od drugiego trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne czynności nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią

Chlorowodorek werapamilu przenika do mleka kobiecego. Ze względu na brak danych odnośnie stosowania trandolaprylu podczas karmienia piersią, nie zaleca się stosowania produktu Tarka, zwłaszcza w przypadku karmienia piersią noworodka lub wcześniaka.

Zaleca się podawanie innych produktów leczniczych, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku karmienia piersią noworodka lub wcześniaka.

W zależności od osobniczej wrażliwości pacjenta produkt Tarka może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Produkt Tarka może zwiększać stężenie alkoholu we krwi i opóźniać jego wydalanie. Z tego powodu działanie alkoholu może być nasilone.

Największa dawka dobowa trandolaprylu stosowana w badaniach klinicznych wynosiła 16 mg i nie powodowała żadnych objawów nietolerancji.

W przypadku przedawkowania produktu Tarka wystąpić mogą następujące objawy przedmiotowe i podmiotowe wywołane przez werapamil: niedociśnienie tętnicze, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, asystolia i inotropizm ujemny. W wyniku przedawkowania dochodziło do zgonów.

Po przedawkowaniu produktu Tarka mogą wystąpić następujące objawy przedmiotowe i podmiotowe wywołane przez inhibitor ACE: ciężkie niedociśnienie tętnicze, wstrząs, stupor, bradykardia, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek, hiperwentylacja, tachykardia, kołatanie serca, zawroty głowy, niepokój i kaszel.

Leczenie

Po przedawkowaniu produktu Tarka należy rozważyć całkowite płukanie jelit. Dalszemu wchłanianiu werapamilu znajdującego się w przewodzie pokarmowym powinno zapobiec płukanie żołądka oraz podanie leku adsorbującego (węgiel aktywowany) i leku przeczyszczającego.

Poza postępowaniem ogólnym (utrzymanie odpowiedniej objętości krwi krążącej przez podanie osocza lub płynów osoczozastępczych), można również podawać leki działające inotropowo dodatnio na serce, takie jak dopamina, dobutamina lub izoproterenol.

W przypadku przedawkowania produktu Tarka, leczenie powinno polegać na podtrzymaniu czynności życiowych. W leczeniu przedawkowania chlorowodorku werapamilu będącego składnikiem produktu Tarka stosowano podawany parenteralnie wapń, pobudzenie receptorów β-adrenergicznych i płukanie przewodu pokarmowego. Ze względu na możliwość opóźnionego wchłaniania werapamilu z produktu Tarka, pacjenci mogą wymagać obserwacji i hospitalizacji przez okres do 48 godzin. Chlorowodorku werapamilu nie można usunąć z ustroju drogą hemodializy.

W przypadku przedawkowania trandolaprylu zaleca się podanie soli fizjologicznej we wlewie dożylnym. W razie wystąpienia niedociśnienia tętniczego należy ułożyć pacjenta jak we wstrząsie. Można rozważyć podanie we wlewie dożylnym angiotensyny II oraz (lub) amin katecholowych. Jeśli dawka leku została przyjęta niedawno, należy podjąć działania zmierzające do usunięcia trandolaprylu z ustroju (tj. wywołanie wymiotów, płukanie żołądka, podanie leków adsorbujących i siarczanu sodu). Nie wiadomo czy trandolapryl (lub jego czynny metabolit – trandolaprylat) można usunąć drogą hemodializy. W przypadku opornego na leczenie rzadkoskurczu wskazana jest implantacja stymulatora. Należy często kontrolować objawy czynności życiowych oraz stężenia elektrolitów i kreatyniny w surowicy.

Produkt Tarka zawiera chlorowodorek werapamilu dlatego istnieje potencjalna możliwość wystąpienia wymienionych poniżej interakcji.

Badania metabolizmu in vitro wskazują, że chlorowodorek werapamilu jest metabolizowany przez izoenzymy 3A4, 1A2, 2C8, 2C9 i 2C18 cytochromu P450. Wykazano, że werapamil jest inhibitorem CYP3A4 i glikoproteiny P (Pgp). Informowano o istotnych klinicznie interakcjach z lekami hamującymi CYP3A4, które powodowały zwiększenie stężenia chlorowodorku werapamilu w osoczu oraz lekami indukującymi CYP3A4, które powodowały zmniejszenie stężenia chlorowodorku werapamilu w osoczu. Pacjenci powinni, zatem pozostawać pod kontrolą w celu wykluczenia interakcji.

W tabeli poniżej przedstawiono listę możliwych interakcji wynikających z właściwości farmakokinetycznych.

Inne interakcje werapamilu z lekami oraz dodatkowe informacje dotyczące interakcji

Leki przeciwarytmiczne, β-adrenolityczne

Wzajemne nasilanie działania na układ krążenia (blok przedsionkowo-komorowy wyższego stopnia, większy stopień zmniejszenia częstości akcji serca, wywołanie niewydolności serca i nasilenie niedociśnienia tętniczego).

Leki hipotensyjne, moczopędne i rozszerzające naczynia krwionośne

Nasilenie efektu hipotensyjnego.

Prazosyna, terazosyna

Addycyjne działanie hipotensyjne.

Leki przeciwwirusowe przeciw ludzkiemu wirusowi upośledzenia odporności

Ze względu na możliwe działanie hamujące metabolizm wywierane przez niektóre leki przeciwwirusowe przeciw ludzkiemu wirusowi upośledzenia odporności takie jak rytonawir, może się zwiększyć stężenie werapamilu w osoczu. Należy zachować ostrożność lub zmniejszyć dawkę werapamilu.

Chinidyna

Niedociśnienie tętnicze.

U pacjentów z kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu wystąpić może obrzęk płuc.

Karbamazepina

Zwiększenie stężenia karbamazepiny.

Może to powodować działania niepożądane karbamazepiny takie, jak podwójne widzenie, bóle głowy, ataksja lub zawroty głowy.

Lit

Nasilenie neurotoksyczności litu.

Należy kontrolować stężenie litu w surowicy.

Ryfampicyna

Działanie obniżające ciśnienie tętnicze może być mniejsze.

Kolchicyna

Kolchicyna jest substratem zarówno dla CYP3A jak i glikoproteiny P (Pgp), która bierze udział w transporcie na zewnątrz komórki. Werapamil jest znanym inhibitorem CYP3A i Pgp. Kiedy werapamil i kolchicyna są podawane jednocześnie hamowanie Pgp i (lub) CYP3A przez werapamil może powodować zwiększenie narażenia na kolchicynę. Nie należy stosować jednocześnie werapamilu i kolchicyny.

Dantrolen

Odnotowano hiperkaliemię i zmniejszenie kurczliwości mięśnia sercowego po podaniu dantrolenu pacjentowi z chorobą wieńcową serca leczonego werapamilem. Nie należy stosować jednocześnie werapamilu i dantrolenu.

Sulfinpirazon

Działanie obniżające ciśnienie tętnicze może być mniejsze.

Leki blokujące przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe

Nasileniu może ulec blokowanie przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego.

Kwas acetylosalicylowy

Zwiększona skłonność do krwawień.

Alkohol etylowy

Zwiększenie stężenia etanolu w osoczu.

Inhibitory reduktazy hydroksymetyloglutarylo-koenzymu A (HMG-CoA) – statyny

Leczenie inhibitorami reduktazy HMG-CoA (np. symwastatyną, atorwastatyną lub lowastatyną) u pacjentów stosujących werapamil należy rozpocząć od podawania najmniejszej możliwej dawki, którą następnie dostosowuje się przez stopniowe zwiększanie. Jeśli stosowanie werapamilu rozpoczyna się u pacjentów już przyjmujących inhibitor reduktazy HMG-CoA (np. symwastatynę, atorwastatynę lub lowastatynę), należy rozważyć zmniejszenie dawki statyny, a następnie powtórnie ją dostosować uwzględniając stężenie cholesterolu w surowicy.

Fluwastatyna, prawastatyna i rozuwastatyna nie są metabolizowane przez CYP3A4 i prawdopodobieństwo interakcji z werapamilem jest mniejsze.

Produkt Tarka zawiera trandolapryl dlatego istnieje potencjalna możliwość wystąpienia wymienionych poniżej interakcji.

Leki moczopędne

Stosowanie trandolaprylu jednocześnie z lekami moczopędnymi lub innymi lekami o działaniu przeciwnadciśnieniowym może nasilać efekt obniżenia ciśnienia wywołany przez trandolapryl.

Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, amiloryd, triamteren) lub podawanie potasu może zwiększać zagrożenie hiperkaliemią, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek. Trandolapryl może zmniejszać utratę potasu wywołaną przez tiazydowe leki moczopędne.

Leki przeciwcukrzycowe

Jak w przypadku wszystkich inhibitorów ACE, podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwcukrzycowych (insulina lub doustne leki przeciwcukrzycowe) może nasilać się działanie obniżające stężenie glukozy we krwi, stwarzając większe zagrożenie hipoglikemią.

Lit

Trandolapryl może zmniejszyć wydalanie litu.

Inne

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE informowano o reakcjach rzekomoanafilaktycznych na stosowane podczas hemodializy błony dializacyjne (z poliakrylonitrylu), o wysokim współczynniku ultrafiltracji oraz aferezy LDL z siarczanem dekstranu. Należy unikać przepisywania inhibitorów ACE dializowanym i poddawanym aferezie LDL pacjentom (patrz też punkt 4.4).

Tak jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych, niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą zmniejszać działanie trandolaprylu. Należy częściej kontrolować ciśnienie tętnicze, jeśli przepisuje się lub odstawia niesteroidowy lek przeciwzapalny pacjentowi leczonemu trandolaprylem.

Inhibitory ACE mogą nasilać działanie niektórych leków znieczulających obniżające ciśnienie tętnicze.

Stosowanie jednocześnie z inhibitorami ACE - allopurynolu, cytostatyków, leków immunosupresyjnych lub kortykosteroidów o działaniu ogólnym lub prokainamidu może zwiększać ryzyko wystąpienia leukopenii.

Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego mogą powodować zmniejszenie biodostępności inhibitorów ACE.

Leki sympatykomimetyczne mogą zmniejszać działanie hipotensyjne inhibitorów ACE. Pacjenci powinni pozostawać pod stałą kontrolą lekarza.

Jak w przypadku wszystkich leków o działaniu hipotensyjnym, stosowanie w skojarzeniu z lekiem neuroleptycznym lub trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego.

U pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory po zawale mięśnia sercowego nie stwierdzono interakcji klinicznych, gdy trandolapryl podawano w skojarzeniu z lekami trombolitycznymi, kwasem acetylosalicylowym, lekami β-adrenolitycznymi, antagonistami wapnia, azotanami, lekami przeciwzakrzepowymi lub digoksyną.

Działania niepożądane produktu Tarka są takie, jak pojedynczych jego składników lub leków z grup farmakologicznych, do których należą. Najczęściej opisywanymi działaniami niepożądanymi są: kaszel, bóle głowy, zaparcia, zawroty głowy o różnym nasileniu oraz uderzenia gorąca (patrz tabela poniżej).

Działania niepożądane opisywane przez pacjentów lub zaobserwowane podczas badań klinicznych przedstawiono w tabeli poniżej. Objawy niepożądane dotyczące poszczególnych układów narządowych uszeregowano według częstości występowania: często (≥1/100, < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, < 1/1 000) oraz bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki.

Nie informowano o wymienionych poniżej działaniach niepożądanych w związku ze stosowaniem produktu Tarka, ale na ogół uznaje się je za charakterystyczne dla inhibitorów ACE.

‑ Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, a w pojedynczych przypadkach agranulocytoza.

Informowano o pojedynczych przypadkach niedokrwistości hemolitycznej u pacjentów z wrodzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

‑ Zaburzenia psychiczne: bardzo rzadko stany oszołomienia.

‑ Zaburzenia układu nerwowego: rzadko zaburzenia snu.

‑ Zaburzenia ucha i błędnika: rzadko zaburzenia równowagi, szumy uszne.

‑ Zaburzenia serca/zaburzenia naczyniowe: podczas stosowania inhibitorów ACE opisywano pojedyncze przypadki zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia serca i przejściowych ataków niedokrwiennych w związku z hipotonią.

‑ Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: rzadko zapalenie zatok, nieżyt nosa, zapalenie języka i skurcz oskrzeli.

‑ Zaburzenia żołądka i jelit: bardzo rzadko objawy dyspeptyczne.

Pojedyncze przypadki niedrożności jelit oraz obrzęku naczynioruchowego jelit (patrz także punkt 4.4).

‑ Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: pojedyncze przypadki żółtaczki cholestatycznej.

‑ Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: bardzo rzadko reakcje alergiczne i nadwrażliwości takie, jak zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Reakcjom tym może towarzyszyć gorączka, bóle mięśni, bóle stawów, eozynofilia i (lub) zwiększone miana przeciwciał przeciwjądrowych (ANA).

‑ Badania diagnostyczne: zwiększenie stężenia mocznika we krwi i stężenia kreatyniny w osoczu zwłaszcza w niewydolności nerek, ciężkiej niewydolności serca i nadciśnieniu tętniczym naczyniowo-nerkowym. Stężenia powracają do wartości prawidłowych po odstawieniu produktu.

Niekiedy obserwowano objawową lub ciężką hipotonię po rozpoczęciu leczenia inhibitorami ACE. Zjawisko to występuje zwłaszcza w niektórych grupach ryzyka takich, jak pacjenci z pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron.

Wymienionych poniżej działań niepożądanych nie zgłaszano w związku ze stosowaniem produktu Tarka, ale na ogół uznaje się je za charakterystyczne dla leków blokujących kanały wapniowe, będących pochodnymi fenyloalkiloaminy (werapamil).

‑ Zaburzenia układu nerwowego: w niektórych przypadkach wystąpić mogą objawy pozapiramidowe (choroba Parkinsona, choreoatetoza, zespół dystoniczny). Dotychczasowe doświadczenia wskazują, że objawy te przemijają po odstawieniu produktu.

Bardzo rzadko informowano o przypadkach nasilenia objawów miastenii, zespołu Lamberta i Eatona oraz późnych stadiów dystrofii mięśniowej Duchenne’a (patrz także punkt 4.4).

‑ Zaburzenia żołądka i jelit: rozrost dziąseł w następstwie długotrwałego leczenia obserwuje się niezwykle rzadko i przemija on po odstawieniu produktu.

‑ Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: opisywano występowanie zespołu Stevensa i Johnsona oraz erytromelalgii (czerwienicy bolesnej kończyn). W pojedynczych przypadkach obserwowano alergiczne odczyny skórne, takie jak rumień.

‑ Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: opisywano przypadki hiperprolaktynemii i mlekotoku.

Zbyt duże zmniejszenie ciśnienia tętniczego u pacjentów z dławicą piersiową lub chorobami naczyniowymi mózgu leczonych werapamilem może doprowadzić do zawału serca lub udaru mózgu.

Informowano o jednym przypadku porażenia (niedowład czterokończynowy) po jednoczesnym zastosowaniu werapamilu i kolchicyny. Mógł on być spowodowany przez kolchicynę, która przeniknęła barierę krew-mózg w wyniku zahamowania przez werapamil CYP3A i Pgp. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania werapamilu i kolchicyny.