Tamoxifen-Ebewe 20, 20 mg, 30 tabletek

Lek Tamoxifen-Ebewe 20, 20 mg w postaci tabletek jest stosowany do leczenia raka piersi. Może być stosowany w monoterapii, ale najczęściej stosuje się go jednocześnie z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Leczenie raka piersi.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka dobowa leku Tamoxifen-Ebewe wynosi 20 mg. U pacjentów z zaawansowaną chorobą stosowano dawki 30 lub 40 mg. Maksymalna dawka dobowa leku Tamoxifen-Ebewe wynosi 40 mg. Odpowiedź na leczenie obserwuje się zwykle w ciągu czterech do dziesięciu tygodni leczenia, lecz u pacjentów z przerzutami do kości może ona wystąpić dopiero po kilku miesiącach.

Tabletki należy połykać w całości, popijając płynem. Lek należy przyjmować podczas posiłku. Jeśli konieczne jest przyjmowanie więcej niż jednej tabletki, dawkę leku Tamoxifen-Ebewe można przyjmować jeden raz lub dwa razy na dobę.

Czas leczenia ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od ciężkości i przebiegu choroby. Leczenie zwykle jest długotrwałe.

Leku Tamoxifen-Ebewe nie wolno stosować u dzieci.

Nie stosować leku Tamoxifen-Ebewe:

• jeśli pacjent ma uczulenie na tamoksyfen lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku

• jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia krwi, takie jak małopłytkowość i leukopenia; 

• jeśli pacjent ma duże stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemię); 

• jeśli pacjentka jest w ciąży.

Tamoxifen-Ebewe zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Tabletki leku Tamoxifen-Ebewe pakowane są w pojemniki z polipropylenu z polietylenowym korkiem lub w blistry z folii Aluminium/PVC/PVDC, w tekturowym pudełku.

Opakowania zawierają 30 tabletek.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Tamoxifen-Ebewe należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: 

• pacjent jednocześnie otrzymuje inne leki, szczególnie leki zapobiegające krzepnięciu krwi; 

• u pacjenta stwierdzono chorobę oczu, wątroby, nerek, chorobę zakrzepowo-zatorową, cukrzycę lub inne problemy zdrowotne; 

• pacjentka ma nietypowe krwawienia z dróg rodnych, nieregularne miesiączki, upławy, bóle lub ucisk w okolicy miednicy;Lekarz zleci badania w celu ustalenia przyczyny każdego krwawienia z dróg rodnych ze względu na związane z leczeniem zwiększone ryzyko zmian nowotworowych w błonie śluzowej macicy (endometrium). U kobiet przed menopauzą leczenie tamoksyfenem może zahamować miesiączkowanie.

Pacjentki z zachowaną macicą powinny w każdym roku leczenia tamoksyfenem poddawać się badaniu ginekologicznemu w celu skontrolowania stanu błony śluzowej macicy.  Na początku leczenia tamoksyfenem lekarz zleci badania okulistyczne. Jeśli w trakcie stosowania leku Tamoxifen-Ebewe wystąpią zaburzenia widzenia, należy pilne zwrócić się do lekarza, gdyż niektóre zmiany wcześnie wykryte mogą ustąpić po przerwaniu leczenia.

Leczenie tamoksyfenem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem choroby zakrzepowej, dlatego lekarz będzie uważnie kontrolował stan pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka powstania zakrzepicy żylnej, takimi jak otyłość, podeszły wiek, jednocześnie stosowana chemioterapia. Pacjentom leczonym lekiem Tamoxifen-Ebewe lekarz zleci regularne kontrole morfologii krwi, czynności wątroby, stężenia wapnia i stężenia triglicerydów w surowicy.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Leku Tamoxifen-Ebewe nie wolno stosować w czasie ciąży. Istnieje niewielka ilość doniesień o wystąpieniu poronień samoistnych, wad wrodzonych, obumarcia płodu po zastosowaniu tamoksyfenu u kobiet w ciąży, choć związek przyczynowy nie został ustalony. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz upewni się, że pacjentka nie jest w ciąży. W trakcie stosowania leku Tamoxifen-Ebewe i przez co najmniej 3 miesiące po zakończeniu leczenia konieczne jest stosowanie skutecznych metod antykoncepcji. Nie stosować doustnych środków antykoncepcyjnych. 

Podczas stosowania leku Tamoxifen-Ebewe karmienie piersią nie jest możliwe ze względu na zahamowanie laktacji. Należy ustalić z lekarzem, czy karmienie piersią będzie przerwane przed zastosowaniem leku, czy wskazane jest niepodejmowanie leczenia tamoksyfenem do czasu zakończenia karmienia piersią.

Należy zachować ostrożność, gdyż podczas stosowania leku Tamoxifen-Ebewe możliwe są zaburzenia widzenia i odczucie oszołomienia, zaburzające zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W razie przyjęcia większej dawki leku niż zalecana, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

Nie odnotowano przypadków ciężkiego przedawkowania u ludzi.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Zwłaszcza należy powiedzieć o stosowaniu takich leków, jak: 

• doustne leki hamujące krzepnięcie krwi (leki przeciwzakrzepowe); Tamoxifen-Ebewe może nasilić działanie jednocześnie stosowanego leku przeciwzakrzepowego (np. pochodnych kumaryny), wydłużając krwawienie. Lekarz zaleci ścisłe kontrolowanie wskaźników krzepnięcia.

• leki przeciwnowotworowe; 

• ryfampicyna (antybiotyk stosowany m.in. w leczeniu gruźlicy); 

• paroksetyna, fluoksetyna, bupropion (leki stosowane w leczeniu depresji i niektórych chorób psychicznych); 

• chinidyna (lek stosowany w zaburzeniach rytmu serca); 

• cynakalcet (lek stosowany w zaburzeniach czynności przytarczyc); 

• bromokryptyna (lek stosowany m.in. w leczeniu chorób związanych z wydzielaniem prolaktyny oraz w leczeniu choroby Parkinsona).

Stosowanie leków zawierających bromokryptynę może nasilać działanie leku Tamoxifen-Ebewe. Jednoczesne stosowanie leku Tamoxifen-Ebewe i leków zawierających hormony estrogenowe może spowodować osłabienie działania obu leków (np. zmniejszenie skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych).

Nasilenie powikłań zakrzepowo-zatorowych opisywano częściej w przypadku podawania tamoksyfenu jednocześnie z lekami cytotoksycznymi.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):

• zatrzymanie płynów,

• uderzenia gorąca,

• nudności,

• nietypowe krwawienia z dróg rodnych,

• zaburzenia miesiączkowania,

• zahamowanie miesiączkowania,

• upławy,

• wysypka skórna (w tym rzadko takie reakcje, jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona lub pęcherzyca).

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• przemijające zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość),

• zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemia) u pacjentów z przerzutami do kości,

• zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy,

• oszołomienie,

• ból głowy,

• zaburzenia widzenia (na skutek zmian w rogówce, zaćmy i retinopatii),

• incydenty niedokrwienia mózgu,

• kurcze nóg,

• zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (w tym zakrzepica żył głębokich nóg i zator tętnicy płucnej),

• wymioty,

• biegunka,

• zaparcie,

• zmiany aktywności enzymów wątrobowych,

• stłuszczenie wątroby,

• łysienie,

• reakcje nadwrażliwości (w tym rzadko obrzęk naczynioruchowy),

• ból mięśni,

• odczucie swędzenia sromu,

• mięśniaki macicy,

• zmiany w obrębie błony śluzowej macicy.

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia),

• przemijające zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość),

• udar mózgu,

• śródmiąższowe zapalenie płuc,

• marskość wątroby,

• rak błony śluzowej macicy,

• uczucie zmęczenia,

• rozkojarzenie,

• zaczerwienienie guza,

• u kobiet przed menopauzą leczonych tamoksyfenem odwracalne powiększenie torbieli jajników.

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• całkowity lub prawie całkowity brak pewnego rodzaju krwinek białych, tzw. granulocytów (agranulocytoza),

• zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (neutropenia),

• choroba nerwu wzrokowego (neuropatia oczna),

• zapalenie nerwu ocznego (w nielicznych przypadkach z utratą wzroku),

• zapalenie naczyń skórnych,

• torbiele jajników,

• mięsaki macicy,

• polipy bony śluzowej macicy,

• w początkowym okresie leczenia ból kości i ból w okolicy tkanki objętej chorobą,

• depresja,

• u mężczyzn utrata libido,

• zaburzenia smaku,

• drżenie nóg,

• intensywny wzrost włosów,

• u mężczyzn impotencja,

• ciężkie zaburzenia czynności wątroby,

• zmiany profilu tłuszczów w surowicy.

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• zastój żółci,

• zapalenie wątroby,

• żółtaczka,

• uszkodzenie i martwica komórek wątroby,

• niewydolność wątroby (czasami zagrażająca życiu),

• znaczne zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych,

• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, krwinek białych i płytek krwi (pancytopenia),

• znaczne zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy, czasami wraz z zapaleniem trzustki,

• skórna postać tocznia rumieniowatego,

• porfiria skórna późna.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.