Sedam 3 mg, 30 tabletek (import równoległy Pharmapoint)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Lek Sedam 3 mg w postaci tabletek zawiera substancję czynną bromazepam - lek psychotropowy z grupy pochodnych benzodiazepiny. W małych dawkach zmniejsza napięcie nerwowe, pobudzenie i lęk oraz działa łagodnie nasennie. W dużych dawkach działa uspokajająco i zmniejsza napięcie mięśni. Bromazepam ma działanie przeciwdrgawkowe.

Wskazaniami do stosowania leku Sedam są:

• uogólnione zaburzenia lękowe wymagające leczenia farmakologicznego;

• zaburzenia autonomicznego układu nerwowego, które występują pod postacią objawów skórnych, ze strony układu pokarmowego, ze strony serca, układu krążenia, układu moczowo-płciowego, itp;

• stany lękowe w przebiegu przewlekłych chorób ośrodkowego układu nerwowego;

• zaburzenia stresowe pourazowe z objawami lęku;

• zaburzenia adaptacyjne (wynikające np. z trudności z dostosowaniem się do nowych, negatywnych wydarzeń życiowych).

1 tabletka zawiera: 3 mg substancji czynnej bromazepamu.

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, powidon K 30, krospowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkę leku i czas jego podawania ustala lekarz.

Leczenie ambulatoryjne Leczenie rozpoczyna się od dawki 3 mg bromazepamu (1 tabletka Sedam 3 lub ½ tabletki Sedam 6) przyjmowanych jedną godzinę przed snem. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 6 mg bromazepamu.

Działanie leku podanego wieczorem zwykle trwa do następnego wieczora i nie ma potrzeby przyjmowania dodatkowej dawki w ciągu dnia. Jednak w razie konieczności lekarz może zalecić przyjęcie w ciągu dnia od 1,5 mg do 3 mg bromazepamu (od ½ do 1 tabletki Sedam 3 lub od ¼ do ½ tabletki Sedam 6).

W uzasadnionych przypadkach lekarz może zwiększyć dawkę do 12 mg bromazepamu na dobę (4 tabletki Sedam 3 lub 2 tabletki Sedam 6), podawanych w dawkach podzielonych.

Leczenie szpitalne

W ciężkich przypadkach lekarz może zalecić stopniowe zwiększanie dawki do 18 mg bromazepamu na dobę. Na początku leczenia lekarz będzie obserwował, czy u pacjenta nie występują objawy przedawkowania. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych, z organicznym uszkodzeniem mózgu, niewydolnością krążenia, niewydolnością oddechową oraz zaburzeniami czynności wątroby.

U pacjentów w podeszłym wieku, z organicznym uszkodzeniem mózgu, niewydolnością krążenia, niewydolnością oddechową, zaburzeniem czynności wątroby lub nerek lekarz zaleci stosowanie dawki stanowiącej połowę wyżej opisanych dawek, czyli 1,5 mg bromazepamu (½ tabletki Sedam 3) na noc. Maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów wynosi 6 mg.

Sposób i czas podawania

Tabletki należy połykać, popijając odpowiednią ilością płynu.

Czas leczenia ustala lekarz. Leczenie powinno trwać tak krótko, jak to tylko jest możliwe.

Czas terapii nie powinien być dłuższy niż 8 do 12 tygodni.

Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na bromazepam, inne benzodiazepiny lub na którykolwiek z pozostałych składników leku;

• jeśli pacjent ma ciężką niewydolność oddechową;

• jeśli u pacjenta stwierdzono zespół bezdechu sennego;

• jeśli pacjent ma ciężką niewydolność wątroby;

• jeśli u pacjenta stwierdzono miastenię (znaczne osłabienie mięśni).

30 tabletek.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Sedam należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent:

• miał kiedykolwiek w przeszłości depresję i (lub) odczuwał w związku z tym lęk;

• miał kiedykolwiek tak silną depresję, że myślał o odebraniu sobie życia;

• nadużywał w przeszłości leków, narkotyków lub alkoholu albo jeśli sprawia mu trudność zaprzestanie ich stosowania;

• ma chorobę płuc, nerek lub wątroby.

Codzienne stosowanie leku przez kilka tygodni, nawet w małych dawkach, może spowodować uzależnienie psychiczne i fizyczne.
Wielokrotne stosowanie leku Sedam w ciągu kilku tygodni może spowodować zmniejszenie jego skuteczności.

Podczas stosowania leku mogą wystąpić ciężkie reakcje uczuleniowe (tzw. reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk skóry i znajdujących się pod nią tkanek), a także duszność, niedrożność gardła lub nudności i wymioty.
W razie wystąpienia takich objawów należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza, gdyż może być konieczna pilna pomoc medyczna.

U osób z uzależnieniem fizycznym nagłe przerwanie leczenia może wywołać objawy odstawienia, takie jak ból głowy, biegunka, ból mięśni, bardzo silny lęk, napięcie, niepokój ruchowy, dezorientacja i drażliwość. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić zaburzenia psychiczne (derealizacja, depersonalizacja), nadwrażliwość na dźwięki, odczucie drętwienia i mrowienia kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, omamy lub napady padaczkowe.

U niektórych osób przerwanie leczenia może spowodować przemijający nawrót objawów choroby (tzw. objawy z odbicia) o większym niż poprzednio nasileniu. Mogą również wystąpić wahania nastroju, lęk lub zaburzenia snu i niepokój. Ryzyko ich wystąpienia jest większe po szybkim zmniejszeniu dawki lub nagłym przerwaniu leczenia. Lek odstawia się stopniowo, zmniejszając jego dawkę w sposób zalecony przez lekarza.

Leki takie jak Sedam (benzodiazepiny) mogą powodować zaburzenia pamięci (trudności z zapamiętaniem nowych informacji), zwłaszcza jeśli lek stosowany jest w dużych dawkach. W celu zmniejszenia ryzyka zaburzeń pamięci pacjent po zażyciu leku musi mieć zapewnione kilka godzin nieprzerwanego snu.

Podczas stosowania takich leków, jak Sedam, może wystąpić niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, napady gniewu, koszmary senne, omamy, zaburzenia psychiczne, zaburzenia zachowania. W razie ich wystąpienia należy przerwać stosowanie leku i zwrócić się do lekarza.

Sedam może zmniejszyć napięcie mięśni i spowodować upadek z ryzykiem złamania kości, zwłaszcza u starszych pacjentów.

Czas leczenia jest ograniczony i ustala go lekarz.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

U dzieci matek przyjmujących bromazepam w czasie ciąży notowano zwiększone ryzyko rozszczepienia podniebienia, a leki z grupy benzodiazepin stosowane w dużych dawkach w drugim i (lub) trzecim trymestrze ciąży powodowały zmniejszenie aktywnych ruchów płodu i zmiany rytmu jego serca. Stosowanie bromazepamu w ostatniej fazie ciąży (nawet w niewielkich dawkach) powodowało wystąpienie zespołu wiotkiego dziecka z takimi objawami, jak zmniejszone napięcie mięśniowe, zaburzenia ssania będące przyczyną słabego przyrostu masy ciała. Objawy te są przemijające, ale mogą utrzymywać się przez 1 do 3 tygodni.

Stosowanie przez matkę bromazepamu w dużych dawkach może spowodować u noworodka zahamowanie lub brak oddechu i obniżenie ciepłoty ciała. Ponadto po kilku dniach po urodzeniu można obserwować u noworodka objawy odstawienia z nadmiernym pobudzeniem i drżeniem. Lek można stosować w okresie ciąży wyłącznie na wyraźne zalecenie lekarza, w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach. Bromazepam przenika do mleka kobiecego.

Podczas stosowania tego leku nie należy karmić piersią.

W trakcie stosowania tego leku mogą wystąpić objawy niekorzystnie wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn: uspokojenie, zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji i zmniejszenie napięcia mięśni. Dlatego podczas leczenia, zwłaszcza w pierwszych dniach, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Lek stosowany w dawkach leczniczych jest dobrze tolerowany.

Możliwe jest jednak wystąpienie następujących działań niepożądanych, których częstość nie jest znana:

• niewydolność serca (włącznie z zatrzymaniem akcji serca)

• podwójne widzenie

• nudności, wymioty, zaparcie

• zmęczenie

• nadwrażliwość, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk skóry i znajdujących się pod nią tkanek)

• upadki, złamania

• stan splątania, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia popędu płciowego, uzależnienie od leku, nadużywanie leku, zespół odstawienia

• depresja

• niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, zachowanie agresywne, urojenia, złość, koszmary senne, omamy, psychoza, nietypowe zachowanie

• zaburzenia i utrata pamięci

• zatrzymanie moczu

• osłabienie siły mięśniowej

• senność, ból głowy, zawroty głowy, obniżenie czujności, zaburzenia ruchu

• depresja oddechowa

• wysypka, świąd, pokrzywka

Przyzwyczajenie

Nagłe odstawienie bromazepamu po długotrwałym stosowaniu może powodować zaburzenia snu i zwiększać częstość występowania snów. Mogą wystąpić: niepokój, napięcie, podniecenie i uczucie zmęczenia oraz takie objawy, jak drżenie i zlewne poty, aż do objawów somatycznych i psychicznych, np. napadów drgawkowych, psychozy (majaczenie).

Uzależnienie

Bromazepam może powodować uzależnienie, nawet po codziennym podawaniu leku przez kilka tygodni. Dotyczy to nie tylko stosowania zbyt dużych dawek, ale także przyjmowanie leku w dawkach leczniczych.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309,

e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Sedam i inne jednocześnie stosowane leki mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie oraz na występowanie działań niepożądanych. Dotyczy to zwłaszcza:

• innych leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (np. leków przeciwpsychotycznych, uspokajających i przeciwlękowych, przeciwdepresyjnych, nasennych, przeciwdrgawkowych, opioidowych leków przeciwbólowych, leków przeciwhistaminowych, leków do znieczulenia ogólnego);

• leków stosowanych w zakażeniach grzybiczych;

• antybiotyków makrolidowych;

• inhibitorów proteazy (stosowanych np. w leczeniu zakażenia HIV);

• leków zmniejszających napięcie mięśniowe;

• cymetydyny lub omeprazolu (leków zmniejszających wydzielanie soku żołądkowego);

• cyzaprydu (leku stosowanego w leczeniu choroby refluksowej przełyku);

• leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi;

• leków beta-adrenolitycznych (leków stosowanych w nadciśnieniu tętniczym i chorobach serca);

• glikozydów naparstnicy (leków stosowanych w chorobach serca);

• metyloksantyn (leków stosowanych m.in. w leczeniu astmy);

• hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

W razie wątpliwości, czym są wymienione leki, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.