Pylera 140 mg + 125 mg + 125 mg, 120 kapsułek twardych

Pylera jest lekiem, który zawiera 3 różne substancje czynne: cytrynian potasowo-bizmutowy, metronidazol i chlorowodorek tetracykliny. Tetracyklina i metronidazol należą do grupy leków nazywanych antybiotykami. Cytrynian potasowo-bizmutowy wspomaga antybiotyki w leczeniu zakażenia.

Pylera zawiera grupę substancji stosowanych w leczeniu dorosłych pacjentów zakażonych Helicobacter pylori (H. pylori), u których występują lub występowały wrzody żołądka. H. pylori to bakteria obecna w błonie śluzowej żołądka.

Lek Pylera należy zażywać razem z lekiem zwanym omeprazolem. Omeprazol to lek działający poprzez zmniejszenie ilości kwasu wytwarzanego przez żołądek. Lek Pylera przyjmowany jednocześnie z inhibitorem pompy protonowej (np. omeprazolem) wywiera wspólne działanie mające na celu wyleczenie zakażenia i złagodzenie procesu zapalnego błony śluzowej żołądka.

Pylera wskazany jest do eradykacji Helicobacter pylori w skojarzeniu z omeprazolem i w zapobieganiu nawrotowi wrzodów żołądka u pacjentów z wrzodami żołądka związanymi z czynnym lub przebytym zakażeniem H. pylori.

Substancjami czynnymi leku są bizmut potasu cytrynianu zasadowego, metronidazol i chlorowodorek tetracykliny. Każda kapsułka zawiera 140 mg bizmutu potasu cytrynianu zasadowego (co odpowiada 40 mg bizmutu tlenku), 125 mg metronidazolu, 125 mg chlorowodorek tetracykliny.

Pozostałe składniki to: magnezu stearynian (E572), laktoza jednowodna, talk (E553b), tytanu dwutlenek (E171), żelatyna oraz tusz do nadruku zawierający szelak, glikol propylenowy i żelaza tlenek czerwony (E 172).

Lek Pylera należy zażywać razem z lekiem zwanym inhibitorem pompy protonowej (np. omeprazolem). W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

• Dorośli i osoby w podeszłym wieku: należy przyjmować 3 kapsułki leku Pylera po śniadaniu, 3 kapsułki po obiedzie, 3 kapsułki po kolacji oraz 3 kapsułki przed snem (najlepiej po przekąsce) w sumie 12 kapsułek na dobę.
• Nie wolno otwierać kapsułek, lecz połykać je w całości.
• Należy połykać kapsułki w całości, w pozycji siedzącej popijając pełną szklanką wody (250 ml), aby uniknąć podrażnienia gardła. Nie kłaść się bezpośrednio po przyjęciu leku Pylera. Ważne jest, aby zakończyć pełny cykl leczenia (10 dni) i zażyć wszystkie 120 kapsułek.
• Należy przyjmować jedną tabletkę (kapsułkę) omeprazolu 20 mg razem z dawkami leku Pylera z przyjmowanymi po śniadaniu i kolacji (w sumie 2 tabletki (kapsułki) omeprazolu na dobę).

Dobowy schemat dawkowania leku Pylera:

Leku Pylera kapsułki nie wolno podawać dzieciom w wieku poniżej 12 lat i nie jest on zalecany u dzieci w wieku 12 do 18 lat.

Lek Pylera należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

• ciąża i karmienie piersią;
• dzieci i młodzież (do 12 lat);
• niewydolność nerek lub wątroby;
• nadwrażliwość na substancje czynne, inne pochodne nitroimidazolowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Opakowanie leku Pylera 140 mg + 125 mg + 125 mg zawiera 120 kapsułek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Pylera należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Donoszono o przypadkach ciężkiej hepatotoksyczności / ostrej niewydolności wątroby, w tym przypadkach śmiertelnych o bardzo nagłym przebiegu u pacjentów z Zespołem Cockayne’a otrzymujących produkty zawierające metronidazol o działaniu ogólnoustrojowym.

Jeśli chorujesz na Zespół Cockayne’a, lekarz powinien również często monitorować czynność wątroby w trakcie leczenia metronidazolem oraz po jego zakończeniu.

Należy natychmiast poinformować lekarza i przerwać przyjmowanie metronidazolu, jeśli wystąpią:

• Ból brzucha, brak łaknienia, nudności, wymioty, gorączka, złe samopoczucie, zmęczenie, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, ciemne zabarwienie stolca lub świąd.

Kiedy zachować szczególną ostrożność, stosując lek Pylera:

• jeżeli pacjent ma być poddany prześwietleniu promieniami rentgenowskimi, ponieważ lek Pylera może wpływać na wyniki prześwietlenia.
• jeżeli pacjent ma być poddany badaniom krwi, ponieważ lek Pylera wpływa na wyniki niektórych testów krwi.
• jeżeli u pacjenta stwierdzono kiedykolwiek wcześniej nietolerancję niektórych cukrów.

Należy unikać ekspozycji na słońce i korzystania z solarium w trakcie leczenie lekiem Pylera ponieważ może on nasilać działanie promieni słonecznych. W przypadku poparzenia słonecznego należy zgłosić się do lekarza.

Lek Pylera zawiera laktozę, która jest rodzajem cukru. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek Pylera zawiera 96 mg potasu w jednej dawce (3 kapsułki, z których każda zawiera 32 mg potasu), co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość potasu w diecie.

• Nie należy stosować leku Pylera, jeżeli pacjentka jest, może być lub podejrzewa, że może być w ciąży. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie leczenia, należy skontaktować się z lekarzem.
• Podczas stosowania leku Pylera nie należy karmić piersią, ponieważ niewielkie ilości składników leku Pylera mogą przenikać do mleka matki.

Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeżeli pojawią się zawroty głowy, senność, drgawki lub uczucie chwilowo zamazanego lub podwójnego widzenia.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent stosuje lub niedawno stosował którykolwiek z niżej wymienionych leków:

• lit stosowany w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych;
• leki stosowane do rozcieńczania krwi lub zapobiegające tworzeniu zakrzepów (np. warfaryna);
• fenytoinę i fenobarbital stosowane w padaczce;
• metoksyfluran (lek znieczulający);
• inne antybiotyki, szczególnie penicyliny;
• suplementy diety zawierające żelazo, cynk, wodorotlenek sodu;
• stosowanie leku Pylera z innymi lekami zawierającymi bizmut przez długi czas może wpływać na układ nerwowy;
• busulfan i fluorouracyl stosowane do chemioterapii;
• cyklosporynę stosowaną do zahamowania reakcji immunologicznej organizmu po przeszczepie;
• disulfiram stosowany u osób z problemem alkoholowym;
• ranitydynę stosowaną w niestrawności i zgadze;
• retinoidy stosowane w leczeniu chorób skóry;
• atowakwon stosowany w leczeniu zakażeń płuc.

Nie należy zażywać leków zobojętniających zawierających glin, wapń lub magnez, jednocześnie z lekiem Pylera.

Jak każdy lek, Pylera może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia, któregokolwiek z poniższych stanów należy przerwać stosowanie leku Pylera i skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub udać się na izbę przyjęć najbliższego szpitala:

• obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu;
• swędząca, grudkowa wysypka lub pokrzywka.

Mogą to być objawy reakcji alergicznej.

• Ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella), reakcja na leki z eozynofilią i objawami układowymi (zespół DRESS)).

Ciężkim, lecz występującym bardzo rzadko działaniem niepożądanym jest choroba mózgu (encefalopatia). Objawy są różne, ale pacjent może mieć gorączkę, sztywność karku, ból głowy, widzieć lub słyszeć rzeczy, które nie istnieją. Pacjent może również mieć trudności z poruszaniem ramionami i nogami, z mową lub może mieć uczucie splątania. Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.

Inne możliwe działania niepożądane

Bardzo częste (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• zmiany w konsystencji i kolorze stolca, włącznie z zabarwieniem stolca na czarno;
• biegunka;
• nudności;
• nietypowy lub metaliczny smak w ustach.

Częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):

• ból brzucha;
• zaparcia;
• suchość w jamie ustnej;
• wymioty;
• wiatry/wzdęcia;
• ból głowy;
• uczucie osłabienia;
• uczucie braku energii i zmęczenia;
• ogólne złe samopoczucie;
• zakażenia pochwy – objawy obejmujące swędzenie i podrażnienie w okolicy genitaliów, pieczenie lub żółtawa/biała wydzielina z pochwy;
• testy krwi mogą wskazywać podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaz);
• ciemne zabarwienie moczu;
• utrata lub zmniejszenie łaknienia;
• zawroty głowy;
• uczucie senności;
• problemy dotyczące skóry, takie jak zaczerwienienie (wysypka).

Niezbyt częste (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):

• reakcja alergiczna na lek (objawy obejmują obrzęk twarzy, ust, język lub przełyku, który może utrudniać połykanie lub oddychanie; swędząca wypukła wysypka lub pokrzywka;
• uczucie wzdęcia brzucha;
• czkawka lub odbijanie;
• otwarte rany wewnątrz jamy ustnej / owrzodzenia jamy ustnej;
• zmiany zabarwienia języka (ciemny język);
• obrzęk języka;
• ból w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej;
• zakażenie drożdżakami (kandydoza), które może obejmować jamę ustną (objawy to białe plamki wewnątrz jamy ustnej) lub genitalia (objawy to intensywne swędzenie, pieczenie, podrażnienie);
• drętwienie;
• mrowienie;
• drżenie;
• uczucie niepokoju, depresji lub trudności w zasypianiu;
• zaburzenia pamięci;
• zaburzenia skóry, takie jak swędzenie lub pieczenie (pokrzywka);
• zamazane widzenie;
• zawroty głowy.

Nieznane (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• poważna choroba z występowaniem pęcherzy na skórze, w jamie ustnej, w okolicach oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona);
• poważna choroba z występowaniem pęcherzy na skórze (zespół Lyella, toksyczna martwica naskórka);
• objawy grypopodobne, wysypka na twarzy rozprzestrzeniająca się na całe ciało z wysoką temperaturą, podwyższone stężenia enzymów wątrobowych w badaniach krwi, zwiększona liczba pewnego rodzaju białych krwinek (eozynofilia) i powiększenie węzłów chłonnych (DRESS);
• pęcherze (bąble na skórze) i łuszczenie skóry;
• aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: zespół objawów obejmujących gorączkę, nudności, wymioty, ból głowy, sztywność karku oraz skrajną wrażliwość na światło. Może to być spowodowane stanem zapalnym błon pokrywających mózg oraz rdzeń kręgowy (zapalenie opon mózgowych);
• uszkodzenie nerwów, które może powodować uczucie drętwienia, mrowienia, ból lub uczucie osłabienia rąk lub nóg (neuropatia obwodowa);
• zapalenie jelita grubego (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego).