Grzybica – jak leczyć?
Grzybice są grupą chorób zakaźnych wywołanych przez różne gatunki grzybów. Leczenie grzybicy może się różnić ze względu na rodzaj i umiejscowienie grzybicy. Samodzielne leczenie grzybicy jest trudne, gdyż leczenie jest długotrwałe oraz choroba ma tendencję do nawrotów.
Leczenie zakażenia grzybiczego najlepiej jest więc prowadzić pod okiem dermatologa. W leczeniu grzybic powierzchniowych początkowo stosuje się leczenie miejscowe, które polega na smarowaniu zakażonego miejsca kremem lub maścią przeciwgrzybiczą, a także stosowaniu odpowiednich preparatów do paznokci, np. lakieru przeciwgrzybiczego w leczeniu grzybic paznokci.
Co na grzybicę skóry owłosionej?
W przypadku grzybicy skóry owłosionej stosuje się leczenie miejscowe oraz ogólne. W leczeniu miejscowym owłosionej skóry głowy stosuje się preparaty miejscowe:
- 2–3 razy w tygodniu szampon z 2,5-procentowym siarczkiem selenu lub
- 2 – 3 razy w tygodniu szampon z 2-procentowym ketokonazolem
- 3-procentowym spirytus rezorcynowym okłady z 2-procentowego kwasu bornego lub 2-procentowego ichtiolu w przypadku grzybicy głębokiej
- w formie maści i kremów preparaty azolowe, cyklopiroks i amorolfina
Co na grzybicę skóry gładkiej?
W leczeniu grzybicy skóry gładkiej stosuje się najczęściej leczenie miejscowe.
Leczenie powinno trwać 2 – 4 tygodnie.
W przypadku braku efektu można dołączyć leczenie doustne takimi samymi lekami jak w przypadku leczenia grzybicy skóry owłosionej. W leczeniu grzybic powierzchniowych początkowo stosuje się leczenie miejscowe, które polega na smarowaniu zakażonego miejsca kremem lub maścią przeciwgrzybiczą, a także stosowaniu odpowiednich preparatów do paznokci, np. lakieru przeciwgrzybiczego w leczeniu grzybic paznokci.
Co zastosować na grzybicę paznokcia?
Leczenie grzybicy paznokci jest długotrwałe i trwa nawet do około roku. Jeżeli grzybica paznokci nie zajmuje więcej niż połowy paznokcia i nie dotyczy więcej niż 3 paznokci, można rozpocząć od leczenia miejscowego. W leczeniu grzybicy paznokcia najlepiej jest zastosować preparaty specjalnie do tego przeznaczone.
Preparaty takie stosuje się 1 – 2 razy w tygodniu przez okres około 6 miesięcy w przypadku grzybicy paznokci rąk oraz do 12 miesięcy w grzybicy paznokci stóp. Ponadto w leczeniu grzybic skórnych stosuje się takie leki dostępne bez recepty.
Jeżeli grzybica nie ustępuje, konieczne jest zastosowanie dodatkowego leczenia doustnego. Wówczas stosuje się leki przeciwgrzybicze, które przyjmuje się codziennie albo w formie metody pulsowej. Jeden puls oznacza stosowanie leku przez jeden tydzień w miesiącu, a potem następują trzy tygodnie przerwy. Leczenie trwa zazwyczaj 2-3 miesiące i jest bardzo skuteczne. Doustne leki przeciwgrzybicze dostępne są na receptę.
Jak leczyć grzybice powierzchniowe?
Długość terapii oraz jej schemat różni się pomiędzy różnymi rodzajami grzybic powierzchniowych. Odpowiednie leczenie w oparciu o obraz kliniczny oraz wywiad z chorym ustala lekarz, dlatego niezbędny jest kontakt z lekarzem w celu doboru odpowiedniego, maksymalnie skutecznego leczenia grzybic.
Grzybica – jakie występują rodzaje grzybicy?
Ze względu na stopień penetracji zakażenia grzybicze dzieli się na
- grzybice powierzchowne,
- grzybice układowe.
Grzybice powierzchowne to najczęściej:
- grzybica paznokci,
- grzybica skóry,
- grzybica stóp,
- grzybica pochwy,
- grzybica penisa,
- grzybica odbytu,
- grzybica głowy.
- grzybica jamy ustnej
Grzybice układowe są to grzybice obejmujące jeden lub wiele narządów.
Jakie są objawy grzybicy?
W zależności od rodzaju grzybicy i umiejscowienia grzybica może dawać różne objawy.
Objawy grzybicy pochwy to:
- silny świąd okolic intymnych,
- pieczenie podczas oddawania moczu,
- białawe lub żółtawe upławy o nieprzyjemnym zapachu,
- biały, serowaty osad.
Objawy grzybicy paznokci to:
- przebarwienia płytki,
- rogowacenie tkanki pod płytką (ma się wrażenie, że pod paznokciem wyrosła rafa koralowa),
- zgrubienie płytki,
- bruzdy i fałdy,
- odchodzenie paznokcia od łożyska,
- łamliwość,
- wykruszanie się płytki.
Objawy grzybicy stóp to:
- swędzenie (czasem tak intensywne, że trudno powstrzymać się od drapania),
- czerwone plamy (rumień) na skórze stóp,
- łuszczący się i pękający naskórek.
Objawy grzybicy jamy ustnej:
- biały nalot na języku, mogący pojawiać się również w przełyku i na podniebieniu,
- ból i pieczenie w obrębie jamy ustnej,
- owrzodzenia,
- nadżerki i pęknięcia w kącikach ust,
- stan zapalny języka.
Co na grzybicę u dzieci?
Dzieci są szczególną grupą pacjentów, u których należy zachować odpowiednią ostrożność przy stosowaniu leków. W przypadku grzybic powierzchniowych u dzieci lekami pierwszego rzutu oprócz preparatów miejscowych są: terbinafina i gryzeofulwina. W przypadku grzybicy głębokiej stosuje się także flukonazol.
Grzybica – jak zapobiegać?
- Przy zapobieganiu grzybicy najważniejsza jest odpowiednia higiena. Należy pamiętać o paru podstawowych zasadach:
- Używaniu przewiewnej, własnej bielizny, ręcznika,
- Codzienna zmiana bielizny, skarpetek,
- Używaniu własnych butów, w przypadku korzystania z butów wypożyczonych (np. łyżwy) używaniu osobnych skarpetek lub sprayów przeciwgrzybiczych,
- Myciu dokładnie stóp i okolic międzypalcowych,
- Przy antybiotykoterapii stosowanie probiotyków.
Grzybica - skąd się bierze?
Większość rodzajów grzybów spokojnie bytuje w organizmie człowieka i nie powoduje żadnej szkody. Jednak w pewnych okolicznościach grzyby mogą wywołać infekcję, zwaną grzybicą. Zakażenia grzybicze powodowane są przez trzy grupy grzybów:
- dermatofity – grzyby, które występują w naskórku, włosach oraz paznokciach,
- grzyby drożdżopodobne (najczęściej Candida albicans) – odpowiadają za zakażenia błon śluzowych (jamy ustnej oraz narządów płciowych), wywołują też grzybicę skóry oraz grzybicę paznokci, są również sprawcami większości grzybic układowych,
- grzyby pleśniowe (popularnie pleśnie) – powodują głównie zakażenia narządowe, ale tylko w specjalnych warunkach, najczęściej związanych z osłabieniem organizmu.
Grzybica – jakie są przyczyny grzybicy?
Jakie są czynniki ryzyka zakażenia grzybiczego? Nie jest trudno o zakażenie grzybicą, ponieważ zarodniki grzybów znajdują się praktycznie wszędzie. Grzybica zaczyna się rozwijać w momencie, kiedy wystąpią czynniki predysponujące do rozwoju takiego zakażenia. Do takich czynników zalicza się czynniki wrodzone, takie jak:
- atopowe zapalenie skóry,
- astma,
- rogowiec dłoni i stóp,
- rybia łuska,
- przewlekłe choroby metaboliczne (np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy),
- zaburzenia immunologiczne.
Oraz czynniki nabyte, takie jak najczęściej:
- choroby naczyń obwodowych, takie jak miażdżyca naczyń obwodowych, choroba Raynauda,
- wilgotne środowisko, otarcia, stosowanie opatrunków okluzyjnych,
- stosowanie metod diagnostycznych z przerwaniem ciągłości tkanek,
- urazy skóry i paznokci,
- maceracja (rozmiękczenie) naskórka,
- niedobory żelaza i cynku,
- awitaminozy,
- błędy żywieniowe,
- niedobory odporności (np. wywołane wirusem HIV i nowotworami, ale też związane z ciążą czy podeszłym wiekiem),
- przyjmowanie leków takich jak np. antybiotyki, kortykosteroidy, leki immunosupresyjne i cytostatyczne,
- zaburzenia hormonalne,
- otyłość,
- noszenie odzieży oraz obuwia wykonanego z nieprzewiewnych materiałów.
