PŁYN RINGERA FRESENIUS, (8,6 mg + 0,3 mg + 0,33 mg)/ml, roztwór do infuzji, 250 ml

PŁYN RINGERA FRESENIUS jest wodnym roztworem soli mineralnych (sodu, potasu, wapnia) stosowanym w celu wypełniania łożyska naczyniowego i przywrócenia równowagi wodno-elektrolitowej organizmu. Skład leku jest bardzo zbliżony do składu płynu zewnątrzkomórkowego w organizmie. Lek podaje się dożylnie.

Wskazania do stosowania:

- odwodnienie bez względu na przyczynę (wymioty, biegunka, przetoki itp.);
- hipowolemia (zbyt mała objętość krwi w naczyniach krwionośnych) powstała w wyniku: 

• oparzenia; 
• ubytku wody i (lub) elektrolitów po zabiegach chirurgicznych; 
• wstrząsu krwotocznego – do wstępnego wypełnienia łożyska naczyniowego.

PŁYN RINGERA FRESENIUS może być używany do rozcieńczania i rozpuszczania koncentratów elektrolitów i leków niewykazujących niezgodności.

Substancjami czynnymi leku są: sodu chlorek, potasu chlorek, wapnia chlorek dwuwodny.

1000 ml roztworu zawiera:
Sodu chlorek (Natrii chloridum) 8,6 g
Potasu chlorek (Kalii chloridum) 0,3 g
Wapnia chlorek dwuwodny (Calcii chloridum dihydricum)  0,33 g

Jony:
Na⁺ 147,2 mmol/1000 ml
K⁺ 4,0 mmol/1000 ml
Ca²⁺ 2,25 mmol/1000 ml
Cl^-  155,7 mmol/1000 ml 

Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: woda do wstrzykiwań, kwas solny (do ustalenia pH) i sodu wodorotlenek (do ustalenia pH).

Ten lek jest podawany wyłącznie przez personel medyczny. Leku nie wolno stosować samodzielnie.
W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od stanu klinicznego, wieku, masy ciała i wyników badań laboratoryjnych.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku PŁYN RINGERA FRESENIUS
W razie zastosowania większej dawki leku należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku może spowodować: 

• przewodnienie (nadmiar płynu w organizmie); 
• przeciążenie substancjami rozpuszczonymi w leku PŁYN RINGERA FRESENIUS.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

•  jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku; 
• jeśli pacjent ma nadmiar płynu w organizmie (jest przewodniony).

Stosowanie leku może być niewskazane: 

• jeśli pacjent ma zastoinową niewydolność serca (zaburzenia czynności serca objawiające się m.in. obrzękami w okolicach kostek, obrzękiem płuc); 
• jeśli pacjent ma zbyt wysokie stężenie we krwi sodu, chloru, potasu lub wapnia; 
• w sytuacjach, gdy pacjent powinien ograniczać przyjmowanie sodu (np. z powodu ciężkiej niewydolności nerek, obrzęku płuc); 
• jednocześnie z glikozydami naparstnicy i lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas.

20 x 250 ml

Podczas podawania leku PŁYN RINGERA FRESENIUS lekarz będzie kontrolował stan pacjenta i zleci badania krwi (aby sprawdzić, czy nie doszło do zaburzenia równowagi płynów, stężenia elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej), zwłaszcza jeśli pacjent: 

• ma zastoinową niewydolność serca; 
• ma ciężką niewydolność nerek; 
• ma obrzęki spowodowane zatrzymaniem sodu w organizmie; 
• jest leczony kortykosteroidami i ich pochodnymi.

PŁYN RINGERA FRESENIUS będzie podawany ostrożnie ze względu na ryzyko wystąpienia: 

• powikłań zależnych od objętości podanego roztworu i ilości podanych elektrolitów; 
• przeciążenia układu krążenia z obrzękiem płuc (zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub ciężką niewydolnością nerek).

Ze względu na zawartość potasu w leku lekarz zaleci kontrolowanie stężenia potasu we krwi u pacjentów z ryzykiem hiperkaliemii (podwyższone stężenie potasu) np. u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.
Ze względu na zawartość wapnia oraz ryzyko wykrzepiania, lekarz nie zaleci stosowania leku PŁYN RINGERA FRESENIUS podczas przetaczania krwi przez ten sam zestaw.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

PŁYN RINGERA FRESENIUS może być podawany w okresie ciąży i podczas karmienia piersią tylko wtedy, gdy lekarz uzna to za konieczne. Konieczna jest wtedy kontrola równowagi wodno-elektrolitowej.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Nie stosować jednocześnie z lekiem PŁYN RINGERA FRESENIUS niżej wymienionych leków: 

• glikozydów naparstnicy (leki stosowane w leczeniu niewydolności serca) ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich lub mogących zagrażać życiu zaburzeń pracy serca (arytmii), zwłaszcza jeśli pacjent ma zmniejszone stężenie potasu we krwi; 
• moczopędnych leków oszczędzających potas (amiloryd, kanrenian potasowy, spironolakton, triamteren) ze względu na ryzyko wystąpienia mogącej zagrażać życiu hiperkaliemii (podwyższone stężenie potasu we krwi), w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując jednocześnie z lekiem PŁYN RINGERA FRESENIUS niżej wymienione leki: 

• moczopędne leki tiazydowe (leki zwiększające wytwarzanie moczu, jak np. hydrochlorotiazyd) ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia wapnia we krwi spowodowanego zmniejszonym wydalaniem wapnia z moczem; 
• inhibitory konwertazy angiotensyny (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego) ze względu na ryzyko wystąpienia mogącej zagrażać życiu hiperkaliemii, w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; 
• takrolimus (lek stosowany w leczeniu m.in. atopowego zapalenia skóry) ze względu na ryzyko wystąpienia mogącej zagrażać życiu hiperkaliemii, w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; 
• kortykosteroidy (zwane także steroidami, leki stosowane w leczeniu m.in. choroby reumatycznej); 
• kortykotropinę (hormon przysadki mózgowej).

Ze względu na zawartość wapnia, leku PŁYN RINGERA FRESENIUS nie należy mieszać z roztworami zawierającymi węglany, szczawiany lub fosforany.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów): 

• zaburzenia elektrolitowe.

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów): 

• przewodnienie; 
• niewydolność serca u pacjentów z zaburzeniami pracy serca lub z obrzękiem płuc.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): 

obrzęki spowodowane przewodnieniem lub przeciążeniem sodem; 

podczas stosowania dużych ilości leku może wystąpić rozcieńczenie składników krwi np. czynników krzepnięcia i innych białek osocza oraz zmniejszenie hematokrytu (parametr oceniany w badaniu krwi).

Mogą wystąpić następujące objawy niepożądane związane z techniką podawania: 

• podwyższenie temperatury ciała; 
• zakażenie w miejscu podania; 
• zakrzepica żyły (powstanie zapalenia i niewielkich zakrzepów krwi objawiające się wyczuwalnym stwardnieniem żyły, zaczerwienieniem wokół niej, bólem i tkliwością); 
• zapalenie żyły rozprzestrzeniające się z miejsca wkłucia; 
• wynaczynienie (przedostanie się leku poza żyłę); 
• hiperwolemia (zbyt duża objętość krwi w naczyniach krwionośnych).

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych lekarz natychmiast przerwie infuzję, oceni stan pacjenta i zastosuje odpowiednie leczenie.