Nonpres 50 mg, 30 tabletek powlekanych

Nonpres należy do grupy leków nazywanych selektywnymi antagonistami aldosteronu. Leki te blokują działanie aldosteronu, substancji produkowanej przez organizm, która kontroluje ciśnienie krwi oraz funkcję serca. Zwiększone stężenie aldosteronu może powodować w organizmie zmiany, prowadzące do niewydolności serca.

Nonpres jest lekiem stosowanym w leczeniu niewydolności serca w celu zapobiegania nasileniu choroby oraz zmniejszenia liczby hospitalizacji w przypadku:

• przebytego zawału serca - w połączeniu z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca, lub
• utrzymujących się, łagodnych objawów pomimo stosowania dotychczasowego leczenia.

Substancją czynną leku jest eplerenon. Każda tabletka leku Nonpres, 50 mg, tabletki powlekane zawiera 50 mg eplerenonu.

Pozostałe składniki to: rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, hypromeloza, sodu laurylosiarczan, talk oraz magnezu stearynian, otoczka: hypromeloza, makrogol 400, polisorbat 80 (E433), tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czerwony (E 172).

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Tabletki Nonpres mogą być przyjmowane podczas posiłków lub na czczo. Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody.
Lek Nonpres jest przyjmowany zwykle razem z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca np. beta-adrenolitykami. Zwykle stosowana dawka początkowa to jedna tabletka 25 mg raz na dobę.

Dawkę zwiększa się po około 4 tygodniach do 50 mg raz na dobę (w postaci jednej tabletki 50 mg lub dwóch tabletek 25 mg). Maksymalna dawka wynosi 50 mg na dobę.
Przed rozpoczęciem terapii lekiem Nonpres, w ciągu pierwszego tygodnia oraz miesiąc po rozpoczęciu leczenia lub po zmianie dawki, należy oznaczyć stężenie potasu we krwi.

Lekarz może dostosować dawkę w zależności od stężenia potasu we krwi.
Jeżeli u pacjenta występuje łagodna choroba nerek, powinien rozpocząć stosowanie leku od pojedynczej dawki 25 mg raz na dobę. W przypadku umiarkowanej choroby nerek, początkowa dawka wynosi 25 mg podawana co drugą dobę. Jeśli lekarz zaleci, i w zależności od stężenia potasu we krwi, dawki te mogą zostać odpowiednio dostosowane.

U pacjentów z ciężką chorobą nerek nie zaleca się stosowania leku Nonpres.
U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi chorobami wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawki początkowej. W przypadku chorób wątroby lub nerek konieczne może być częstsze oznaczanie stężenia potasu we krwi.
Pacjenci w podeszłym wieku: nie jest wymagane dostosowanie dawki początkowej.

Dzieci i młodzież: nie zaleca się stosowania leku Nonpres.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na eplerenon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli u pacjenta występuje duże stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia)
• jeśli pacjent stosuje leki usuwające nadmiar płynów z organizmu (leki moczopędne oszczędzające potas) lub preparaty uzupełniające potas
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby
• jeśli pacjent stosuje leki przeciwgrzybicze (ketokonazol lub itrakonazol)
• jeśli pacjent stosuje leki przeciw wirusowi HIV (nelfinawir lub rytonawir)
• gdy pacjent stosuje antybiotyki (klarytromycynę lub telitromycynę)
• gdy pacjent zażywa nefazodon, stosowany w leczeniu depresji
• gdy pacjent jednocześnie zażywa leki stosowane w leczeniu pewnych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego (tzw. inhibitor konwertazy angiotensyny - ACE w połączeniu z antagonistą receptora angiotensyny - ARB).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Nonpres należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą

• gdy u pacjenta występuje choroba nerek lub wątroby
• jeśli pacjent przyjmuje sole litu (stosowane zwykle w leczeniu zaburzeń maniakalnodepresyjnych, nazywanych również zaburzeniami dwubiegunowymi)
• gdy pacjent przyjmuje takrolimus lub cyklosporynę (stosowane w leczeniu zaburzeń skórnych takich jak łuszczyca czy wyprysk oraz w celu zapobiegania reakcji odrzucenia po transplantacji narządów).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną, jeżeli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów:

•  obrzęk twarzy, języka lub gardła
• trudności w przełykaniu
• pokrzywka i trudności w oddychaniu

Są to objawy obrzęku naczynioruchowego.
Inne zgłaszane działania niepożądane obejmują:
Częste działania niepożądane (występują u 1 – 10 na 100 pacjentów):

• zawał serca
• zwiększone stężenie potasu we krwi (objawy obejmują skurcze mięśni, biegunkę, nudności, zawroty głowy lub bóle głowy)
• zawroty głowy
• omdlenia
• infekcje
• kaszel
• zaparcia
• niskie ciśnienie tętnicze krwi
• biegunka
• nudności
• nieprawidłowa czynność nerek
• wysypka
• świąd
• skurcz i ból mięśni
• zwiększone stężenie mocznika we krwi

Niezbyt częste działania niepożądane (występują u 1 - 10 na 1000 pacjentów):

• eozynofilia (zwiększenie liczby jednego z typów białych krwinek)
• odwodnienie
• zwiększone stężenie cholesterolu i trójglicerydów (tłuszczów) we krwi
• zmniejszone stężenie sodu we krwi
• bezsenność (trudności w zasypianiu)
• ból głowy
• dolegliwości ze strony serca np. uczucie nierównego bicia serca, szybkiego bicia serca oraz niewydolności serca
• zapalenie pęcherzyka żółciowego
• zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi mogące powodować zawroty głowy podczas zmiany pozycji ciała na stojącą
• zakrzepica (skrzep krwi) kończyn dolnych
• ból gardła
• wzdęcia
• wymioty
• niedoczynność tarczycy
• zwiększenie stężenia glukozy we krwi
• zmniejszenie wrażliwości na dotyk
• zwiększona potliwość
• bóle pleców
• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, które może wskazywać na zaburzenie czynności nerek
• zapalenie nerek
• powiększenie gruczołów piersiowych u mężczyzn
• zmiany wyników badania krwi