Mometaxon, maść 1 mg/g, 15 g

Lek Mometaxon w postaci maści, stosowany na skórę. Lek Mometaxon zawiera substancję czynną mometazonu furoinian, który jest kortykosteroidem o silnym działaniu przeznaczonym do stosowania miejscowego.

Mometaxon zastosowany na skórę działa przeciwzapalnie, przeciwświądowo i obkurcza naczynia krwionośne.

Mometaxon stosuje się w leczeniu wszelkich stanów zapalnych i świądu skóry, reagujących na leczenie miejscowe glikokortykosteroidami, takich jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry oraz kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia lub alergiczne.

Substancją czynną leku jest mometazonu furoinian. 1 g maści zawiera 1 mg mometazonu furoinianu.

Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: glikol heksylenowy, wosk biały, glikolu propylenowego monopalmitynostearynian, wazelina biała, kwas fosforowy stężony, woda oczyszczona.

Lek Mometaxon jest przeznaczony do stosowania na skórę.

Zalecana dawka to:

• Mometaxon należy stosować raz na dobę.

Sposób stosowania:

• Cienką warstwę leku Mometaxon należy nakładać na zmienioną chorobowo powierzchnię skóry.

Lek zaleca się w leczeniu zmian w przypadku suchej, łuszczącej się i spierzchniętej skóry.
Nie stosować na skórę wokół oczu i na powieki.

Czas stosowania:
Należy unikać stosowania leku Mometaxon długotrwale (dłużej niż 3 tygodnie) lub na dużą powierzchnię (więcej niż 20% powierzchni ciała).

Stosowanie na twarz nie powinno trwać dłużej niż 5 dni.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Mometaxon jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Mometaxon:

1.  jeśli pacjent ma uczulenie na mometazonu furoinian, inne kortykosteroidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
2.  jeśli pacjent ma inne problemy skórne, gdyż lek ten może pogorszyć ich przebieg; dotyczy to zwłaszcza:

• trądziku różowatego (choroba skóry twarzy),
• trądziku pospolitego,
• zaniku skóry (ścienienie skóry),
• zapalenia skóry wokół ust,
• świądu okolicy odbytu i narządów płciowych,
• pieluszkowego zapalenia skóry,
• zakażeń bakteryjnych, takich jak liszajec, ropne zakażenia skóry,
• gruźliczych i kiłowych zmian skórnych (kiła - choroba przenoszona drogą płciową),
• zakażeń wirusowych, takich jak opryszczka, półpasiec i ospa wietrzna,
• brodawek,
• zakażeń skóry grzybiczych, takich jak np. grzybica stóp (objawy to między innymi zaczerwienienie, świąd, łuszczenie się skóry stóp), zakażeń skóry wywołanych przez drożdżaki, zakażeń pasożytniczych lub innych zakażeń skóry,
• owrzodzenia lub uszkodzenia skóry,
• odczynów po szczepieniu.

Jeśli podczas leczenia wystąpi u pacjenta podrażnienie skóry lub reakcja nadwrażliwości, należy natychmiast przerwać stosowanie leku i zwrócić się do lekarza.

• Jeśli wystąpi zakażenie, lekarz zastosuje odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze.
• Lek może przenikać przez skórę do organizmu, powodując wystąpienie ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów, jak zaburzenia czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół Cushinga, duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) i w moczu (glikozuria).
• Nie należy stosować leku na duże powierzchnie ciała (ponad 20% powierzchni ciała) lub przez długi czas (np. przez ponad 3 tygodnie).
• U dzieci w wieku 2 lat i starszych, lek można stosować maksymalnie na 10% powierzchni ciała.
• Jeśli lekarz nie zalecił inaczej, nie należy przykrywać leczonego miejsca bandażem ani opatrunkiem, gdyż zwiększa to wchłanianie leku i nasila działania niepożądane.
• U dzieci lub na twarzy nie należy przykrywać leczonych obszarów skóry opatrunkiem (bandażem, plastrem ani pieluchą).
• Jeśli lek Mometaxon jest stosowany na skórę twarzy, leczenie nie powinno trwać dłużej niż 5 dni.
• Stosowanie leku Mometaxon w terapii leczenia łuszczycy może spowodować nasilenie objawów choroby (np. wystąpienie krostkowej postaci łuszczycy). Lekarz będzie regularnie kontrolował postęp leczenia, gdyż stosowanie tego leku wymaga ścisłego nadzoru.
• Leku nie należy nakładać na powieki i w okolicy powiek. Należy uważać, aby lek nie dostał się do oka.
• Tak jak w przypadku innych leków stosowanych miejscowo, zawierających silnie działające kortykosteroidy, należy unikać nagłego zaprzestania leczenia. Po nagłym odstawieniu leku może wystąpić efekt „z odbicia”, objawiający się stanem zapalnym skóry, nasilonym zaczerwienieniem, pieczeniem i kłującym bólem. W takim przypadku należy skontaktować się z lekarzem.
• Lek może zmieniać wygląd niektórych zmian chorobowych, co może utrudniać lekarzowi postawienie właściwej diagnozy, może również opóźniać gojenie.
• Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.

Poniżej wymieniono działania niepożądane odnotowane u dzieci i dorosłych po miejscowym zastosowaniu kortykosteroidów (mogą wystąpić w miejscu zastosowania leku):

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• suchość skóry,
• zapalenie skóry,
• podrażnienie i zapalenie skóry wokół ust,
• zmiękczenie i zbielenie skóry (maceracja),
• potówki,
• nieostre widzenie.

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• zapalenie mieszków włosowych,
• uczucie pieczenia,
• świąd.

Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• skórne reakcje uczuleniowe,
• ból i reakcje w miejscu zastosowania leku,
• zakażenie skóry, czyraki,
• wyraźne czerwone linie pod skórą (tzw. „pajączki” - teleangiektazje),
• trądzikopodobne zapalenie skóry,
• mrowienie lub kłucie,
• rozstępy,
• zanik skóry (ścienienie skóry),
• zmiany koloru skóry,
• nadmierne owłosienie.

Stosowanie większych dawek, na duże powierzchnie skóry, długotrwałe lub pod opatrunkami, powoduje zwiększone wchłanianie leku i zwiększa ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych i miejscowych działań niepożądanych kortykosteroidów.

Kortykosteroidy mogą zaburzać prawidłowe wytwarzanie steroidów w organizmie. Jest to bardziej prawdopodobne, jeśli duże dawki leku stosowane są przez długi czas.
Szczególnie u dzieci leczonych kortykosteroidami w maści lub kremie możliwe jest wchłanianie kortykosteroidu przez skórę, co może spowodować zaburzenia zwane zespołem Cushinga z wieloma objawami, między innymi jak „księżycowata” twarz i osłabienie. Dzieci leczone przez długi czas mogą rosnąć wolniej niż ich rówieśnicy. Aby tego uniknąć, lekarz przepisze najmniejszą skuteczną dawkę leku.

U dzieci otrzymujących miejscowo kortykosteroidy odnotowano nadciśnienie śródczaszkowe, którego objawy mogą obejmować wybrzuszenie ciemiączka, ból głowy i obustronny obrzęk tarczy nerwu wzrokowego.