Lignocainum hydrochloricum WZF 2%, 20 mg/ml roztwór do wstrzykiwań, 5 fiolek

Lidokaina jest lekiem miejscowo znieczulającym i przeciwarytmicznym, podawanym przez lekarza. Działa przez hamowanie wytwarzania i przewodzenia bodźców we włóknach nerwowych oraz w układzie przewodzącym serca.

Lignocainum hydrochloricum WZF 1% i Lignocainum hydrochloricum WZF 2% stosuje się:

• w znieczuleniu regionalnym - nasiękowym, w blokadach nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, podpajęczynówkowym, zewnątrzoponowym - w chirurgii ogólnej, urologii, ortopedii, ginekologii, położnictwie, ponadto w różnych procedurach diagnostycznych i terapeutycznych; 
• w komorowych zaburzeniach rytmu serca (przedwczesnych skurczach komorowych, częstoskurczu komorowym), zwłaszcza w przebiegu ostrego zawału mięśnia sercowego lub po przedawkowaniu glikozydów nasercowych. 
• w leczeniu bólu w okresie okołooperacyjnym, jako składnik analgezji prewencyjnej (zapobiegawczej) i analgezji multimodalnej (wielokierunkowej). 
• w leczeniu bólu neuropatycznego, jako lek drugiego rzutu.

• Substancją czynną leku jest lidokainy chlorowodorek jednowodny. Każdy ml roztworu zawiera 20 mg lidokainy chlorowodorku jednowodnego. Każda ampułka (2 ml roztworu) zawiera 40 mg lidokainy chlorowodorku jednowodnego. Każda fiolka (20 ml roztworu) zawiera 400 mg lidokainy chlorowodorku jednowodnego.
• Pozostałe składniki to: sodu chlorek, sodu wodorotlenek 10% (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.

Lignocainum hydrochloricum WZF 1% i Lignocainum hydrochloricum WZF 2% podaje lekarz.

Dawki leku lekarz dostosowuje do ogólnego stanu pacjenta, jego wieku, masy ciała, chorób towarzyszących, rodzaju zabiegu, znieczulenia oraz zastosowanych leków.

Lignocainum hydrochloricum WZF 1% i Lignocainum hydrochloricum WZF 2% można stosować dożylnie, nasiękowo, podpajęczynówkowo i zewnątrzoponowo.

• jeśli pacjent ma uczulenie na lidokainę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta wystąpiło w przeszłości uczulenie na inne leki miejscowo znieczulające;
• jeśli występują przeciwwskazania do wykonywania poszczególnych technik znieczulenia, zwłaszcza podpajęczynówkowego i zewnątrzoponowego - o tym zdecyduje lekarz.

Infuzja dożylna lidokainy stosowanej w leczeniu bólu w okresie okołooperacyjnym jest przeciwwskazana jeżeli jednocześnie stosowane jest znieczulenie regionalne, szczególnie takie, w którym podaje się lek znieczulenia miejscowego w bolusie lub w dużych dawkach (np. znieczulenie zewnątrzoponowe, znieczulenia pni i splotów nerwowych).

5 fiolek (20 ml)

Przed rozpoczęciem stosowania leku Lignocainum hydrochloricum WZF 1% i Lignocainum hydrochloricum WZF 2% należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Pacjent powinien powiedzieć lekarzowi, jeśli:

• choruje na serce, ma nadciśnienie - zwłaszcza ciężkie;
• choruje na choroby neurologiczne, takie jak zaburzenia nerwowo-mięśniowe, stwardnienie rozsiane, porażenie połowicze, porażenie poprzeczne;
• ma problemy z wątrobą;
• ma zaburzenia krwi (zmniejszoną objętość krwi krążącej);
• ma zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (objawy to: suchości w ustach, pragnienie, osłabienie, stan letargiczny, senność, niepokoju ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, męczenie się mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, przyspieszone bicie serca, nudności i wymioty).

Znieczulenia są wykonywane przez lekarza znającego technikę przeprowadzania zabiegów i przeszkolonego w zakresie diagnostyki oraz leczenia przedawkowania lidokainy.

Podczas podawania leku Lignocainum hydrochloricum WZF 1% lub Lignocainum hydrochloricum WZF 2% lekarz:

• zapewni dostęp do aparatury resuscytacyjnej, tlenu i niezbędnych leków oraz podejmie właściwe działania w przypadku wystąpienia komplikacji;
• będzie stale monitorował czynność serca i oddech, stan świadomości i inne czynności życiowe.

Po wielokrotnym podawaniu lidokainy może dojść do wystąpienia objawów toksycznych - patrz punkt 4. ulotki. W przypadku podania podpajęczynówkowego dużej dawki leku mogą wystąpić ciężkie zaburzenia układów krążenia i oddechowego.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. O zastosowaniu leku podczas ciąży i karmienia piersią zdecyduje lekarz.

Wpływ lidokainy na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn zależy od rodzaju przeprowadzanego zabiegu oraz zastosowanej dawki leku. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn przez minimum 24 godziny od momentu zakończenia zabiegu z użyciem lidokainy.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent stosuje leki:

• przeciwpadaczkowe, np. fenytoinę;
• przeciwarytmiczne;
• przeciwnadciśnieniowe, np. propranolol;
• na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, np. cymetydynę.

Duże dawki lidokainy mogą nasilać działanie leków zwiotczających (np. suksametonium).

Lidokaina podawana dożylnie może nasilić działanie analgetyczne leków przeciwbólowych stosowanych w monoterapii. Okołooperacyjne zastosowanie lidokainy zmniejsza zapotrzebowanie na opioidy.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli u pacjenta wystąpią pierwsze objawy nadwrażliwości (np. obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu), należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi. Objawy takie występują bardzo rzadko. Lekarz oceni wówczas stopień nasilenia objawów i zdecyduje o dalszym postępowaniu.

Działania niepożądane lidokainy najczęściej występują w wyniku przekroczenia dopuszczalnych stężeń w płynach ustrojowych, np. skutkiem przedawkowania, zaburzeń wchłaniania, rozmieszczania, przemian i wydalania lub zastosowania niewłaściwej techniki wstrzykiwania.

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• reakcje alergiczne (zmiany skórne, pokrzywka, obrzęki);
• brak czucia, niemożność wykonywania ruchów (paraliż).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• objawy anafilaktoidalne (objawy podobne do alergicznych, jednak o innym mechanizmie powstawania);
• metaliczny smak w ustach;
• uczucie oszołomienia;
• pobudzenie;
• niepokój;
• euforia;
• drżenia mięśniowe;
• senność;
• zaburzenia świadomości;
• bóle i zawroty głowy;
• szumy uszne;
• uczucie gorąca, chłodu lub odrętwienia;
• utrata świadomości;
• drgawki;
• zmniejszenie ciśnienia krwi;
• zwolnienie czynności serca, w skrajnie ciężkich przypadkach prowadzące do zatrzymania akcji serca;
• nasilone trudności z oddychaniem, w skrajnie ciężkich przypadkach prowadzące do zatrzymania oddechu;
• zaburzenia widzenia;
• nudności, wymioty.

Po dożylnym zastosowaniu lidokainy w analgezji multimodalnej (wielokierunkowej) najczęściej występowały: senność, uczucie zmęczenia, nudności, drętwienie warg, metaliczny smak w ustach i zawroty głowy.