Lercan 10 mg, 28 tabletek powlekanych (import równoległy Delfarma)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Lercan należy do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia (pochodne dihydropirydyny).

Lercan stosuje się w leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego (łagodnego lub umiarkowanego nadciśnienia tętniczego zwanego samoistnym) u osób dorosłych.

Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg lerkanidypiny chlorowodorku (Lercanidipini hydrochloridum), co odpowiada 9,4 mg lerkanidypiny. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli:

• Zalecana dawka to 10 mg, przyjmowana raz na dobę o tej samej porze dnia, najlepiej rano, co najmniej 15 minut przed śniadaniem, gdyż posiłek o dużej zawartości tłuszczu znacząco zwiększa stężenie substancji czynnej we krwi.

• W razie potrzeby lekarz może zalecić zwiększenie dawki do jednej tabletki 20 mg leku Lercan na dobę. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe może wystąpić w ciągu 2 tygodni.

• Tabletki należy zażywać popijając niewielką ilością wody.

• Tabletkę o mocy 20 mg można podzielić na równe dawki.

• Osoby w podeszłym wieku:

• Nie jest konieczne dostosowanie dawki dobowej leku, natomiast należy zachować szczególną ostrożność na początku leczenia.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek:

• U tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność na początku leczenia oraz podczas zwiększania dawki dobowej do 20 mg.

Kiedy nie przyjmować leku Lercan:

• jeśli pacjent ma uczulenie na lerkanidypiny chlorowodorek (substancję czynną leku) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;

• jeśli u pacjenta występowały reakcje alergiczne na leki podobne do leku Lercan (takie jak: amlodypina, nikardypina, felodypina, isradypina, nifedypina lub lacydypina);

• jeśli u pacjenta występują niektóre choroby serca: nieleczona niewydolność serca; zwężenie drogi odpływu krwi z serca; niestabilna dusznica bolesna (dusznica spoczynkowa lub o postępującym nasileniu); niedawno przebyty zawał serca (okres do 1 miesiąca);

• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby lub nerek;

• jeśli pacjent przyjmuje następujące leki z grupy leków nazywanych inhibitorami izoenzymu CYP3A4: leki przeciwgrzybicze (takie jak ketokonazol lub itrakonazol); antybiotyki makrolidowe (takie jak erytromycyna lub troleandomycyna); leki przeciwwirusowe (takie jak rytonawir);

• jeśli pacjent przyjmuje lek o nazwie cyklosporyna (stosowany po przeszczepieniu narządu, aby zapobiec jego odrzucaniu);

• jeśli pacjent jednocześnie spożywa grejpfruty lub sok grejpfrutowy;

• podczas ciąży lub karmienia piersią;

• jeśli pacjentka w wieku rozrodczym nie stosuje skutecznej antykoncepcji.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Lercan należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli u pacjenta występują inne choroby serca i nie ma on wszczepionego rozrusznika serca lub gdy rozpoznano wcześniej dusznicę bolesną (jej objawy to bóle w klatce piersiowej m.in. podczas wysiłku, w sytuacjach stresowych, odczucie duszności lub uczucie ciężaru na klatce piersiowej);

• jeśli u pacjenta występuje choroba wątroby lub nerek albo pacjent poddawany jest dializoterapii (leczenie niewydolności nerek).

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie należy stosować leku Lercan w czasie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące lek Lercan powinny stosować skuteczną antykoncepcję.
Lek Lercan może przenikać do mleka kobiecego. Stosowanie leku Lercan jest przeciwwskazane podczas karmienia piersią.

Mało prawdopodobne, aby lek Lercan wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Sporadycznie jednak mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie osłabienia i zmęczenia. W takim przypadku nie należy wykonywać tych czynności do czasu ustąpienia zaburzeń.

U około 1,8% pacjentów leczonych produktem leczniczym LERCAN obserwowano wystąpienie działań niepożądanych.

W tabeli podano częstość występowania działań niepożądanych, które pogrupowano według wpływu na układy i narządy zgodnie z klasyfikacją MedRA i uszeregowano według częstości występowania. Jak pokazano w tabeli, w trakcie badań klinicznych najczęściej występowały następujące działania niepożądane: ból, zawroty głowy, obrzęki obwodowe, częstoskurcz, uczucie kołatania serca, uczucie uderzenia gorąca. Wszystkie z powyżej wymienionych działań niepożądanych występowało u mniej niż 1% pacjentów.

Po wprowadzeniu produktu LERCAN do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane występujące bardzo rzadko (< 1/10 000) w zgłoszeniach spontanicznych: przerost dziąseł, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, niedociśnienie tętnicze, zwiększona częstość oddawania moczu, bóle w klatce piersiowej.

Niektóre pochodne dihydropirydyny mogą w rzadkich przypadkach spowodować wystąpienie bólu w okolicy przedsercowej lub napadów dławicy piersiowej. Bardzo rzadko, u pacjentów z wcześniej rozpoznaną dławicą piersiową może wystąpić nasilenie i zwiększenie częstości występowania napadów bólów wieńcowych. W pojedynczych przypadkach może wystąpić zawał serca. Lerkanidypina nie wpływa niekorzystnie na stężenie glukozy w krwi ani na stężenie lipidów w osoczu.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
W szczególności należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (np. metoprolol);

• cymetydyna (w dawce większej niż 800 mg na dobę; lek stosowany w chorobie wrzodowej, w przypadku niestrawności lub zgagi);

• digoksyna (lek stosowany w leczeniu niektórych chorób serca);

• midazolam (lek nasenny);

• ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu gruźlicy);

• astemizol lub terfenadyna (leki przeciwalergiczne);

• amiodaron lub chinidyna (leki stosowane w przypadku szybkiej czynności serca);

• fenytoina lub karbamazepina (leki stosowane w leczeniu padaczki);

lekarz zaleci częstszą niż zwykle kontrolę ciśnienia tętniczego.
Niektórych leków nie należy przyjmować w tym samym czasie co leku Lercan.