Lavistina 8 mg, 30 tabletek

Lavistina, 8 mg to lek w postaci tabletek, stosowany przy objawach choroby Meniere'a, takich jak zawroty głowy, dzwonienie w uszach, utrata słuchu, nudności oraz w objawowym leczeniu zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego.

Betahistyna wskazana jest w leczeniu choroby Meniere’a, oraz w objawowym leczeniu zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego.

Jedna tabletka zawiera 8 mg betahistyny dichlorowodorku (Betahistini dihydrochloridum).

Pozostałe składniki to: powidon K90, celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon (typ A), kwas stearynowy.

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku):

• Początkowe leczenie doustne to 8 do 16 mg 3 razy na dobę, przyjmowane podczas posiłku.

• dawki podtrzymujące mieszczą się zwykle w przedziale 24 do 48 mg na dobę.

Dawkę można dostosować indywidualnie w zależności od zapotrzebowania pacjenta. Czasami poprawę stanu pacjenta można zaobserwować dopiero po kilku tygodniach leczenia.

Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów:

• z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

• z guzem chromochłonnym nadnerczy, ponieważ betahistyna jest syntetycznym analogiem histaminy i może indukować uwalnianie amin katecholowych z guza, powodując ciężkie nadciśnienie tętnicze.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia u pacjentów:

• z czynną lub przebytą chorobą wrzodową, ze względu na sporadyczne występowanie dyspepsji u pacjentów leczonych betahistyną. Chorych tych należy uważnie kontrolować;

• z astmą oskrzelową. Chorych tych należy uważnie kontrolować'

• z pokrzywką, wysypkami lub alergicznym nieżytem nosa, ze względu na możliwość zaostrzenia tych objawów;

• z ciężkim niedociśnieniem tętniczym.

Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych:

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, z niedoborem laktazy typu „Lapp” lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni stosować tego leku.

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Brak odpowiednich danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania betahistyny w ciąży. Dlatego nie należy stosować leku Lavistina w czasie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Lavistina jest wskazana w leczeniu choroby Meniere’a, charakteryzującej się następującymi objawami: zawrotami głowy, szumami usznymi, utrata słuchu oraz nudnościami.

Wszystkie te objawy choroby mogą negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli wystąpi senność nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać innych czynności wymagających koncentracji.

Jeśli pacjent nie jest pewien, czy Lavistina ma negatywny wpływ na jego zdolność do prowadzenia pojazdów, powinien poradzić się lekarza.

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy skontaktować się z lekarzem. Mogą wystąpić objawy przedawkowania: nudności, wymioty, zaburzenia trawienia, zaburzenia koordynacji − w przypadku dużych dawek – drgawki.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent stosuje:

• leki przeciwhistaminowe (leki stosowane w leczeniu chorób alergicznych np. katar sienny oraz w chorobie lokomocyjnej),

• inhibitory monoaminooksydazy (MAO), w tym podtyp MAO-B (np. selegilina) - leki stosowane w leczeniu depresji, mogą hamować metabolizm betahistyny.

Dotychczas nie obserwowano innych interakcji betahistyny z innymi lekami.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystapią.

Często (występują u 1 do 10 osób na 100)

• ból głowy;

• nudności i niestrawność.

Częstość nieznana (częstość tych działań nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• reakcje nadwrażliwości, np. anafilaksja;

• bóle głowy, sporadycznie senność;

• łagodne dolegliwości żołądkowo- jelitowe (np. wymioty, bóle żołądka i jelit, wzdęcia i gazy);

• skórne i podskórne reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka i świąd.