Lametta 2,5 mg, 30 tabletek powlekanych

Lek Lametta zawiera substancję czynną o nazwie letrozol. Należy ona do grupy leków nazwanych inhibitorami aromatazy. Jest to lek stosowany w hormonalnym (endokrynologicznym) leczeniu raka piersi. Rozrost raka piersi jest często pobudzany przez estrogeny, które są żeńskimi hormonami płciowymi. Lek Lametta zmniejsza ilość estrogenu poprzez hamowanie aktywności enzymu (aromatazy) wpływającego na wytwarzanie estrogenów i dlatego może hamować rozrost nowotworów złośliwych piersi, które do swojego wzrostu potrzebują estrogenów. W wyniku takiego działania leku komórki nowotworowe przestają rosnąć lub rosną wolno i (lub) przestają rozprzestrzeniać się do innych części ciała.

• Leczenie uzupełniające u kobiet po menopauzie z wczesnym stadium zaawansowania raka piersi z receptorami dla hormonów.
• Przedłużenie leczenia uzupełniającego u pacjentek po menopauzie z hormonozależnym rakiem piersi we wczesnym stadium zaawansowania, po standardowym leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem trwającym 5 lat.
• Leczenie pierwszego rzutu zaawansowanego raka piersi u kobiet po menopauzie.
• Leczenie zaawansowanego raka piersi u kobiet po menopauzie, występującej fizjologicznie lub wywołanej sztucznie, u których wystąpił nawrót lub progresja procesu nowotworowego, a które uprzednio były leczone lekami o działaniu przeciwestrogenowym.
• Przedoperacyjna terapia u kobiet po menopauzie z hormonozależnym rakiem piersi, w celu umożliwienia przeprowadzenia późniejszego zabiegu oszczędzającego u kobiet, które nie były wcześniej rozważane jako kandydatki do chirurgii oszczędzającej. Leczenie po zabiegu chirurgicznym powinno być zgodne ze standardami.

Nie stwierdzono skuteczności produktu leczniczego u pacjentek z rakiem piersi bez receptorów dla hormonów.

Substancją czynną leku jest letrozol. Jedna tabletka zawiera 2,5 mg letrozolu.

Pozostałe składniki to:

• rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa, magnezu stearynian;
• otoczka tabletki: alkohol poliwinylowy, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol, talk, żółcień chinolinowa, lak (E 104), żółcień pomarańczowa, lak (E 110), indygokarmin, lak (E 132).

Pacjentki dorosłe oraz w podeszłym wieku:

• Zalecana dawka letrozolu wynosi 2,5 mg jeden raz na dobę. W terapii uzupełniającej leczenie letrozolem należy kontynuować przez 5 lat lub do momentu nawrotu choroby nowotworowej.
• W przedłużonym leczeniu uzupełniającym, po terapii tamoksyfenem, terapia letrozolem powinna być kontynuowana do 4 lat lub do momentu nawrotu choroby. Nie ma wystarczających danych do określenia czasu optymalnej terapii.
• U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, leczenie letrozolem należy prowadzić do czasu pojawienia się dowodów świadczących o progresji procesu nowotworowego.
• Zalecane jest regularne monitorowanie pacjentek w trakcie przedoperacyjnej terapii letrozolem w celu obserwacji progresji choroby.
• Nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania u pacjentek w podeszłym wieku.

Dzieci:
Letrozol nie jest zalecany do stosowania u dzieci.

Pacjentki z zaburzoną czynnością wątroby i (lub) nerek:
Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentek ze średnimi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (A lub B w skali Child-Pugh) oraz u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek ( klirens kreatyniny ≥10 ml/min).

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą;
• Okres przed menopauzą, ciąża i laktacja;
• Ciężka niewydolność wątroby (C w skali Child-Pugh);
• Przedoperacyjna terapia letrozolem u pacjentek z nieznanym lub negatywnym statusem receptorowym.

Ze względu na brak badań klinicznych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa letrozol nie jest wskazany u dzieci. Nie ma danych na temat skuteczności letrozolu u mężczyzn z rakiem piersi.

Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania letrozolu u pacjentek z klirensem kreatyniny < 10 ml/min. U tych pacjentek zastosowanie letrozolu powinno zostać rozważone pod względem korzyści i ryzyka zastosowania.

Letrozol silnie zmniejsza stężenie estrogenu. Pacjentki, u których stwierdzono w wywiadzie osteoporozę i (lub) złamania, lub które są w grupie podwyższonego ryzyka osteoporozy powinny mieć, przed rozpoczęciem leczenia uzupełniającego lub przedłużonego leczenia uzupełniającego, obowiązkowo wykonane densytometryczne badanie gęstości kości oraz powinny być monitorowane w kierunku rozwoju osteoporozy podczas leczenia letrozolem i po okresie leczenia. Leczenie lub zapobieganie osteoporozie powinno być wprowadzone jako uzasadnione i dokładnie monitorowane.

Ponieważ każda tabletka zawiera laktozę, produkt leczniczy Lametta nie jest zalecany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, ciężkim niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ciąża

Letrozol jest przeciwwskazany u kobiet przed menopauzą i w okresie ciąży.

Laktacja

Letrozol jest przeciwwskazany u kobiet w okresie karmienia piersią.

Kobiety w wieku około menopauzalnym lub rozrodczym

Lekarz powinien omówić konieczność stosowania skutecznych metod antykoncepcji u kobiet, które mogą zajść w ciążę (np. kobiety w wieku okołomenopauzalnym oraz pacjentki, które weszły w klimakterium w ostatnim czasie) aż do chwili, gdy ich stan w pełni się ustabilizuje i można będzie uznać je za pacjentki w wieku pomenopauzalnym.

Nie ma wystarczających danych dotyczących zastosowania letrozolu u kobiet w ciąży.

Embriotoksyczność i foetotoksyczność była obserwowana u ciężarnych samic szczurów w trakcie doustnego podawania letrozolu, co było związane z wadami rozwojowymi płodu. Nie wiadomo czy zaburzenia te były wynikiem działania farmakologicznego letrozolu (hamowanie syntezy estrogenu) czy były bezpośrednim działaniem niepożądanym po podaniu leku.

W trakcie leczenia letrozolem mogą wystąpić objawy zmęczenia i zawroty głowy, a jednym z niezbyt często występujących działań niepożądanych jest senność. Jeżeli takie objawy utrzymują się, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu oraz w czasie wykonywania innych czynności wymagających pełnej sprawności psychofizycznej.

Brak klinicznych doświadczeń dotyczących przedawkowania letrozolu. W badaniach na zwierzętach wykazano jedynie w nieznacznym stopniu ostrą toksyczność. W badaniach klinicznych największa pojedyncza dawka i podawane wielokrotnie dawki u zdrowych ochotniczek wynosiły odpowiednio 30 mg i 5 mg, ostatnia z nich była również największą dawką podawaną kobietom po menopauzie z rakiem piersi. Każda z tych dawek była dobrze tolerowana. Nie ma klinicznych dowodów na wpływ danej dawki letrozolu na powstanie objawów zagrażających życiu. Nie jest znane specyficzne postępowanie w przypadku przedawkowania. Należy zastosować leczenie objawowe oraz podtrzymujące.

Badania kliniczne wykazały, że jednoczesne podawanie letrozolu z warfaryną i cymetydyną nie powoduje wystąpienia istotnych klinicznie interakcji, nawet w związku z zahamowaniem izoenzymów cytochromu P450, od którego zależy metabolizm letrozolu in vitro (patrz punkt 5.2).

Na podstawie analizy danych z badań klinicznych nie znaleziono dowodów na klinicznie istotne interakcje z innymi powszechnie stosowanymi lekami (np. furosemid; omeprazol; benzodiazepiny; barbiturany; NLPZ takie jak diklofenak sodu, ibuprofen, paracetamol).

Dotychczas brak danych klinicznych dotyczących stosowania letrozolu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Z badań in vitro wynika, że letrozol hamuje aktywność izoenzymów 2A6 i umiarkowanie

2C19 cytochromu P450, jednak CYP2A6 nie odgrywa ważnej roli w metabolizmie leków. W badaniu in vitro letrozol nie wpływał na metabolizm diazepamu – substratu CYPP2C19, stąd z klinicznego punktu widzenia CYP2A6 nie odgrywa znaczącej roli w metabolizmie leku. Dlatego należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania leków, które są w głównej mierze metabolizowane przez w/w izoenzymy i które mają wąski indeks terapeutyczny.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. W większości obserwowane działania niepożądane były łagodne do umiarkowanych i mijały po kilku dniach do kilku tygodni po zakończeniu leczenia. Niektóre z działań niepożądanych, jak uderzenia gorąca, utrata włosów czy krwawienie z pochwy mogą być spowodowane brakiem estrogenów w organizmie. Nie należy niepokoić się z powodu wszystkich wymienionych poniżej możliwych działań niepożądanych leku. Mogą one w ogóle nie wystąpić. Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie. Te działania niepożądane występują rzadko lub niezbyt często (tzn. mogą wystąpić u 1 do 100 na 10 000 pacjentek): − osłabienie, porażenie lub brak czucia w jakiejkolwiek części ciała (zwłaszcza w ręce lub nodze), utrata koordynacji ruchowej, nudności lub trudności w mówieniu lub oddychaniu (objaw zaburzenia czynności mózgu, np. udaru);

•  nagły, uciskający ból w klatce piersiowej (objawy zaburzenia serca);
•  trudności w oddychaniu, ból klatki piersiowej, omdlenie, szybkie tętno, zasinienie skóry lub nagły ból ręki, nogi lub stopy (objawy wskazujące na możliwość powstania zakrzepu w naczyniu krwionośnym);
• obrzęk i zaczerwienienie wzdłuż żyły, z silną tkliwością i wrażliwością bólową na dotyk; − wysoka gorączka, dreszcze lub owrzodzenie jamy ustnej spowodowane zakażeniami (brak lub zmniejszenie liczby białych krwinek); − ciężkie, utrzymujące się zaburzenia widzenia; − zerwanie ścięgna (tkanki miękkiej łączącej mięśnie i kości).

Wykaz wszystkich możliwych działań niepożądanych znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania.